Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

To πιο μεγάλο ψέμα

Είναι στα αλήθεια τόσο αντιφατικό το γεγονός ότι όσο τα παιδιά μας είναι μικρά κάνουμε ότι είναι δυνατόν να τα πείσουμε ότι ο Άη Βασίλης υπάρχει. Και μετά, συνήθως μετά την πάροδο μόλις τριών ή τεσσάρων χρόνων αναρωτιόμαστε πως να τους αποδείξουμε ότι τελικά δεν υπάρχει και πώς στο καλό θα τους το πούμε χωρίς να τα στεναχωρήσουμε.

Προσωπικά, αν ήμουν παιδί (με το μυαλό του ενήλικα όμως) θα έλεγα "Δηλαδή τόσο καιρό με παραμύθιαζες ρε, #%*^@; Με δουλεύεις εδώ και τόσα χρόνια για την πλάκα σου, για να λες τι γλυκούλι και να τραβάς φωτογραφίες για το ίνσταγκραμ και να παριστάνεις τον καλό γονιό εις βάρος μου; Φτου σου λεχρίτη!"

Έτσι θα έλεγα και θα είχα δίκιο.

Ειδικά αν ήξερα αυτό που ξέρω τώρα, ότι δηλαδή ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένας χοντρός φαταούλας που όλο τον χρόνο κάθεται και δουλεύει μόνο μία φορά τον χρόνο και τρώει τα μπισκότα των παιδιών, αλλά ένας σκληρά εργαζόμενος ασκητής που σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική, έχοντας δωρίσει όλη την περιουσία τους στους φτωχούς.

Δεν ήταν παντρεμένος ούτε ήθελε λαμπάκια ούτε ήταν κανένας αρχηγός καλικάντζαρων αλλά ένας σεμνός και εγκρατής μοναχός που μόνη του ενασχόληση ήταν η φιλανθρωπία για την οποία τελικά έγινε ευρέως γνωστός και η εκκλησιαστική ορθότης η οποία κατά πολλούς αποτελεί κοτσάνα, έπαιξε όμως μεγάλο ρόλο στην ιστορία και στη διαμόρφωση της Ελλάδας όπως είναι τώρα.

Εναντιώθηκε στα πολιτικά συμφέροντα του καιρού του, σε αντίθεση με τον ηλίθιο, εγωιστή χοντρό που δεν ξέρει τίποτα άλλο εκτός από το να τρώει και, ακριβώς επειδή παρά τα πλούτη που είχε κληρονομήσει ο ίδιος έζησε σαν φτωχός, όταν πέθανε σε νεαρή ηλικία στην κηδεία του δεν παρευρέθησαν μόνο οι χριστιανοί της περιοχής του αλλά κάθε λογής άνθρωποι που είχε ευεργετήσει, ένα τσούρμο μεγάλο που θρηνούσε.

Ακόμα χειρότερα, σαν κομπλεξικοί που είμαστε, αντί με υπερηφάνεια να διαλαλήσουμε ότι ο καταπληκτικός αυτός άνθρωπος ήταν Έλληνας του Πόντου, από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (όπως η γιαγιά μου, άσχετο, αλλά τί να κάνεις συνειρμοί είναι αυτοί) αντί λοιπόν να πούμε σε όλη την υφήλιο ότι ο Άγιος είναι Έλλην με Ε κεφαλαίο, συμβιβαζόμαστε με ένα άχρηστο, χοντρό, ματαιόδοξο εκβιαστή.

Γιατί, και εδώ έγκειται το μεγαλύτερο ψέμα των εποχών, ο Άγιος Βασίλειος δεν μοίραζε δώρα μόνο στα καλά παιδιά των ρατσιστών της δύσης, ούτε κρατούσε φάκελο για κάθε άνθρωπο αλλά αντιθέτως, ήταν τόσο καλός που ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή το θρήσκευμα των ανθρώπων, τους βοηθούσε όλους, όχι μόνο την πρωτοχρονιά αλλά πάντοτε.

Τί αξίες θα εμφυσήσουμε στα παιδιά μας που τόσο τα λατρεύουμε, αν δεν τους τα πούμε όλα αυτά, παρά μόνο τους κλείσουμε το στόμα με γυαλιστερά δώρα, αποκρύπτοντας την φιλανθρωπία και την αλληλοβοήθεια για να προτιμήσουμε την καταναλωτική παραφιλολογία που προωθείται από τα καταστήματα παιχνιδιών;

9 σχόλια:

  1. Αφού μας αρέσει να τρώμε!

    Πάντως "οι άλλοι" δεν έχουν τον Άι Βασίλη, αλλά τον Άι Νικόλα να φέρνει τα δώρα (santa claus = saint nicolas). Και τα κάναμε αχταρμά, και μετά ήρθε και η παγκόσμια κόκα που ακούει στο όνομα κόλα και τα αποτελείωσε!

    Μουτ με κεπ τα κάναμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσί είναι, ΆΜπαν. Μόλις πέσει ο πρώτος κουραμπιές ξεχνάμε και τον άγιο και τις φιλανθρωπίες του, και όλα.
    Ευτυχώς που υπάρχουν οι άθεοι να τηρουν το χριστιανικό ήθος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει και η εκδοχή ότι ο "Άγιος Βασίλης", ή Santa Claus, Father Christmas, Père Noel, Babbo Natale, ή όπως αλλιώς το πει κανείς, είναι το τέλειο παράδειγμα να διδάξουν οι γονείς την ζεστασιά και την αγάπη -όπως παραδείγματος χάριν όταν ήμουνα 9 χρονών, αντί να πω τους γονείς μου λεχρίτες, κοίταζα με πλήρη ικανοποίηση και χαρά τα πρόσωπά τους όταν βρήκαμε κάτω από το δέντρο ένα κουτί παραπάνω από όσα είχανε αφήσει εκείνοι το περασμένο βράδυ μετά που νομίζανε ότι είχα κοιμηθεί (είχα τότε δικό μου χαρτζηλικάκι και έβγαινα και βόλτες μόνος μου στην γειτονιά και τα μαγαζιά της -άλλοι καιροί).

