Ταυτότητες παρακαλώ

Λες, ας πούμε "ιδιώτης". Τί είναι αυτός ο περίφημος ιδιώτης που αντιπαρατίθεται με τους υπόλοιπους;

Γιατί ιδιώτης είναι και ο καρχαρίας που δεν έχει πληρώσει ούτε σέντσι στα κρατικά ταμεία, εκτός από μίζες, δωροδοκίες και φακελάκια, που πήρε ευνοικές ρυθμίσεις και εκπτώσεις σε εισφορές υποτίθεται για να συνεχίσει να προσλαμβάνει κόσμο ώστε να καταπολεμάται η ανεργία (και όχι για να αυξάνεται η παραγωγή ούτε για να ενισχύεται η ελληνική επιχειρηματικότητα εντός εκτός και επι τα αυτά) με αποτέλεσμα στο τέλος ούτε να έχει ωφεληθεί το κράτος από τις εισφορές που δεν έδωσε, ούτε να έχει εξοφλήσει τις φορολογικές του εκκρεμότητες για να στηρίξει τη χώρα του ως υποδεικνύει το πατριωτικό καθήκον για το οποίο εγώ και εσύ καλούμαστε να δίνουμε τις ζωές μας, ούτε να δίνει δουλειά σε κόσμο γιατί οι κλέφτες είναι οι πρώτοι που εγκατέλλειψαν το SS Hellas και τώρα από αυτές τις μεγαλεπίβολες επιχειρήσεις δεν έχει μείνει ούτε η ανάμνηση, αλλά μόνο τα χρέη και τα άδεια ταμεία, οι απλήρωτοι που σαν φαντάσματα στοιχειώνουν τους δρόμους φωνάζοντας "δεδουλευμένα...δεδουλευμένα...".

Ιδιώτης είναι και αυτός που θα αγοράσει τα εθνικά νερά και τους λιγνίτες και στο όνομα του κέρδους θα μας καταστρέψει τη γη και θα μας πουλήσει ακριβά βρώμικο νερό. Ιδιώτης είναι αυτός που πήρε μίζες και μετά ο καραμανλάκης τον έδιωξε στα μουλωχτά πριν τον πάρουνε χαμπάρι στην ελλάδα και πάθει τίποτα το παιδί. Ναι, για τον χριστοφοράκο λέω. Κι αυτός ιδιώτης είναι.

Από την άλλη, ιδιώτης είναι και ο κάθε μικρομεσαίος που κάτι προσπάθησε να στήσει, χωρίς κανείς να του πεί τι επρόκειτο να συμβεί, που η τράπεζα του έδωσε δάνειο χωρίς να τον ενημερώσει ότι σε δύο ή τρία χρόνια υπολογίζουμε να διαλυθεί στο σύμπαν και τώρα για να μην πάει μετανάστης κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, και ανταλλάσσει όχι χρήματα, ούτε προιόντα, αλλά χρέη και ακάλυπτες ελπίζοντας στην κατανόηση του συγχρεωμένου συμπατριώτη, γιατί από πουθενά αλλού δεν έχει να περιμένει τίποτα.

Ιδιώτης είναι και ο εργάτης που έχει πληρώσει μία ζωή εισφορές, και μάλιστα γενναίες, γιατί όταν κάποιος σου λέει "δώσε μου το ένα τρίτο ή το ένα τέταρτο του εισοδήματός σου κι εγώ θα τα προσέχω" τότε πρέπει να έχεις πολύ μεγάλη πίστη και θάρρος για να πειστείς να τα δώσεις, κι αντάλλαγμα να πάρεις σε σαράντα χρόνια κάτι αυτοκολλητάκια πάνω σε κάτι καρτελιτσες που δεν αποδεικνύουν τίποτα και τώρα τα λεφτά τα έχουν πάρει οι εξυπνάκηδες και σου λένε ότι θα πληρώσεις εννέα δισεκατομμύρια σε δύο χρόνια για να συνεχίσεις να έχεις την πολυτέλεια ενός πολυτελούς κράτους, δηλαδή ενός κράτους με πολλά τέλη και να καμαρώνεις.

Το πρώτο είδος ιδιώτη είναι που έχει τα (μαύρα) λεφτά να συναλλάσσεται με το κράτος και είναι συνυπεύθυνο για την καταστροφή, προφανώς.

Το δεύτερο είδος ιδιώτη είναι το πολυπληθέστερο και πληθυσμιακά επικρατέστερο, αποτελεί την βάση της τροφικής αλυσίδας και, όπως όλα τα είδη που βρίσκονται στην βάση της τροφικής αλυσίδας, αποτελούν θήραμα για όλους τους απο πάνω και, σύμφωνα με το νόμο της ζούγκλας, μοίρα του είναι να φαγωθεί ή να διαιωνιστεί ώστε να φαγωθούν οι απόγονοί του.

