- Εχθές πήγα με τα παιδιά στην πλατεία. Καθώς εκείνα έπαιζαν παρακολουθούσα και χάζευα. Ανάμεσα στα παιδάκια ήτανε και ένα πολύ μικρό κοριτσάκι ηλικίας όχι περισσότερο από δύο ετών, αφού το βάδισμά της ήταν ασταθές και αβέβαιο, παρόλο που από το πάχος φαινότανε μεγαλύτερο.
- Τα μάγουλά της κρέμονταν, τα πόδια της ήταν σαν μπουκάλες και έμοιαζε λες και το δέρμα της ήταν τεντωμένο, τσιτωμένο όσο δεν πάει άλλο. Στο στρογγυλό χεράκι της κρατούσε ένα κουτάκι παγωμένο τσάι.
- Δεν αποχωρίστηκε το τσάι σε καμμία φάση του παιχνιδιού, ούτε για να τρέξει, ούτε για να σκάψει ούτε για να εξερευνήσει, παρά μονάχα το κρατούσε σφιχτά και κάθε τόσο ρούφαγε και από μία γουλιά. Κάποια στιγμή που ήθελε να ακολουθήσει τα παιδιά στην τσουλήθρα ένα από τα άλλα πιτσιρίκια προσφέρθηκε να της κρατήσει το κουτάκι για να τη βοηθήσει να σκαρφαλώσει και τότε το χοντρό κοριτσάκι έμπηξε μία τσιρίδα και τότε το άλλο παιδί της επέστρεψε το κουτάκι. Εκείνη το πήρε, ήπιε άλλη μία γουλιά και έμεινε μακρυά από την τσουλήθρα, αγκαλιά (κυριολεκτικά) με το άις τι.
- Μετά από λίγο, η μάνα ήρθε να τη μαζέψει. Ήτανε μία πολύ κομψή κοπέλα, με προσεγμένη εμφάνιση. Απόρησα. Πως μία γυναίκα που προσέχει τον εαυτό της (και άρα γνωρίζει την αξία της σωματικής κατάστασης) αφήνει το παιδί της να γίνει παχύσαρκο από τόσο νωρίς? Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και είναι αδύνατον να μαντέψεις ποιά από όλες ισχύει με μόνη ένδειξη την 10λεπτη παρατήρηση στην πλατεία. Προβλήματα υγείας, ψυχολογικά, ένα σωρό απίθανα σενάρια μπορεί αν εκτυλίσσονται πίσω από τις πόρτες ενός σπιτικού.
- Όμως το κοριτσάκι αυτό, αν δεν κάνουν κάτι για αυτό οι γονείς του και μάλιστα σύντομα, θα συναντήσει πολλά εμπόδια, όλα τους ανυπέρβλητα. Μία ζωή θα ντρέπεται για το σώμα της, θα μέμφεται τον εαυτό της και θα τον τιμωρεί με στερήσεις, οι οποίες θα την οδηγούν σε στερητικά σύνδρομα, εξάρτηση. Όλη της τη ζωή θα κάνει δίαιτα. Θα ανέχεται κοροιδίες και υποτιμητικά ή συμπονετικά βλέμματα, θα την απορρίψουν ερωτικά, δεν θα μπορεί να φοράει κομψά ρούχα. Θα παρακολουθεί τους φίλους της να κάνουν συναρπαστικά πράγματα όπως να χορεύουν, να παίζουν ή να κάνουν βουτιές στην πισίνα κι εκείνη θα κάθεται στη γωνιά, ανίκανη να κουνήσει το λίπος των μελών της, ένοχη για την κατάντια της. Θα τρώει γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορεί να κάνει.
- Η μάνα της που φροντίζει να είναι φιγουρίνι λες και μόλις φωτογραφήθηκε στη μαντάμ φιγκαρώ, πως αφήνει να συμβαίνει αυτό? Πως φροντίζει να κρατάει για τον εαυτό της υγιεινά και ωφέλιμα προιόντα αλλά να δίνει στο παιδάκι κρουασάν και γαριδάκια? Τι σόι καλοσύνη είναι αυτή που για να μην χαλάσει ένα χατήρι καταδικάζει μία ψυχούλα σε δυσκολίες και τυραννίες?Πόσο εγωκεντρικά εγωπαθής είναι?
- Ήξερα μία άλλη κοπελιά που έχει ένα αγοράκι, επίσης παχύσαρκο. Επίσης, η ίδια είναι υπέρκομψη, με τις κρέμες και τις διατροφές και τα σπά και τις θεραπείες με διάφορα δυσεύρετα συστατικά. Όταν ο παιδίατρος της είπε ότι το παιδί έχει πρόβλημα βάρους εκείνη θίχτηκε: "Ακούς, να μου πεί το παιδί μου παχύσαρκο!" ανεφώνησε πλήρης αγανακτήσεως...Τυφλή ματαιοδοξία και ένα παιδί αξεσουάρ, σήμα κατατεθέν της χειραφέτησης της γυναίκας :"Και καριέρα, και εμφάνιση ΚΑΙ οικογένεια! Τα έχω όλα η πουτάνα!"
- Πόσος πόνος ακόμα?