    Και όσο μεγαλώνει κανείς μπορεί πάλι να καταλαβαίνει ότι ο πραγματικός Άγιος Βασίλης δεν είναι ένα συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπό, αλλά η δύναμις που κάνει τον άνθρωπό να δίνει δώρα σε όποιον τα χρειάζεται χωρίς ο δέκτης να μάθει ποτέ ποιός άφησε το δώρο. Ή την βοήθεια. (αυτό το τελευταίο δεν το έμαθα στην Ελλάδα αλλά στην δύση)

    Καλές γιορτές Αθηνόβιο, με χαρά και αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ta paidia xreiazontai oneira, na niothoun oti yparxei kapoios kalos, na exoun kati na perimenoun. O santa claus einai apo tis pio glykes anamnhseis kai kaneis den ton vlepei xontro,tebelh, alla einai endiaferousa h apopsh sas.Telos, o ypoloipos planhths exei tous dikous tou agious (px skandinavia santa lucia) alla den ta berdeyei ola oste na oikeiopoieithei tous agious twn allwn. Nai o ai Vassilis htan ellhnikhs katagwghs kai dinei dwra prwth genarh, stin ellada. O santa Klaus einai gia ton ypoloipo kosmo, pera tis Gallias pou exei ton Pere Noel. Den eida akoma kanena Gallo na grafei " o ai einai gallos kai thaprepe na to poume stin yfhlio".....min ksefeygoume teleiws...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το συνονόματό μου Αγιο της Καισάρειας τον πήρε η κοκακόλα και μου τον εκανε μπουχέσα:((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. thinks
    τα παιδιά μαθαίνουν ότι τους πουν οι γονείς τους, ανεξάρτητα από τα πρότυπα που προβάλλονται κατά καιρούς.

    Ωστόσο, ο αη βασίλης που είναι της μόδας τώρα είναι ένα λογότυπο, είναι δηλαδή σα να γιορτάζεις το πάσχα όχι με το παραδοσιακό κουνελάκι αλά με το λογότυπο του νεσ κουίκ.
    Η εμπορευματοποίηση είναι που με ενοχλεί.


    Lili
    η ομορφιά είναι σημαντική γιατί μας εμπνέει και μας ωθεί να προσπαθούμε για το καλύτερο. Εννοείται. Είναι αυτονόητο ότι προτιμούμε το όμορφο από το άσχημο και το γυαλιστερό και καθαρό από το θαμπό βρώμικο και σκουριασμένο.
    Έχω την εντύπωση όμως ότι από κάποιο σημείο και μετά γίνεται αυτοσκοπός, χάνει την χρησιμότητά της, ειδικά όταν με πρόσχημα αυτά τα ευγενή αισθήματα καταλήγουμε να λέμε αγάπη και να εννοούμε "ανταλλαγή δώρων στο σαλόνι".
    Είναι και αυτό, αλλά είναι και πολλά άλλα τα οποία θαρρώ ότι πολλές φορές τα ξεχνάμε, όπως το να μιλάμε, να έχουμε υπομονή, να βοηθάμε όσο μπορούμε, να δίνουμε ότι μας περισσεύει και να να μην ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους.
    Ο κόκκινος αη βασίλης, αν δεν τα πούμε όλα αυτά εμείς στο παιδί μας, μένει ένας χοντρός από τον οποίον περιμένουμε δώρα και τίποτα άλλο δεν έχει να μας δώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όσο για την εθνικότητα, τώρα που το σκέφτομαι, ο αη βασίλης είναι αμερικάνος, μιας και είναι δημιούργημα της κοκακόλα, γιατί αν βάζανε το εικόνισμα του πραγματικού αγίου στις κάρτες και στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων, ούτε κοκα κόλες θα πωλούνταν ούτε τζίρος θα γινόταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό που μου μένει εμένα είναι ότι για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κάποιος να αναπτύξει πειστικότατες κατηγορίες και κατηγορώ και παράπονα. Αλλά να είναι γιορτές και να καταφερόμαστε κατά ενός προτύπου με οργή και σε πνεύμα συνομοσιολογίας δείχνει οτι υπάρχουν ...θέματα.Όχι ηρεμία και καλή καρδιά.Αν δεν "ξεχαστούμε" λίγο και τα Χριστούγεννα, πότε θα το κάνουμε;Πρέπει ΟΛΑ να τα αναλύουμε και να αποδεικνύουμε πόσο σκατά είναι όλος ο κόσμος;Και αυτό είναι εξυπνάδα ή αναλυτικό πνεύμα; Ένα άρθρο για το τι συναισθήματα προκαλεί η απρόσμενη λήψη δώρου, θα μου άρεσε καλύτερα :-)ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ! -The big brother (o Mάνος ντε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απλά, δίνοντας το δώρο στο παιδί, λέω ότι καλό θα ήταν να του πούμε και για τον Άλλον Αη Βασίλη, που έχει μείνει αγνοημένος στη σκιά του άλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!