Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Η γιαγιά μου

  • Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, όπως ο Αϊ-Βασίλης, στη καρδιά του χειμώνα, στο πατάρι. Αυτή ήταν και η μοναδική πληροφορία που καταφέραμε να αποσπάσουμε απο την προ-γιαγιά, τη μητέρα της.
  • Πάμφτωχη οικογένεια. Παρόλο που αγαπούσε τα γράμματα δεν είχε τα λεφτά να πάει πέρα από την τετάρτη δημοτικού( ή ότι άλλο αντίστοιχο υπάρχει στην Αρμενία). Ωστόσο, στη διάρκεια της ζωής της έμαθε να συνεννοείται σε έξι γλώσσες και είχε την έμφυτη κοινωνικότητα ώστε το σαβουάρ βιβρ να της βγαίνει τόσο αυθόρμητα λες και είχε γεννηθεί σε σαλόνι των Βερσαλλιών.
  • Έμαθε από μικρή να ράβει και να πλέκει καλάθια για να βοηθήσει την οικογένεια και όσο πήγαινε σχολείο έκλεβε μολύβια και σβύστρες από τους πιο ευκατάστατους συμμαθητές της για να μπορεί να γράφει χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς της, μέχρι που την κατάλαβαν, την έσπασαν στο ξύλο και έτσι διέκοψε τις σπουδές της.
  • Όταν της έδιναν ένα κομμάτι ψωμί να φάει, το έκοβε στα δύο κρατώντας από ένα μισό στο κάθε χέρι και προσποιούνταν ότι το ένα ήταν ψωμί και το άλλο τυρί. Μας έλεγε αυτή την ιστορία όποτε δεν τρώγαμε το φαγητό μας. Κάποτε έκλεψε ένα ολόκληρο ταψί μπακλαβάδες από έναν πλανόδιο πωλητή και το έκρυψε κάτω από μία σκάλα. Για μία εβδομάδα χόρταινε με μπακλαβά μέχρι που την κατάλαβαν και την σάπισαν στο ξύλο. Το δικό της σχόλιο ήταν : "Εγώ πάντως τον μπακλαβά τον έφαγα."
  • Λίγο αργότερα, στη Μικρασιατική καταστροφή, οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη και άρχισαν να σφάζουν. Μπήκαν και στο σπίτι της γιαγιάς και τους βρήκαν κρυμμένους στο πατάρι, αφού πρώτα πέταξαν από το παράθυρο κάτι στρώματα και άχυρα στα οποία είχαν κρυφτεί. Σκότωσαν τον προ-πάππου και πέταξαν από το παράθυρο και τη γιαγιά μου με τη μικρή της αδερφή, οι οποίες προσγειώθηκαν πάνω στα στρώματα και τα άχυρα που είχαν πετάξει πρωτύτερα οι Τούρκοι Η προ-γιαγιά μάζεψε ότι πρόλαβε μέσα σε ένα σεντόνι, πήρε και τα παιδιά και μαζί με ένα καραβάνι προσφύγων διέσχισαν την έρημο, μέχρι την Αίγυπτο ενώ πίσω τους η πόλη φλέγονταν.
  • Πίνοντας κάτουρα δικά τους και των γαϊδουριών για να επιζήσουν, έφτασαν τελικά στην Αίγυπτο όπου η γιαγιά μπήκε μαθητευόμενη σε μοδίστρα πολύ επιτυχημένη της τότε εποχής. Με αυτό τον τρόπο μπήκε σε πολλά ευκατάστατα σπίτια και έμαθε πολιτισμένους τρόπους, Γαλλικά, Αγγλικά και Ιταλικά αλλά και Ελληνικά (ήδη μιλούσε Αρμένικα και Τούρκικα). Μετά γνώρισε τον παππού. Ήταν Έλληνας ναυτικός και δούλευε στο κανάλι του Σουέζ. Την αγαπούσε τρελλά και ήταν περήφανος για τις ικανότητές της αλλά σύμφωνα με τις παραδόσεις του καιρού τους την σάπιζε στο ξύλο.