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
Ανήθικος Μύτηρ (Μάνα Πουτάνα)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι δραματική αυτή η κατάσταση με τους γονείς που _κάνουν_ τα παιδιά τους παχύσαρκα, θεωρώ ότι είναι μια μέθοδος που υποσυνείδητα κάνει το παιδί εξαρτώμενο από αυτούς κατά κάποιον τρόπο. Το χειρότερο, είναι πως μετά, αρχίζεις να στερείς από το παιδί, πράγματα τα οποία μέχρι εκείνη την στιγμή τα θεωρεί δεδομένα, και καταπιέζεται πολύ περισσότερο από το να το συνηθίσεις από την αρχή σε μια ισσορροπημένη διατροφή. Με τέτοιες σκηνές, βγάζω κυριολεκτικά σπυράκια κάθε φορά που τις βλέπω και στενοχωριέμαι ακόμα περισσότερο... Τα παιδάκια είναι πολύ πολύτιμα για να τα βασανίζουμε με αυτόν τον τρόπο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι μόνο θέμα καριέρας ο λόγος που μια γυναίκα θα αμελήσει το παιδί της και θα το αφήσιε στις γιαγιάδες (στην καλύτερη περίπτωση) οι οποίες πάσχουν από κατοχικό σύνδρομο.Μπορεί να είναι θέμα απλής επιβίωσης.Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή ένας μισθός είναι πολύ λίγος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να 'χει όμως τα παιδιά της Ελλάδας χαρακτηρίζονται ως τα πιο παχύσαρκα της Ευρώπης.
Ρωτάω όμως και κάτι άλλο πώς μπορείς να εξηγήσεις σε ένα παιδί 4 χρονών που βλέπει τις λιχουδιές που φέρουν στο σχολείο τα άλλα παχύσαρκα παιδάκια κι εσύ στην τσάντα του του έχεις μια πιτούλα βρώμης ή ένα κεικ βρώμης ότι αυτό πρέπει να φάει?
Να σου πω κάτι χειρότερο...Ιατρός παθολόγος η κυρία με 2 παιδιά το ένα έχει μεγαλώσει με μιά κυρία από Αλβανία και δεν μιλά καθόλου καλά ελληνικά σε ηλικία 3 χρονών γρι λέξη. Όποτε αρρώσταινε μου το φέρναν στο μαγαζί να τούς πω γιατροσόφια και το παιδάκι με 40 πυρετό και μαμά παθολόγο που έλειπε σε σεμινάρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα τα πράγματα χειροτέρεψαν το παιδάκι το άφησε η Αλβανίδα και το χει μια Ρωσίδα η οποία δεν μιλά καθόλου Ελληνικά... κάνει όμως παράλληλα και τις δουλειές του σπιτιού!!!
Αυτά στην μικρή κοινωνία της Πρέβεζας...και μετά πές μου εσύ αν καλείς την Πρόνοια ή όχι!
Από κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούμε να κρίνουμε ένα θέμα όπως η παχυσαρκία που έχει σχέση με κοινωνικές, προσωπικές, αλλά και πολιτικές παραμέτρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παχυσαρκία δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο, απλά τις τελευταίες δεκαετίες επιδεινώθηκε, από την σε μεγάλο βαθμό αλλαγή των εργασιακών μορφών, των διατροφικών προτύπων, της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου, της διαφήμισης κ.λ.π.
Όλα αυτά δηλαδή που αποτελούν τη κοινωνικοπολιτική σφαίρα της κοινωνίας.
Στο ατομικό επίπεδο οι επιλογές ενός γονέα επηρεάζονται από όλες τις παραπάνω παραμέτρους, αν δε λειτουργήσουν και η η άγνοια, οι διάφορες καταβολές τότε η παχυσαρκία κάνει την εμφάνισή της στα παιδιά.
Καλό ξημέρωμα
Θα μου επιτρεψετε μια ενσταση σε καποια που γραφτηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστευω πως η παχυσαρκια ειναι συγχρονο προβλημα, συγκρινοντας τους σημερινους μαθητες με τους δικους μου συμμαθητες, μια δεκαετια πριν.
Το φαινομενο (και οι μαθητες) εχει διογκωθει ανησυχητικα στις μερες μας.
Δε θα βιαστω να κατηγορησω κανεναν, μιας και δεν υπηρξα ποτε παχυσαρκος ουτε γονεας. Ξερω ομως πως οσο δυσκολο ειναι να εισαι γονιος, τοσο ευκολο ειναι να κρινεις.
Καποιες αποψεις που εχω ειναι οτι σα λαος και σαν κρατος δε δινουμε καμια αξια στην αθληση, πως αποθαρρυνουμε τις πρωτοβουλιες και την ελευθερια των παιδιων, οπως ειπες σε προηγουμενο post, καθως και οτι πραγματι υπαρχει ελλειψη χρονου και χρηματων οπως ειπε η XRISTEO.
Ισως ηρθε η ωρα να παρουμε την κοινη μας λογικη, τη φαντασια, τις αποψεις και λιγη καλη διαθεση και να πηγαινουμε σε αυτο το παρεξηγημενο και εκτροχιασμενο πραγμα(οπως καθε θεσμος στην Ελλαδα) που λεγεται συλλογος γονεων και κηδεμονων.
Αν γινεται να αφησουμε απ εξω οταν θα μπαινουμε τον εγωισμο μας, τη θεοποιηση του βλασταριου μας και τα νευρα μας, νομιζω πως θα ηταν καλο.
Γονείς απαράδεκτοι και εγωιστές που έχουν την έπαρση πως μπορούν να μεγαλώσουν σωστά ένα παιδί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως λανθασμένες αντιλήψεις έχουν οι 40-45 που έζησαν τον πρώιμο καταναλωτισμό και μια μεγάλη ηθική απελευθέρωση τη δεκαετία του 80!!!
Στατιστικά και από τη δική μου εμπειρία!
Κρίμα για τα παιδάκια-θύματα που θα χρειαστεί να κάνουν μεγάλη προσπάθεια και να έχουν και μεγάλη τύχη για να ξεφύγουν από τα κακά παραδειγματα-προτυπα των γονιών τους...