Υπό αυτή την έννοια, με βάση το νόμο της ζούγκλας, ο μόνος τρόπος να σωθεί η ελλάδα είναι να κλέψει ο καθένας ότι μπορεί.

Γιατί αυτοί που τελικά σώθηκαν από τις κρατικές ακρίδες είναι όσοι έκλεψαν. Έτσι βρήκε τα εννέα δις ο Σαμαράς, έτσι έβαλε ο μητσοτάκης όλο του το σόι στη βουλή, έτσι σπούδασαν τα παιδιά τους στο εξωτερικό κι εσένα σου λένε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι διαμάντια γιατί αν δεν πας εσύ το παιδί σου στο πανεπιστήμιο θα αναγκαστούν να μείνουν χωρίς δουλειά σε άδεια έδρανα οι πανεπιστημιακοί που έχουν κατσικωθεί εκεί ανά τας δεκαετίας από τας κυβερνήσεις και καμώνονται ότι είναι αξιοκρατικός θεσμός. Έτσι χτίσανε βιλλάρες με τα 750 που παίρνουν από το ΙΚΑ και πάνε διακοπές τρείς φορές το χρόνο στας νήσους του κόσμου, έτσι έχουν στυλ να σε περιφρονούν γιατί φόρεσες το ίδιο ρούχο δύο μέρες.

Άλλωστε, τώρα που τα αποθέματα των περισσοτέρων έχουν εξανεμιστεί, και να ήθελε κανείς να είναι νομοταγής και τυπικός και συνεπής ως προς τις υποχρεώσεις του, δεν μπορεί, αφού με τις αμοιβές που δίνονται για τις όποιες δουλειές υπάρχουν, η έμμεση και άμεση φορολογία είναι πενταπλάσια των εισοδημάτων των πολιτών(όσων εργάζονται, χιλιαπλάσια όσων είναι άνεργοι): εκτός από την καθεαυτό παράλογη εφορία, έχουμε τον ΦΠΑ στο 1/4 της αξίας κάθε αντικείμενου που αγοράζεται ή πωλείται στην επικράτεια (και δεν επιστρέφεται ποτέ), έχουμε τέλη κυκλοφορίας που δεν γίνονται δρόμοι, έχουμε ικα και οαεε που δεν γίνονται περίθαλψη ούτε φάρμακο ούτε σύνταξη, έχουμε χαράτσι, έχουμε επιπλέον φόρο ακινήτων, έχουμε εκκαθαρίσειςκαι περαιώσεις χωρίς να περαιωθεί αυτός που περαιώθηκε άρα πληρώνει δύο φορές το ίδιο πράγμα την ίδια χρονιά, έχουμε παράβολα για κάθε μία λειτουργεία του κράτους, έχουμε νόμους επίτηδες στημένους ώστε να μην εφαρμόζονται για να εισπράττονται πρόστιμα όποτε του καπνίσει του κάθε επηρμένου.

Σε όλη αυτή την υπόθεση, καταλυτικός παράγων είναι το κράτος, διότι αυτό είναι που συναλλάσσεται με τους μεγαλο-καταχραστές, το κράτος είναι που προστατεύει μερικούς για να του παρέχουν πληροφορίες και "υπηρεσίες", το κράτος είναι που μαζεύει τις εισφορές των πολιτών για να τις δίνει στους συμμορίτες του, το κράτος είναι που αν δεν κλέψει, αν δεν χρηματιστεί ή αν δεν κάνει τα στραβά μάτια , τότε θα μπορεί να έχει κύρος να επιβάλλει το οτιδήποτε.

Έτσι, νομοτελειακά, αναγκάζεσαι να παρακάμψεις το κράτος, εφόσον αυτό αρνείται να δεχτεί τον ταπεινό οβολό σου παρά μόνο σου λέει "Είμαι ακριβότερος" και σου κλείνει την πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά.

Αυτή τη στιγμή, είμαστε περισσότεροι.

Είμαστε τόσοι, που και μόνο ανταλλάσσοντας προιόντα ή χαρίζοντας ο ένας στον άλλον χρέη, μπορούμε να επικρατήσουμε έναντι ενός κράτους που τρώει τα παιδιά του. Είμαστε τόσοι, που και μόνο μην προσερχόμενοι στα σημεία ελέγχου τις προκαθορισμένες ημερομηνίες μπορούμε να προκαλέσουμε χάος, και το κάναμε ήδη. Είμαστε τόσοι, που όποιος είναι δημόσιος υπάλληλος να μην μπορεί να κυκλοφορήσει στο δρόμο.

Εϊμαστε τόσοι, που καμμία αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να μας επιβλέψει πλήρως και καμμία φυλακή δεν μας χωράει.

Είμαστε τόσοι, που αν βάλουμε από ένα ευρώ, σώζουμε μία οικογένεια και μία μοίρα την ημέρα, χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν.

Δεν χρειαζόμαστε το κράτος.

Χρειαζόμαστε το έθνος.