Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Εσύ, πόσες κανονικότητες έχαψες αμάσητες σήμερα?

  • Θα έρθει δηλαδή ετούτη να μας πεί ότι είμαστε ατελείς.
  • Καταρχάς, οφείλω να πω ότι συγκλονίστηκα, μόλις έμαθα ότι είμαι ατελής. Ήταν για εμένα μία αποκάλυψη.
  • Ειλικρινά έπεσα από τα σύννεφα μόλις αντιλήφθηκα ότι χρησιμοποιώ τον αγαπημένο μου για να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου και ότι, ενδεχομένως, να κάνει και αυτός το ίδιο με εμένα. Είμαι λοιπόν μία κοινή? Που δίνει για να παίρνει και που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους για προσωπικό ώφελος?
  • Φτού μου κατάμουτρα!
  • Άντε από κει χάμω, που θα ζητήσω από τον άνθρωπο που με αγαπάει να καλύψει τις ανάγκες μου, παλιοχαμούρα!
  • Βρε, ούστ!
  • Αλλά πριν αποσύρω το βδελυρό σαρκίο μου από την απαστράπτουσα ετούτη σχολή τελειότητος, ας μου επιτραπεί η πολυτέλεια της απολογίας.
  • Λέει η διδασκάλισσα, ότι συχνά ο έρωτας χρησιμοποιείται για να σκεπάσουμε το βαθύτερο κενό της ύπαρξής μας και ότι μόνο οι ατελείς το κάνουν αυτό. Δεν μας είπε όμως: πού (where) υπάρχει ένας τέλειος άνθρωπος να έρθω μαζί του εις γάμου συνουσία? Πόσοι από εμάς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε τέλειοι χωρίς να υποπέσουμε στο σφάλμα της αλαζονείας (ή του ψεύδους ή της εγωπάθειας ή οποιοδήποτε άλλο, εδώ που τα λέμε) χάνοντας έτσι το σκήπτρο της άσπιλης αγγελικότητος? Είμαστε, σα να λέμε, καταδικασμένοι να ζούμε ατελείς έρωτες, βουτηγμένους στη λάσπη της συναισθηματικής δοσοληψίας? Αυτό θυμίζει έντονα τη μεσαιωνική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης η οποία θεωρούνταν εκ γεννετής σατανική και ελλιπής, αφού οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να συμμορφωθούν με τις τερατώδεις απαιτήσεις της ΙεροΕξεταστικής ηθικής.
  • Οι ενοχικοί συνειρμοί αυτής και μόνο της δήλωσης (ότι μόνο οι ατελείς χρησιμοποιούν τον έρωτα για κάλυψη των αναγκών τους) έχουν τόσες πρακτικά ανεφάρμοστες προεκτάσεις που ειλικρινά, ήθελα να ήξερα που στο καλό καταλήγει το βιβλίο της. Καταρχάς, για να είναι κανείς τέλειος (αν και η ίδια δεν ορίζει με κανέναν τρόπο την έννοια) πρέπει να έχει γεννηθεί μετά από τέλειες συνθήκες γονιμοποίησης, σύλληψης, κυοφορίας, τοκετού, διατροφής, ανατροφής, εκπαίδευσης, κοινωνικοποίησης, ένταξης, εργασίας, βίου και διαβίωσης . Αμέσως λοιπόν, με μία κουβέντα η κυρία ετούτη μας γεμίζει με την ενοχή της μή-τελειότητας.
  • Απαξιώνει την αγάπη των γονιών μας που, αν και ατελείς μας έδωσαν τα πάντα, περιφρονεί τα όποια χαρίσματά μας, υποτιμά την απέραντη γλύκα της απλής αγκαλιάς. Απαξιώνει τη δική μας καθημερνή πάλη και αγωνία να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε με τα μέσα που διαθέτουμε και απλά βάζει ένα Χ σε όλα. "Κυρία μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τα χέρια μου είναι δεμένα, είστε ατελής. Λυπάμαι."
