Τα Λάθη των Γυναικών: Μύθοι και Πραγματικότητες

1. Διάβασμα σκέψεων: πολλές φορές νομίζουμε ότι η μαμά ή η γυναίκα μας διαβάζει το μυαλό μας, και δεν παύει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι όσο προσπαθούμε να κρυφτούμε, τόσο πιο εύκολα μας διαβάζουν. Στην πραγματικότητα, αυτό που διαβάζουν οι γυναίκες δεν είναι το τι σκεφτόμαστε, αλλά το τι νοιώθουμε. Και ένας άντρας θα μπορούσε να το κάνει αυτό, αν έδινε δυάρα. Συνδυάζοντας λίγες background information με τις εκφράσεις του προσώπου, είναι σχετικά εύκολο για ένα κοντινό πρόσωπο μετά από χρόνια συμβίωση, να υποθέσει με μεγάλη ακρίβεια για ποιό λόγο κρεμάσαμε μούτρα, γιατί δείχνουμε ένοχα χαμογελαστοί, και πάει λέγοντας. Το κακό δεν είναι η "ανάγνωση" καθεαυτή, αλλά το πως χρησιμοποιεί η κάθε γυναίκα τη γνώση αυτή. Καταρχάς, είναι πολύ πιθανό απλά να κάνει λάθος, η εκτίμηση να είναι εσφαλμένη. Επίσης, πολλές γυναίκες το παρακάνουν, και καταντούν αβάσταχτα ενοχλητικές, σα να έχεις μονίμως έναν εφοριακό να κρατάει λογαριασμό για την κάθε σου σκέψη. Άλλες γυναίκες χρησιμοποιούν αυτή τους τη ικανότητα για να χειραγωγήσουν τα μέλη της οικογένειάς τους, με την ψευδαίσθηση ότι το κάνουν για το καλό τους, ενώ στην ουσία πρόκειται για την ποιό ανήθικη κατάχρηση εξουσίας, την πιο πνιγηρή τυραννία που οδηγεί τα μέλη της οικογένειας στην απομάκρυνση και την καχυποψία, χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει με επιχειρήματα γιατί νιώθει αυτό που νοιώθει.
2. Κατηγοριοποίηση: Αυτός είναι σαν τον πατέρα του, εσύ είσαι σαν τη θεία σου, ίδιος ο παππούς σου...Αυτή η διαρκής σύγκριση με άλλα, συνήθως γηραιότερα άτομα είναι πολύ άδικη και άκρως εκνευριστική. Καταρχάς, μπορεί να είναι εντελώς ανακριβής ή βασισμένη σε υποκειμενικά κριτήρια. Μετά, παίζει μεγάλο ρολο ότι τις περισσότερες φορές η σύγκριση αυτή γίνεται όταν έχουμε κάνει κάτι στραβό, πάντα κατά τη γνώμη της γυναίκας, για να τονίσει το πόσο άξιοι είμαστε της τύχης μας...Έπειτα, αφαιρεί την ατομικότητα και την πρωτοτυπία από τις πράξεις μας και, το χειρότερο, προδικάζει την κατάληξή μας. Δεν έχεις καμμία ελπίδα, θα πεθάνεις μόνος σαν τον θείο σου, τελεία. Ενώ είναι αλήθεια ότι τα γονίδια που ενδεχομένως να μοιραζόμαστε με τους συγγενείς μας να μας οδηγούν σε παρόμοια μονοπάτια ή να μας κάνουν να μοιάζουμε φυσιογνωμικά, ο κάθε άνθρωπος ζεί τη δική του ζωή, με τις δικές του επιλογές και υπό άγνωστες, ως ένα σημείο, συνθήκες.
3. Εκδικητική απόλαυση: Αντί να κάνουν διάφορα ευχάριστα πράγματα όταν έχουν όρεξη, δίνουν προτεραιότητα στις υποχρεώσεις τους. Κάποια στιγμή, όταν υποστούν κάποια απογοήτευση, θα θυμηθούν όσα έχουν στερηθεί, θα ενοχοποιήσουν τους ανθρώπους για τους οποίους έκαναν τις θυσίες και , όχι από επιθυμία αληθινή αλλά για σκέτη εκδίκηση, θα κάνουν ότι δεν είχαν κάνει τότε που πραγματικά το ήθελαν. Έτσι, όσο μεγάλη κι αν είναι η απόλαυση αυτή, χάνει τη γλύκα της αφού μόνιμα υποβόσκει η πικρία και η αγανάκτηση που την επανέφερε στην επιφάνεια. Άσε που αν περάσει πολύς καιρός, χάνεται και η όρεξη...
4. Αδίστακτες κουβέντες: Πολλές γυναίκες, όταν βρίσκονται σε κάποια αντιδικία, λένε κουβέντες απίστευτα σκληρές. Και οι άντρες το κάνουν αυτό φυσικά, όμως μία γυναίκα, επειδή διαβάζει συναισθήματα και σκέψεις, δεν πετάει απλά οτιδήποτε της κατέβει στο μυαλό, αλλά αυτό που ξέρει ότι θα σε πετύχει κατάστηθα, αυτό που θα σε κάνει να χάσεις την ψυχραιμία σου, αυτό που θα σε κλονίσει έστω και για ένα δευτερόλεπτο, ώσπου να κάνει εκείνη την επόμενη κίνηση, συνήθως ματ. Αυτό που ξεχνούν αυτές οι γυναίκες είναι ότι το να αποδείξεις περίτρανα και πέραν πάσης αμφιβολίας το δίκιο σου, δεν αποτελεί προτεραιότητα. Μπορεί να έχεις δίκιο, και από την τσαντίλα του ο άλλος να πάει να σκοτωθεί, έτσι, μόνο και μόνο για να μη σου δώσει την ικανοποίηση ότι επιβλήθηκες. Οι πικρές κουβέντες δεν ξεχνιούνται ποτέ.
5. Ο μητρικός συναγωνισμός: Δεν έχω γνωρίσει γυναίκα που να μην προσπαθεί να ξεπεράσει τη μάνα της. Επικεντρώνονται στο να αποφύγουν τα λάθη της δικής τους μητέρας με τέτοια μανία, που δεν παρατηρούν τα δικά τους λάθη. Ακόμα χειρότερα, εστιάζοντας στα παράπονα που μπορεί να έχει η κάθε κόρη από τη μάνα της, ίσως χάσει όλα τα καλά που έχει δεχθεί από αυτήν.
6. Δεν θα παντρευτώ το σόι του: Μέγα λάθος! Το σόι του είναι οι άνθρωποι που θα έρχονται στο σπίτι, που θα σας βοηθήσουν ( ή όχι) σε περίπτωση δυσκολίας, που θα καταστρέψουν με μία κοτσάνα κάποια γιορτή, που θα σας σέρνει στα δικαστήρια για κάποια περιουσιακή διαμάχη, που θα τους έχετε μαζί σας για όσο είστε μαζί με τον σύντροφό σας. Ναι, θα παντρευτείτε και το σόι του!
7. Υποτιμούν τους άντρες τους: Πολύ συχνά, οι γυναίκες δεν εμπιστεύονται τους άντρες τους σε πολλά ζητήματα. Έπρεπε να του πείς αυτό, τι μαλάκας είσαι, τι ξέρεις κι εσύ τώρα...ή κάποια άλλη παραλλαγή. Εκτός από κατάφωρη αδικία (γιατί ακόμα και οι άντρες έχουν δίκιο μερικές φορές) καταδικάζει την υπεροπτική γυναίκα να φέρει μόνη της την ευθύνη όλων των αποφάσεων πράγμα άδικο και για την ίδια. Η διαρκής υποτίμηση δεν αρέσει σε κανέναν και η νοοτροπία ότι "αν τον παινέψεις θα το πάρει πάνω του" απλά είναι ανυπόστατη: οι ερωμένες το ξέρουν καλά αυτό...
8. Ο λογαριασμός: Εγώ, που έκανα αυτό, που έκανα εκείνο, που θυσίασα το άλλο...Ο λογαριασμός "Τόσες θυσίες δικές μου, επί τόσα λάθη δικά σου, ίσον τόσες ενοχές πρέπει να έχεις". Αν φτάσεις στο σημείο να ζητήσεις αντάλλαγμα, απλά χάνουν το νόημά τους και εξωθούν τους άλλους σε απαντήσεις όπως "Ας μη με γεννούσες!" ή "Να πεθάνεις να τελειώνουμε". Μερικές φορές πρέπει να δέχονται οι γυναίκες ότι οι άλλοι θα κάνουν το δικό τους, και ότι όσες θυσίες και αν κάνουν είναι δική τους επιλογή να τις κάνουν.
9. Προσωπική ανάμιξη στις επιλογές τρίτων: Εάν κάποιο μέλος της οικογένειας αποφασίσει να κάνει κάτι έξω από τη συνηθισμένη γραμμή της οικογένειας, τότε η γυναίκα πολύ πιθανό να το εκλάβει σαν αμφισβήτηση της κρίσης της, σαν αψήφιση της εξουσίας της, σαν προσωπική της αποτυχία ίσως, ή ακόμα και σαν ανταρσία. Μπορεί πραγματικά να πιστεύει ότι στ'αλήθεια η απόφασή μας θα αποβεί μοιραία, όμως ακόμα και χωρίς να ισχύει αυτό θα επικαλεστεί την εξουσία της σα μάνα ή σύζυγος, και σε ακραίες περιπτώσεις θα πει πράγματα όπως "να μην ξαναπατήσεις" και άλλες μητροπαράδοτες υστερίες. Η επανάληψη της λέξης "εξουσία" δεν είναι τυχαία, είναι κάτι που νομίζουν ότι έχουν οι περισσότερες από αυτές (εγώ εξαιρούμαι φυσικά). Για άλλη μία φορά, αυτές οι γυναίκες πρέπει να δεχθούν ότι οι άλλοι θα κάνουν το δικό τους, χωρίς αυτό να τις καθιστά λιγότερο υπεύθυνες, αγαπητές ή σεβαστές
10. update: Να συμπληρώσω και το σύνδρομο του "παιδιού έπαθλο" ή αλλιώς "παιδιού gadget". Οι μητέρες που πάσχουν από αυτό, επενδύουν πάρα πολλά στο μέλλον του παιδιού τους. Εάν το παιδί γίνει καλό και επιτυχημένο, τότε είναι περήφανες γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι καλές μάνες, ότι είχαν δίκιο για όσα έκαναν. Η μάνα αυτή θα κατοχυρώσει μέρος (ίσως και το μεγαλύτερο) της επιτυχίας για τον εαυτό της: αν δεν ήμουν εγώ...), σε αντίθετη όμως περίπτωση θα αποποιηθεί κάθε ευθύνη, ρίχνοντας το μπαλάκι στις κακές παρέες, στα γονίδια του πατέρα ή άλλου τρισκατάρατου συγγενή και θα του το "χτυπάει" ισοβίως, για να το εμπεδώσουν όλοι καλά. Νοιώθουν ότι το παιδί τις απογοήτευσε, ότι έγιναν ρεζίλι στον κόσμο και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις μανάδων που κατηγορούν δημόσια το παιδί τους, κάτι στο μοτίβο : "Εγώ έκανα τα πάντα αλλά, άνθρωπος είμαι κι εγώ, τι άλλο να κάνω ...". Σε αυτή την περίπτωση, οι γυναίκες αυτές δεν ανησυχούν για το ίδιο το παιδί αλλά για το τί θα πούν στον κόσμο, πως θα δικαιολογήσουν τον εαυτό τους στην κοινωνία και πως να καλύψουν αυτό που θεωρούν δικαίως ή αδίκως ως αίσχος, πυροδοτώντας συχνά ακόμα δραματικότερες αντιδράσεις από τα παιδιά τους.