Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Το πρώτο μπάνιο, φέτος

  • Περπατήσαμε ως στην Κυανή Ακτή, όχι στη γαλλία αλλά στην Πρέβεζα, περιοχή που πήρε το όνομά της από κάποιο νυχτερινό κέντρο.
  • Αυτή η περιοχή είναι μία παραλία, πέντε λεπτά από την πόλη, γεμάτη ευκάλυπτους και πολύ ψιλή άμμο, που προτιμάται κυρίως από μαμάδες και γιαγιάδες, ελάχιστα δε από τους νέους όταν αυτοί δεν διαθέτουν τα μέσα να μεταβούν στις πιο κουλ παραλίες του μονολιθιού, του βράχου, της λούτσας, της καστροσυκιάς, κτλ, που είναι στην ουσία η ίδια τεράστια παραλία με τα διάφορα χωριουδάκια κάθε μερικά χιλιόμετρα.
  • Μόλις φτάσαμε, τα παιδιά σκασμένα από το περπάτημα, έτρεξαν κατευθείαν για βουτιά κι εγώ με το βιβλιαράκι μου (το κοιμητήριο της πράγας) έμεινα κάτω από ένα ευκάλυπτο. Χωρίς καύσωνα δε βουτάω.
  • Ήταν τέσσερις ή ώρα και το φως ήταν ότι πρέπει για διάβασμα.
  • Τα παιδιά γλέντησαν, με τα νεροπίστολά τους, με τις κατασκευές από άμμο, με πλατσουρίσματα και νεροπόλεμους, ή ρίχνοντας πέτρες "βόμβες" όσο πιο μακριά στη θάλασσα μπορούσαν.
  • Μετά από μία ώρα, ήρθαν πεινασμένα σε εμένα. Έβγαλα τα φρούτα από την τσάντα και δεν άφησαν τίποτα. Πορτοκάλια, μούσμουλα (νέσπουλα τα λέμε εδώ) κεράσια και κορόμηλα. Έπαιξαν λίγο στην άμμο και μετά πάλι βουρ στη θάλασσα.
  • Κατά τις έξι, είχε γείρει ο ήλιος και ο ίσκιος των ευκάλυπτων έπεφτε πάνω στο νερό. Πάμε να φύγουμε, όχι, λίγο ακόμα, καλά, δέκα λεπτά, όχι είκοσι, εντάξει.
  • Μία ώρα αργότερα, κρυώνουν να βγούν από το νερό.
  • Τους εξηγώ ότι αυτό το λέμε υποθερμία και πείθονται να βγούν, τρεμάμενα αλλά τρισευτυχισμένα. Αλλάζουμε, φοράμε στεγνά ρούχα και πάμε στην παιδική χαρά μέχρι να έρθει ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο να μας πάρει.
  • Στο γωνιακό περίπτερο, αγοράζουμε από ένα παγωτό χωνάκι. Μύτες, πρόσωπα, στόματα έγιναν σοκολατί, αλλά ευτυχώς έχω νερό και μωρομάντηλα.
  • Ανανεωμένα από τη ζάχαρη και τις πρωτεΐνες, εφορμούν στην παιδική χαρά με νέα φόρα.
  • Παίρνω τηλέφωνο τον σύζυξ, ο οποίος εώς τώρα έχει γυρίσει από τη δουλειά. "Είμαστε εκεί. Να έρθω? σε λίγο, περνάνε καλά. Καλά, σε μισή ωρίτσα"
  • Οι μικροί μου πολεμιστές κουράζονται σιγά-σιγά και αντί για τρομερές εφόδους τώρα ασχολούνται με συζητήσεις και στήσιμο φανταστικών οχημάτων από ξύλα και άδεια μπουκάλια.
  • Ο σύζυξ ήρθε, κάθησε. Η ώρα αυτή έχει ένα βερυκοκί φως πολύ γλυκό και ρέμπελο, πιο γοητευτικό όταν περνάει ανάμεσα από τα ευκάλυπτα.
  • Κατά τις εννιά ξεκινάμε για το σπίτι.
  • Τα συμπράγκαλα στο μπαλκόνι, δεν τα πλένω τώρα, αύριο με το καλό.
  • Τα παιδιά πρώτα. Στον κλίβανο, μετά από τέτοια μέρα, πλύσιμο τρικούβερτο και βούρρρ η άμμος από τα κεφάλια...
  • Μόλις ξανασπρίσουν, φαγητό, γάλα και ύπνος ασυζητητί.
  • Ησυχία...
Looking for the summer? Not anymore!

2 σχόλια:

Βράζει το καζάνι!