Σκισμένο Λάβαρο

• Το τελευταίο διάστημα, όσο διαρκεί η χρεωκοπία της ελλάδας, πολύ συχνά συμπεριλαμβάνεται στον λόγο των πολιτικών μας το επιχείρημα της δημοκρατικής λειτουργείας του κράτους και οι αποφάσεις λαμβάνονται και επιβάλλονται με πρόσχημα το γεγονός ότι η βουλή των ελλήνων τις επικύρωσε
• Παράδειγμα, η ψήφιση του τελευταίου μνημονίου και πρίν από αυτό η ψήφος εμπιστοσύνης στον γαπ, που ήταν οι πιο καθολικά αποδεκτές αποφάσεις της ελληνικής βουλής μετά την ψήφιση της αύξησης των μισθών των βουλευτών επί καραμανλή, που ψηφίστηκε ακόμα και από τους κουκουέδες.
• Τώρα, παρόλο που μεγάλο ποσοστό των αγανακτισμένων αποτελείται από όσους νόμισαν πως μπορούν ακόμα να βολεύονται, αυτό δεν αναιρεί το εξίσου αληθές γεγονός ότι η παρούσα βουλή έχει από καιρό πάψει να αποτελεί αξιόπιστη αντιπροσώπευση του μέσου πολίτη
• Όταν βγαίνει στα κανάλια  ο τάδε βενιζέλος, φερ'ειπείν, και διατυμπανίζει ότι το μνημόνιο το ψήφισε ο ελληνικός λαός μέσω των βουλευτών του, τότε θαρρώ ότι αυτό αποτελεί το επιστέγασμα της πολιτικής αλητείας, όταν α)από το μνημόνιο έχει εφαρμοστεί μόνο το αντικοινωνικό, βάναυσα εισπρακτικό μέρος των μέτρων και όχι το διαρθρωτικά σημαντικό, με συνέπεια την εξαθλίωση των μεσαίων στρωμάτων που αποτελεί και τη βάση του εκλογικού σώματος β) η σύνθεση της βουλής έχει αλλάξει τόσες φορές, που πλέον δεν ξέρεις τί ψήφισες ούτε ποιά είναι στην παρούσα φάση τα ποσοστά του κάθε κόμματος σε ετούτη τη βουλή, ούτε αν ο βουλευτής που ψήφισες εξακολουθεί να ασκεί την ιδιότητα του ή έχει αντικατασταθεί άτυπα από άλλους, πιο συνεργάσιμους και πιο υπάκουους και πιο φτηνούς στην  εξαγορά και γ) όλη η ελλάδα σείεται φωνάζοντας "όχι" και η βουλή ψηφίζει "ναι".
• Πολλά είναι αβέβαια στην πολιτική σκηνή, όμως ένα είναι απολύτως σίγουρο ότι η βουλή αυτή τη στιγμή δεν εκφράζει τους έλληνες, ούτε τη βούλησή τους και οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν είναι σύμφωνες με αυτή
• Το συνταγματικό έκτροπο του να συνεχίζεται η λειτουργεία της κυβέρνησης μέχρι τις εκλογές, περνά απαρατήρητο, ωστόσο δεν θα αποτρέψει τη μελλοντική κατάρρευση οιασδήποτε κυβέρνησης προκύψει, μιας και οι συσχετισμοί έχουν διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε οι ανατροπές να θεωρούνται όχι απλώς δεδομένες αλλά κάτι περισσότερο: φυσιολογικές
•  Οι ισορροπίες θα είναι αδύνατον να διατηρηθούν σε περίπτωση συνεργασίας, ειδικά σε μία βουλή με εννέα κόμματα, ειδικά εφόσον όλα δείχνουν ότι αυτό που θα προκύψει θα έιναι τρικομματική συνεργασία
• Μπορεί στις δημοσκοπήσεις ο σαμαράς να δείχνει πρώτος, ωστόσο τρείς μήνες μετά τις εκλογές, θα ξαναπέσει για έναν εκ των δύο λόγων: είτε θα εφαρμόσει ότι ο ίδιος ψήφισε (απολύσεις, αναμόρφωση δημόσιου τομέα, τήρηση νόμων, κοκ, πράγμα επώδυνο για τα διεφθαρμένα σπλάχνα των ίδιων των κομμάτων, που σημαίνει ότι θα χάσει την στήριξη των καλοταϊσμένων υποτακτικών του) είτε θα συνεχίσει τα "δημοσιονομικά ισοδύναμα" μέτρα, δηλαδή την εισπρακτική αφαίμαξη που θα εξοργίσει τα χαμηλότερα στρώματα που πλέον είναι ένα βήμα πριν τα όπλα
• Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είτε ο σαμαράς είτε οποιοσδήποτε άλλος, η επόμενη κυβέρνηση θα είναι βραχύβια
• Άλλο ένα είναι απολύτως βέβαιο, ότι ακόμα και αν καταστεί δυνατό να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, ακόμα και υπό τις καλύτερες προυποθέσεις, δλδ με δύο κόμματα μόνο, νδ και πασόκ, οι εσωτερικές συγκρούσεις που θα προκύψουν καθώς ο καθένας θα προσπαθεί να σώσει το τομάρι του, θα είναι τέτοιες που θα καθυστερήσουν το προσχηματικά ψηφισθέν μνημόνιο, με αποτέλεσμα είτε να τους "τελειώσουν" οι ευρωπαίοι, είτε να τους ρίξει ο πρώτος παραιτηθείς υπουργός, βουλευτής, ή άλλος
• Είτε έτσι, είτε αλλιώς, οι παρατάξεις δεν μπορούν να συμμαζέψουν τα του οίκου τους, θα καταφέρουν να ελέγξουν εαυτούς σε συνεργασία με αντίπαλα συμφέροντα;
• Βασικά, αν οι πολιτικοί μας ήταν αρκετά ώριμοι ώστε να κάνουν κάτι τέτοιο, τότε εξ αρχής δεν θα είχαμε βρεθεί εδώ που βρισκόμαστε τώρα.
• Αν οι πολιτικοί μας ήταν αρκετά ώριμοι, τότε δεν θα είχαν την αναίδεια έχοντας κλέψει τα λεφτά μας να ζητούν την ψήφο μας για να τα ξανακλέψουν 
• Αυτές οι εκλογές αποτελούν το τελευταίο άλμα πίστης.