Πως να Ρημάξετε Μία Χώρα (Μέρος Α')

1. Το πρώτο χτύπημα πρέπει να είναι στην παραγωγική δύναμη της χώρας. Δεν είναι δύσκολο, θέλει όμως χρόνο και σύστημα. Το πετυχαίνουμε ως εξής:

• Διαφθορά. Βάζουμε παντού τα τσιράκια μας να σπέρνουν τη διχόνοια. Μόλις πάει κάποιος να κάνει μιας δεκάρας δουλειά, στέλνουμε το βαρύ πυροβολικό, τους συνδικαλιστές οι οποίοι θα αποπροσανατολίσουν την καλή πρόθεση του εργάτη και θα τον στείλουν να ψάχνει το δίκιο του στα άχυρα, λησμονώντας το πραγματικό συμφέρον του.
• Οικονομική αφαίμαξη. Δεν πρέπει να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις για κανένα λόγο. Με βαρύτατες φορολογίες σε πρώτη φάση και ακόμα βαρύτερα πρόστιμα μετά, στερούμε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης. Οι ασφαλιστικές εισφορές επιβάλλεται να είναι υπέρογκες, ώστε να μη συμφέρουν ούτε τον εργάτη ούτε τον εργοδότη έτσι ώστε, αναπόφευκτα, κάποιος κάπου να παρανομήσει κι έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να εισπράξουμε τα προαναφερθέντα υψηλά πρόστιμα.

• Σαμποτάρισμα υποδομών. Με ανεπαρκείς υποδομές θα αυξηθεί το κόστος παραγωγής και μεταφοράς, άρα τα προϊόντα θα χάσουν σε ανταγωνιστικότητα, γεγονός το οποίο με τη σειρά του καθιστά ασύμφορη την παραγωγή οποιουδήποτε προϊόντος, οδηγώντας τον παραγωγό-εργάτη στην ανεργία.

2. Το δεύτερο πλήγμα πρέπει να πλήξει το ηθικό των πολιτών. Εύκολο, αν έχεις στη διάθεσή σου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μερικά οργουελιανά πρόβατα τύπου τρωκτικό, τεφτέρι, κτλ, να βελάζουν σαν υπόκρουση. Με την κατάλληλη καμπάνια είναι δυνατόν να απελπιστεί ο πολίτης σε τέτοιο βαθμό που να μη βλέπει ούτε τι χρώμα είναι η θάλασσα. Έτσι γίνεται έρμαιο των ορέξεών μας και ,άβουλος πλέον, θα ακολουθήσει κάθε προσταγή.

• Εστιάζουμε το ενδιαφέρον του δημόσιου βίου στην ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής. Αυτό χτυπάει στο ηθικό κέντρο του εγκεφάλου, καθιστώντας αδύνατη κάθε άλλη έλλογη σκέψη.
• Αλλάζουμε τα δεδομένα πριν προλάβουν να προσαρμοστούν στα προηγούμενα. Δεν χρειάζεται να λέτε την αλήθεια, αφού τα οργουελιανά πρόβατα είναι σίγουρο ότι θα κάνουν κι εδώ τη δουλειά τους: Σήμερα τα αυγά ανεβάζουν τη χοληστερίνη, αύριο την κατεβάζουν, μεθαύριο προξενούν καρκίνο και μετά από αυτό κάτι άλλο. Ώσπου να ψάξουν να βρούν την άκρη, θα έχουν χάσει πολλές παραγωγικές ώρες και την υγεία τους, οπότε θα πέσει και η παραγωγικότητά τους.
• Επισημαίνουμε με κάθε ευκαιρία το χάσμα που χωρίζει αυτούς, τους αποτυχημένους πολιτάκους, από τους μεγαλοπρεπείς πολιτίκαρους και μεγιστάνες. Το σύνδρομο στέρησης και το σύνδρομο καταδίωξης θα λειτουργήσουν από μόνα τους : θα φανεί τόσο μάταιο να επιδιώξουν κάτι το τόσο άπιαστο που ούτε καν θα σηκωθούν το πρωί από το κρεβάτι τους.
• Δίνουμε έμφαση στη διαφθορά. Αυτό θα κάνει τον πολίτη να νιώσει ότι μόνο αυτός είναι ηθικός και νόμιμος, να βιώσει αισθήματα αγανάκτησης αλλά πάνω από όλα, μοναξιάς. Θα είναι ανίσχυρος να ορθώσει ανάστημα αν νομίζει ότι είναι μόνος και αβοήθητος. Πολύ καλό κόλπο και ουσιώδες στην επιτυχία του σχεδίου μας.

3. Πτώση μορφωτικού επιπέδου. Και αυτό εύκολο, ειδικά αν έχουν τηρηθεί τα πρώτα δύο βήματα. Χωρίς παιδεία, θα πιστεύουν ότι τους λέμε, όπως κάποτε πίστευαν στις χαρτορίχτρες:

• Διαφθορά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό αποτελεί υπο-σκέλος της πρώτης πρότασης.
• Καταστροφή εκπαιδευτικών υποδομών. Βιβλιοθήκες, εργαστήρια, αίθουσες...Όσο ενθουσιασμό κι αν έχει ένας νέος, αντιμετωπίζοντας τέτοιες αντιξοότητες είναι σίγουρο ότι θα αποδώσει χαμηλότερα από τις αρχικές του προσδοκίες, αν δεν παραιτηθεί εντελώς.