Τα τουβλάκια

• τΜε ένα αριστοτεχνικό ριμπάουντ, που μόνο με χρόνια και επίμονη προπόνηση μπορεί να επιτύχει κανείς, το τουβλάκι χτυπάει στον τοίχο και μπαίνει στο κουβαδάκι που είναι η θέση του, μαζί με όλα τα υπόλοιπα Συνεχίζοντας το μάζεμα των υπόλοιπων παιχνιδιών που "μάζεψαν" τα παιδιά νωρίτερα αναρωτιέμαι γιατί να γίνονται όλα αυτά.
• Δηλαδή, ποιά είναι η ευχαρίστηση του να είσαι γονιός? Σε μία συζήτηση με κάποιους μελλοντικούς γονείς που μας ρωτούσαν εμάς τους βετεράνους, παρατήρησα ότι οι απαντήσεις μας ήταν γεμάτες αγγαρείες, έλλειψη ύπνου, δραστικό περιορισμό προσωπικού χρόνου, ακαταστασία, άγχος, αμφιβολίες, κούραση και εξάντληση ψυχικών αποθεμάτων. Αν με ρωτήσουν ποιά είναι η απόλαυση του να είσαι γονιός, τί, μα τί, θα απαντήσω?
• Οπωσδήποτε υπάρχει μία ικανοποίηση, αλλά πως την περιγράφει κανείς?
• Κάποτε, ο παραμυθάς Νίκος Πιλάβιος είχε πει ότι γονιός είναι κάποιος που χαίρεται όταν κάποιος άλλος κάνει τα κακά του, τρώει ή κοιμάται και μέσα σε αυτό υπάρχει μία αλήθεια, γιατί όταν βλέπεις το μικρούλι να κάνει ένα-ένα τα βηματάκια της ζωής του είναι πολύ όμορφο και πολύ συγκινητικό.
• Απλά είναι όμορφο και για αυτό μας αρέσει και για αυτό κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα. Άλλωστε, τί στον κόσμο είναι εύκολο?
• Όταν λοιπόν μαγειρεύουμε ή σιδερώνουμε μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα, δεν είναι γιατί μας αρέσει να μαγειρεύουμε ή να σιδερώνουμε ως τα βαθιά μεσάνυχτα αλλά γιατί μας αρέσει το πρωί να είναι τα πλασματάκια καλοντυμένα και ζεστά και χορτάτα.
• Όπως όλα όσα κάνουμε, έτσι και αυτό το κάνουμε επειδή έτσι μας αρέσει , επειδή εμείς το θέλουμε και είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε να τα καταφέρουμε, όπως όταν διαλέγουμε επάγγελμα ή σύντροφο. Γιατί έτσι γουστάρουμε.
• Πως να εξηγήσεις σε έναν τυφλό το κόκκινο χρώμα?