Πως να ρημάξετε μία χώρα (Β' μέρος)

• Εφόσον έχουν γίνει σωστά τα πρώτα βήματα, είναι βέβαιο ότι ο τόπος θα έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση ήδη, είναι όμως αναγκαίο να διασφαλίσουμε ότι η δουλειά μας δεν θα πάει χαμένη εξαιτίας κάποιου επίμονου πατριώτη που ίσως να έχει τη σωστή ιδέα τη σωστή στιγμη.
• Ήδη λοιπόν οι παραγωγικές δομές θα έχουν παραλύσει και η κοινωνική συνοχή θα έχει δεχθεί ανεπανόρθωτο πλήγμα, είναι όμως δυνατόν ένα χαρισματικό άτομο με ηγετικές ικανότητες να αποτελέσει κάτι σαν μεσσιανικό πρότυπο, κλέβοντάς σας την εξουσία και ανατρέποντας το κερδοφόρο χάος που δημιουργήσατε. Πως το αντιμετωπίζετε?
• Η εκκλησία θα βοηθήσει σε αυτό. Φροντίζουμε να σπείρουμε τη διχόνοια και τη διαφθορά μέσα στους κόλπους της εκκλησίας και να το κάνουμε γνωστό μέσω των μέσων ενημέρωσης. Οι άνθρωποι θα χάσουν την πίστη τους όχι μόνο στα Θεία αλλά και στην ύπαρξη ενός θεσμού που έχει ως στόχο την πνευματική καθοδήγηση και ένας άνθρωπος χωρίς πίστη είναι σαν καράβι χωρίς άγκυρα, έρμαιο των συγκυριών, γιατί ακόμα και οι άθεοι απογοητεύονται όταν μαθαίνουν ότι τα ιερά πρόσωπα και αυτοί που υποτίθεται ότι στηρίζουν τους ανθρώπους είναι απλώς μπίζνεσμεν. Θα πάψουν να συναθροίζονται στις εκκλησίες και να αλληλο επηρρεάζονται, πάει η κοινωνική αλληλεγγύη.
• Επίσης άλλη μία "άγκυρα" για τη συλλογική συνείδηση των πολιτών είναι η πίστη στους νόμους και στην εξουσία, το οποίο όμως είναι εύκολο να καταπολεμήσουμε, καταφέρνοντας ακόμα ένα καίριο χτύπημα στη συνοχή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να φτιάξουμε νόμους αντιφατικούς, ελλιπείς, μη εφαρμόσιμους, πολύπλοκους και ,πάνω από όλα, άδικους. Αρχικά ο πολίτης θα προσπαθήσει να είναι νομοταγής, όταν όμως διαπιστώσει μέσα από την καθημερινή εμπειρία και παρατήρηση ότι είναι όχι απλά αδύνατον αλλά και ασύμφορο οικονομικά, τότε η πρώτη του αντίδραση θα είναι να αναζητήσει άλλους νομοθέτες. Αυτό όμως θα είναι αδύνατον αφού το περιβάλλον σύγχυσης που έχουμε δημιουργήσει θα καθιστά αδύνατη την ύπαρξη τέτοιου ατόμου, αλλά ακόμα κι αν βρεθεί τέτοιο πρόσωπο, κανείς δεν θα το εμπιστεύεται.
• Έτσι, ακόμα κι αν εμφανιστεί ένας εμπνευσμένος, χαρισματικός ηγέτης που θα έχει το κλειδί της σωτηρίας, κανείς δεν θα τον πιστεύει.
• Έχοντας παραλύσει τον παραγωγικό ιστό, η χαριστική βολή είναι οι εξαγωγές, οι οποίες πρέπει να σταματήσουν. Έχοντας συλλέξει μεγάλα κεφάλαια από βαρειά φορολογία, πρόστιμα, εκβιασμούς και κατασχέσεις ή ακόμα και δωρεές, αντί να διοχετεύσουμε αυτόν τον πλούτο στην εγχώρια αγορά ή το δημόσιο, φροντίζουμε να βγεί εκτός συνόρων με κάθε τρόπο. Αγοράζουμε οικίες σε άλλες χώρες, δημιουργούμε λογαριασμούς σε ξένες τράπεζες, συνεργαζόμαστε με ξένες εταιρίες, επενδύουμε σε αγορές εκτός συνόρων γενικώς. Έτσι, χωρίς αξιόλογη εγχώρια παραγωγή, χωρίς εξαγωγές και με αναγκαστική εισαγωγή όλων σχεδόν των ειδών επιβίωσης (από βιομηχανικά προιόντα μέχρι σιτάρι) η διαρροή συναλλάγματος και πόρων θα οδηγήσει σε μαρασμό και ύφεση την οικονομία.
• Έχουμε λοιπόν μπροστά μας ένα χάος, όπου ο ένας τρώει τα σωθικά του άλλου, σε ένα αδυσώπητο και απελπισμένο παιχνίδι επιβίωσης.
• Μπορούμε πλέον να δράσουμε ανενόχλητοι. Ήδη, η διαδικασία αποικοδόμησης της χώρας μας έχει αποφέρει μεγάλα κέρδη, τώρα όμως, χωρίς κανέναν έλεγχο και καμμία επίβλεψη, μπορούμε να απομυζήσουμε ακόμα περισσότερα κέρδη και κανείς δεν θα μπορεί να μας σταματήσει. Αν κάποιος επικαλεστεί το νόμο ή τη δικαιοσύνη, εμείς θα του πούμε "Να, αυτός είναι ο νόμος, είμαι νόμιμος!" και τον στέλνεις αδιάβαστο. Αν κάποιος επικαλεστεί την ηθική, τότε προσβάλετε τη δική του ηθική: σίγουρα κάποιο στραβοπάτημα θα έχει κάνει κι αυτός μέσα σε όλο αυτό το αλισβερίσι.
• Δεν μπορεί να πει τίποτα.
• Στην Ελλάδα, έχουν προλάβει άλλοι οπότε για να παίξετε αυτό το παιχνίδι πρέπει να αναζητήσετε άλλο πεδίο δράσεως.