Εμείς οι Ποιοτικοί

• Η μουσική, όπως κάθε τέχνη, αποτελεί μέσο έκφρασης. Τόσο αυτός που την παράγει όσο και αυτός που την απολαμβάνει, τη χρησιμοποιούν για να δείξουν το πως νιώθουν, δηλαδή ο συνθέτης που είναι λυπημένος θα συνθέσει ένα λυπημένο τραγούδι, με τον ίδιο τρόπο που ο λυπημένος άνθρωπος θα επιλέξει να ακούσει αυτό το τραγούδι που ταιριάζει με τη διάθεσή του.
• Οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα συναισθήματα που αυτές προκαλούν περιλαμβάνουν όλες τις διαθέσεις, από την ξέφρενη χαρά μέχρι την απύθμενη απόγνωση. Για κάθε μία από αυτες τις διαθέσεις υπάρχει μία μουσική, άσχετα με το είδος αλλά απόλυτα σχετική με την ανθρώπινη ύπαρξη. Υπάρχουν κομμάτια χαρούμενα που κατατάσσονται στην ροκ, άλλα που ανήκουν στη τζαζ ή τη χιπχοπ, λαϊκά, παραδοσιακά, κλασσικά. Κάθε είδος μουσικής έχει κομμάτια ώστε να καλύψει όλη την γκάμα των συναισθημάτων μας.
• Γενικά, θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε ότι αν είσαι χαρούμενος ακούς χαρούμενη μουσική, ενώ το είδος της μουσικής εξαρτάται από τα γούστα.
• Εκτός από αυτό, κάποια είδη μουσικής υπάρχουν για έναν συγκεκριμένο λόγο, όπως φερ'ειπείν η εκκλησιαστική μουσική, ενώ οι περισσότερες λαϊκές μουσικές είναι πιο γλυκές και ζεστές, για αυτό και έχουν μεγαλύτερη αποδοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολύ συχνά μας συγκινούν και μας αγγίζουν λαϊκά τραγούδια άλλων λαών με εντελώς διαφορετική κουλτούρα.
• Κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τα γούστα, ακούει τη μουσική που του αρέσει. Πολλοί άνθρωποι, οι περισσότεροι δηλαδή, κλειδώνουν σε ένα είδος μουσικής αποκλείοντας όλα τα υπόλοιπα, χωρίς καν να έχουν ακούσει ένα δείγμα της. Με αυτόν τον τρόπο χάνουν πραγματικά αριστουργήματα που ειδάλλως θα τους διασκέδαζαν και θα τους έκαναν να βλέπουν με άλλο μάτι τη μουσική.
• Για παράδειγμα, αρκετοί κουλτουριάρηδες περιφρονούν την παραδοσιακή μουσική καθώς τη θεωρούν συντηρητική και παλιομοδίτικη. Προφανώς, δεν έχουν ακούσει τα πρόστυχα γαμοτράγουδα ούτε τα χιουμοριστικά ούτε ένα σωρό άλλα που υπάρχουν σε διάφορες γωνιές της χώρας μας. "Τι καν'ς κοπέλα μ' εκεί κατ', κι έχεις τα πόδια σου στ'αυτιά τ'?" αναρωτιέται κάποιος... Αυτός ο στίχος δεν είναι συντηρητικός αλλά ούτε και πολύ πρόστυχος :με έναν τρόπο ρεαλιστικό αλλά ταυτόχρονα διασκεδαστικό ,που μόνο οι έλληνες ξέρουν, μαρτυρά μία βαθύτατη γνώση της ανθρώπινης φύσης.
• Επιτρέπεται να μην αρέσει σε κάποιους, δεν επιτρέπεται σε κανέναν όμως να περιφρονεί τον άλλον για τη μουσική που ακούει.
• Πολλοί άλλοι περιφρονούν την ξένη ή την κλασσική μουσική γιατί είναι λέει κουλτουριάρικη. Χωρίς να το ξέρουν όμως την ακούν καθημερινά σε διαφημίσεις και τηλεοπτικές σειρές ή σπότ, και μάλιστα ανταποκρίνονται και σαφώς καλύτερα σε όσες διαφημίσεις περιέχουν κλασσική μουσική. Κλασσικό παράδειγμα το αζαξ που είχε διασκευή της κάρμεν, και έγινε από τις πιο επιτυχημένες διαφημίσεις της εποχής της.
• Αποκλείοντας κάποιο είδος μουσικής αποκλείεις και πολλές απολαύσεις. Για παράδειγμα, υπάρχουν αρκετοί που, επειδή περιφρονούν τη δημοτική μουσική, χαλάνε το κέφι σε έναν γάμο ή άλλο γλέντι, καθήμενοι με ξινισμένο ύφος και τσιγάρο στα πικραμένα χείλη και ένα σκάτς που νωχελικά αργοπίνουν με ανωτερότητα και ξενερώνουν και όλους τους υπόλοιπους που αναρωτιούνται τι έπαθε τούτος και ξίνισε τα μούτρα του λες και τον έφτυσαν . Κρίμα δεν είναι?
• Βέβαια, πολλοί θα ισχυριστούν ότι η μουσική παιδεία σχετιζεται άμεσα με την γενικότερη καλλιέργεια ενός ανθρώπου, σε αυτό όμως αντιλέγω ότι όλοι οι φονιάδες των λαών, κλασσική μουσική ακούγανε. Μιλάμε για πολλή καλλιέργεια!
• Εν κατακλείδι, ο μουσικός ρατσισμός είναι κακό πράγμα, απαιτώ να σταματήσει αμέσως τώρα και ο χαρακτηρισμός "ποιοτικός" να μην αναφέρεται σε είδος μουσικής αλλά σε ενορχήστρωση ή εκτέλεση κάποιου κομματιού...