Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

ΆΒουλη Χώρα

  • Έκλεισε η Βουλή. Και που ήτανε ανοιχτή δηλαδή, τι καταλάβαμε? Ξέραμε ποιά συνείδηση παραμόνευε τη ψήφο στη γωνία την και την περιμέναμε.
  • Ολοένα και συχνότερα έρχεται ξανά και ξανά η ίδια σκέψη: αφού το προϊόν δεν είναι αυτό για το οποίο πλήρωσα, τότε δεν το ξανα-αγοράζω. Αν το κράτος που συντηρώ με τον φορολογικό οβολό μου για να τηρεί κάποια στοιχειώδη δικαιοσύνη και να επιβλέπει την ασφαλή διεξαγωγή της οικονομικής δραστηριότητας αντί αυτού ενθαρρύνει και πρωτοστατεί στην κατάργηση κάθε τίμιας συναλλαγής, τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το δίκαιο του ισχυρού δεν χρειάζεται νόμους ούτε ηθικό υπόβαθρο ούτε έχει ανάγκη τα δικά μου χρήματα για να επιζήσει.
  • Άρα, αν γίνει μία μαζική οικονομική απεργία(σκέφτηκα) τότε η ζωή θα συνεχίσει όπως πρίν μόνο που πλέον θα κάνουμε οικονομία στις δαπάνες. Και εμβαθύνω.
  • Οικονομική απεργία εννοώ όχι την διακοπή συναλλαγών αλλά διακοπή της καταγραφής των συναλλαγών από το κράτος. Κλείνω την επιχείρησή μου στα χαρτιά αλλά το site μου συνεχίζει να υπάρχει, συνεχίζω να παρέχω προϊόντα και υπηρεσίες, απλά το κάνω στα κρυφά. Δεν πληρώνω ΙΚΑ, ΤΕΒΕ (δεν θα το μάθω ποτέ το καινούριο..) φόρους, ΦΠΑ, κοκ. Τα χρήματα που εξοικονομώ τα επενδύω είτε σε ιδιωτική ασφάλιση είτε σε επενδύσεις για το μέλλον της επιχείρησής μου. Παράλληλα, σταματώ να ζητώ δάνεια από τράπεζες και απευθύνομαι για διευκολύνσεις σε γνωστούς και φίλους ή τράπεζες του εξωτερικού. Αγοράζω όμως ελληνικά προϊόντα, αφού αυτά ως κρυφά, δεν θα έχουν ΦΠΑ και μάλλον θα είναι οικονομικότερα. Οι υπάλληλοί μου θα είναι ανασφάλιστοι αλλά ο ανταγωνισμός με τους αλλοδαπούς θα εξαφανιστεί και τότε πραγματικά θα υπάρξει αξιοκρατία.
  • Οι δημόσιοι υπάλληλοι, χωρίς αρμοδιότητες πλέον, θα γίνουν είδος υπό εξαφάνιση, αφού το πτωχευμένο κράτος δεν θα μπορεί να καταβάλει μισθούς και συντάξεις, οπότε θα πάψει το δημοσιο-υπαλληλίκι να είναι το όνειρο του κάθε γονιού. Οι καλύτεροι ή οι καλύτερα δικτυωμένοι θα επιζήσουν στην ελεύθερη αγορά, ενώ οι άλλοι θα απορροφηθούν ο καθένας ανάλογα με τη δυνατότητά του.
  • Και μετά, ο επόμενος συλλογισμός ήταν ότι έτσι δε γίνεται ήδη? Μα αυτός δεν είναι ο χαρακτήρας της Ελληνικής κοινωνίας, ούτως ή άλλως? Δεν είναι ήδη ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι εκτός δημοσίου? Δεν κρύβουν όλοι τα εισοδήματά τους και όλοι δεν βασίζονται στις διασυνδέσεις τους για να κάνουν τη δουλειά τους? Η χώρα δεν είναι ήδη πτωχευμένη?
  • Σαν το μαθητή που κάνει σκονάκι, εκμεταλλεύομαι την ηλιθιότητα και την ατιμία του δασκάλου για προσωρινό όφελός μου, τον περιφρονώ όμως και τον εξωθώ στα άκρα για να δώ πόσο γελοίος είναι στ'αλήθεια. Μέσα μου όμως θα ήθελα να είναι ο δάσκαλος αληθινά αυστηρός και απαιτητικός και αν δώ κάποιον τέτοιον τότε το αναγνωρίζω και λέω "Να! Αυτός είναι διαφορετικός". Ξέρω ότι αν φερθώ τίμια θα καταδικαστώ σε ισόβια αποτυχία και περιθωριοποίηση.
  • Αυτό που δεν είχα συνειδητοποιήσει ως τώρα είναι ότι έστω και μέσα στο βόρβορο, συνεχίζουμε να τηρούμε τα προσχήματα κάνοντας ότι καλύτερο μας επιτρέπουν οι συνθήκες και ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει, περιμένοντας έναν Μεσσία που θα βρεί το γιατρικό. Ο μόνος λόγος που ακόμα περιμένουμε είναι γιατί ακόμα ΘΕΛΟΥΜΕ να δουλέψει σωστά το σύστημα, ακόμα θέλουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως κοινωνικά χρήσιμα όντα και θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος που να είναι και σοφός και ισχυρός.
  • Το για πόσο ακόμα θα θέλουμε, είναι άγνωστο.

8 σχόλια:

  1. Αδειοι οι δρόμοι,πού πήγαν όλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άντε ανα μανά...
    Μεγάλος βραχνας οι φόροι...
    Οι οποίοι θα έπρεπε να είναι και διαφορετικοί αλλά και μεγαλύτεροι...
    Διότι άρνηση φόρων συνεπάγεται διάθεση κατάργησης κάθε κοινωνικής παροχής...
    Της πυροσβεστικής πχ...
    Και άλλα πολλά...