  • "Όταν απουσιάζει η αίσθηση της ατέλειας δεν υπάρχει πια κανένας εξαναγκασμός για αγάπη και σεξ" λέει. Η λέξη "εξαναγκασμός" οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αγάπη και το σεξ γίνονται σαν αγγαρεία? Ότι αν μπορούσαμε θα το αποφεύγαμε και ότι ο μόνος λόγος που το ανεχόμαστε είναι επειδή φοβόμαστε τις ατέλειές μας και τη μοναξιά? Μήπως ξεχνάει η κυρία ότι αυτές οι δύο είναι οι μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής?
  • Η αγάπη και το σεξ?
  • Θα μπορούσε αυτή η περισπούδαστη, τουλάχιστον να μας αναφέρει μερικές κλινικές περιπτώσεις ατόμων που λυτρώθηκαν επιτέλους από αυτές τις καταπιεστικές τυραννίες και τώρα ζουν ευτυχείς στην τελειότητά τους?
  • Μήπως η ίδια θεωρεί την αγάπη και το σεξ σαν ανάγκες και όχι σαν απολαύσεις?
  • Το βιντεάκι που κάνει το γύρο των σόσιαλ μήντια είναι τόσο ασαφές και τόσο ημιτελές, που μόνο παρερμηνείες χωράει.
  • Δεν αναφέρει πουθενά την ακατανίκητη σωματική ανάγκη για σέξ, την φωτιά και την αναστάτωση, τη γλύκα και τον απόκρυφο ψίθυρο... πόσο μπορεί κανείς να υποτιμήσει αυτά χωρίς να υποστεί αλλοιώσεις στον ψυχισμό του και χωρίς να υποφέρει? Γιατί είναι η σωματική ανάγκη που επιτάσσει ικανοποίηση και χρησιμοποιεί τη νόηση για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
  • Τι να το κάμνομεν το σώμα μας κυρά μου? Μήπως και αυτό σας κακοφαίνεται? Δια τούτο και μας εκοτσάρατε με χάρη περισσή όλα τα αψεγάδιαστα μοντέλα στο βιντεάκι, καμμία με κυτταρίτιδα, κανείς με "σωσίβιο" και τριχοφυΐα μόνον η επιθυμητή? Ως υπενθύμιση της ατέλειάς μας, στη σωματική της διάσταση?
  • "Ο πλήρης άνθρωπος είναι ο μόνος πραγματικά ικανός για αγάπη και για έρωτα επειδή δεν χρησιμοποιεί τον έρωτα για να καλύψει τις δικές του ανάγκες" συνεχίζει το μισάνθρωπο μήνυμά της η ιέρεια της μοναξιάς.
  • Καταρχάς, η απόλαυση αποτελεί μηχανισμό επιβίωσης της φύσης. Μου αρέσουν τα γλυκά φρούτα και οι ώριμοι καρποί διότι αυτοί είναι ασφαλείς και κατάλληλοι για τον οργανισμό μου. Αν αγνοήσω αυτό το ένστικτό, τότε διακινδυνεύω να μην επιβιώσω, να πονέσει το στομάχι μου ή να δηλητηριαστώ. Στο προκείμενο, αυτός που μου αρέσει ερωτικά ή που φιλικά εμπιστεύομαι και αγαπάω, δεν είναι καθόλου τυχαία καθορισμένο. Όλες οι αισθήσεις είναι έτσι ρυθμισμένες ώστε μέσω αυτών, να γίνεται μία αναγνώριση γονιδιακού υλικού: αυτό που μας αρέσει είναι αυτός που η όσφρηση, αφή, όραση, ακοή και γεύση μας "εγκρίνουν" με τρόπο χημικό και αδιαμφισβήτητο.
  • Η απόλαυση είναι χρήσιμη!
  • Άρα, εξ ορισμού, η απόλαυση υπάρχει για να ικανοποιεί τις ανάγκες μας, με απώτατο σκοπό την επιβίωση και τη διαιώνιση. Άρα, το να καλύψω τις ανάγκες μου δεν είναι αδυναμία αλλά εκ των ων ουκ άνευ. Η χρησιμότητα είναι προϋπόθεση της απόλαυσης και η απόλαυση προϋπόθεση της χρησιμότητας.