  • Έκανε τρία παιδιά και με την μεταπολίτευση αναγκάστηκε μαζί με όλους τους Έλληνες, Άγγλους και Γάλλους να εγκαταλείψει την Αίγυπτο. Πήγαν όλοι στην Αγγλία αλλά έξι μήνες αργότερα τους έδιωξαν και από εκεί, κι έτσι ήρθαν στην Ελλάδα. Ο γιός της και θείος μου έπιασε καλή δουλειά και ξαναπήγε στην Αγγλία ενώ οι δύο κόρες της παντρεύτηκαν η μία στην Κόνιτσα και η άλλη στην Ιταλία. Αυτό την "ανάγκασε" να κάνει συχνά ταξίδια που τα λάτρευε και να γνωρίσει πολλούς σημαντικούς άνθρωπους. Κάπου εκεί πέθανε ο παππούς και το μόνο που έχουμε από αυτόν είναι κάτι χοντροί τόμοι εγκυκλοπαίδειας δεμένοι με δέρμα, καζαμίες, και πολλά, πολλά μυθιστορήματα. Από αυτόν η γιαγιά έμαθε να γράφει με ένα συνδυασμό ελληνικών και λατινικών χαρακτήρων, γιατί ο παππούς ήθελε να της τα μάθει όλα. Από αυτόν έμαθε και την αγάπη για τα σταυρόλεξα τα οποία έλυνε με τον πιο εξωφρενικό τρόπο, όπως ήτανε φυσικό αφού έγραφε με δύο αλφάβητα.
  • Ο θείος μου και γιός της, της είχε μεγάλη αδυναμία και αφού είχε "πιαστεί" καλά στην Αγγλία, την έπαιρνε μαζί του στα Μπαρμπέιντος και στην Αμερική και στην Αυστραλία και στα Γκαλαπάγκος και όπου βάνει ο νους του ανθρώπου. Η γιαγιά άλλο που δεν ήθελε, βέβαια...! Και στη Ντίσνευλαντ, και σε όλη τη Μεσόγειο, και στην Καραϊβική και στο ανατολικό μπλοκ, και , και, ..........
  • Ήξερε όλες τις ιστορίες του Νασραντίν Χότζα και ειδικά τις πιο "πιπεράτες" μας τις έλεγε σε κάθε ευκαιρία. Έπινε τον καφέ σε γυάλινο ποτηράκι, όπως του κρασιού, της άρεσε να παίζει μπιρίμπα (βραζιλιάνικο την έλεγε) το οποίο μας είχε διδάξει από μικρή ηλικία. Εκνευρίζονταν όταν έχανε και αναφωνούσε "Μποοοχλάρ!" το οποίο σημαίνει σκατά και είχε ενδιαφέρουσες θεωρίες τις οποίες υποστήριζε με θέρμη. Ο σπούτνικ για παράδειγμα τρύπησε το όζον!
  • Ποτέ δεν έμαθε τί σημαίνει δίαιτα ούτε υγιεινή διατροφή. Έμαθε να οδηγεί στα 65 αν και στην ουσία ποτέ δεν οδήγησε (ευτυχώς). Της άρεσαν τα μικρά μπουκαλάκια με άρωμα, μία επίχρυση θήκη για το καρνέ της, τα στυλό που γράφουν και ανάποδα και τα καυτερά φαγητά που ποτέ δεν έμαθε να μαγειρεύει. Πάντα ήτανε κοκέτα και μύριζε τριαντάφυλλο. Κάθε βράδυ έλυνε σταυρόλεξα στο Τραστ και στο Τεστ που κρατούσε στο συρτάρι του κομοδίνου της (μοσχοβολούσε κι αυτό τριαντάφυλλο).
  • Όπου βόλτα και γλέντι η γιαγιά ήταν πρώτη. Μέχρι και δύο μήνες πριν τελικά παραδώσει το πνεύμα, κάθε δύο μήνες έμπαινε σε αεροπλάνο και επισκέπτονταν μία τον θείο, μία τη θεία μία τα ανήψια, τα εγγόνια, όσο μακρύτερα μπορούσε. Από δική της επιλογή και παρά τα παρακάλια των παιδιών της πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε γηροκομείο μαζί με την αδερφή της όπου οργάνωνε παίγνια και κερνούσε καφέ στο δωμάτιό της.
  • Το τελευταίο που θυμάμαι από τη γιαγιά ήταν όταν στο γάμο μου τη σύστησα στον άντρα μου εκείνος της είπε "Πώς είστε?" και εκείνη απάντησε "Κοντή και χοντρή."
  • Γειά σου γιαγιά

