Φύσα -Ρούφα Ποιητή

• Η ανάρτηση του doctor επανέφερε στη μνήμη μου μία συζήτηση από εκείνες που απολαμβάνουμε όταν δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε παρά να ξαμολύσουμε το νου μας να κυλιστεί όπως γουστάρει στα πνεύματα κάθε είδους.
• Ας υποθέσουμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα ποίημα, μία ταινία, ένα τραγούδι. Το πως θα αντιληφθεί κανείς τα λόγια που ακούει είναι ένα θέμα πολύ προσωπικό, που τελικά λίγο έχει να κάνει με το τι ήθελε να πει ο ποιητής.
• Προσωπικά, με γοητεύουν περισσότερο οι στίχοι των τραγουδιών που είτε φέρνουν εικόνες στο μυαλό, είτε που ξυπνούν κάποια συναισθήματα, για αυτό και όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι μερικές φορες μπορεί να έχω ετερόκλητα κομμάτια στις συλλογές μου. Για παράδειγμα, το stairway to heaven ή το echoes είναι από τα κομμάτια με τις πιο όμορφες εικόνες, αλλά από την άλλη το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για το Καραντί ή την Κυρα-Γιώργαινα, οπότε όλα τα προαναφερθέντα μπαίνουν στην playlist...
• Τώρα αν υποθέσουμε ότι οι εικόνες που προβάλλονται σε ένα τραγούδι ή ποίημα προέρχοντα από το μεράκι του κάθε συγγραφέα/ποιητή, και αν λάβουμε υπόψιν ότι στις μέρες μας λίγες ανάγκες μας μένουν ανικανοποίητες, τότε δεν είναι να απορείς που όλα τα τραγούδια δεν έχουν τι να πουν εκτός από χωρισμούς και κρεβατώματα...Ο νταλκάς έρχεται από τον πόνο, άρα είναι θετικό σημάδι για την εξέλιξη της κοινωνίας ότι δεν έχουμε πόνο να ποιήσουμε. Rejoice!
• Πολλά άλλα τραγούδια δεν τα πολυκαταλαβαίνουμε αλλά σε συνδυασμό με τη μουσική επένδυση μας ξυπνούν αισθήματα που αντιστοιχούν με κάτι που ήδη έχουμε μέσα μας και τότε μας αγγίζουν. Για παράδειγμα αυτό το σουξεδάκι, αν και δε λέει πολλά από μόνο του, το άκουσα σε μία ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή και μου έκανε κλικ ο στίχος :"No more drama in my life...". Μπήκε στην playlist κι αυτό όπως καταλαβαίνουμε όλοι.
• Μερικές φορές όμως, τα λύρικς είναι τόσο ασαφή κι αφηρημένα που απλά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι ήθελε να πει ο ποιητής, οπότε αναπόφευκτα ο καθένας το ερμηνεύει όπως του αρέσει, δίνοντας τη δική του προσωπική εκτέλεση εντός του κρανίου του. Δηλαδή, σα να λέμε, ένα τέτοιο κομμάτι κάτι σου δίνει να καταλάβεις αλλά τίποτα το συγκεκριμένο παρεκτός ίσως από το ότι κάτι έκανε αυτός και το μετάνιωσε. Όλα τα υπόλοιπα είναι στη φαντασία του ασθενούς κάθε φορά, αν και υπάρχουν άλλα που είναι πραγματικά ψυχεδελικά που απευθύνονται αποκλειστκά στο συναίσθημα, όπως φερ'ειπείν το προαναφερθέν echoes. Αν σε ρωτήσει κάποιος τί λέει το τραγούδι, άντε να εξηγήσεις...
• Με λίγα λόγια, εν ολίγοις που λέγαμε και στο χωριό μου την ώρα που αρμέγαμε τα ζα, το πως θα ερμηνεύσει το κάθε έργο τέχνης ο κάθε ένας από εμάς σχετίζεται περισσότερο με τα μάτια του θεατή παρά με την πρόθεση του καλλιτέχνη. Ένα άλλο περίτρανο παράδειγμα είναι το εξής: πρίν αγαπήσουμε ή αποκτήσουμε παιδιά βλέπουμε την Έκτη Αίσθηση χωρίς να δώσουμε σημασία σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τις ερμηνείες και τη σκηνοθεσία, την πλοκή και άλλα τέτοια ξενέρωτα. Αν όμως είμαστε ερωτευμένοι με το σύντροφό μας ή είμαστε χαζομαμάδες ή χαζομπαμπάδες, τότε μας συγκινεί περισσότερο η σκηνή που είναι το πιτσιρίκι μόνο του κάτω από ένα τραπέζι ή όταν εκείνη αποκοιμιέται βλέποντας το βίντεο του γάμου τους...
• Αυτή είναι και η ομορφιά της τέχνης, να ταιριάζει μέσα μας. Αν δεν ήταν έτσι, τότε δεν θα το λέγαμε τέχνη αλλά μαθηματικά, τα οποία επίσης μπορούν να γίνουν τέχνη αν βάλεις μέσα συναίσθημα...
• Τα έμπλεξα.
• Ας το πιάσουμε από άλλη άκρη το νήμα.
• Η εικόνα που έκλεψα από το διαδίκτυο δείχνει μία κυρία με ένα κοχύλι στο στόμα της.
• Φυσάει ή ρουφάει?
• Είναι καθαρά θέμα ερμηνείας...
• Το Καραντί των Ξέμπαρκων είναι κατά τη γνώμη μου ανώτερο