Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Μοναξιά Κακούργα

  • Ξεκινάει από την πηγή πεντακάθαρο.
  • Μέσα στο γλυκό γαργάρισμα, ένας κόκκος χώμα φεύγει μαζί του.
  • Μαζί με το νερό, προχωράει και αναδεύεται, ανάμεσα από καλάμια και πέτρες γλιστερές, μικρά και μεγάλα ρέματα, χωράφια.
  • Περνάει κάτω από πλάτανους που γέρνουν τον ίσκιο τους πάνω από το νερό.
  • Όταν ασπρίζει το νερό, τότε παρασέρνεται με βία, χτυπιέται με βία από δω κι από κει.
  • Σπάει με φόρα πάνω σε βράχο, τινάζεται ψηλά.
  • Μέσα από τη στρογγυλάδα της σταγόνας που τινάζεται, κοιτάει τον κόσμο τριγύρω.
  • Ξέρει ότι θα πέσει, ξέρει ότι τώρα βλέπει τα πάντα, ξέρει ότι είναι μόνος.
  • Για μία στιγμή φοβάται.
  • Μετά ξέρει πως όπου κι αν πέσει, έχει δρόμο ακόμα.
  • Ακόμα κι αν η σταγόνα ρουφηχτεί στο χώμα, πράγμα εντελώς άβολο, έχει δουλειά να κάνει.
  • Πέφτοντας, θωρρώντας τον κόσμο μέσα από την κρυστάλλινη στάλλα του, θέλει και δε θέλει, ξέρει κι αγνοεί.
  • Είτε έτσι, είτε αλλιώς, αργά ή γρήγορα, η υπόθεση θα τελειώσει στην άμμο.

2 σχόλια:

Βράζει το καζάνι!