Πως να μείνετε με το δίκιο στο χέρι

• Το να έχει κανείς δίκιο είναι σχετικά εύκολο, αρκεί να είναι κανείς παρατηρητικός, να έχει καλή μνήμη, να βρίσκεται σε θέση ισχύος έναντι των υπολοίπων και να έχει μία κάποια ευφράδεια.
• Πολλές φορές όμως το να έχεις δίκιο δεν σου εξασφαλίζει την επιθυμητή έκβαση μίας υπόθεσης, πράγμα που σημαίνει ότι  αντί να επιβεβαιωθείς κερδίζοντας τις εξελίξεις, μένεις με το δίκιο στο χέρι, δηλαδή οι άνθρωποι σε αντιπαθούν και σε αποφεύγουν αντί να σε ευχαριστούν και αντί να γίνει αυτό που είναι καλύτερο, πολλές φορές ο άλλος άνθρωπος προτιμά να του κοπεί το χέρι παρά να σε ανεχτεί άλλο ένα δευτερόλεπτο.
• Πραγματικά, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι το να έχεις δίκιο δικαιολογεί οποιαδήποτε συμπεριφορά, σαν τους Ισουήτες που δικαιολογούσαν οποιοδήποτε μέσο.
• Δεν είναι έτσι.
• Μπορεί να έχεις τις καλύτερες προθέσεις, αλλά τίποτα στον κόσμο δεν σου δίνει το δικαίωμα να φέρεσαι άσχημα στους άλλους.
• Η τιμωρία για αυτό είναι να είσαι μόνος.
  
• Και επειδή συνήθως έχουμε την τάση να φερόμαστε πιο ελεύθερα στους κοντινούς μας ανθρώπους, αυτούς ακριβώς είναι που κακομεταχειριζόμαστε πιο συχνά και τους κάνουμε να νιώθουν άσχημα, μπερδεύοντας την ειλικρίνεια με την γαϊδουριά, την ευθύτητα με την αγένεια και την αδιακρισία με το ενδιαφέρον.
  Πολύ συχνά θα πούμε ότι "εγώ σου τα λέω γιατί σε αγαπάω" και θα πληγώσουμε βαθειά τον άνθρωπό μας, θα τον στεναχωρήσουμε και μάλιστα θα έχουμε και "δίκιο" από πάνω, στερώντας του κάθε δυνατότητα αντίδρασης, ισοπεδώνοντας την αυτο-εκτίμησή του.
• Ακόμα κι αν το άτομο αυτό , μετά από πεντέξι τέτοια "δίκια" δεν σηκωθεί να φύγει, η σχέση με αυτό θα είναι για πάντα ενοχική, δηλαδή το άτομο αυτό θα διστάζει να μας μιλήσει, θα έχουμε συγκρούσεις και διαφωνίες, θα έχουμε έναν μόνιμο εκνευρισμό. Εναλλακτικά, θα εξελιχθεί σε μία σχέση εξάρτησης/προσκόλλησης, κατά την οποία αυτός που έχει το "άδικο" πάντα θα περιμένει την έγκριση/εντολή και θα υπομένει τα πάντα γιατί είναι "για το καλό του" παραδίνοντας την ευθύνη της σχέσης στον "δίκιο" έχοντα, ο οποίος πάρα πολλές φορές, υπό το βάρος της ευθύνης αυτής καταλήγει να περιφρονεί τον άδικο έχοντα και να τον κακομεταχειρίζεται ακόμα περισσότερο.
• Πολλές φορές, αν στα αλήθεια βρισκόμαστε με κάποιον που περιφρονούμε, είναι γιατί θεωρούμε ότι κανείς άλλος δεν μας θα καταδέχονταν και ότι αν αφήσουμε αυτόν, τον μόνιμα άδικο έχοντα, τότε κανείς άλλος δεν θα βρεθεί, και το αντίστροφο, ανεχόμαστε την κακή συμπεριφορά γιατί νομίζουμε ότι δεν θα βρεθεί κανείς άλλος να μας αγαπήσει και ότι είναι για το καλό μας.
• Ωστόσο, είναι πολλές οι γυναίκες που χρησιμοποιούν αυτό το ενοχικό γαϊτανάκι για να συγκρατήσουν τα ταίρια τους ή την οικογένειά τους και πολλοί άντρες περνούν τη ζωή τους νιώθοντας υποτελείς, υπακούοντας εντολές και καταπνίγοντας τη δική τους λογική με το φόβο της γυναικείας υστερικής τιμωρίας.
• Πολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους μέσα στον συναισθηματικό εκβιασμό. Πολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους με το να ανέχονται βρίσιμο, υποτίμηση, καυγάδες και πίκρα.
• Αντίστροφα, πολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους κουβαλώντας ευθύνες άλλων, τις ευθύνες εκείνων που έχουν άδικο, τις ευθύνες εκείνων που περιφρονούν.
• Νιώθουμε λίγο σαν τον δόκτωρ χάουζ: εμείς έχουμε δίκιο και θα κάνουμε τα πάντα για αυτό. Θα βρίσουμε, θα φωνάξουμε, θα σιχτιρίσουμε, θα πούμε ψέματα και θα χειραγωγήσουμε τους άλλους, και πρέπει οι άλλοι μετά να μας ευχαριστήσουν με ευγνωμοσύνη, να αναγνωρίσουν την υπεροχή μας, να υποκλιθούν στο δίκιο μας.
• Στην πραγματική ζωή δεν είναι έτσι.
• Στην πραγματική ζωή οι άνθρωποι δρούν με βάση τα αισθήματα και αν έχουν πίκρα τότε αυτό είναι το τέλος.
• Στην πραγματική ζωή, πολλές φορές έχεις δίκιο, φωνάζεις αλλά δεν εισακούγεσαι και ενώ ξέρεις ότι έχεις δίκιο βλέπεις τους άλλους να αυτοκαταστρέφονται παρά να σε ακούσουν. Αυτό είναι γιατί δεν έχει σημασία αν έχεις δίκιο.
• Το δίκιο είναι σαν το φαγητό. όσο υγιεινό ή ωφέλιμο και αν είναι, αν έχει κακή γεύση το φτύνεις.
• Είναι περίπλοκο, ωστόσο, το πως ορίζει ο καθένας την ελεεινή συμπεριφορά. Ανάλογα με την κάθε σχέση ανάμεσα σε κάθε ζεύγος ανθρώπων (γονιός παιδί, αντρόγυνο, φίλοι, συνεργάτες, κοκ) οι μορφές επικοινωνίας ποικίλουν σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά είναι αδύνατον να χαρτογραφήσει κανείς τα όρια της κακής συμπεριφοράς. Μπορεί, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να είναι φωνακλάς, αλλά να είναι ευχάριστος ή κάποιος άλλος να είναι αυτό που λέμε "με το σεις και με το σας" αλλά κάτι στον τρόπο του να είναι τρομερά εξευτελιστικό.
• Όπως, ας πούμε, αλλιώς λες το "Α, να χαθείς ρε μαλάκα" όταν βρίσκεις κάτι αστείο και αλλιώς το λές όταν αηδιάζεις με τον άλλον. Το πρώτο ορθώς εκλαμβάνεται σαν αναγνώριση και αποδοχή ενώ το δεύτερο ορθώς εκλαμβάνεται ως απόλυτη απόρριψη, ειδικά αν επαναλαμβάνεται σε καθημερινή βάση.
• Και, αν παρατηρώντας στον ίδιο μας τον εαυτό, δούμε ότι κάνουμε περισσότερο από το δεύτερο, αν μονίμως νιώθουμε ότι απογοητευόμαστε από τον άλλον, τότε είναι κάτι παραπάνω από πιθανό να μην είναι αυτό σφάλμα του άλλου αλλά δικό μας, μπορεί εμείς οι ίδιοι να τον έχουμε βάλει στη θέση που γράφει πάνω "μαλάκας" και να τον τιμωρούμε καθημερινά για αυτό.
  
• Αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε το πρώτο που θα πρέπει να αναρωτηθούμε είναι αν αυτό μας κάνει ευτυχισμένους, γιατί είτε έχουμε δίκιο είτε άδικο, περνάμε τη μοναδική ζωή μας με κάποιον που θεωρούμε μαλάκα και κάθε μέρα μας είναι εκνευριστική.
• Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να αναρωτηθούμε αν αγαπάμε τον άλλον.
• Αν τον αγαπάμε, τότε είναι απαραίτητο να του φερόμαστε όμορφα, ώστε κάποια στιγμή να μπορέσει να μας ανοιχτεί και πάλι, να αναλάβει την ευθύνη της ύπαρξής του, ώστε να πάψει να μας χρησιμοποιεί ως δεκανίκι, να μένει μαζί μας επειδή μας αγαπάει και όχι λόγω ενοχών που θα του φυτέψουμε με τις υστερίες μας ή επειδή τον αναγκάσαμε με πρόσχημα το "δίκιο". Πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι και αυτός έχει δίκιο πολλές φορές και ότι σαν οντότητα θα κάνει ότι θέλει , συμπεριλαμβανομένων και μερικών λαθών.
• Αν δεν τον αγαπάμε, τότε δεν φταίει αυτός.
• Αν δεν τον αγαπάμε, τότε κανένα χάρισμα δεν θα μας παρηγορεί και όλο θα του βρίσκουμε κουσούρια.  Δεν θα φταίει αυτός αλλά εμείς που με την επιμονή μας νομίζουμε ότι αν τον αλλάξουμε θα τον αγαπήσουμε.
• Και , σε τελική ανάλυση, τί το θέλουμε το δίκιο;
• Το δίκιο το θέλουμε για να προστατεύουμε αυτούς που αγαπάμε, το παιδί μας, το ταίρι μας, τον φίλο μας, κοκ.
• Ακριβώς για αυτό, είναι ζωτικής σημασίας, αυτοί που αγαπάμε να μας αγαπάνε κι αυτοί ώστε, αντιμέτωποι με τα δύσκολα, να μας ακούσουν αντί να μας κάνουν πέρα από  θυμό ή αγανάκτηση.
• Και πες μου τώρα εσύ, αν κάποιος εσένα σε βρίζει, σου λέει ψέματα ή σε υποτιμά, τότε τον αγαπάς και ακολουθείς τη συμβουλή του ή τον βαριέσαι κι αυτόν και το δίκιο του;