Έναντι ισοδύναμων

         Αντίθετα με την εντύπωση που έχουν για εμένα ο άμπαν, ο αδερφός μου, η δήμητρα και οι άλλοι, για εμένα το ιδανικό δεν είναι να φτωχύνει κανείς: ούτε οι δυ, ούτε οι γιατροί, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δικηγόροι, κοκ.
         Αυτό που τσαμπουνάω τα τελευταία τέσσερα χρόνια που βρίσκομαι στο βλογάκι μονίμως κι απαράλλαχτα, είναι να γίνονται σωστά οι δουλειές. Αυτό, για κάποιον λόγο εξοργίζει πολλούς.
         Ο λόγος που εξοργίζονται είναι ίσως ότι θεωρούν ότι οι ίδιοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους και πιθανόν να έχουν και δίκιο κάποιοι από αυτούς.
        Ωστόσο, μέσα σε ένα σύστημα που είναι σκάρτο, όσο καλός και αν είσαι, το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου είναι κακό, υπό την έννοια ότι αν το σύστημα είναι στημένο ώστε να συγκεντρώνεται ισχύς και χρήμα σε ολίγους, τότε το να κάνεις καλά τη δουλειά σου αποτελεί κοινωνικό έγκλημα, ενώ αν δεν την κάνεις καλά επιδεινώνεις τα πράγματα γιατί δυσχεραίνεις την κατάσταση για όλους: οι ολίγοι χτυπούν πιο ανελέητα τους πολλούς θεωρώντας ότι έπεσαν οι δουλειές και τα έσοδα. Όπως έλεγα και στη Δήμητρα, κανείς δεν πρέπει να επιδιώκει να διοριστεί στο Δημόσιο, όχι τώρα που πληρώνει τρείς κι εξήντα, αλλά από τότε που άρχισε το μεγάλο φαγοπότι.
        Και τώρα, τη στιγμή που οι ολίγοι στραγγαλίζουν τους πολλούς, αναρωτιέται κανείς πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει μία συνήθεια...
         Το τί θα έπρεπε να γίνει το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, και ο Σαμαράς όχι μόνο δεν το κάνει, αλλά βρίσκει και τους πιο  εξωφρενικούς τρόπους να το αποφύγει, σε σημείο να σκέφτεται ο απελπισμένος έλλην, έλα μέρκελ να μας σώσεις, γιατί δε λένε να καταλάβουν δύο απλές αλήθειες.
         Αυτό που θέλω, το λοιπόν, είναι να γίνονται σωστά οι δουλειές, αντί να κάθονται οι άνθρωποι από τη μία μεριά άνεργοι, από την άλλη τα εργοστάσια κλειστά και τα χωράφια αδούλευτα, κι ο ένας να κλέβει από τον άλλον για να ζήσει.
         Πρώτον (Αντώνη σε εσένα μιλάω!) άρση της βουλευτικής ασυλίας, νόμος που να απαγορεύει συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού να διαδέχονται ο ένας τον άλλον ή να συνυπάρχουν σε όλα τα πολιτικά αξιώματα, αναδρομική άρση παραγραφών για πολιτικούς και επιχειρηματίες από το 1970 και μετά, άνοιγμα και δήμευση λογαριασμών όχι μόνο σε Ελβετία αλλά και στους άλλους προορισμούς που πρόλαβαν να τα κρύψουν οι κατεργάρηδες, με επιστροφή στα δημόσια ταμεία των ποσών αυτών.
         Αυτά, όσον αφορά τις ήδη διαπραχθείσες παρανομίες, ώστε να δικαιωθεί ο μαλάκας φορολογούμενος, που πληρώνει εισφορές επί μισό αιώνα και τώρα ούτε σύνταξη ούτε περίθαλψη ούτε φάρμακο, κι όλα τα ξανα-πληρώνει αντί να αγοράζει φαΐ να ζήσει.
        Τώρα, όσον αφορά τη συστημική δικαιοσύνη, δηλαδή εκείνη που θα αποτρέψει τέτοια φαινόμενα στο μέλλον, είναι πιο δύσκολη να επιτευχθεί, διότι όλοι κλέβουν. Θα πεταχτούν τώρα μερικοί έξυπνοι να πουν ότι "εγώ δεν κλέβω και πρόσεχε πως μιλάς" αλλά μόνο εν μέρει έχουν δίκιο διότι το συστημα είναι τόσο ατελές και διάτρητο που αν βγάζεις το μήνα, τότε είσαι παράνομος, ενώ ο τσίφτης επιχειρηματίας και άξιος δημόσιος λειτουργός είναι εκείνοι που τηρούν κατά γράμμα τους εξευτελισμένους και ανήθικους αυτούς νόμους.