32 σχόλια:

  1. Μια Λωξάντρα κοκέτα,αλλά μακριά απ'την κουζίνα!
    Ο σπούτνικ τρύπησε το όζον;!!!!!!!!
    :)))))))!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχα

    Το κοντή και χοντρή με αποτελείωσε :p

    Εγώ πάντως είμαι με τον παππού... Αυτοί ήταν άντρες :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ψιτ.. Από μαγειρική δεν ήταν καλή; Γιατί δεν αναφέρεις τίποτε αλλά άμα σου ξέμεινε κανά συνταγολόγιό της... σφύρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. οι παπούδες μας, μέσα από τις εθνικές και παγκόσμιες περιπέτειες του εικοστού αιώνα, έζησαν πολύ περισσότερες εμπειρίες, ακόμα και αυτοί που πέθαναν νέοι. Την αναμφισβήτητη ευφυία τους δε την εξαργύρωσαν με σπουδές και διπλώματα, αλλά τη χρησιμοποίησαν για να επιβιώσουν τις δύσκολες στιγμές.
    Αλλοι άνθρωποι, διαφορετικές εποχές.
    Εστρωσαν το δρόμο για μας, τα εγγόνια τους τα τακτοποιημένα...
    Αυτό άλλωστε ήθελαν κατά βάθος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια γιαγιά της ίδιας κλάσης, Πολίτισα με τα γαλλικά της και την κοινωνική της ζωή, μοδίστρα σαν τη δική σου είχα κι εγώ. Νάσαι καλά που μου τη θύμισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καλησπέρα

    μόλις τελείωσα από τη δουλειά και σε λίγο θα πάω σπίτι.

    vad
    θα χρειαζόταν ολόκληρο post για να περιγράψει κανείς πως η γιαγιά απέδειξε ότι όντως ο σπούτνικ τρύπησε το όζον. εκείνη την ημέρα δε μας έμεινε άντερο από τα γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. άραβα

    μή μου πείς ότι κι εσύ τέτοιος άντρας είσαι!?
    :)

    πάντως από μαγειρική δεν ήξερε πολλά. όσες συνταγές της μας έχουν μείνει έχουν μέσα μονάδες μέτρρησης όπως "καμποσο" αλεύρι, "λιγάκι" γάλα και "μερικά" αυγά.
    άστα να πάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αερόστατε

    πολύς πόνος όμως. και μόνο το ξύλο που έφαγε η γιαγιά στη ζωή της, με κάνει να χαίρομαι που δεν είμαι στη θέση της. πόσο μάλλον όλες αυτές οι περιπέτειες.....
    τουλάχιστον μπόρεσε να ευχαριστηθεί το δεύτερο μισό της ζωής της και εκπλήρωσε την επιθυμία της να ταξιδέυει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. takis alevantis

    καλωσόρισες στο βλογάκι μου και χαίρομαι που ξύπνησα όμορφες αναμνήσεις, απ'τις πιο γλυκιές της παιδικής μας ηλικίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. υπέροχη η γιαγιά σου, μα υπέροχος και ο τρόπος που την περιγράφεις...