Θα απαντήσω σε όλα μαζί. Ξεκινάω λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατοχικό σύνδρομο: τότε οι άνθρωποι δεν ήξεραν. Τώρα ΟΛΟΙ ξέρουν για τη σωστή διατροφή, για τις συνέπειες της υπερβολικής πρόσληψης και για τα πάντα. Τηλεοράσεις, περιοδικά, γιατροί και επιστήμονες φωνάζουν και ξαναφωνάζουν για τα αλάτια και τις ζάχαρες και τα αμφιβόλου ποιότητας τυποποιημένα τρόφιμα. Η άγνοια δικαιολογείται μόνο για τους ανέστιους και απαίδευτους, δλδ τους γύφτους. Το κατόχικό σύνδρομο δεν αποτελεί πλέον τίποτα άλλο από μία δικαιολογία για τη βουλιμία μας.
Καρριέρα: Δεν αποτελεί εμπόδιο από μόνη της. Μία γυναίκα που ενδιαφέρεται για την οικογένειά της μπορεί να μην μαγειρέψει η ίδια, μπορεί όμως να αγοράσει τα υλικά ώστε να το αναθέσει στη μαγείρισσα/γιαγιά/νταντά...κτλ. Αν κάποιος χρησιμοποιεί την καρριέρα σαν πρόφαση για να μην ασχολείται με την οικογένειά του, τότε το πρόβλημα δεν είναι η καριέρα αλλά η αδιαφορία. Άλλωστε τέτοιοι γονείς μπαίνουν στον κόπο να αγοράσουν ακριβά ρούχα και αξεσουάρ για το παιδικό δωμάτιο ΑΛΛΑ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ Η ΤΣΙΓΚΟΥΝΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ.
κοινωνικό πρόβλημα/ καταναλωτισμός: τα παιδιά εμπιστεύονται απόλυτα τους γονείς τους στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Αν λοιπόν τους εξηγήσεις ότι δεν μπορούν να τρώνε κάθε μέρα σνακ και γλυκά με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούν να τρώνε καθημερινά ψάρι, τότε θα το καταλάβουν, ειδικά αν το επαναλαμβάνεις συχνά. Βάλτε τον γιατρό να τους το εξηγήσει με απλά λόγια, ότι η ζάχαρη κάνει κακό στον μεταβολισμό (αν και με πιο απλή ορολογία) και στα δόντια. Επιτρέψτε μικρή κατανάλωση όπως μια-δυο φορές την εβδομάδα προς αποφυγή συγκρίσεων με τα άλλα παιδάκια και του στερητικού σύνδρομου, αλλά εξηγήστε γιατί δεν μπορούμε να τρώμε συνεχώς και πολύ. Αν νομίζετε ότι το δίχρονο παίδί σας δεν θα το καταλάβει, ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ!
δίαιτα: η παχυσαρκία είναι μη-αναστρέψιμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους:
1)συνήθεια: έχοντας συνηθίσει σε πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων ανά γεύμα και σε γεύσεις έντονες, τα φρούτα και τα απλά πιάτα απλά δεν μπορεί να τα ανεχτεί ο παχύσαρκος. Με μεγάλη θυσία ίσως τα καταφέρει για κάποιο διάστημα, πάντα όμως επιστρέφει σε ότι αυτός θεωρεί φυσιολογικό.
2)το ίδιο το σώμα: όσοι έκαναν δίαιτες αποτελεσματικές κατέστρεψαν τον οργανισμό τους, αφού για να είναι αποτελεσματική η δίαιτα πρέπει να είναι στερητική. Μαζί με τις θερμίδες στερείς και άλλες ουσίες, που όμως έιναι απαραίτητες. Όσοι το έκαναν, τώρα ζουν με συμπληρώματα σιδήρου και έχουν γίνει ευάλωτοι σε ασθένειες, ενώ πολλοί από αυτούς ξανακύλησαν στα προ δίαιτας κιλά τους: τσάμπα κόπος δηλαδή.
3)χρήματα: για να καταφέρει κάποιος να γίνει από παχύσαρκος φυσιολογικός, ο μόνος τρόπος είναι να ασχολείται αποκλειστικά με αυτό, όπως οι άνθρωποι του θεάματος, που μία βδομάδα μετά τη γέννα βγαίνουν με κοιλιά σανίδα στις συναυλίες. Εκείνων είναι η δουλειά τους αυτή. Ένας άνθρωπος με δουλειά, οικογένεια και υποχρεώσεις ( και επιθυμίες φυσικά) πρέπει να είναι πολύ πλούσιος για να τα παρατήσει όλα και να ασχολείται με τη σιλουέτα του. Και πάλι όμως πόσο ανούσια είναι μία τέτοια ζωή!
η ανάρτηση συμφωνώ δεν είχε κουτσομπολίστικο χαρακτήρα. Ούτε καν η δική μου απλά είναι περιστατικά που απλά σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πχ το να πηγαίνεις σε μια γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ και να βλέπεις μπροστά σου τρία καρότσια με λογής λογής μαλακιούλες μπισκότα γαριδάκια πατατάκια μερεντες δοχεία των δοχείων αναψυκτικά τύπου κόλα και όλα αυτά προορίζονταν για ένα πιτσιρικά 15 χρονών, ο οποίος μπορεί να φορούσε και το τετραπλάσιο νούμερο παντελόνι από το δικό μου. Και του τα ψώνιζε η μαμάκα του. Και επειδή είμαι και πολύ αδιάκριτη την ρώτησα αν έχουν κανένα πάρτι και με είπε όχι είναι για τον μήνα...
Δηλαδή άντε και δεν είναι 4 χρονών που δεν καταλαβαίνει το μη ....15 χρονών τι ακριβώς δεν καταλαβαίνει?
Και για ποιον ακριβώς λόγο τον δωροδοκείς?