         Αν για παράδειγμα η δουλειά σου είναι να υπογράφεις πιστοποιητικά, το σύστημα δε σου παρέχει τη δυνατότητα να ελέγξεις τί υπογράφεις, άρα αναγκαστικά θα δώσεις το πιστοποιητικό χωρίς να βεβαιωθείς για την ισχύ, εγκυρότητα και αξιοπιστία του, κι έτσι έχουμε ένα σωρό πιστοποιητικά στις δημόσιες κατακόμβες, που αν ελεγχθούν, θα βγάλουν όλον τον πληθυσμό παράνομο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Συνεπώς, εσύ κάνεις καλά τη δουλειά σου, η δουλειά σου όμως είναι κακή, γιατί το αποτέλεσμα είναι να πληρώνεσαι για να δίνεις πιστοποιητικά σα να έχεις ελέγξει, αλλά το πιστοποιητικό αυτό είναι ένα κουρελόχαρτο, διότι δεν αντιστοιχεί σε πραγματικό έλεγχο. Πληρώθηκες τζάμπα, σα να λέμε, ακόμα κι αν είσαι ο Στήβεν Χώκιν και παίζεις τας επιστήμας εις τους δακτύλους σου. Και όλα αυτά, είναι νόμιμα.
        Πως να έχεις κύρος μετά, και πως να απαιτήσεις σεβασμό;
        Ο σεβασμός δεν απαιτείται, όπως κάποτε μου είπες περιπαιχτικά, Έρωτα, αλλά εμπνέεται. Το ξέρω το είχε πεί άλλος πιο έξυπνος από εσένα και πολύ νωρίτερα, αλλά ισχύει και είναι σωστό. Για να σε σέβονται πρέπει να το αξίζεις και το αξίζεις μόνο όταν είσαι σωστός. Και είσαι σωστός μόνο όταν κάνεις σωστά πράγματα. Πρέπει, μέσα στο μέτρο του δυνατού, να είναι σωστοί οι άρχοντες, ώστε το ίδιο να εμπνέονται να πράξουν και οι υποτελείς, υπήκοοι, πολίτες, όπως θες πές τους.
        Άρα, πρέπει το σύστημα να συμπεριλαμβάνει τέτοιες δικλείδες, ώστε αφενός να είναι δύσκολο να παρανομήσει κανείς ανεξαρτήτως αξιώματος, και, αφετέρου, να καθιστά εύκολο τον εντοπισμό και την τιμωρία των παρανομιών αφού έχουν διαπραχθεί. Σε αυτή την κατεύθυνση, έχει πολλή δουλειά ο νομοθέτης, γιατί είναι πολλοί οι τρόποι και πολλοί οι τομείς που παρέχουν δυνατότητα εύκολου πλουτισμού, και από την άλλη, πολλοί νόμοι είναι ειδικά σχεδιασμένοι ώστε να προστατεύουν τους θεσμικούς κλέφτες. Όσο μεγαλύτερος ο κλέφτης, τόσο καλύτερα προστατευμένος είναι από τους νόμους. Μάθαμε από τις εφημερίδες, πχ, ότι ΔΕΝ είναι παράνομο να κάνεις δώρα σε διάφορους αξιωματούχους, ούτε να χρεώνεις πανάκριβα ξενοδοχεία και γεύματα στο κράτος. Αυτό πρέπει να αλλάξει, προφανώς, διότι με τις αμοιβές που παίρνουν, σίγουρα διαθέτουν την επιφάνεια να κεράσουν ένα κρασί τους φίλους τους ενόσω πουλάνε κομματάκια Ελλάδας ο ένας στον άλλον στο μπράντς.
        Σε αυτή την κατεύθυνση, λοιπόν, στην νομιμοποίηση ή έστω ηθικοποίηση των νόμων, θα άρχιζα με τον τρόπο διορισμού των δημόσιων λειτουργών σε κάθε βαθμίδα, από τον απλό ταμία στο γκισέ μέχρι τους γραμματείς στα υπουργεία και τους διευθυντές κάθε οργανισμού. Με εξετάσεις, οι οποίες θα περιλαμβάνουν εξέταση γνώσεων των διατάξεων και των νόμων, με μηδενικό περιθώριο λάθους, όπως στις εξετάσεις οδήγησης, ώστε όταν έρθουν τα δύσκολα να μη σου πεί "Δεν είμαι εγώ αρμόδιος" αλλά να ξέρει τι να κάνει και να το κάνει. Επανάληψη εξετάσεων, με σκοπό την αξιολόγηση, κάθε πέντε χρόνια και άρση της μονιμότητας ώστε να έχει νόημα η αξιολόγηση: άμα είναι να τον αφήσεις στη θέση του, τότε για ποιό λόγο να μπείς στον κόπο να τον αξιολογήσεις; Ε;
       Μετά, κατάργηση του έντυπου της υπεύθυνης δήλωσης, διότι "Δηλώνω υπεύθυνα" σημαίνει ότι κανείς δεν με ελέγχει και όταν κανείς δεν με ελέγχει τότε φυσικό είναι να κάνω ότι μου καπνίσει. Οι υπεύθυνες δηλώσεις είναι το πιο άστοχο και το πιό παράλογο έντυπο του ελληνικού δημόσιου. Τί σημαίνει "δηλώνω υπεύθυνα; Να πας να ελέγξεις, να διασταυρώσεις, κύριος!
