Το Βασίλειο της Ύλης

• Η σκέψη, ο νούς και η διάνοια πάντα πάλευαν να ορίσουν την ύλη. Με αναλυτική ματιά, καταγράφει ο άνθρωπος την αλήθεια της ύλης και εκδίδει μανιφέστα, νόμους και διατάγματα. Βρίσκει την οργάνωση πίσω από το χάος και προγραμματίζει το επόμενο βήμα.
• Υπάρχει ένας νόμος απαράβατος της ύλης που η διάνοια τείνει να ξεχνά, ο Νόμος της Καλής Ιδέας.
• Με το νού λύνουμε ένα πρόβλημα, η λύση δε, είναι συνήθως μια αναλαμπή, μία ιδέα φαεινή, πολύ καλή μας φαίνεται. Με το νού κάνουμε υπολογισμούς, προβλέψεις που συνιστούν μία Θεωρία. Αν ισχύει ο νόμος, τότε η Θεωρία είναι σωστή και το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι αυτό, θα έχουμε βάλει τάξη στο χάος.
• Και πάνω που τα έχεις σκεφτεί όλα και τα έχεις βάλει σε όμορφα κουτάκια στις θυρίδες του μυαλού, μία σταγόνα στους αδένες ανατρέπει αυτά που αντιλαμβάνεσαι, η πρώτη σταγόνα βροχής πάνω στη γαμήλια τούρτα που περίμενες μία ζωή, ένα τυχαίο γεγονός φανερώνει την πραγματική αλήθεια, πάει η Θεωρία, αειφόρος ανάπτυξη τέλος, μας τελείωσε. Η Καλή Ιδέα είναι απλά μία ονείρωξη, το ιδανικό είναι διαφημιστικό κόλπο. Φτού κι απ'την αρχή.
• Σαν τον αυστηρό πατέρα η Ύλη επαναφέρει το Νού με ένα χαστούκι ηχηρό και τσουχτερό, και λέει "Όχι άλλο! Μάζεψε τα Παιχνίδια σου, Τώρα!"
• Αλλά όχι εντελώς από την αρχή. Πισωπατώντας έντρομος μπροστά στα θύματα των λαθών του, ο Νούς ξαναβάζει ένα πόδι μπροστά, μισό βήμα έστω, κοντύτερα στο ιδανικό, κοντύτερα στο κανονικό.
• Γιατί με το βλέμμα στυλωμμένο στο ιδανικό που ίπταται με ορθάνοιχτα φτερά άπιαστο στα ύψη της σκέψης λέει "νά, έτσι πρέπει να είναι, αυτό θέλω", ούτε που προσέχει ο νούς την πασχαλίτσα, κόκκινη φλόγα της αληθινής ζωής, ανάμεσα στα χορτάρια, προσβάσιμη κι απλή και όμορφη.
• Η Ύλη προϋπήρξε του Νού, και είναι σοφότερη.