καλά η αθηνά δεν έπρεπε να μιλάει για μεταβολισμό ναι την καταγγέλλω δημοσίως εμείς τρώμε τα νιάτα μας στους διαδρόμους και κάνουμε διατροφές της διατροφής και η κυρία Αθηνά έχει από γεννησιμιού της τρεις μεταβολισμούς μαζί όχι ένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθηνόβιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήπεχεις δικιο για την αντιδραση σου και για την συμπονια που ενιωσες για το παιδι. Ηνουν και εγω υπέρβαρο παιδι και ξερω τι αυτο σημαινει.
Εχω ομως μια υποψια οτι το πάχος ειναι μάλλον θεμα γονιδιων. Δε φαντάζομαι να φταιει αποκλειστικά η μανα του. Τι λετε?
Nikos.Lioliopoulos , καποιες φορες ειναι οντως θεμα γονιδιων. Εδω ομως θα συμφωνησω με το athinovio, στο οτι, ακομα και ετσι, παιζει καποιο ρολο και η ελλειψη ενδιαφεροντος απο τους γονεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ειναι θεμα γονιδιων- δεν πρεπει ομως να κανεις οτι μπορεις για να το αντιμετωπισεις; Αν ενα παιδι εχει μηκυτες στα ποδια και οποτε μπαινει σε ενα δωματιο ο κοσμος ψαχνει για οξυγονο, τι θα πουμε ως γονεις, "μην ανησυχειτε-δεν ειναι οτι δεν τα πλενει, απλα εχει μηκυτες" ;
Παρ ολα αυτα, συνιστω ξανα νηφαλιοτητα και μετριοπαθεια. Το πιο ευκολο πραγμα, οταν δεις ενα παχυσαρκο παιδακι, ειναι να βγαλεις μια ετυμηγορια για τον τροπο ζωης του και τους γονεις του- κατι που ποτε δε θα θελες να κανουν με σενα.
περιστατικό :
ΑπάντησηΔιαγραφήγιαγιά συνοδεύει ένα πραγματικά παχύσαρκο παιδί από το σχολείο στο σπίτι. Το παιδί ζητάει κάποιο σνακ. Σταματάνε στο περίπτερο και η γιαγιά σχολιάζει: "Αν μας πάρει χαμπάρι η μάνα σου ποιός την ακούει!"
Η γιαγιά δεν ξέρει. Δεν ξέρει ότι στρέφει το παιδί κατά της μάνας του, η οποία από τα συμφραζόμενα ίσως να μην άφηνε το παιδί να αγοράσει το σνάκ. Η γιαγιά δεν ξέρει για συντηρητικά ή Ε416, παρά μόνο ότι το φαί είναι καλό και όταν το βρίσκεις δεν το αφήνεις να πάει χαμένο. Την συγχωρείς.
Τη μάνα που προσέχει τον εαυτό της αλλά όχι το παιδί της, ξέροντας όλα οσα ξέρει σαν σύγχρονος άνθρωπος, δεν τη συγχωρείς, ουτε ελαφρυντικό έχει κανένα.
Όσο για το θέμα της κληρονομικότητας, αυτό ισχύει μεν, αλλά το πραγματικό ποσοστό είναι ΠΟΛΥ χαμηλότερο από οσο πιστευεται. Γενικά, για να παχύνεις ΤΟΣΟ πολύ, πρέπει να τρως ασταμάτητα. (Να υπενθυμίσω ότι μιλάω για παχυσαρκία και όχι απλώς μερικά κιλά παραπάνω). Αν ήταν μόνο θέμα ορμονων, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να γίνονται εγχειρήσεις για σμίκρυνση στομαχιού και το πρόβλημα θα λύνονταν με ένα χαπάκι με την κατάλληλη ορμόνη.
Σωστά?
Αν βάζαμε κάτω τα αίτια της παχυσαρκίας των ανηλίκων
ΑπάντησηΔιαγραφή* Κληρονοµικότητα
Την τελευταία δεκαετία επιβεβαιώθηκε ο ρόλος της κληρονοµικότητας στην εµφάνιση της παχυσαρκίας. Δεδοµένου ότι στον άνθρωπο πρόκειται για ετερογενή οντότητα, υποστηρίζεται ότι πολλά γονίδια ενέχονται στην εµφάνισή της, σε αντίθεση µε τα τρωκτικά, όπου έχει διαπιστωθεί ένα «γονίδιο παχυσαρκίας».
* Υποθάλαµος - Ορµόνες
Από πολλά χρόνια είναι γνωστός ο ρόλος του ΚΝΣ, και κυρίως του υποθαλάµου, στη ρύθµιση του βάρους και του ισοζυγίου ενέργειας.
Η ρύθµιση γίνεται από ένα ολοκληρωμένο δίκτυο που ελαχιστοποιεί την επίδραση των µικρών διακυµάνσεων του ισοζυγίου ενέργειας στον λιπώδη ιστό, ελέγχει την όρεξη και τον κορεσµό.
Υπάρχουν κυκλώµατα που προάγουν την αύξηση της πρόσληψης τροφής και του βάρους (αναβολικά) και άλλα που ελαττώνουν την πρόσληψη τροφής και συµβάλλουν στην απώλεια βάρους (καταβολικά).
Οι ορµόνες ενέχονται στην οµοιοστασία της ενέργειας: π.χ. η κορτιζόλη επιδρά στο ΝΡΥ και ανταγωνίζεται τη δράση της ινσουλίνης και λεπτίνης στον υποθάλαµο.
Όµως, οι ορµονικές διαταραχές είναι σχετικά σπάνια αίτια παχυσαρκίας.
Τα πιο συχνά είναι ο υποθυρεοειδισµός και το ιατρογενές σύνδροµο Cushing.(αυτό που είχε ο Νίκος Αθηνά) Σπανιότερα είναι η έλλειψη αυξητικής ορµόνης, το (ενδογενές) σύνδροµο Cushing, ο υπογοναδισµός, το ινσουλίνωµα και ο ψευδο-υποπαραθυρεοειδισµός.