      Μετά, για να σιγουρευτούμε ότι οι δημόσιοι λειτουργοί είναι άξιοι, να προσλαμβάνονται μόνο εφόσον έχουν προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να γνωρίζουν τι εστί μεροδούλι-μεροφάι, το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί, και να μην το παίζουν έξυπνοι εκ του ασφαλούς, αλλά το κυριότερο, επειδή οι οι δημόσιοι λειτουργοί έχουν τη δυνατότητα και την ευθύνη για να αλλάζουν ζωές, να ξέρουν τί συνθήκες επικρατούν και τί σημαίνει η κάθε απόφαση σε πραγματικές συνθήκες, τί σημαίνει μείωση ή αύξηση ωραρίου, μισθού ή φόρου και να μην παίρνουν ελαφρά τη καρδία αποφάσεις που αφορούν λαούς. Τουλάχιστον δύο-τρία χρόνια προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα, έτσι για να ξέρουμε τι λέμε και τί κάνουμε, αλλά και να εκτιμούμε τα κεκτημένα αντί να ρουφάμε καφεδάκι στο γραφείο και να λέμε "κουράστηκα πάλι σήμερα, μου ζητήσαν πολλές αιτήσεις".
        Αλλαγή διευθυντών όχι μόνο με προαγωγή ή συνταξιοδότηση, αλλά με τακτική αξιολόγηση και έλεγχο: κανείς δια βίου. Να υποβιβάζονται και να απολύονται όσοι δεν περνούν. Οι αξιωματούχοι του δημοσίου θα πρέπει να ελέγχονται τόσο για την ποιότητα της δουλειάς τους, όσο και για την εντιμότητά τους. Στον ιδιωτικό τομέα αυτό θα γινόταν αυτόματα, μιας και ένας ανέντιμος ή ανεπαρκής συνεργάτης θα μείωνε τα έσοδα. Αυτό μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε ότι αφορά την εντιμότητα, αλλά για την ποιότητα της δουλειάς κάποιου είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς, οπότε για να ελέγξεις την ποιότητα θα πρέπει να ελέγξεις το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Είναι πολεοδομία; Ελέγχεις τα σπίτια που αδειοδότησε. Είναι σχολείο; Ελέγχεις το επίπεδο των μαθητών. Είναι Σκουπιδιάρης; Κάνεις μία βόλτα στους δρόμους. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει, χρειάζεσαι ελεγκτές οι οποίοι να εναλλάσσονται ανά περιοχή και χρονικά διαστήματα, ώστε να αποφευχθεί η γνωριμία και συναλλαγή. Αν είναι ένας ο ελεγκτής, τότε μπορείς να τον έχεις στην "μισθοδοσία". Αν είναι πολλοί θα κοστίζουν περισσότερο και σίγουρα κάποιος κάπου θα μιλήσει: δεν μπορείς να τους δωροδοκήσεις ΟΛΟΥΣ!
         Περιορισμός της θερινής άδειας των δημόσιων εκπαιδευτικών σε τέσσερις εβδομάδες. Δεν έχω κανένα άχτι, αλλά η δουλειά και η προετοιμασία για την επόμενη σχολική χρονιά είναι ζωτικής σημασίας για τα σχολεία, και στη διάρκεια τους σχολικού έτους απλά είναι σχεδόν αδύνατον να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο. Δεν θα γίνονται μαθήματα, αλλά θα φροντίζουν την γραφειοκρατία, θα κάνουν τις μελέτες τους, τις συνελεύσεις τους, τις εκλογές τους, τα σχεδιαγράμματά τους, τα προγράμματα διδασκαλίας, τις ασκήσεις, τα πλάνα, τα βιβλία, κοκ, ώστε το μάθημα να ξεκινά την πρώτη μέρα τους έτους και όχι αυτό το χάλι, να αρχίζει η πραγματική διδασκαλία με καθυστέρηση δέκα ημερών, τουλάχιστον, και μετά να σου λένε ότι σήμερα έχουμε συνέλευση και το παιδί βάλε το στην τσέπη όταν πας για δουλειά και χρειάζεται βοήθεια στο σπίτι γιατί δε βγάλαμε την ύλη.

        Αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με δάνειο επιχειρηματικότητας, κυρίως σε ότι αφορά πράσινες τεχνολογίες που είναι και της μόδας, πρωτογενή παραγωγή, πρώτες ύλες και ενέργεια. Κανείς δεν πληρώνεται όσο κάθεται. Εννοείται ότι οι αποζημιώσεις απόλυσης θα πρέπει να παραμείνουν στα προ κρίσης επίπεδα και οι εργασιακές σχέσεις να μην είναι ελαστικές αλλά σκληρότατες, από την άλλη οι έλεγχοι θα πρέπει να είναι και αυτοί αυστηροί, ώστε να μην κλέβουν όλοι μαζί το κράτος και μετά να λέμε που πήγε η παραγωγικότητα.
        Τα δάνεια αυτά, θα πρέπει να δίνονται βάσει κριτηρίων. Πιχί, σε μία περιοχή μπορεί να είναι παραγωγικό να κάνεις ανακύκλωση ή καλλιέργεια βαμβακιού ενώ σε άλλη να βάλεις ηλιακούς συλλέκτες ή να εξορύσσεις κιμωλία. Σε καμμία περίπτωση δεν είναι παραγωγικό να ανοίξεις άλλη μία μπουτίκ, ή άλλη μία καφετέρια ή τυροπιτάδικο ή άλλο ένα περίπτερο. Επίσης, τα δάνεια αυτά δεν θα δίνονται σε εισοδήματα ανώτερα των 15.000 ετησίως, διότι έτσι αρχίζει η ρεμούλα. Αν τα δάνεια τα δώσεις σε φτωχούς, τότε σίγουρα θα δουλέψει για τα ξεπληρώσει, ενώ αν τα δώσεις στους εύπορους, τότε σίγουρα θα τα βάλει στην άκρη για πάει διακοπές, γιατί δεν θα έχει ανάγκη να τα δουλέψει για να πληρώσει τη δόση.
        Καμμία διευκόλυνση στις εισφορές, αλλά από την άλλη μεριά μείωσή τους. Κανένας επιχειρηματίας να μην έχει αναβολές, και εκπτώσεις που οδηγούν στις γνωστές κομπίνες, αλλά από την άλλη να είναι οι εισφορές τέτοιες που να τις αντέχει η κάθε επιχείρηση, γιατί αν ο οποιοσδήποτε έχει να διαλέξει ανάμεσα στο να ταΐσει τα παιδιά του ή να τα δώσει στο ίκα, θα διαλέξει το το πρώτο. Και πάλι, οι αυστηροί έλεγχοι σε μεγάλους και μικρούς, είναι ζωτικής σημασίας, γιατί κανείς δεν πληρώνει εθελοντικά την εφορία.
        Μείωση έμμεσης και άμεσης φορολογίας στα ελληνικά προϊόντα. Αν, φερ'ειπείν, το φιπιά στην ελληνική ντομάτα είναι μικρότερο από εκείνο της εισαγόμενης, τότε ο Έλλην αγρότης έχει έναν λόγο να μείνει στο χωράφι να παράγει για την Ελλάδα αντί να πάρει των ομματιών του και να πάει σκαφτιάς στη Γερμανία ή την Αυστραλία, και να δίνει εκεί την υπεραξία του. Επίσης, ο Έλλην επιχειρηματίας έχει ένα λόγο να μείνει στην Ελλάδα αντί να δίνει λεφτά στις βαλκάνιες μπανανίες, κι εμείς να μένουμε με το δημόσιο στο χέρι.