    :)

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ δε λέω τίποτε, η αλφατάχ μιλάει μόνη της :))

    Μια χαρά συνταγές τις κόβω, με τη σέσουλα τα 'ριχνε η γιαγια, κάτι καλό θα βγήκε ¨)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. σε ευχαριστώ νεράιδα

    άραβα, η γιαγιά εφάρμοζε το αντρικό σύστημα στη μαγειρική : ήξερε στην εντέλεια δυό-τρείς εντυπωσιακές και ακριβές συνταγές και τα υπόλοιπα τα άφηνε στο λοιπό συγγενολόι.
    όπως βλέπεις, η γυναίκα αυτή ήξερε να ζεί.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. M΄ αρέσει ο τρόπος που την περιγράφεις και τη θυμάσαι!!
    Πολύ καλή ανάρτηση. Τρυφερή και ανθρώπινη.
    Πρέπει να ήταν φυσιογνωμία η γιαγιά....
    Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά για μια όμορφη εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν απέχει σε τίποτα από ένα πολύ πολύ καλό σενάριο του Κουτσομύτη...
    Και είναι και αληθινό...
    Κοντή και χοντρή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τι υπέροχη γιαγιά!
    Ενθουσιάστικα από όλα αυτά που γράφεις,σαν να διαβάζω παραμύθι!
    Φιλάκια Πολλά καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ένας άνθρωπος που έζησε κι όχι απλά υπήρξε
    Εύχομαι να της μοιάσεις κι ας γίνεις και κοντή-χοντρή

    [γύρισες και δεν σε πήρα χαμπάρι, πέρασες καλά ;]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. να οδηγεί στα 65

    ***

    Εκπληκτικό και εντυπωσιακό! Δείχνει δύναμη ψυχής και μαγκιά.

    Doc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. υπέροχη η γιαγιά και μας θ΄υμισες και χαμένες πατρίδες ..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ζανζιβάρη
    όντως ήταν ξεχωριστή.

    πατσιούρι + νένη
    παραμύθι, ταινία, αληθινό.....
    πολλοί ήταν εκείνοι που τα έζησαν αυτά και όλοι τους έχουν σχεδόν πανομοιότυπες ιστορίες να διηγηθούν

    όπως λέει και ο Πράτσετ, all stories are true, for a given value of true

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. απατεώνες + δόκτωρ

    όταν τα έχει δει κανείς όλα, τότε το καθημερινό φαντάζει αμεληταίο.

    ελπίζω κι εγώ να της μοιάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. φίλε αεκτζή

    χαίρομαι που σου θύμισα ωραία πράγματα.

    η άεκ έχει πολύ δρόμο μπροστά της αλλά τουλάχιστον απέφυγε τις ξεφτίλες των άλλων ομάδων. τωρα το μόνο που μένει είναι να βάλει και κανα γκολ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πάντως θα μπορούσες να γράψεις βιβλίο με την ζωή της.Απίστευτα πράγματα,αν σκεφτεί κανείς την καθημερινότητα της δικής μας ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. η αεκ είναι..ακτιβώς χαμέμες πατριδεςςςςςςςςςς....έχω και σχετικό ποστ για την ιστορία της

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Καλά μιλάμε για μυθιστορηματική ζωή! Τι ωραίος άνθρωπος πρέπει να ήταν... Και ο Σπούτνικ μου άρεσε και το "κοντή και χοντρή" αλλά και το ότι παρά το ξύλο, εκείνη το μπακλαβά τον έφαγε. Έτσι για να μην ξεχνάμε όλοι, πως αυτό που μετράει στη ζωή, είναι να κάνεις αυτό που θες, ανεξαρτήτως κόστους, διότι αυτό και μόνο αυτό, θα σου μείνει να θυμάσαι. Καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. βάλαμε 2 στον παναθηναικό και στεναχωρέθηκα εγώ τον ολυμπιακό ήθελα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ρε Αθηνόβια, πολύ ωραίο ποστ! Μπράβο! Με ταξίδεψες και με συγκίνησες, βραδιάτικα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. άνεμε
    το ποστ σου το είδα

    σαν παναθηναϊκός που είμαι, δεν θα έπρεπε να το λέω αυτό, αλλά το σκορ δεν ήταν τυχαίο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Οχι, δε πέθανε αυτή η γιαγιά! Μόνο πήγε να τρυπήσει το όζον!
    Το απόλαυσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!