Η λεπτίνη (τελευταία αποδείχτηκε και η σχέση της λεπτίνης με την αύξηση της μνήμης και την ανανέωση του νευρικού ιστού)είναι µια ορµόνη, που παράγεται στα λιποκύτταρα του υποδόριου και κοιλιακού λίπους.
Στην κυκλοφορία είναι συνδεδεµένη µε πρωτεΐνες, περνά τον αιµατο-εγκεφαλικό φραγµό, συνδέεται µε τον υποδοχέα της στον υποθάλαµο, όπου ενεργοποιεί την κατανάλωση ενέργειας και αναστέλλει την πρόσληψη τροφής. Είναι η ορμόνη που μας λέει να σταματήσουμε την μάσα.
Εικάζεται ότι υπάρχει αντίσταση στη λεπτίνη λόγω αδυναµίας εισόδου στον εγκέφαλο ή σε µετά τον υποδοχέα βλάβες, που όµως δεν έχουν ακόµα εντοπισθεί.
Αυτά τα αίτια θα προκαλούσαν την παθολογική πια παχυσαρκία.
Όμως όλα αυτά είναι δικαιολογίες τα πραγματικά αίτια είναι η
υπερβολική συσσώρευση λίπους. -ΑΠΟ ΜΑΣΑ- Θετικό ισοζύγιο ενέργειας ξαναθετικό ισοζύγιο ενέργειας κάργα ισοζύγιο ενέργειας και έχει ως αποτέλεσμα αρχικά διόγκωση και µετά δηµιουργία νέων κυττάρων (λιποκύτταρα)για την αποθήκευση της ενέργειας. Εποµένως , η αυξημένη µάζα του λιπώδους ιστού είναι αποτέλεσμα υπερτροφίας (αυξηµένου µεγέθους) ή/και υπερπλασίας (αυξηµένος αριθµός) των κυττάρων. Τα λιποκύτταρα όταν αυτά δημιουργηθούν δεν μπορούν να εξαλειφθούν μεγαλώνουν σαν ασκοί γεμάτοι λίπος η μικραίνουν απλά.Γιαυτό και αν κάποια στιγμή στη ζωή μας αυξήθηκε το βάρος μας κατά πολύ για κάποιο λόγο,και μετά περάσαμε πολύ καιρό για να χάσουμε αυτά τα κιλά (βλέπε έγγυος) μπορούμε πολύ άνετα ακόμη κι αν κάναμε δίαιτα 2 χρόνια για να τα χασουμε να τα πάρουμε ξανά σε λίγους μήνες.
Στους παχύσαρκους ο λιπώδης ιστός αναλογεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25% και 30% του σωµατικού βάρους στους άνδρες και στις γυναίκες αντίστοιχα, ποσοστό που µπορεί να φτάσει ή να υπερβεί το 50% του βάρους.
Γνωρίζετε ότι...
1. Το 81% των 10χρονων παιδιών φοβούνται μήπως παχύνουν;
2. Τέσσερα στα δέκα παιδιά στη χώρα μας είναι παχύσαρκα ενώ το 1/3 από αυτά θα εξελιχθούν σε παχύσαρκους ενήλικες;
3. Το 46% των παιδιών ηλικίας 9-11 είναι "μερικές φορές" ή "πολύ συχνά" σε δίαιτα, και το 82% των οικογενειών τους είναι 'μερικές φορές' ή 'πολύ συχνά' σε δίαιτα;
4. Δύο στα τρία κορίτσια και ένα στα τρία αγόρια στην Ελλάδα, θα ήθελαν να χάσουν κιλά, ακόμη κι όταν το βάρος τους θεωρείται κανονικό;
5. Κάθε ένα παιδί στις Η.Π.Α. υπολογίζεται ότι βλέπει 40.000 διαφημίσεις ετησίως, που αφορούν γλυκίσματα, αναψυκτικά και φαστ φουντ;
6. Τα ελληνόπουλα κατέχουν τη δεύτερη θέση όσον αφορά την παχυσαρκία μετά τα παιδι στις ΗΠΑ;
τώρα οσοναφορα τα χαπάκια και τις ορμόνες όλοι οι αθλητές με αυτά παίζουνε μπάλα.Είτε ανεβάζουν τον αναβολισμό είτε τον κατεβάζουν πως όμως? παίζοντας με τις αναβολικές και τις καταβολικές ορμόνες άλλοι με την κορτιζόλη με την αδρεναλίνη με την ινσουλίνη με την HGH την αυξητική ορμόνη, με ότι θες εσύ και ανάλογα φουσκώνουν ή ξεφουσκώνουν. Μαζί με αυτές όμως χρειάζεται ανάλογη άσκηση ή λήψη συγκεκριμένων τροφών κλπ κλπ κλπ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα τη φαρμακευτική κάνει καταστρεπτικά θαύματα σήμερα.
Είμαι παχύσαρκη. Από εποχή που οι γονείς μου δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν τι μπορεί να φταίει. Δεν είχαμε τότε τις σημερινές άχρηστες τροφές. Τρώγαμε όλοι το ίδιο, μαγειρεμένο, φαγηγό στο σπίτι και στις σωστές ώρες, αλλά εγώ πάχαινα χωρίς γαριδάκια κλπ σκατουλάκια και το πάχος αυξήθηκε με τα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέφερα περισσότερο από ανθρώπους σαν και σένα που έχουν κατά κάποιο τρόπο θεοποιήσει την κομψότητα, ενώ κατά κανόνα δεν δυσκολεύτηκα να βρίσκω συντρόφους, διότι παρά το ότι ήμουν παχύσαρκη ήμουν ελκυστική.