       Έλεγχος και αξιολόγηση όλων των καταλυμάτων και εστιατορίων, από το τελευταίο κοτέτσι στα Ντούβγενα, μέχρι το Χίλτον. Επανέλεγχος και επαναξιολόγηση ανά διετία από την έναρξη λειτουργείας, ώστε να εναλλάσσονται τα ελεγχόμενα καταλύματα και να μην πνίγονται στη δουλειά οι ελεγκτές. Κλείσιμο των χειρίστων μέχρις επανελέγχου και συμμορφώσεως: όχι πρόστιμο, διότι ο παραβάτης θα πληρώσει το πρόστιμο και θα συνεχίσει να παρέχει τις ίδιες ελεεινές υπηρεσίες, δυσφημίζοντας τον κλάδο. Αφού δεν γίνεται να δουλεύουν όλοι, τότε ας μείνουν οι πραγματικά καλύτεροι. Πρόστιμα σε υγειονομικές παραβάσεις, αλλαγή κατηγορίας όπου είναι αναντίστοιχη με τις προδιαγραφές, ακόμα και γκρέμισμα παράνομων κτισμάτων σε καταπατημένα, σε δάση, σε παραλίες και γενικά, να μπεί μία τάξη σε αυτό το αντι-περιβαλλοντικό πάρτυ, που πλέον δε φέρνει ούτε καν αλητο-τουρίστες. Στην Πάργα, η θάλασσα από σμαραγδένια και απαστράπτουσα, κατάντησε να μυρίζει σαν τουαλέτα και αυτό δεν μπορεί να κοστίζει πολύ, αλλά λίγο. Το τουριστικό προϊόν, εκτός από προώθηση, χρειάζεται επειγόντως και μία αναβάθμιση, γιατί πολύ τζάμπα μάγκες το παίζουμε και μας πήραν χαμπάρι. Κατάργηση υψηλής σεζόν, ώστε να ξανα βρεθεί το ενδιαφέρον σε όλη τη χρονιά, καθορισμός τιμών ανά αριθμό αστεριών και τήρηση αυτού, ώστε να μην έρχεται ο πελάτης και να πληρώνει 150 ευρώ μία κατσαριδότρυπα στη Σκλίβανη απλά και μόνο επειδή είναι Αύγουστος.
       Τερματισμός προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού. Καλό θα ήταν, αλλά είναι ακόμα κάτι που έχει πολλές τρύπες και είναι αδύνατον να το ελέξγεις χωρίς να θίξεις "άμαχο" πληθυσμό. Περισσότερο μπελλάς παρά ώφελος, αν το σκεφτείς σε κοινωνικό και οικονομικό βάθος. Οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων που βασίζονται σε αυτό είναι στην ουσία κρατικοδίαιτοι και εμείς θέλουμε υγιείς επιχειρήσεις που να έχουν τσαγανό, όχι επιχειρηματικά ανάπηρους που δίχως τις πανάκριβες  κρατικές "πατερίτσες" να βαραίνουν τους υπόλοιπους. Αν δεν έχεις δουλειά, τότε κάνε κάτι άλλο αντί να περιμένεις το κράτος να σε συντηρήσει και οι εισφορές των εργαζόμενων να γίνονται τζατζίκι.
       Τέλος, οι ελεγκτές των ελεγκτών.
 Αυτό το ζήτημα με απασχόλησε πολύ και δεν βλέπω άλλη λύση εκτός από την εξής: σε κάθε υπηρεσία (εφορία, πολεοδομία, στρατός, κοκ) για να αποφύγουμε την γνωριμία και συναλλαγή, θα πρέπει να μην υπάρχει ένας μόνιμος ελεγκτής αλλά πολλοί που να εναλλάσσονται και να ελέγχουν περιοχές διαφορετικές από αυτές της καταγωγής ή μόνιμης κατοικίας τους. Με αυτό τον τρόπο, ο ελεγκτής από την Πρέβεζα, φέτος θα δουλέψει στην Αργολίδα, του χρόνου στη Δράμα και του παραχρόνου στον Πειραιά, κοκ. Οι ελεγκτές δεν θα είναι επαγγελματίες αλλά καθε χρόνο θα επιλέγονται με κλήρωση από τον αρμόδιο τομέα, πιχι, ένας πολεοδόμος από την Πρέβεζα, αντί να κάτσει στο γραφείο, αυτό το τρίμηνο θα πάει να κοιτάξει μία-μία τις οικοδομές στο Κατάκωλο, απροειδοποίητα. Η υπηρεσία θα καταγράφεται και όταν τα κτίρια καταρρέουν λόγω ελλιπούς ελέγχου, ο υπάλληλος θα τιμωρείται με πρόστιμα ή απόλυση ή υποβιβασμό, ανάλογα με το μέγεθος της ανεπάρκειας. Ο δωροδόκος ιδιώτης δεν θα παίρνει τίποτα και θα μένει με το ερείπιο στα χέρια. Σε περίπτωση που ο επόμενος ελεγκτής διαπιστώσει παρατυπία προηγούμενου συνάδελφου, θα παίρνει μπόνους το μισθό του προηγούμενου. Πάνω από ορισμένο αριθμό διαπιστωμένων παραβάσεων θα παίρνει επίσης μπόνους.
      Ουφ, τα είπα και ξεθύμανα....