Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ψωμί, αυτός ο άγνωστος

  • Πιασιάρικος τίτλος, ε?
  • Το ψωμί που αγοράζω συσκευασμένο από το supermarket είναι φαινομενικά ακριβότερο από αυτό του φούρναρη αλλά για σκεφτείτε το εξής:
  • Το βάρος του είναι ακριβώς όσο λέει. Ένα κιλό ισούται με ένα κιλό, εν αντιθέσει με το ψωμί από τον φούρνο που είναι πολύ λιγότερο. Λένε μισό κιλό αλλά εννοούν 350 γραμμάρια τις περισσότερες φορές.
  • Αναγράφεται η σύστασή του στη συσκευασία, με αναλογίες των συστατικών ώστε αν υποθέσουμε ότι το παίρνω στο χημείο για ανάλυση, να μπορώ να του πάρω τα μαλλιοκέφαλά του στα δικαστήρια. Ο φούρναρης βάζει ότι θέλει, ενώ μόνο κριτήριο είναι η γεύση που όμως δεν είναι και το αντικειμενικότερο για την διατροφική ποιότητα του προϊόντος
  • Αφού είναι κομμένο σε φέτες, ελέγχω καλύτερα την ποσότητα που θα σερβίρω, άρα αυτό που θα πάει χαμένο ή θα πεταχτεί στα σκουπίδια σαν αποφάγια θα είναι σημαντικά λιγότερο. Αντίθετα, η φραντζόλα και το καρβέλι υπόκεινται ένα σωρό "κακοποιήσεις", από τις επιθέσεις των πεινασμένων παιδιών που το κόβουν με τα χέρια με αποτέλεσμα το κατακρεουργημένο μέρος να μην τρώγεται, μέχρι την ψιχουλοποίησή του όταν αυτό μείνει κομμένο χωρίς να καταναλωθεί.
  • Συν το ότι για να πάω στο φούρνο ειδικά για το ψωμί χρειάζομαι επιπλέον χρόνο...
  • Συμπέρασμα. Αν υπάρχει διαφορά στην τιμή (που δεν υπάρχει αν λάβω υπόψιν την απάτη με το βάρος) αυτή η διαφορά αντισταθμίζεται από τη μεγαλύτερη διάρκεια και το μεγαλύτερο ποσοστό του προϊόντος που καταναλώνεται.
  • Όσο για την αγνότητα των υλικών, δεν έχω κανένα στοιχείο υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς εκτός από την αναγραφή (ή μη)των συστατικών στις συσκευασίες, οπότε αν κάποιος γνωρίζει κάτι ας το πει.
  • Τώρα, εφόσον το κάθε αρτοποιείο έχει τη δική του συνταγή για ψωμί και τη δική του συσκευασία, δεν βλέπω το λόγο να μην κατωχυρώσει ο καθένας την πατέντα της συνταγής ώστε να εκτυπωθεί στο περιτύλιγμα και η λίστα με τα συστατικά, ειδικά αφού πολλοί φούρνοι προμηθεύουν τα supermarket όπου θα πρέπει να ανταγωνιστούν τα τυποποιημένα και εντυπωσιακότερα ψωμιά.
  • Και το κυριότερο, η χώρα προέλευσης των υλικών...

10 σχόλια:

  1. Πάρε έναν αρτοπαρασκευαστή, και "δεν θα κοιτάξεις ποτέ πίσω", που λένε κι οι Εγγλέζοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εδώ και πέντε μήνες έχω αρτοπαρασκευαστή,
    κι εκτός από τα δικά μου,
    έχω δωρίσει άπειρα ψωμιά,
    που πάντα είναι ευπρόσδεκτα.
    Το καλύτερο: το σπίτι μυρίζει υπέροχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο αρτοπαρασκευαστης ειναι λιγακι και θεμα τυχης. Πρεπει να εχεις καποιον "καλό", αλλιως δεν βγαζεις νοστιμο ψωμι.

    Τοσο το σουπερμαρκετ οσο και ο φουρναρης ειναι οκ σε οτι αφορα την αγνοτητα των υλικων. Απατεωνες υπαρχουν παντου βεβαια, αλλα και οι 2 πηγες σου προσφερουν κατα κανονα αγνα υλικα.

    Το προβλημα με το ψωμι του σουπερμαρκετ ειναι η βιομηχανοποιηση. Ναι μεν τα δηλωνουν στην συσκευασια, αλλα ειτε δεν τα ξερεις, ειτε δεν τα προσεχεις, ειτε δεν ξερεις τις επιπτωσεις τους. Μηπως θυμασαι απ' εξω, αν τα 100 μιλιγκραμ απο το Ε165 ειναι βλαβερα η οχι;

    Το προβλημα του βιομηχανοποιημενου ψωμιου ειναι οτι πρεπει να παραμεινει "φρεσκο" για οσες μερες κραταει απο το ψησιμο του στο εργοστασιο, την διανομη με τα φορτηγα ανα την επικρατεια και οσες μερες ειναι στο ραφι. Αυτο σημαινει (α) χρηση συντηρητικων και (β) περιορισμενα ειδη ψωμιου που μπορουν να μεινουν "φρεσκα" για τοσο διαστημα.

    Ενω στον φουρναρη αγοραζεις παντοτε ψωμι "σημερινο". Ο φουρναρης δεν εχει αναγκη να βαλει συντηρητικα μεσα.

    Υ.Γ. Ευχαριστω για τα καλα λογια στο προηγουμενο ποστ. Ημουν και εγω στους δρομους και δεν μπορεσα να ευχαριστησω νωριτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν εξαιρέσουμε αυτό με το ψωμί σε φέτες [με το οποίο διαφωνώ για λόγους αισθητικής], μια χαρά τα λέει το κείμενο!

    Τώρα σε ό,τι αφορά τους αρτοποιητές, όλα δείχνουν πως είναι εξαίρετη ιδέα.... Πάντως εγώ δεν τα κατάφερα όταν προσπάθησα... :-{

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και εδώ έρχεται η σοφία και η εμπειρία του ενικολο :-) :
    α)αρτοπαρασκευαστης για πάντα!
    β)είναι ακριβοί.μπορείς να βρεις και με 100-150 ευρώ αλλα είναι κινεζικοι, δεν ζυμωνουν καλά και χαλάνε γρήγορα ενώ λόγω κακης ποιοτητας κατασκευής απελευθερωνουν γράσο και μεταλλα (σκουριες) στο ψωμί.δεν συνιστώνται σε καμια περιπτωση.εκτος των άλλων θα σου χαλασουν σε μια εβδομαδα χωρις υπερβολή.
    β)οι καλοί στοιχίζουν από 300-400 ευρώ και πάνω αλλά αξίζουν!ο καλύτερος ήταν της amc ο οποίος στοίχιζε 400 ευρω αλλά σταματησε να βγαινει.
    γ)η παρασκευαση ψωμιου με αρτοπαρασκευαστή διαρκεί περίπου 3 ώρες και αποτελειται από τα εξής σταδια :
    1. ανακάτεμα υλικων-ζύμωση-άφημα να φουσκωσουν-ξαναζυμωση(2 ωρες)
    2. ψήσιμο (1 ωρα).
    για να πετυχει το ψωμί πρέπει αρχικα να ακολουθησεις αυστηρά τη συνταγη που συνιστα ο κατασκευαστης και μετα να κανεις μικρες αλλαγες.επίσης να βγαζεις το ψωμί αμεσως μολις γινει για να μη μουλιαζει από τους υδρατμους.
    σίστερ αμα πάρεις δε θα ξανακοιταξεις ποτε πίσω που λέει και ο/η συρους.
    όσο για τους φουρναρηδες χωρίς να θέλω να ειμαι απόλυτος και εγκαθετος, είναι κωλοφυλή όπως οι ταριφες.απατεωνες του κερατα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βέβαια, αν τύχει και περάσεις από το χημείο του κράτους, θα εκπλαγείς και βέβαια φράγκο δε θα πάρεις, όσο και αν το πιστεύεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι κόβοντας τελείως το ψωμί, έβγαλα ένα μπελά από το κεφάλι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. να'μαι και πάλιιιιι...

    έχετε δίκιο όλοι που υποστηρίζετε τον αρτοπαρασκευαστή και μάλιστα ο αδερφός μου ενικολο με τις αναλυτικές οδηγίες που είναι κατατοπιστικότατες.

    jolly roger
    απλά προτιμώ αυτά που ΔΕΝ έχουν κανένα Ε στα συστατικά τους, αλλιώς δεν το παίρνω, ούτε άμα περιέχουν λεκιθίνες και γλουτένη.

    ειη
    (συμπλήρωσα τα φωνήεντα, χαχα!)
    δε νομίζω ότι είναι φρόνιμο να διαλέγουμε το φαγητό με βάση την αισθητική της απήχηση. Άμα ήταν έτσι, τα πλαστικά είναι τα πιο όμορφα όλων...

    άμπανος
    ναι, δυστυχώς. Το ξέρω.

    αταίριαστος
    και πως ζεις χωρίς ψωμί?
    χωρίς βούτες στο ζουμάκι?
    χωρίς βιτάμ και μέλι ή μαρμελάδα φράουλα?
    χωρίς σαντουιτσάκι σπιτίσιο με φέτα, ντομάτα και σαλαμάκι...
    ααααχ! Κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Από τη στιγμή που έμαθα να πίνω τον καφέ μου μέτριο κι όχι βαρύγλυκο, όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα.
    Πάντως ένα κουλουράκι στη δουλειά το τρώω και καμιά φρυγανιά σικάλεως. Ε, καμιά φορά αν η σύζυγος φέρει μοσχομυριστό ζυμωτό που αχνίζει, δεν αντιστέκομαι να τσακίσω μία γωνία με φέτα. Είναι πειρασμός κι αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!