Η ιστορία μίας επιχείρησης

• Όπως όλοι γνωρίζετε, εγώ και ο σύζυγός μου είχαμε εταιρεία ενοικιάσεως ιστιοφόρων
• Όταν την αγοράσαμε (ήταν λίγο πριν την "κρίση") τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα, αλλά ακόμα οι τράπεζες έδιναν δάνεια και όλοι λέγαμε ότι μπορεί και να τη σκαπουλάρουμε για λίγο ακόμα
• Στην αρχή, ο σύζυξ κυρίως, με πολλή δουλειά κατάφερνε να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο τις υπηρεσίες και είχε πολλούς σταθερούς πελάτες, που επανέρχονταν κάθε καλοκαίρι, πράγμα πολύ σημαντικό, το να έχεις πιστούς πελάτες που δεν σε αλλάζουν
• Κουραστήκαμε πολύ, αλλά είχαμε το καμάρι ότι εμείς το κάναμε και ότι είχαμε ανταπόκριση
• Ωστόσο, ήδη είχε γίνει φανερό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και, πρώτα από το εξωτερικό από όπου προέρχονταν οι περισσότεροι πελάτες μας, είχε ήδη αρχίσει το τραγούδι του χρέους: έπεσαν οι ζητήσεις και τα κλεισίματα
• Πιστέψαμε ότι αν προσπαθούσαμε λίγο ακόμα, αν κάναμε προσφορές, αν δίναμε κάποιες ευκολίες ή παραπάνω υπηρεσίες, αν επενδύαμε σε πιο επίμονη διαφήμιση, τότε ίσως θα προσελκύαμε πελατεία
• Στραφήκαμε και στο ελληνικό κοινό, με πενιχρά αποτελέσματα, ωστόσο
• Κάποια στιγμή, άρχισαν να μη βγαίνουν τα νούμερα
• Και, είναι χαρακτηριστικό, όταν δεν βγαίνουν τα νούμερα να κάθεσαι να το σκέφτεσαι: τί έγινε τώρα, τί θα κάνω, γιατί δε βγαίνω, τί μπορώ να περικόψω, τί μπορώ να εκμεταλλευτώ, τι θα γίνει
• Και, παρόλο που ήδη ήταν γνωστό, έγινε ακόμα πιο τραγικό το γεγονός ότι ενώ εμείς προσπαθούσαμε να κάνουμε το προϊόν μας πιο ελκυστικό, να δώσουμε όσο πιο χαμηλές τιμές γίνεται για όσο το δυνατόν περισσότερες παροχές, το περιβάλλον τριγύρω όχι μόνο δυσκόλευε από οικονομική άποψη αλλά και η υστερία μίας οικονομίας που θνήσκει προξενούσε τις πρώτες μαζικές υστερίες ανθρώπων που ψάχνουν λεφτά από οπουδήποτε και αν αυτό προέρχεται
• Για παράδειγμα, εμείς δίναμε τα σκάφη μας σε εξευτελιστικές τιμές, πράγμα που μας έφερνε σε αντιπαράθεση με τους πλοιοκτήτες μας, κι από την άλλη ο ταξιτζής ζητούσε 25 ευρώ για τα τρία χιλιόμετρα ως το αεροδρόμιο
• Εμείς δίναμε δώρο το πλύσιμο ή κάποια επισκευή ή τις διάφορες εξυπηρετήσεις, και ο βενζινάς μας έκλεβε με το μηχανάκι στο μετρητήρι, χωρίς καν να μας δίνει απόδειξη, παρά μόνο ένα χαρτάκι πόστιτ με κάτι ορνιθοσκαλίσματα
• Εμείς αναλαμβάναμε τα τρεξίματα στο λιμεναρχείο για να μην ταλαιπωρείται ο πελάτης, και το λιμεναρχείο μας έβγαζε τον αδόξαστο για ένα άλφα αντί για έψιλον, μας έτρεχαν για ψύλλου πήδημα και μας χρέωναν λιμανιάτικα χωρίς να φυλάνε τις θέσεις μας στο ντόκο
• Εμείς, κάποια στιγμή, φτάσαμε στο σημείο να δουλεύουμε για να βγεί μόνο το τεβε (και μάλιστα εκεί που ο μέσος δυ έπαιρνε δώρο έναν επιπλέον μισθό, εμείς πληρώναμε διπλό τέβε τις γιορτές, και τώρα...) και οι τράπεζες μας χρέωναν ένα δίευρο κάθε συναλλαγή, πράγμα που μεταφράζεται σε πολλά ευρώ εβδομαδιαίως και μηνιαίως στη δουλειά μας
