Βίωμα

• Πριν από καμμιά δεκαπενταριά χρόνια είχα πάθει ένα δυστύχημα. Έπεσα με το μηχανάκι και χτύπησα στο κεφάλι, όχι σοβαρά, αλλά μία διάσειση την έπαθα και είχα πολλές εκδορές και πολλούς μώλωπες στο πρόσωπο, που έδειχναν πιο σοβαρά από ότι ήταν στην πραγματικότητα.
• Με κρατήσαν μέσα, φυσικά.
• Τη νύχτα, έδιωξα τους δικούς μου καθώς δεν υπήρχε λόγος να μείνουν μόνα τα μικρότερα αδέρφια μου και, όταν έφυγαν οι επισκέψεις, έμεινα μόνη μου.
• Με πήρε ο ύπνος.
• Κάποια στιγμή, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, κάτι με ξύπνησε.
• Άνοιξα τα μάτια.
• Στο πόδι του κρεβατιού στέκονταν ο νεκροθάφτης.
• Φορούσε το μαύρο κοστούμι με το μαύρο παλτό και με κοιτούσε σιωπηλός.
• Με ρώτησε αν νιώθω καλά και μου έδωσε ένα λουλούδι, ένα άσπρο γαρύφαλο που περίσσεψε από κάποιον πελάτη...
• "Να προσέχεις" μου είπε.
• "Πρέπει να φύγω τώρα" είπε και έφυγε.
• Από τότε προσέχω.
• Ο Μήτσος ο νεκροθάφτης ήταν μέλος της παρέας μας και μάλιστα το πιο κεφάτο. Τον βλέπαμε καθημερινά γιατί το μαγαζί του ήταν ακριβώς δίπλα από το μαγαζί μίας φίλης μου. Μας έλεγε διάφορες ιστορίες για το πως ξεκίνησε όταν μαθήτευσε στην επιχείρηση του πατέρα του, διάφορα περιστατικά απίστευτα, τις τεχνικές που εφάρμοζε για να καλλωπίσει τους ταλαιπωρημένους ώστε να φαίνονται καλοί κατά το τελευταίο τους ταξίδι, ιστορίες για συγγενείς και σόγια, πάντα ανώνυμα.
• Είχε κουφάνει τη γυναίκα του στο κέρατο, μετά παντρεύτηκε μία άλλη πολύ νεότερη και που τον έχανες που τον έβρισκες όλο στα μπουζούκια και στις διασκεδάσεις ήτανε. Έκανε κόρτε σε ότι θυληκό κυκλοφορούσε.
• Τα παιδιά περνούσαν με τα μηχανάκια μπροστά από το γραφείο του και φώναζαν "Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, ποτέ, ποτε! Κουφάλα νεκροθάφτη!" κι αυτός γελούσε και τα κερνούσε καφέ.
• Μία ακόμα από τις θρυλικές μορφές της Πρέβεζας...