- Ήτανε μία φορά ένα κορίτσι που είχε μαγαζί στην παραλία μίας πόλης. Ο δήμαρχος της πόλης είχε βάλει κάδους απορριμάτων, αλλά στο απέναντι πεζοδρόμιο, οπότε οι περαστικοί, που ήτανε μπουρτζόβλαχοι και σαπιοτεμπέληδες, έριχναν τα σκουπίδια τους κάτω. Τώρα η κοπέλα, που δεν ήθελε να φέρνει πελάτες σε βρώμικο μέρος, σκούπιζε όλο το πεζοδρόμιο από τη μεριά του μαγαζιού της. Οι ακαμάτηδες μπεκροξεφτίλες από το διπλανό καφενείο, που με τα αποτσίγαρά τους έφτιαχναν ένα λοφίσκο κάθε μέρα, την κορόιδευαν και έπαιρναν μάτι και έλεγαν ότι καλύτερα να καθάριζε το σπίτι της και ότι ξέχασε το παρκέ και άλλες κοτσάνες και χασκογελούσαν σαν άχρηστοι κόπανοι που ήτανε.
- Η κοπέλα στην αρχή θύμωνε. Καταριότανε το βλαμμένο το δήμαρχο που έβαλε τους κάδους στο άλλο πεζοδρόμιο που δεν είχε μαγαζιά και δεν περνούσε ποτέ κανείς αντί για το πεζοδρόμιο με όλα τα καταστήματα. Μετά καταριότανε τον δήμαρχο πάλι που δεν έφερνε τους καθαριστές από αυτή τη μεριά της πόλης. Μετά έβριζε από μέσα της τους χοντρο-ηλίθιους γουρουνοβρωμιάρηδες που γέμιζαν την πόλη σκουπίδια και δε σιχαίνονταν να περνοδιαβαίνουν ανάμεσα σε κάθε είδους βρωμιές. Αλλά επειδή ήθελε το μαγαζί της καθαρό, σκούπιζε και ξανασκούπιζε, από τη μία άκρη του πεζοδρομίου μέχρι την άλλη, για να μην φέρνει ο αέρας τα σκουπίδια στο κατώφλι της. Και περνούσε ο καιρός.
- Κάποτε ένας από τους άλλους μαγαζάτορες στο πεζοδρόμιο, που είδε τι συνέβαινε, υποσχέθηκε να μιλήσει στο δήμαρχο που ήταν, λέει, φίλος του. Πράγματι, λίγο καιρό μετά, άρχισαν να καθαρίζουν και αυτό το δρόμο οι καθαριστές του δήμου και κάπως λιγόστεψαν τα σκουπίδια. Όμως δεν προλάβαιναν τους καφρομπινιάρηδες, που ήταν πολλοί και δεν έλεγαν να χρησιμοποιήσουν τα τασάκια του καφενείου ή πετούσαν από τα αυτοκίνητα τα πλαστικά ποτήρια του καφέ. Έτσι, συνέχισε το σκούπισμα η κοπέλα.
- Με τον καιρό, άνοιξαν δύο καινούρια μαγαζιά στο πεζοδρόμιο. Οι νέοι μαγαζάτορες στην αρχή δεν έδωσαν προσοχή στην καθαριότητα του δρόμου. Μετά όμως είδαν ότι συμφέρει περισσότερο να σκουπίσεις λίγο απ'έξω παρά να έχεις κλειστή την πόρτα και να καις το αιρκοντίσιον ολημερίς. Έτσι άρχισαν να νοιάζονται κι αυτοί. Ένας από αυτούς έβαλε και ένα μικρό κάδο! Σαν επιπλέον ενθάρρυνση για τη χρήση του κάδου, η κοπέλα συχνά έκανε σχόλια μεγαλόφωνα για να τα ακούνε οι λιγδογιαγκούλες : "Κοίτα χάλι! Μα ποιός βρωμιάρης ρίχνει σκουπίδια κάτω, δίπλα από τον κάδο? Μα έτσι κάνουν και στο σπίτι τους, ήθελα να'ξερα?"
- Τα γομάρια από το καφενείο, ντράπηκαν (λίγο όμως) και έριχναν λιγότερα αποτσίγαρα ενώ μερικοί από αυτούς, βαρέθηκαν και να "δουλεύουν" την κοπέλα και πλέον μόνο έπαιρναν μάτι.
- Το θέμα είναι ότι αν το άφηνε η κοπέλα στον δήμαρχο, δεν θα γινότανε ποτέ τίποτα, ούτε θα άλλαζε κάτι όσο κι αν τον έβριζε. Ούτε θα γινότανε καθαρότερο το μέρος αν εκείνη έλεγε ότι "εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα? Εγώ θα μάθω τρόπους στους καλαμοπίτουρες?". Αν το άφηνε στο δήμαρχο, θα ήτανε κι αυτή συνυπεύθυνη για το χάλι.
- Τα καλά πράγματα συμβαίνουν επειδή τα θέλουμε.
Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
τσούκου-τσούκου, πίτσι-πίτσι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η καθημερινότητα μας θα βελτιωθεί μόνο αν ο καθένας μας κάνει έστω και κάτι μικρό για να βελτιώσει τον μικρόκοσμο του. Αυτό συμβαίνει σε όλοκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον μικρόκοσμό μας πάντα εμείς τον φτιάχνουμε. Η αυτορύθμιση του μακρόκοσμου μέσω αυτής της διαδικασίας είναι αυτό που απέτυχε.
ΑπάντησηΔιαγραφήγειά σου ρε κοριτσάκι με τη σκούπα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήδ
Μου θύμισες τον παλιό ορισμό του κάδου απορριμάτων στην Ελλάδα (δοχείο ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ οι Έλληνες ρίχνουν τα απορρίματά τους). Αλλά μετά το χαμόγελο που μου προκάλεσε η παραπάνω σκέψη, διαβάζοντας το άρθρο σου συγκινήθηκα γιατί η μέθοδός σου είναι Η ΜΟΝΗ μέθοδος που μπορεί να μας βγάλει από τη σημερινή μας κατάσταση. Και θυμήθηκα τα δικά μου με την εισαγωγή των ελληνικών στους υπολογιστές (που όλοι έλεγαν ότι είναι αδύνατη) και την δημιουργία του δικτύου επικοινωννίας των κέντρων επιχειρήσεων πολιτικής προστασίας της ΕΕ (που έγινε παρά την έντονη αντίδραση ή την αδιαφορία ορισμένων χωρών).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε φίλη μου. Με μουσική υπόκρουση το τραγούδι του Θοδωράκη «Είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε 1013». Το χρωστάς στα παιδάκια σου, στα παιδάκια μας ...
Τα καλά πράγματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και φαίνονται μικροπράγματα στην αρχή,
έτσι και γίνει η αρχή,
εξελίσσονται σε κάτι μεγάλο.
Επομένως, ωραίο το κορίτσι!
Ως ομοιοπαθής με την κοπελιά του επεισοδίου κουνώ το κεφάλι μου με απογοήτευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που εγώ τώρα τελευταία έχω αγριέψει και ουρλιάζω και βλέπω αποτέλεσμα.
Προχθές έβαλα τις φωνές σε έναν μαλάκα που κάπνιζε και περπατούσε μέσα στο άλσος Γαλατσίου.
Ψάρωσε τόσο πολύ που μου θύμισε φάση από τον στρατό με εμένα διοικητή και αυτόν κολοφάνταρο.
ΔΕΝ ΓΙ-ΝΕ-ΤΑΙ ΑΛ-ΛΙΩΣ. Τέλος.
Ξεσκίστε τους όλους. Δώστε στην παλικατίνα που μόλις βγαίνει από το τρόλεϊ και πετάει το εισιτήριο ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ.Ξεφτυλίστε την μπροστά στον κόσμο.
Αρκετά (πω, πω τα πήρα αγρίως. Πάω να πιω μια παγωμένη ξανθιά γιατί συγχύστηκα). Άπαιχτο ποστ, ως ...είθισται!
Ως ομοιοπαθής με την κοπελιά του επεισοδίου κουνώ το κεφάλι μου με απογοήτευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που εγώ τώρα τελευταία έχω αγριέψει και ουρλιάζω και βλέπω αποτέλεσμα.
Προχθές έβαλα τις φωνές σε έναν μαλάκα που κάπνιζε και περπατούσε μέσα στο άλσος Γαλατσίου.
Ψάρωσε τόσο πολύ που μου θύμισε φάση από τον στρατό με εμένα διοικητή και αυτόν κολοφάνταρο.
ΔΕΝ ΓΙ-ΝΕ-ΤΑΙ ΑΛ-ΛΙΩΣ. Τέλος.
Ξεσκίστε τους όλους. Δώστε στην παλικατίνα που μόλις βγαίνει από το τρόλεϊ και πετάει το εισιτήριο ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ.Ξεφτυλίστε την μπροστά στον κόσμο.
Αρκετά (πω, πω τα πήρα αγρίως. Πάω να πιω μια παγωμένη ξανθιά γιατί συγχύστηκα). Άπαιχτο ποστ, ως ...είθισται!
Πιστεύω σε αυτό που λέει ο NdN, ότι όσο μικρό κι αν είναι, ότι κάνει ο καθένας έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι σε μεγαλύτερη κλίμακα ίσως τα αποτελέσματα να μην είναι απτά, όπως λέει ο Άμπαν, πιστεύω όμως ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική σφαίρα επιρροής και μέσα σε αυτή μπορεί να κάνει τη συνεισφορά του.
Ο κύριος Αλεβαντής, για παράδειγμα είχε την ισχύ να περάσει κάποιες πολύ σημαντικές αλλαγές σε πολιτικό επίπεδο, εγώ όμως έχω ίσα-ίσα όση ισχύ αρκεί για να αναθρέψω τα παιδιά μου και να κρατάω το πεζοδρόμιο καθαρό. Ως εκεί που φτάνει ο καθένας είναι νομίζω αρκετό.