Στο γυμνάσιο η κομψή γυμνάστρια, ή η πρωταθλήτρια γυμνάστρια, που είχαμε για ένα διάστημα δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί μου να με ενθαρρύνει, όχι για πρωταθλητισμό, αλλά για ασκήσεις π.χ. όπως η κατακόρυφος.
Δύο παχύσαρκες γυμνάστριες αντίθετα με ενθάρρυναν και κατάφερα να κάνω κατακόρυφο και να νιώσω ικανοποίηση που τα κατάφερα.
Πρωταθλήτρια σίγουρα δεν έγινα, αλλά δεν νομίζω ότι θα γινόμουν ακόμα και αν δεν ήμουν παχύσαρκη, διότι από όσο γνωρίζω όλοι οι λεπτοί άνθρωποι δεν γίνονται, αλλιώς δεν θα λέγαμε για πρωταθλητές. Και ο πρωταθλητισμός είναι ακριβώς αυτό το φαινόμενο που μάλλον αφήνει όλους τους άλλους πίσω για να φτιάξει υπερανθρώπους.
Το ότι οι κοινωνίες μας ενδιαφέρονται για τον πρωταθλητισμό, είναι ο δείκτης του πόσο αδιαφορούν ως προς την καλή σωματική κατάσταση του συνόλου των ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίτε το θέλεις, είτε όχι είσαι και εσύ επηρεασμένη από όλη αυτή τη νοοτροπία που επιβραβεύει, επαινεί και αναγνωρίζει μόνο όσους ανταποκρίνονται στις νόρμες μίας τέτοιας κοινωνίας.
Επομένως δύσκολα θα ασχολιόσουν ενθαρρυντικά με ένα παχύσαρκο παιδάκι να το βοηθήσεις να αλλάξει πορεία. Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που δεν είδες κανένα παχύσαρκο παιδί να διακρίνεται σε αθλήματα κι όχι απαραίτητα να γίνει πρωταθλητής. Το θεωρούσες μάλλον έτσι κι αλλιώς χαμένο από χέρι.
Ωστόσο, επειδή έχω δουλέψει επίσης σε σχολείο, νηπιαγωγείο, έχω δει παχύσαρκα νήπεια που αργότερα έχασαν βάρος και μεγάλωσαν ως άτομα με σωστό βάρος.
Εχω δει επίσης παιδί που ως τα 15 του ήταν εξαιρετικά παχύσαρκο, διότι οι γονείς, παρά τις προσπάθειες τους, αδυνατούσαν να το ελέγξουν, το οποίο όμως στα 15 του αποφάσισε να εφαρμόσει, με βοήθεια ειδικού, μία εξαιρετικά αυστηρή δίαιτα και να χάσει όλα τα περιττά κιλά του. Διατηρεί εδώ και έξι χρόνια ένα θαυμάσιο σώμα και υποθέτω ότι όσο θα το ενδιαφέρει η εμφάνιση του θα συνεχίσει να το διατηρεί.
Δεν είναι πάντα τόσο φανεροί οι λόγοι για τους οποίους κάποιο παιδί είναι παχύσαρκο και δεν σημαίνει πάντα ότι μπορεί να βοηθηθεί. Το 15χρονο παιδί που λέω οι γονείς το είχαν πάει και σε διαιτολόγους και σε ψυχολόγο, αλλά μέχρι τα 15 δεν τα είχε καταφέρει. Ηρθε η στιγμή που μόνο του έλεγξε την κατάσταση.
Η παχυσαρκία πέρα από τους ορμονικούς κλπ παράγοντες που όπως διάβασα είναι οι πιο σπάνιοι (σε μένα δεν έχω βρει τι φταίει, παρά το σχετικό ιατρικό ψάξιμο και ψυχολογικό επίσης), μπορεί να καλύπτει κενά που ίσως να μην μπορούν να καλύψουν και οι ίδιοι οι γονείς. Από την άλλη οι γονείς έχουν μεν ευθύνη, αλλά και κάθε παιδί έχει δική του ιδιοσυγκρασία και δεν είναι πάντα εύκολο να διευκρινιστούν οι λόγοι που μπορεί να νιώθει κενά. Πάντως για το μόνο που δεν θα μπορούσα να κατηγορήσω τους δικούς μου είναι ότι με αμέλησαν διατροφικά και ότι γι' αυτό έγινα παχύσαρκη.
Υπήρχαν όμως πράγματα που δεν γνώριζαν, ήταν αγρότες, είχαν να τρέχουν σαν παλαβοί για να επιβιώσουμε, δεν είχαν την πολυτέλεια να σκέφτονται ψυχολόγους, άσε που τότε ακόμα αμφιβάλλω αν υπήρχαν στην Ελλάδα. Μιλάω για δεκαετία '60. Αργότερα ζήτησα βοήθεια μόνη μου, αλλά άκρη δεν έβγαλα στο θέμα της παχυσαρκίας. Παρέμεινα παχύσαρκη.
Ομως και σήμερα δεν σημαίνει ότι όλοι οι γονείς γνωρίζουν τα πάντα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να έχουν κάνει προσπάθειες. Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει κάνει η μητέρα για το κοριτσάκι που κρατούσε αγκαλιά το παγωμένο τσάι. Μπορεί και αυτή η επίσκεψη στην παιδική χαρά να ήταν μία προσπάθεια να βγει το παιδί από την απομόνωσή του, για να βοηθηθεί με το θέμα του βάρους.