• Και τα ενοίκια παραμένουν ενοίκια, οι ιδιοκτήτες κρατούν τις τιμές στα ύψη παρόλο που όλα τα μαγαζιά και τα σπίτια έχουν ερημώσει, προτιμούν να έχουν άδεια τα κτίρια παρά να ρίξουν τις τιμές και έχουμε φτάσει στο σημείο να έχει αδειάσει η αγορά της πρέβεζας (για παράδειγμα) παρά να ζητήσουν ένα κατοστάρικο λιγότερο στο νοίκι
• Και όταν κάποια στιγμή αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι σαν ομάδα ή λέσχη, να έρχεται ο κόσμος να μαθαίνει τί είναι θάλασσα και πανί, κάποιος που εξακολουθεί ακόμα και τώρα να λαμβάνει έξι χιλιάδες το μήνα μας καθυστέρησε όσο δεν πάει άλλο με σκοπό να λάβει εξυπηρετόσημο, γιατί προφανώς τα έξι χιλιάδες ευρώ δεν του έφταναν
• Δεν τα δώσαμε και χάσαμε μία σεζόν, που μεταφράζεται σε πολλά λεφτά, και τελικά δεν το καταφέραμε για πρόσθετους λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι ο νόμος λέει ότι στην ελλάδα δεν επιτρέπεται η ιστιοπλοΐα αν δεν το πεί ο νταβατζής, τουτέστιν κάποιος στο υπουργείο τον οποίον αν δεν έχεις κουμπάρο την έβαψες
• Προφανώς κάποιος ήθελε το μονοπώλειο, να όμως τώρα που χωρίς "ανάπτυξη" χάθηκαν όλα, να που ο ανταγωνισμός δεν ήταν και τόσο κακό πράγμα, αν είναι να κρατάει την αγορά ζωντανή και να κάνει γύρους το χρήμα
• Αυτός ο κάποιος ακόμα βρίσκεται στη θέση του και λαμβάνει παχυλό μισθό
• Και μπορεί μεν εγώ και ο σύζυξ, αντίθετα με το τί πιστεύουν μερικοί-μερικοί, να είμαστε πολύ καλοί σε αυτό που κάνουμε και να βρήκαμε τρόπο να προχωρήσουμε παρακάτω, όμως δεν είναι κρίμα να έχεις τη θάλασσα και τον άνεμο και τον ήλιο, αλλά οι νέοι να περνούν τις ημέρες τους στην καφετέρια;
• Αφού υπήρχε τρόπος και όρεξη να γίνουν πολλά πράγματα, δεν είναι κρίμα τα λεφτά να τα πάρει κάποιος διευθυντής κάποιου οργανισμού να τα επενδύσει και να τα χάσει ή να τα τσεπώσει και να τα κάνει ευ ζήν για την πάρτη του καταδικάζοντας ένα σωρό κόσμο σε απραξία, με συνεργία και συνενοχή των φίλων και κολλητών του ανεξαρτήτως παράταξης, μερικοί μάλιστα είναι και αριστεροί που φωνάζουν στας πλατείας;
• Δεν είναι κρίμα όλα αυτά;
• Κάποιοι ανταγωνιστές μας, με διάφορους τρόπους βρήκαν τρόπους να επιζήσουν λίγο ακόμα
• Κάποιος μετέφερε τη βάση του σε παραθαλάσσια πόλη δίχως λιμεναρχείο, άλλος κράτησε μόνο τα σκάφη δίχως το γραφείο για να περιορίσει τα έξοδα και έκανε επιχείρηση από το ντόκο, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, όποιος μπόρεσε κάτι έκανε, αλλά αργά ή γρήγορα όλοι είχαν την ίδια κατάληξη
• Και θα μου πείς, εντάξει η ιστιοπλοΐα δεν είναι και τόσο απαραίτητη, δεν πειράζει υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή
• Θα συμφωνήσω
• Το ζήτημα της ανάρτησης δεν είναι αν μπορεί κάποιος να κάνει ιστιοπλοΐα ή όχι αλλά αν μπορεί κάποιος να στήσει επιχείρηση ή όχι, σε οποιονδήποτε τομέα
• Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη: ΟΧΙ
• Τα διάφορα μονοπώλεια κρατούν το κόστος συντήρησης σε απίστευτα υψηλά επίπεδα, από το κόστος των καυσίμων, των μεταφορών, των δημοσίων υπηρεσιών και των πρώτων υλών, μέχρι τα διάφορα τέλη και εισφορές
• Όλα, και κυριολεκτώ όταν λέω όλα, πάνε στο κράτος τελικά
• Το οποίο κράτος, μην ελέγχοντας τίποτα, επιτρέπει κάθε είδους σπατάλη και διαφθορά, από τα βαλιτζάκια που μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία, μέχρι τις κομπίνες και τους εκβιασμούς κάθε είδους από τον κάθε τυχόντα που έτυχε να γεννηθεί ξάδερφος καποιανού χωρίς άλλο προσόν κανένα
• Η δική μας επιχείρηση είχε την εξής κατάληξη: κατέληξε
• Αυτό που μας παρηγορεί είναι το γεγονός ότι όλοι σχεδόν ανεξαιρέτως οι πελάτες μας, όταν έφυγαν δήλωσαν ότι από εμάς ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι, αλλά δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από τα υπόλοιπα
• Και πως να είναι άλλωστε, όταν τσακώνονταν με τους ταξιτζήδες (όταν άκουγαν 25 ευρώ νόμιζαν ότι τους κλέβουμε) όταν για να πας ένα ταξιδάκι με καραβάκι έπρεπε να περάσεις από την οδύσσεια του λιμεναρχείου και την γκρίνια του κάθε καλοπληρωμένου (τότε) ή όταν βλέπεις μπροστά στα μάτια σου να βάζει ο άλλος τόσο πετρέλαιο και σε χρεώνει άλλο τόσο
• Μάλιστα, προς το τέλος, όσοι είχαν μείνει, μας έλεγαν ότι ο δημήτρης ήταν ο μόνος λόγος που έρχονταν ακόμα στην πρέβεζα
• Κάποιοι μάλιστα μας έστελναν τους φίλους τους όταν χρειάζονταν κάτι σημαντικό γιατί ήξεραν ότι ο σύζυξ είναι από τους λίγους που μπορούν να κάνουν πράγματα χωρίς να τους κοροϊδέψει
• Ακόμα μας ψάχνουν ορισμένοι στο λιμάνι...
• Κάποιος άλλος, μας έβλεπε στο ντόκο από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και υπέθεσε ότι, αφού δουλεύουμε τόσο πολύ, θα είμαστε πλούσιοι
• Άντε να του εξηγήσεις ότι ο λόγος που τα κάναμε όλα μόνοι μας ήταν ότι το ίκα και το τέβε είναι αριστοκρατικοί οργανισμοί...
• Ανάλογες και οι μαρτυρίες από άλλες επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως τομέα
• Και το δημόσιο, στη θέση του
• Όλη η οικονομία να περιδινίζεται, και το δημόσιο να κοιμάται στα χαμομήλια, νομίζοντας ότι μπορεί να συνεχίσει όταν όλα από κάτω χάνονται
• Βέβαια, πλέον το δημόσιο έχει αλλάξει και θα αλλάξει κι άλλο, προς το καλύτερο
• Δεν θα ήταν όμως πιο έξυπνο να γίνουν οι αλλαγές πριν καταστραφούν όλα;
• Προφανώς ήταν
• Άρα, όποιος λέει ότι φταίει το πασόκ, μόνο μερικώς θα έχει δίκιο
• Και όποιος λέει φταίει η παιδεία, πάλι εν μέρει έχει δίκιο
• Και όποιος λέει ψηφίστε με, απλά δεν ξέρει τί του γίνεται
• Τί να μας πεί τώρα και η ντόρα, ή ο κουβέλης και ο βενιζέλος
• Τι να μας πεί και και η βουλή, πέντε οικογένειες όλο κι όλο...
• Για αυτό σου λέω...