Με τις φωνές, δεν ξέρω...Είναι καλή εκτόνωση οπωσδήποτε, και ξερω από δική μου εμπειρία ότι κάποιοι άνθρωποι δεν αντιδρούν σε εξωτερικά ερεθίσματα παρά μόνο αν τους ουρλιάξεις μέσα στον ακουστικό πόρο. Το θεωρούν πολύ φυσικό, σαν συνέπεια του νόμου της βαρύτητας, το ότι υπάρχουν σκουπίδια κάτω και αν προσπαθήσεις να τους "χτυπήσεις" στο φιλότιμο σε κοροιδεύουν ή απλά σε αγνοούν. Καλό το μέτρο, αλλά με σύνεση γιατί στο τέλος πάλι ο ίδιος εκνευρίζεσαι ,doctor Δημήτρη.Χαίρομαι που σε βλέπω στο φτωχικό μου. Σε κερνάω λοιπόν ένα γλυκάκι.
Μου θύμισες μια σειρά διαφημίσεων που κυκλοφορούσε πριν 2-3 χρόνια στο Παρίσι, προσπαθώντας να πείσει τους Παριζιάνους να χρησιμοποιούν τους κάδους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία από αυτές έδειχνε κάποιον να τρώει στο τραπέζι τις κουζίνας και να πετάει σκουπίδια, περιτυλίγματα και αποφάγια στο πάτωμα. Και μια φωνή αναρωτιότανε: "Δεν το κάνετε αυτό στο σπίτι σας? Μα και το Παρίσι είναι σπίτι σας."
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν είχε αποτέλεσμα, αλλά ήταν μία πολύ έξυπνη σειρά διαφημίσεων που προσπαθούσε να πιάσει τους Γάλλους στο φιλότιμο.
οδυσσεας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στους παρρησίους? Πέφτω από τα σύννεφα!
Μάλλον έλληνες πήγαν και λέρωσαν
αν ο καθένας διορθώσει τον εαυτο του, τότε το σύνολο θα είναι σαφώς βελτιωμένο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα athinovio,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ καλη αναρτηση.Τα πηρα με τους καφρους που περιγραφεις.
Η καφριλα αυτου του ειδους,παντως, δεν ειναι χαρακτηριστικο μονο των αντρων, ουτε των καπνιστων,παντως.
Πχ, δε θα ξεχασω το σκηνικο οπου μια, πολυ ευγενικη κατα τ αλλα, πελατισσα, την ωρα που εμπαινε στο μααζι μου, και ενω εγω ημουν στην πορτα με τη σκουπα, μαλλον αφηρημενη, τσαλακωσε ενα χαρτι και το πεταξε στο δρομο, μπροστα μου!
Επισης, ειναι σχεδον καθημερινο φαινομενο να μπαινουν στο μαγαζι μου γονεις με παιδια που κρατανε τυροπιτες, και φευγοντας να μου αφηνουν τη μιση τυροπιτα στο πατωμα,κερασμα.
Χτες κι ολας, μπηκε μια γυναικα με το παιδι της, και εκεινο εριξε κατω ενα γλυκο. Αδιαφορη εκεινη, συνεχισε τα ψωνια. Μπροστα της, λοιπον, εσκυψα και το μαζεψα (εγω αν ημουν αυτη, θα ενιωθα τουλαχιστον μουλαρα). Λιγο αργοτερα, οταν εφυγε, ειδα οτι το βλασταρι της φευγοντας αφησε αλλα 2-3 ενθυμια.
Ο/η NDN εχει αφενος δικιο-πρεπει ολοι να παιρνουμε πρωτοβουλιες. Αφ ετερου, οπως ειπε και ο Darthiir the Abban, οταν εισαι σε μια κοινωνια και χρυσοπληρωνεις τα οργανα και τους θεσμους της, απο λεφτα που κερδιζεις με τον κοπο σου και κανενας δε στα χαριζει, ειναι τουλαχιστον αυτονοητο να περιμενεις καποια εντελως βασικα "προνομια" σε σχεση με το να ζεις μονος σου σε ενα βουνο.
Καλο αρθρο, αδερφουλα. Κουραγιο και υπομονη, και ριξε και κανα μπινελικι που και που-τζαμπα ειναι, και το ζηταει ο οργανισμος τους.
Έχω ζήσει παρόμοιες ιστορίες. Για παράδειγμα: πριν από λίγο καιρό ήμουνα στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονικής ήταν Κυριακή οπότε η εφημερίδα είχε πολλά άχρηστα ένθετα. Άρχισα να ψάχνω κάδο ανακύκλωσης και δεν έβρισκα οπότε ρωτάω έναν αστυνόμο και μου λέει να πάω σε ένα άσχετο γραφείο γιατί τα μαζεύουν αυτοί. Εν τω μεταξύ περιμένοντας το αεροπλάνο έβγαινα έξω να καπνίσω και στην επιστροφή πήγαινα στο γραφείο κάποιο ένθετο. Την τρίτη φορά ο αστυνόμος με ειρωνεύτηκε...
ΑπάντησηΔιαγραφή