  • Γιατί, κυρά μου, αν ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου δεν με καλύπτει, αν δε με κάνει να νιώθω όμορφα, αν δε μου κάνει σεξ, αν δε με βοηθάει στα δύσκολα, αν δε μου κάνει τα χατήρια που-και-που, αν το μόνο που διαφέρει από το να είμαι μόνος ή μόνη είναι ότι μοιραζόμαστε ντουλάπες, τότε ποιός ο λόγος να αγαπήσεις κάποιον?
  • Μην κοιτάς που στην πορεία του πολιτισμού έχουμε μάθει να παρακάμπτουμε όλους αυτούς τους μηχανισμούς... Με αρώματα αντί για τους χυμούς του κορμιού, με ζάχαρη αντί για φρούτα, με διαστροφές αντί για ένστικτα... το γονίδιο είναι ακόμα εκεί: για να το κάνω, πρέπει να μου αρέσει.
  • Κάτι ακόμα που δε μας διευκρίνισες είναι οι "ανάγκες". Γιατί περιφρονείς τόσο τις ανάγκες, δεν κατάλαβα.
  • Η ανάγκη για συντροφικότητα, η ανάγκη για ασφάλεια, η ανάγκη για συμπαράσταση και αποδοχή, η ανάγκη για κάποιον να σου ξύσει την πλάτη είναι τόσο ισχυρές εντός μας όσο και η ανάγκη για τροφή. Πρέπει να περιμένω ώσπου να γίνω "πλήρης" για να τις ικανοποιήσω? Ελπίζω να γνωρίζεις ότι όλες αυτές είναι σωματικές ανάγκες, τυπωμένες στο γονιδίωμα, με την ίδια ισχύ όπως το ότι έχουμε αντίχειρες και διευρυμένο εγκέφαλο. Το αγελαίο ένστικτο που μας κάνει να αναζητούμε μία αγέλη να ανήκουμε, εσύ το περιφρονείς?
  • Και τώρα το οξύμωρο: για να μην έχω ανάγκες, πρέπει να τις έχω ήδη καλύψει, αλλά χωρίς τη βοήθεια κανενός, ούτε φίλου ούτε εραστή!
  • Θα κάνω σχέση στα ογδόντα μου και μόνο μετά από εικοσιπενταετή ψυχο-λογο-χημειο-θεραπεία.
  • Υπάρχει μία πηγή αγάπης μέσα μου που αναβρύζει γλύκα άσχετα από τις συνθήκες γύρω μου? Μία βόλτα στις φυλακές και στα τρελάδικα, στις δυσλειτουργικές οικογένειες και στα κέντρα απεξάρτησης, θα σε πείσει ότι οι συνθήκες παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, αγαπητή κυρία με τις βουκαμβίλιες... Δεν ξέρω τι βιβλία έχεις διαβάσει, αλλά ο άνθρωπος, όσο πολυμορφικός και πολυτάλαντος κι αν είναι, πρέπει να διδαχθεί τα πάντα. Πρέπει να διδαχθεί και την αγάπη και την ευφυία, και την αλληλεγγύη και την ανεξαρτησία. Αλλά ποιός θα σου τα μάθει όλα αυτά αν όχι κάποιος άλλος, κάποιος που θα σε αγαπήσει με τις ατέλειές σου και με τις ανάγκες σου και με τις αδυναμίες σου?
  • Ε?

6 σχόλια:

  1. Φτου σου ατελή !
    Και φτου μου που θέλω σέκς κι αγάπη.
    Πωπω δεν ήξερα οτι ειμαι τόσο ατελής και μόνο οι αμάμητοι ειναι τέλειοι, σχεδόν.
    Απορώ πώς άντεξες να το δεις όλο το βίντεο και δε βάρεσες μια ατελή μπουνιά στην οθόνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό το ποστ σου, αλλά νομίζω οτι δεν κατανόησες πλήρως το βιντεάκι, με το οποίο by the way δε συμφωνώ πλήρως αλλά περιγράφει κάποιες αλήθειες.