    Απλά επειδή δεν μπορούμε (θέλουμε!) να επιβάλλουμε άλλου είδους αλλαγές, γκρινιάζουμε για τους φόρους...

    Όσο για την ιδιωτική ασφάλιση...
    Θα γελούσα πολύ αν γινόταν αυτό που λες.
    Και μέσα σε μια στιγμή θα κατέλιγαν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές χειρότερες από τη χειρότερη δημόσια!

    Δες λίγο τί γίνεται με τις ασφάλειες αυτοκινήτου!
    Τα πράματα θα είναι πολύ χειρότερα στην ιδιωτική ασφάλιση μόλις αποκτήσει την ίδια σύσταση ασφαλισμένων-συνταξιούχων με τη δημόσια!
    Θα αναζητούμε το άγιο δημόσιο και δε θα το βρίσκουμε!

    Αν λοιπόν μας πειράζει το κλείσιμο της βουλής, ας επιτεθούμε στο κλείσιμο της βουλής. Αν μας πειράζει η κλοπή, ας επιτεθούμε στην κλοπή.

    Αλλά εμείς απλά γκρινιάζουμε τσάμπα γι' αυτό που μας βολεύει...

    Γιατί οι πραγματικές λύσεις θέλουν προσφορά έργου, και εμείς προτιμούμε τα έργα να τα κάνουν άλλοι...

    Μα τί πράμα είναι αυτό με την "αρνησιφορία";
    Όλη η οργάνωση εκεί στηρίζεται.
    Αν θέλουμε ανοργάνωτη κοινωνία ας το πούμε...
    Μόνο που ποτέ δε σε άκουσα αντίθετη της οργάνωσης, όσο και αν θίγεις την ίδια τη βάση της αντί να θίξεις την ανοργανωσιά.

    Χάος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. vad
    ναι, κάπως έτσι νιώθω με όλα αυτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Άμπαν
    Κοίτα, η σκέψη αυτή είναι βασισμένη στο εκδικητικό έντστικτο, τύπου "Έτσι μου είστε? Τώρα θα δείτε τι θα πάθετε! Θα σας δείξω εγώ!"

    Τώρα, αν το τραβήξουμε στα άκρα, ακόμα και η πυροσβεστική και οι αρχαιολογική υπηρεσία θα μπορούσαν να είναι ιδιωτικού ενδιαφέροντος! Δεν το προτείνω, απλά επισημαίνω ότι δεν είναι όλα αυτονόητα σε ετούτον τον κόσμο.

    Όσο για το κλείσιμο της βουλής και την κλεψιά, είανι και τα δύο τους απόρροια του να διαχειρίζεσαι λεφτά άλλων χωρίς έλεγχο και χωρίς ενδοιασμούς. Γιατί αν δεν έκλεβαν αυτοί, ίσως τα δημόσια ταμεία να μην ήταν στην κατάσταση που βρίσκονται τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαχαχαχαχαχαχα!

    Όταν εκδικείσαι το «δήμο» εκδικείσαι τον εαυτό σου!

    Δεύτερον… τόση παθογένεια «ιδιώτευσης» κοινωνικών αγαθών καταντάει διαστροφή :)

    Όσο για την κλεψιά… Έχω την εντύπωση πως το μεγαλύτερα προβλήματα προέρχονται από τις κλοπές των ιδιωτών και όχι τις καταχρήσεις των δημοσίων…

    Βέβαια σίγουρα υπάρχει ένα πρόβλημα διαφάνειας και αυτό θα έπρεπε να κατακρίνουμε. Ο,τιδήποτε άλλο είναι απλά φορέας δυσκολιών επίλυσης!

    Άλλωστε μην κοροϊδευόμαστε, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος είναι η ίδια η εκδικητικότητα. Ε άμα καταλήξουμε να εκδικούμαστε και εμείς τον εαυτό μας…

    Όχι ότι δεν το κάνουμε… γιατί τι άλλο είναι η φοροδιαφυγή και το αίτημα για φοροαπαλλαγή πέρα από εκδίκηση του ίδιου μας του εαυτού;

    Έχεις δίκιο λοιπόν. Η παθογένειά μας βρίσκεται ακριβώς στην εκδικητικότητά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 'Οταν όλα και όλοι μας φταίνε, μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξουμε καθρέφτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευάγγελε
    Η συνήθεια είναι κακός σύμβουλος. Το να τα ρίχνουμε σε "αυτούς" είναι στην ανθρώπινη φύση και δίνει άλλοθι για τη δική μας ευθύνη, αυτό είναι αλήθεια.

    Άρα και καθρέφτη να αλλάξουμε, τα ίδια θα δούμε και πάλι. Η προσωπική μου κατάθεση και άποψη για το θέμα της διαφθοράς ήταν κάτι που θα μπορούσε να συμβεί αν όλοι το ήθελαν και συνεπάγεται θυσίες. Αν έχεις όρεξη και δύο λεπτά διάβασε κάτι που έγραψα εν βρασμώ ψυχής μετά από μία περιπέτεια επαγγελματικής φύσεως.

    http://athinovio.blogspot.com/2009/02/blog-post_5214.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή σου μέρα! Δυστυχώς δεν μου ανοίγει η σελίδα στη διεύθυνση που αναφέρεις. 'Οσον αφορά τις... αντανακλάσεις, συμφωνούμε απόλυτα ότι δεν έχει νόημα η αλλαγή του καθρέφτη, την αλλαγή του καθρεφτιζόμενου υπονοούσα με το λογοπαίγνιο. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!