Ελεύσεται

• Συζητούσα με κάποιον, και λέγαμε για τα πολιτικά, με την αναστάτωση που αυτό φέρνει σε όλους μας, όταν άκουσα αυτό που έλεγα και , δυστυχώς, με άκουσε και ο συνομιλητής μου.
• "Δηλαδή μας λές ότι θες μία βουλή με τριακόσιους ανεξάρτητους;"

"Ναι" απάντησα χωρίς σκέψη.

• Η επόμενη σκέψη ήταν "Ναι, σε έναν ιδανικό κόσμο, ίσως." και ήταν τόσο πικρή aυτή η σκέψη.
• Γιατί υποτίθεται ότι έτσι είχαν ξεκινήσει όλα εξ αρχής, δηλαδή υποτίθεται ότι ο βουλευτής άσχετα με την ιδεολογία στην οποία ισχυρίζεται ότι πιστεύει, είναι πρώτα από όλα υπόλογος στους πολίτες του.
• Και επειδή εκείνη την ώρα έτυχε να έχω και ένα κρασάκι στο χέρι μου, είπα εντός μου ότι στις φαντασιώσεις κάνουμε ότι θέλουμε και δε δίνουμε σε κανέναν λογαριασμό, κι έτσι επέτρεψα τον εαυτό μου να παρεκτραπεί, να φανταστεί πράγματα αφάνταστα και ουτοπικά, πράγματα που αν τα πείς σε άλλους θα σε πουν απροσάρμοστο και, κυρίως, ανάρμοστο.
• Ήταν, λέει, τριακόσιοι ανεξάρτητοι.
• Αντί να ρωτάνε κάποιον αρχικλέφτη τι να ψηφίσουν, είχαν δική τους γνώμη και έγνοια για το κοινό καλό, και μάλιστα, λέει, ανησυχούσαν για το τί ήθελαν οι πολίτες σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κουβεντιάζουν με τους πολίτες και όχι μόνο με το συνάφι τους να κανονίζουν τις κομπίνες πριν πάνε να ψηφίσουν νομοσχέδια.
• Μετά, λέει, οι 300 ανεξάρτητοι, στις συζητήσεις της βουλής είχαν επιχειρήματα αντί για προπαγάνδα, είχαν λόγο αντί για ευρήματα της πιάτσας, είχαν παρουσία και όχι προφάσεις, είχαν γνώσεις και οξυδέρκεια αντί για σημειώσεις, κινητά και "γραμμές".
• Ήταν μοναδικοί και όχι προβατάκια με προνόμια.
• Οι ανεξάρτητοι ήταν σε επικοινωνία με τους πολίτες όχι μόνο κατά τη διάρκεια των προεκλογικών αγώνων αλλά σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους, και αποτελούσαν σύνδεσμο ανάμεσα στους εξουσιάζοντες και τους εξουσιαζόμενους, μετέφεραν στη βουλή όχι τα συμφέροντα κάποιων ολίγων αλλά τις ανάγκες όλων.
• ΑΝ ήταν ανεξάρτητοι και όχι πειθήνια όργανα, τότε η έκβαση κάθε ψηφοφορίας θα ήταν διαφορετική, κάθε συζήτηση θα είχε νόημα και ουσία, τότε θα είχε νόημα να ακούσεις κάποιον λόγο.Θα ήταν, ίσως, πιο έντιμες οι εκλογές και ίσως να μπορούσαμε όντως να διαλέξουμε τους άριστους για την ηγεσία μας, αντί να αποκλείονται από την εξουσία όσοι είναι έξω από τα κομματικά μαντριά των συμφερόντων.
• Συνέχισα έτσι το συλλογισμό μου μέχρι που έφτιαξα στο μυαλό μου μία ιδανική πολιτεία, ακριβώς όπως μου άρεσε, και ήμουν για λίγο μέσα στην ευτυχία.
• Φυσικά η πραγματικότητα σύντομα κυρίευσε τις αισθήσεις μου πάλι, συνεφέρνοντάς με στα σύγκαλά μου.
• Κοιτώντας τριγύρω, ακούγοντας τα παράταιρα κρωξίματα, κατάλαβα ότι η απόφαση που τυραννά όλους μας δεν είναι και τόσο δύσκολη, κατάλαβα ότι ήδη ήξερα όλα όσα χρειάζεται να ξέρω για να ρίξω ψήφο, και ότι αυτά που ήξερα δεν τα έμαθα τώρα από τους λόγους και τις κροκοδείλιες απειλές, αλλά ήταν πάντα μέσα μου, μέσα στο ποιά είμαι και στο πως σκέφτομαι.