    Σαφώς όλοι μας νιώθουμε μόνοι και όταν συμβαίνει αυτό τρέχουμε για παρηγοριά στον σύντροφό μας. Αν δεν υπάρχει σύντροφος όμως τι γίνεται? Μερικοί βιώνουν την μοναξιά πολύ πιο έντονα από άλλους, τόσο που τους γίνεται εμμονή οτι μπορεί να είναι και το τέλος τους ολοκληρωτικά. Πολύ ορθά γράφεις οτι διδασκόμαστε από την ζωή, αλλά επίσης συμβαίνει σε κάποιους να αδυνατούν να κατανοήσουν τα νοήματα και τα μαθήματα που η ζωή τους προσφέρει απλόχερα.
    Ατελείς είμαστε όλοι μας: γεγονός αδιαμφισβήτητο! Από κει και πέρα, ή που δέχεσαι τις ατέλειές σου και ζεις με αυτές, ή που προσπαθείς να τις καλύψεις. Η αδυναμία λοιπόν κάποιων να αποδεχτούν τις ατέλειές τους είναι αυτή που οδηγεί σε περίεργα, μερικές φορές, μονοπάτια. Όταν λοιπόν κάποιος καταπιέζει τον εαυτό του, πνίγει τα συναισθήματά του, επιβάλεται στον σύντροφό του και δεν αφήνει την σχέση του να ολοκληρωθεί φυσιολογικά και να αφεθεί σε αυτή, τότε ναι, χρησιμοποιεί τον/την σύντροφό του για να νιώσει ο ίδιος καλύτερα, αγνοόντας πολλές φορές πως νιώθει ο άνθρωπος που είναι δίπλα του για όλα αυτά. Εκεί νομίζω οφείλεται το "Όταν απουσιάζει η αίσθηση της ατέλειας, δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός για αγάπη και για σεξ". Δεν νομίζω να εννοεί οτι για να δικαιούσαι αγάπη και σεξ πρέπει να μην είσαι ατελης, αλλά να μην είναι η εξαναγκασμένη εμμονή της ατέλειας ο λόγος για τον οποίο τα κάνεις αυτά.
    Σαφώς και ο/η σύντροφος σε μια υγειή σχέση αλληλοκαλύπτονται, γιαυτό είναι ο ένας για τον άλλον το έτερο ήμισυ, αλλά για σκέψου να ήξερες οτι ο αγαπημένος σου κάνει σεξ μαζί σου όχι γιατί κυρίως το θέλει (σωματικά και συναισθηματικά) αλλά γιατί μέσω αυτού κρύβει τις αδυναμίες του και τις ανασφέλειές του.
    Επίσης νομίζω οτι η αναφορά του βίντεο στον "πλήρη άνθρωπο" δεν είναι κυριολεκτική, αλλά αφορά μόνο το συναισθηματικό μέρος και ειδικότερα την καταπίεση των συναισθημάτων. Πλήρης άνθρωπος μπορεί να είναι και αυτός ο οποίος αγαπάει γιατί έτσι γουστάρει, αφήνεται στις μικρές στιγμές και απολαμβάνει τον σύντροφό του για αυτό που είναι και όχι για αυτό που δεν είναι αυτός.
    Α, ξέχασα να πω ότι και εγώ ατελης είμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ ανώνυμε
    Καταρχάς το βιντεάκι δεν ξέρω κατά πόσον εννοεί αυτά που λές κι εσύ, αλλά ακόμα κι αν το έχει σκοπό δεν το πετυχαίνει. Είναι μία αοριστία και γενίκευση, επικίνδυνη απλά και μόνο για τις παρερμηνείες της.

    Δεύτερον,τι σημαίνει "αλληλοκαλύπτω"?
    Σημαίνει ότι εκεί που εγώ περισσεύω εσύ υπολείπεσαι και το αντίστροφο, ότι δλδ ο ένας καλύπτει τις ελλείψεις/ανάγκες του αλλουνού,γιατί, όπως υποστηρίζω στην ανάρτηση, ο λόγος για τον οποίο γουστάρουμε είναι επειδή το χρειαζόμαστε.
    Ο όρος "έλλειψη" και "αδυναμία" είναι που με βρίσκει κάθετα αντίθετη, διότι αφήνει να εννοηθεί ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι τέλειοι. Τί είναι ατέλεια στο κάτω-κάτω? Τα απωθημένα μας και οι εμμονές μας, μήπως? Αφού ξέρουμε ότι άνθρωπος χωρίς αυτά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τότε βάσει ποιάς λογικής να υποθέσουμε ότι φυσιολογικός, κανονικός ή ακόμα και τέλειος είναι ο άνθρωπος χωρίς αυτά? Είναι σα να λες ότι το ιδανικό φεγγάρι είναι αυτό που είναι πάντα πανσέληνος ή ότι ο τέλειος σκύλος είναι αυτός που δεν κουνάει την ουρά του.

    Το γεγονός ότι ο πόνος έχει γιατρειά μέσω του συνάνθρωπου δεν είναι κάτι για το οποίο ντρεπόμαστε αλλά αποτελεί το μεγαλείο της νόησης και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο γιατί μόνο μετά από θυσίες και τεράστια προσπάθεια μπορεί κανείς να το καταφέρει.
    Αν η συγγραφέας δεν εννοούσε τέλειος αλλά κάτι άλλο, τότε ας έγραφε το κάτι άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επίσης, να αναφέρω ότι από προσωπική εμπειρία ότι όσοι θέλουν ή νομίζουν ότι έχουν καταφέρει να είναι συναισθηματικά ανεξάρτητοι και αυτοτελείς, χωρίς στηρίγματα και χωρίς τη βοήθεια κανενός, ήταν καθάρματα που πάτησαν επί πτωμάτων για περάσει το δικό τους, αδιαφορώντας για εμένα ή για οποιονδήποτε άλλον. Είναι άνθρωποι που προξένησαν δυστυχία, άνθρωποι που περιφρονούν τους συνανθρώπους τους όταν εκείνοι αρρωστήσουν ή βρούν μία δυσκολία.
    Χωρίς καμμία εξαίρεση, αυτοί οι "τέλειοι" αντί να βοηθήσουν τον δικό τους άνθρωπο τη στιγμή της δυσκολίας, τον περιφρόνησαν και μέσες άκρες του είπαν "Αξίζεις ότι έπαθες, τώρα λούσου τα"

    Η υπεροψία τα κάνει αυτά στον άνθρωπο και η θεώρηση που περιγράφεται στο βίντεο ενθαρρύνει είτε ακριβώς αυτού του είδους την αλαζονεία (εγώ είμαι τέλειος!) είτε την ενοχή (μα τι έχω και δεν είμαι τέλειος?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ δε διαφωνώ με το βιντεο .Αν το εξετασεις φιλοσοφικα κάπως έτσι είναι.Και φυσικά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα οτι στην καθημερινη πλανητικη διάσταση μας παράλληλη με την φιλοσοφικη διάσταση , επίσης δεν ισχύει και αυτό που γράφεις .
    Ασε που ξεδιάντροπα θα δηλώσω ότι δεν διαφωνείτε και πολυ .Φτου μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν καταννοώ πλήρως τη θέση σου. Τί σημαίνει πλανητική διάσταση?
    Τί σημασία έχει να υποστηρίζεις μία ιδανική θεωρία που δεν εφαρμόζεται στην πραγματική ζωή?
    Τί σημασία έχει να είσαι φιλοσοφικά ευτυχισμένος? Υφίσταται τέτοιος όρος?

    Και πως είναι σίγουρη η κυρία ότι ο πλήρης/τέλειος άνθρωπος είναι έτσι όπως τον περιγράφει? Έχει δει κανέναν πουθενά?

    Τέλος, πριν πει ο ανώνυμος2, ότι όλα βρίσκονται στο μυαλό μας και ότι η διάννοια είναι η απαρχή των πάντων, ή ότι η φιλοσοφική διάσταση είναι η βάση της πρακτικής στη ζωή μας, θέλω να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να είναι κανείς παντελώς πλήρης/τέλειος ή αν δεν είναι να γίνει.
    Πως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!