Χάσμα Χασμάτων

Ότι και αν διακηρύσσει μία θρησκεία, ένας νόμος, μία ιδεολογία ή κάποια φιλοσοφική θεωρία, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα εκμεταλλεύονται την ευπιστία ή την ανάγκη των άλλων, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα προσαρμόζουν τις ρήσεις των σοφών στις μικροπρεπείς τους υποθεσούλες ή στα απύθμενα απωθημένα τους ή ακόμα στο αδίστακτο συμφέρον τους.

Μπορεί ας πούμε να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στις θρησκείες για τα διάφορα ανοσιουργήματα, όμως δες τί όλεθρο έφερε στην ανθρωπότητα η πολιτική και ο πλουτισμός των επιστημόνων. Μπορεί κάποιος άλλος να ισχυριστεί ότι το φταίξιμο πέφτει στον καπιταλισμό, δες όμως πόση καταστροφή έχει φέρει και το σοβιετικό πείραμα.

Ζούμε την αποκαθήλωση των πάντων, είναι όμως σημαντικό να διαχωρίζουμε την ιδανική Ιδέα από την ανθρώπινη εφαρμογή της. Οι ιδέες δεν σκοτώνουν ανθρώπους. Οι άνθρωποι το κάνουν με πρόσχημα τις ιδέες, για λόγο άλλο κανέναν εκτός από το να επικρατήσουν των αντιπάλων τους.

Πάρε τις πιο απαστράπτουσες θεωρίες και δες πως εξευτελίστηκαν στην πράξη. Δεν τον χριστιανισμό που από το "Ου φονεύσεις" έγινε σταυροφορίες και γενοκτονίες και αποικιοκρατικές σφαγές αμάχων ανά τις ηπείρους.

Πάρε τον κομμουνισμό που από κυριαρχία του λαού έγινε άδεια ράφια και κουπόνια για χαρτί υγείας, ένα ψωμί την εβδομάδα ανά οικογένεια και πείνα στο χιόνι, πάρε τον σοσιαλισμό με σπόνσορα την μονσάντο ή την πρόκτερ και γκάμπλ.

Είναι κακές οι ιδέες;

Είναι κακή η φύση του ανθρώπου που ενστικτωδώς στρέφεται κατά του ανθρώπου πάντα;

Οι Ιδέες, σαν ακόμα ένα ανθρώπινο δημιούργημα, είναι ο Θεός που ποτέ δε βλέπεις αλλά σε μία φαντασμαγορική εκδοχή της αυθυποβολής, σε εμπνέει να βάζεις όρια στο χάος και στον εαυτό σου. Υπό αυτή την έννοια, ακόμα και οι άθεοι είναι θρήσκοι, διότι έχουν μία Ιδέα και δρούν πάνω σε αυτή. Οι Ιδέες είναι ο καλύτερος εαυτός μας που για πάντα προσπαθούμε να φτάσουμε, μία Ιθάκη που για χάρη της περνάς από ένα σωρό λιμάνια.

Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ τέλειος, όμως με το τέλειο στο μυαλό μας βοηθάμε ο ένας τον άλλον και κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, χιλιοστό-χιλιοστό, με κόπο κάθε μέρα.

Οι άνθρωποι χρειάζονται τις Ιδέες, γιατί αλλιώς στρέφονται κατά του εαυτού τους, για αυτό και είναι υψίστης σημασίας να ξεχωρίζουμε το σφάλμα του ατόμου από την εσφαλμένη Ιδέα.
Όταν ο Χριστιανισμός λέει "Ου φονεύσεις" τότε, αν τελικά φονεύσεις, δεν φταίει ο Χριστιανισμός αλλά το ηλίθιο άτομο που υπακούει διαταγές, που "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" ή που το κέρδος λέει "ρημάξτε τη Σομαλία" οπότε τί να κάνουμε έτσι είναι η ζωή.

Επίσης, είναι ακόμα σημαντικότερο να διακρίνει κανείς την Ιδέα από την αναγωγή των ενστίκτων μας σε ιδέες, όπως στην περίπτωση των χρυσαυγιτών, όπως στην περίπτωση των παγανιστικών τελετών και άλλων που βασίζουν τη δράση τους στο βίαιο ή/και στο γενετήσιο ένστικτο, δικαιολογώντας αυτή την υποβάθμιση του ανθρώπινου πνεύματος ως επιστροφή στη φύση.

Κοίτα όμως, στη φύση δεν έχει πολιτισμό, αλλά ωμό κρέας μία φορά στα τρία χρόνια κι ενδιάμεσα έντομα ή ρίζες που σκάβεις με τα χέρια για να βγάλεις, έχει κρύο και γύμνια, έχει άλογους πίθηκους να ουρλιάζουν ο ένας στον άλλον και καθόλου μα καθόλου τέχνη ή δικαιώματα ή  σταθερότητα, που τόσο έχουμε για δεδομένη. Πόσοι θέλουν πραγματικά να επιστρέψουν στη Φύση; Μάλλον οι περισσότεροι προτιμούν μία ταπετσαρία στον τοίχο απέναντι από τον καναπέ τους, όπου καταναλώνουν την φύση υπό τη μορφή τόστ με μαγιονέζα και αναψυκτικό που σε κάνει να ρεύεσαι.

Άρα, δε φταίνε οι Ιδέες, η θρησκεία, η ιδεολογία ή η ηθική, ούτε η φιλοσοφία και η επιστήμη, αν οι άνθρωποι τις χρησιμοποιούν ως προφάσεις για την υπερβολή των ενστίκτων τους, όπως οι χρυσαυγίτες που είναι χριστιανοί παραβιάζοντας κάθε χριστιανική έννοια με τη δράση τους.

Οι άνθρωποι είναι αδύναμοι και θέλουν μία Ιδέα να φορτώσουν τα κρίματά τους, νιώθουν ενοχή πριν και μετά το λάθος.

Οι άνθρωποι θέλουν κάποιον να τους πεί τι να κάνουν, ώστε την ώρα της κρίσης να πουν "δεν έφταιγα εγώ, αυτός μου είπε".

Και αυτός είναι ο λόγος που όλες οι Ιδέες εξευτελίζονται τελικά.

Γιατί μέσα στα συντρίμμια των πολέμων η απολογία της ανθρωπότητας είναι αυτή.

"Δεν έφταιγα εγώ."