Οπως, λοιπόν, σου λένε οι περισσότεροι στα σχόλια, μην κρίνεις εύκολα. Από την άλλη ότι υπάρχει συνολικότερα μία κακή πολιτική στο θέμα διατροφής στα σχολικά κυλικεία π.χ. είναι γεγονός, αλλά ξέρω ότι γίνεται προσπάθεια τα τελευταία χρόνια να αλλάξουν αυτά που πωλούνται. Δεν ξέρω τι έχουν καταφέρει.
Ομως το έρημο το παιδάκι το καταδίκασες ήδη σε δυστυχία με το βλέμμα σου. Προαποφάσισες την πορεία του και την προδιέγραψες. Μήπως ανάλογα σκεφτόσουν για τους μαθητές σου; Ισως και οι δικοί μου περισσότερο δάσκαλοι να σκέφτονταν ανάλογα, άρα δεν βοήθησαν παραπάνω από τους γονείς μου που στο κάτω, κάτω είχαν άγνοια.
Παρόλα αυτά, όπως είπα και πριν, δόξα τω θεώ δεν έγινα τόσο δυστυχής όσο φαντάζεσαι εσύ μέσα από το κομψό σώμα σου ότι γίνονται απαραίτητα όλοι οι παχύσαρκοι. Κι έχω καταλάβει ότι εξίσου δυστυχείς, μη σου πω και περισσότερο κάποιες φορές, είναι άνθρωποι με όμορφα σώματα, αλλά που κολλάνε σε διάφορες λεπτομέρειες και τσακίζουν και τα δικά τους νεύρα και τα νεύρα των συντρόφων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μη τι άλλο, όταν δεν είμαι στα πολύ υπερβολικά μου κιλά, διότι σκαμπανεβάζω πάνω κάτω 10 με 15 κατά διαστήματα, είμαι μέσα στην καλή χαρά για το σώμα μου και έχω μάθει να το χαίρομαι και να ζω με αυτό θαυμάσια. Ο εαυτός μας εξάλλου είναι ο μόνος από τον οποίο δεν μπορούμε να χωρίσουμε...
Και ακόμα κι αν ήμουν λεπτή θα μπορούσα να έχω κόλλημα γιατί δεν είμαι ψηλή, γιατί δεν έχω τάδε μάτια ή τάδε πόδια σαν την τάδε και πάει λέγοντας. Στη ζωή κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις, ποτέ δεν μπορείς να τα έχεις όλα...
...και το πιο ουσιαστικό και σοφό είναι να μάθεις να ζεις με αυτό που είσαι, αν δεν μπορείς να το αλλάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή...άσε που αν σε δεχτούν όπως είσαι έχεις πολύ περισσότερες πιθανότητες να το αλλάξεις. Διότι τα περιττά κιλά μπορεί να είναι ακόμα και μία διαμαρτυρία σε μία κοινωνία που δίνει εξαιρετική σημασία στο φαίνεσθαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! κι όσο για το ντρέπεσαι να πας στην παραλία, ντρεπόμουν μόνο για όσο δεν γνώριζα μπάνιο. Και δεν γνώριζα μπάνιο όχι επειδή ήμουν παχύσαρκη, αλλά επειδή τα καλοκαίρια εμείς δουλεύαμε στα καπνά, δεν πηγαίναμε παραλία... Στα 27 μου όμως στρώθηκα και έμαθα μπάνιο και έκτοτε δεν είχα κανένα πρόβλημα να εκθέτω το σώμα μου και ας ήταν παχύσαρκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σημειώσω για λόγους δικαίου ότι σήμερα το ότι παραμένω παχύσαρκη ευθύνεται η δική μου αναρχία με ωράρια παλαβά και το ότι έκανα κατεξοχήν καθιστική ζωή, καθώς και η... συνήθεια να καλύπτω οποιαδήποτε κενά με φαγητό, αλλά σίγουρα όχι οι γονείς μου. Εκείνοι και προγραμματισμένη ζωή με είχαν διδάξει και όσο γνώριζαν μου εφιστούσαν την προσοχή στους κινδύνους της παχυσαρκίας. Οσο γνώριζαν βοήθησαν, από κάποια στιγμή και μετά οι επιλογές όμως ήταν δικές μου καθαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού γνωρίζω το δρόμο "της αρετής" πλέον για ποιο λόγο δεν διώχνω τα περιττά κιλά θα αναρωτηθείτε. Αναρωτιέμαι κι εγώ, αλλά δεν έχω απάντηση. Συνήθεια, άμυνα, αντίδραση? Ολα μαζί? Δεν ξέρω, αλλά και δεν ασχολούμαι πια. Και θεωρώ ότι κακώς ασχολήθηκα κατά διαστήματα με το θέμα των κιλών. Οποτε έπαυα να ασχολούμαι και έδινα περισσότερη σημασία απλά στο να ζω καλά απαλασσόμουν και από κιλά. Οπως όλοι όμως οχυρωνόμαστε πίσω από κάποιες συμπεριφορές όταν περνάμε φάσεις εσωστρέφειας έτσι και οι παχύσαρκοι νομίζω οχυρώνονται πίσω από τα κιλά τους, ίσως γιατί δεν είναι επιδέξιοι σε άλλες αμυντικές συμπεριφορές.
παλικάρια και παλικαρινες έχετε ξεφύγει...κανείς δεν κατηγόρησε τους χονδρούς ως χονδρούς και στους τρόπους και στον χαρακτήρα και στο μυαλό ή τους παχύσαρκους. Απλά ίσως και με λίγο ατυχές παράδειγμα η Αθηνά θέλησε να δώσει λίγο το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο της Ελλάδας με τα νέα παιδιά της να έχουν φτάσει στο απίστευτο σημείο για μια τόσο μικρή χώρα να έρχονται 2α στην παχυσαρκία σε όλο τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν ατυχές το παράδειγμα γιατί όταν κάνουμε μια μελέτη πάνω σε ένα τόσο μπουρδουκλωμένο ζήτημα, δεν αναφερόμαστε μόνο σε μία από τις συνθήκες που αυτό βρίσκει έδαφος και ευδοκιμεί.
