Ο κατά Αθηνόβιο Κόσμος...

• Καταρχάς, είναι περιορισμένος μόνο στις εύκρατες περιοχές του πλανήτη, για να εξοικονομηθεί ενέργεια από τις μεταφορές αλλά και από τις προσπάθειες διαχείρισης των ακραίων κλιματικών συνθηκών σε πόλους και ισημερινό. Η διακίνηση των εμπορευμάτων θα γίνεται με υπερταχείες που θα διατρέχουν και τις δύο εύκρατες ζώνες, περιορίζοντας τις εξοπλισμο-ενεργειο-χρονοβόρες δια θαλάσσης μεταφορές.
• Η εργασία θα αμοίβεται όχι με αντιστοιχία σε χρυσό ή χρέος, αλλά σε αντιστοιχία με το χρόνο παραγωγής, κάτι που αποτελεί και το μόνο απαραβίαστο όριο, αφού ο χρόνος μετράται με τον ίδιο τρόπο για όλους παντού σε αντίθεση με την αξία των σπιτιών, των πρώτων υλών ή άλλα μεγέθη της οικονομίας. Αυτό θα εξισώσει τις ευκαιρίες αλλά χωρίς να ισοπεδώνει την ανθρώπινη ποικιλία δυνατοτήτων.
• Η κοινωνική πρόνοια θα είναι δικαιότερη και αποτελεσματικότερη.
• Η μητρότητα θα προστατεύεται, με έναν τρόπο που δεν θα αποκλείει τη γυναίκα από τη συνεισφορά στα κοινά, αλλά αντίθετα ευέλικτα θα ενθαρρύνει την δημιουργικότητα.
• Τα απορρίμματα θα πάψουν να μολύνουν τη γή.
• Οι ηγέτες δεν γίνονται ηγέτες παρά μόνο αν περάσουν τμήμα της εκπαίδευσής τους στα χαμηλότερα επίπεδα της παραγωγής, ώστε να σχηματίσουν προσωπική άποψη από προσωπική τους πείρα για τη σημασία της κάθε απόφασης και των συνεπειών της στους πληθυσμούς.
• Η θρησκεία μας δεν θα είναι πλέον θρησκεία αλλά ανθρωποκεντρικό σύστημα ηθικής πρακτικής, που θα εστιάσει όχι τόσο στον περιορισμό όσο στην διεύρυνση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Το πως θα το καταφέρει αυτό, είναι θέμα που κανείς δεν μπορεί ακόμα να φανταστεί. Οι δάσκαλοι θα νοιάζονται.
• Οι γυναίκες δεν θα βιάζονται νομίμως, άρα δεν θα χρειάζεται να είναι μέγαιρες.
• Οι άνθρωποι διαχειρίζονται τον εαυτό τους χωρίς ενοχές.
• Μόνο που δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερος.