Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Ο Παπάς ο Παχύς


  • Πως μπορείς να έχεις προσδοκίες από ένα οποιοδήποτε σύστημα να πετύχει τη στιγμή που εσύ ο ίδιος που το δημιουργείς θέτεις περιορισμούς που αποκλείουν δράσεις, περιπτώσεις και, το κυριότερο, ανθρώπους;
  • Πως μπορείς να περιμένεις από οποιοδήποτε σύστημα να εφαρμοστεί σε όλους όταν εξ αρχής είναι εγγενής ή ελλειμματική του φύση, όταν έχεις εσύ ο ίδιος έχεις φροντίσει να αφήσεις από έξω κάποιους;
  • Φυσικά, κανένα σύστημα σκέψης, είτε φιλοσοφικό, πολιτικό ή ιδεολογικό, ούτε καν θρησκευτικό δεν έχει καταφέρει να το κάνει αυτό, να συμπεριλάβει, δηλαδή, όλη τη γκάμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, βλέπε καπιταλισμός, απλά αποδέχεται την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου χωρίς να την χαλιναγωγεί ούτε να την απαλύνει, αλλά την αφήνει ανεξέλεγκτα να καίει τα πάντα στο διάβα της, η απληστία.
  • Ωστόσο, ακόμα και ο καπιταλισμός (το πιο ανθεκτικό σύστημα, αν και το όνομα αυτό του δόθηκε μόλις πρόσφατα) αφήνει απ'έξω πολλές διαστάσεις της ανθρώπινης φύσης, τη δικαιοσύνη και την κοινωνική αλληλεγγύη, μαζί με άλλα που οι άνθρωποι θέλουν να λένε ιδανικά. Ο καπιταλισμός  όλα αυτά τα απορρίπτει ως περιττά έξοδα.
  • Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει η ανθρώπινη διανόηση να βρεί την ισορροπία, ούτε την κοινωνική ειρήνη ούτε σταθερότητα ούτε να κάνει πράξη τα ιδανικά της. 
  • Αν υποθέσουμε ότι αυτό επιθυμούμε, και όχι να κυλιόμαστε σαν γουρούνια στη λάσπη της υπερκατανάλωσης, τότε έχουμε ένα δύσκολο έργο μπροστά μας, διότι πρέπει να κάνουμε αυτό που κανείς ως τώρα δεν έχει κάνει, δηλαδή να προβλέψουμε τα πάντα με τη σκέψη μας και αυτά που θα βρούμε να τα τεντώσουμε λίγο ακόμα ώστε να χωράει μέσα και η σκέψη άλλων ανθρώπων που θα προβλέψουν άλλα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι στα αλήθεια η τέλεια εξίσωση που θα προβλέπει και θα εφαρμόζεται στα πάντα.
  • Έχεις, ας πούμε, έναν καπιταλισμό, που αφορά ορισμένους, έχεις μια θρησκεία, που αφορά κάποιους άλλους και έχεις και μία φιλοσοφία που αφορά κάποιους άλλους, κάποια ψυχολογία, κάποια κοινωνία, κάποια δικαιοσύνη, κάποιους νόμους, κοκ.
  • Η αλήθεια είναι το κάθε ένα από αυτά περιέχει το fatal error,  το θανάσιμο σφάλμα που αναπόφευκτα οδηγεί στην κατάρρευση του συστήματος, όποιο και να είναι αυτό.
  • Η λύση σε όλες τις περιπτώσεις είναι εξωσυστεμική, φυσικά, αφού το θανάσιμο σφάλμα είναι κάτι που το σύστημα από μόνο του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, αφού δεν μπορεί να στραφεί κατά του εαυτού του.
  • Το σφάλμα των θρησκειών είναι ότι καταπνίγουν την ανθρώπινη φύση, το σφάλμα της φιλοσοφίας είναι ότι αποκλείει το μόνο πεδίο εφαρμογής της δηλαδή την πράξη, το σφάλμα των νόμων είναι ότι νέμονται, το σφάλμα της δικαιοσύνης είναι ότι τιμωρεί, το σφάλμα της ψυχολογίας είναι ότι ξεχνά το σώμα, το σφάλμα της κοινωνίας είναι ότι παραμελεί το άτομο, κοκ, το σφάλμα του καπιταλισμού είναι ότι πνίγει τον εργάτη, το σφάλμα του κομμουνισμού είναι ότι περιφρονά το κέρδος. Η αναρχία αψηφά τη λογική και η εξουσία λησμονεί την ελευθερία.
  • Κι όμως, οποιοδήποτε από αυτά έχει ζωτική σημασία για εμάς , τόσο που αν έστω και ένα μόνο  από αυτά λείπει,  τότε όχι μόνο είμαστε οι ίδιοι  δυστυχείς, αλλά κι οι κοινωνίες μας γίνονται αντιπαραγωγικές, ακατάλληλες για εμάς τους ίδιους, για αυτό και οι πλούσιοι αρνούνται να ζήσουν μέσα στα σκατά που έφτιαξαν με τους νόμους που επί πληρωμή φτιάχτηκαν για να τους βολεύουν, και απομονώνονται σε επαύλεις ή κορυφές ψηλών κτιρίων.
  • Πολλάκις έχει παρομοιαστεί η κοινωνία με πλοίο, οπότε λέω ακόμα μία φορά να χρησιμοποιήσω αυτό το συμβολισμό στο επιχείρημά μου. Σαν το καράβι, λοιπόν, όσο πιο αξιόπλοο και γερό θέλουμε να το έχουμε, τόσο πιο προνοητικοί πρέπει να είμαστε στην κατασκευή και εξοπλισμό του, διότι οποιοδήποτε σφάλμα θα φανεί μεσοπέλαγα, κατά κανόνα.
  • Αν αλαζονικά περιφρονήσουμε όσα θεωρούμε υποδεέστερα, τότε το καράβι μας θα γείρει την πιο κρίσιμη ώρα.
  • Ο καπετάνιος πρέπει να υπάρχει. Το εξαντλημένο πλήρωμα, όμως, είτε που θα στασιάσει, είτε που θα είναι αδύναμο μπροστά στις προκλήσεις.
  • Όσο πολύτιμο φορτίο και αν κουβαλάμε, πρέπει να είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο για να μη γείρουμε, και κάθε καπετάνιος μπορεί να το βεβαιώσει αυτό.
  • Όσο έξυπνος και αν είναι ο καπετάνιος, δεν μπορεί μόνος του, πρέπει και το πλήρωμα να είναι σωστά εκπαιδευμένο και άγρυπνο, ώστε να δύναται να ακολουθεί σωστά την ηγεσία χωρίς να πέφτει σε γκάφες όταν σοβαρεύουν τα πράγματα. Ένας κομπλεξικός ή ενοχικός καπετάνιος, που θα θέλει τους άλλους υποτακτικούς για να μην του φέρνουν αντιρρήσεις, θα είναι έρμαιος του ίδιου του μυαλού του που, αναπόφευκτα, κάποια στιγμή θα κουραστεί κι αντί για συνεργάτες θα έχει βόδια. Αν έστω και η τελευταία καθαρίστρια είναι ηλίθια, τότε όλοι θα πάθουν χολέρα.
  • Όσο άξιο και αν είναι το πλήρωμα, με την εκούσια θέλησή τους και από δική τους πρωτοβουλία αναγνωρίζουν την ανάγκη να υπάρχει καπετάνιος και ότι η αναρχία ενέχει τον κίνδυνο αν όχι του ναυαγίου, τότε σίγουρα του άδοξου τέλους του ταξιδιού όταν στο λιμάνι και ο τελευταίος ναύτης θα έχει κοιμηθεί σε κάποια ταβέρνα ή οίκο ανοχής.
  • Για να είναι η αναρχία εφικτή πρέπει η ηθική να γίνει ένστικτο.
  • Για να είναι βιώσιμος ο καπιταλισμός, πρέπει να δανειστεί αριστερά στοιχεία στο ντι-εν-έη του για να αποφύγει την υδροκεφαλία της υπερσυσσώρευσης.
  • Για να είναι εφαρμόσιμος ο ακρο-αριστερός ουτοπικός παράδεισος, πρέπει να επιτρέψει στον άνθρωπο το επιχειρείν και το κατέχειν, το μόνο αποδεδειγμένο κίνητρο για παραγωγικότητα.
  • Για να είναι η ψυχολογία αποτελεσματική πρέπει να γιατρεύει και το σώμα, για να είναι η δικαιοσύνη δίκαιη πρέπει να συμμορφώνει χωρίς να εξοντώνει, για να είναι η φιλοσοφία γόνιμη πρέπει να βγεί από τα κλειστά κλαμπ των σκονισμένων βιβλίων στις πεδιάδες του εφαρμόσιμου.
  • Για να γίνει προσιτή η θρησκεία, πρέπει την αμαρτία όχι να την καταστέλλει αλλά να την συγχωρεί και να επιτρέπει αντί να επιβάλλει την κάθαρση.
  • Για να συνεχίσει να προχωρά η τεχνολογία πρέπει να αφήσει τη φύση να αποτελεί έμπνευση.
  • Για να υπάρξει ομορφιά πρέπει η ασκήμια να τη σηκώσει στους ώμους.
  • Για να γίνει η κοινωνία δημιουργική πρέπει τα άτομα να είναι ελεύθερα να δημιουργήσουν.



4 σχόλια:

  1. καλημέρα Αθηνόβιο! Σε προωθώ κι από το φατσοβιβλίο. Καλά μην περιμένεις κόσμο. Στρώσε το στρώμα σου μονό. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα μου το λές;
    Δεν έχω ετοιμάσει τίποτα!
    Καφέ και χτεσινούς γίγαντες έχω μόνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...έφαγε παχιά φακή,με τη φαρδιά-πλατιά κουτάλα,
    πχ Παπα-γεωργόπουλος:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πας π%#$)!$ πατρινός, παλιάς πο^)@ν@$ παραγιός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!