Προσπάθησα παραπάνω να σας δώσω να καταλάβετε ότι η παχυσαρκία μοναδικό της αίτιο αν δεν είναι παθολογική είναι η ανεξέλεγκτη πρόσληψη τροφής.
Τώρα αν η ανεξέλεγκτη αυτή συνήθεια οφείλεται σε κοινωνικούς οικονομικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες αυτό το αφήνουμε να το εξετάσουμε κατά περίσταση.
Θίχτηκε όμως και ένα ακόμη ζήτημα το οποίο είναι συναφές με την παχυσαρκία και αυτό είναι η ποιότητα των τροφών η οποία αφενός μεν έχει να κάνει με το θέμα μας, αλλά αφορά και σε πάρα πολλούς άλλους κινδύνους υγείας.
Ας μείνουμε λίγο στο θέμα των συνθηκών αφού αναλύσαμε τα πραγματικά αίτια και να τα πάρουμε ένα ένα μην μπουρδουκλώνεστε κι εσείς, κανείς δεν έχει διάθεση να προσβάλλει κανένα.
Ας αφήσουμε τα των γονέων να τα αναλύσουμε άλλη φορά με ποιο εύστοχα αυτή τη φορά παραδείγματα σε κάποιο άλλο ποστ.
coolplatanos είναι στο χέρι του καθενός μας να είναι σε όποια κατάσταση θέλει. Όταν επαναλαμβάνω δεν έχει κάτι παθολογικό.Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που βρίσκομαι στη απίθανη θέση να σου πω πως κι εσύ αν δεν έχεις κάτι παθολογικό μπορείς να χάσεις βάρος αν το επιθυμείς. Είναι πάρα πολύ εύκολο αλλά θέλει ψυχική δύναμη και θέληση πολύ. Θέλει μια πιο ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας για το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ή τι θέλει πραγματικά.
Ο μεταβολισμός μας είναι στο χέρι μας να τον κάνουμε όπως εμείς γουστάρουμε.
Αρκεί μόνο να το θέλουμε και να το αποφασίσουμε.
Ευχαριστώ την cool platanos που μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει τη δική της εμπειρία και να διαλύσει κάποια θολά σημεία της κουβέντας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκοπός μου δεν είναι να δείξω ότι εγώ ανατρέφω τα παιδιά μου τέλεια ενώ οι άλλοι έιναι λούζερς, για αυτό και δεν ανέφερα τίποτα για το δικό μου σύστημα.
Σκοπός μου είναι να βγάλω από μέσα μου μία αδικία που βλέπω καθημερινά να γίνεται και για την οποία δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Μάλλον οι υπόλοιποι όμως έχετε παρεξηγήσει το θέμα της ανάρτησης, οπότε θα απαντήσω με άλλη ανάρτηση, γιατί πήγε μακριά η βαλίτσα.
"Μόδα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη στερηθεί κάτι το παιδί...
Βιώνουμε τον αιώνα των υπερβολών και μας φαίνεται η πλεονεξία φυσιολογική.
Είμαι παχύσαρκος. Το ποστ σου αυτό θα μπορούσα να το είχα γράψει εγω γιατί σαν γονιός και γω βλέπω ακριβώς αυτα που γραφεις εσυ και στενοχωριέμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τα παιδιά μου κοιταω να τρώνε υγιεινά και με πρόγραμμα. Σε μένα 35 χρόνια πριν οι γονείς μου και η γιαγιά που με μεγάλωνε ήταν αυτοι που διαπίστωνα οτι δεν μου χαλουσαν χατίρι και με άφηναν να τρωω σε απιστευτες ποσοτητες και καθε ειδους γλυκό και σνακ.
Δεν τους κακολογώ. Μια κοινωνία που ειχε πρόσφατη την πείνα, ήταν λογικό να έχει τέτοια αντανακλαστικά.
Αλλα σημερα δεν μπορώ να βλέπω το ίδιο. Αντιδρώ.
Μορφωμένους ανθρώπους να μην βάζουν πρόγραμμα και όρια στην διατροφή των παιδιών τους για "να μην τα εμποδίσουν να αναπτυχθουν" και "να ψηλώσουν"!
Ο υπέρτατος αστικός μύθος στην Ελλάδα που συνδεει φαί και ύψος!
Είμαι κοντός και η γυναίκα μου το ίδιο και οι πιθανότητες να ειναι και τα παιδια μου κοντα (δλδ κάτω από τον Μ.Ο.) πλησιάζουν το απόλυτο. Απλα μαθηματικά, απλή λογική. Δεν μπορεις να ξεγελάσεις το dna με το φαί και τα γλυκά.
Όπως επίσης δεν μπορεις να ξεγελάσεις τον οργανισμό σου και άρα να τον παιδέψεις με θέματα υγείας όταν γίνεις παχύσαρκος.
Ποτε δεν είχα θέματα κομπλεξ με το παχος μου, αλλά ξέρω ότι κανω κακο στον εαυτό μου και μονίμως προσέχω τις κακές μου συνήθειες. Συνήθειες όμως που έχουν την προελευσή τους απο τα πρωτα μου παιδικα χρονια.
Και κάτι τέτοιο δεν θέλω να το προξενήσω στα παιδιά μου.
philos
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ που μας μίλησες παρά το έντονο τόνο της ανάρτησης. Τώρα πιστεύω ότι οι γονείς είναι καλύτερα ενημερωμένοι και άρα ικανότεροι να προσέξουν την υγεία των παιδιών. Τα λάθη του παρελθόντος δεν είνα ανάγκη να διαιωνίζονται