Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Εικόνα & Στιγμή

  • Στο τέλος της ημέρας, διακοπή ρεύματος.
  • Μέσα στο σπίτι χωρίς φως έχει σκοτάδι, κι έτσι έξω στο μπαλκόνι την αράζω τελικά.
  • Τελευταία ξανα-ανακάλυψα το πλιγούρι το οποίο με διάφορους τρόπους απολαμβάνω. Σήμερα το μαγείρεψα στο γκαζάκι.
  • Έκαψα καλό λαδάκι με κρεμμύδι, ντοματούλα και μυρωδικά από τη γλαστρούλα. Πιπεριά, και λίγο ταμπάσκο. Και από δίπλα λίγη φέτα.
  • Λέω, από μέσα μου: δεν ανοίγω κι εκείνο το μυστήριο κρασάκι που μας έφεραν από ιταλία? Ας το ανοίξω, αδειοδοτώ τον εαυτό μου.
  • Το λοιπόν, ποτήρι, πιάτο και βιβλίο στο μπαλκονάκι. Το ένα παιδί κάπου έχει πάει με τον πατέρα του, το άλλο το ακούω να παίζει με την παρέα του στην αυλή.
  • Ο ήλιος δύει.
  • Για να δούμε τι φτιάξαμε. Το φαγητό, καλό είναι. Για να δούμε και το κρασάκι...
  • Υψώνω το ποτήρι ανάμεσα στο βιβλίο που κρατώ και τον ήλιο. Το χρώμα είναι καταπληκτικό. Διαυγές, κρυστάλλινο. Μικροσκοπικές μπουρμπουλήθρες στοιχίζονται ανεβαίνοντας προς τα πάνω, γραμμούλες σα ραφές, σα γαζί. Η πρώτη γουλιά είναι απίθανη. Τι κρασί είπαμε ότι είναι?
  • Από την αυλή τα παιδιά φωνάζουν χαρούμενα.
  • Έχω λίγο χρόνο ακόμα.
  • Δεύτερη γουλιά. Κρασί και κούραση ίσον μία ευχάριστη ζαλάδα, με τη δεύτερη γουλιά, κιόλας. Μα τι κρασί είναι τούτο, γελάω από μέσα μου.
  • Μόνο τα παιδιά ακούγονται. Επιστρέφω στο βιβλίο μετά την τρίτη γουλιά.
  • Ευχαριστώ το σύμπαν, νοερά.
  • Να'σαι καλά σύμπαν, ξηγιέσαι σωστά.
  • Σε παραδέχομαι και υποκλίνομαι.

1 σχόλιο:

Βράζει το καζάνι!