Ρατσιστικό

Ήτανε μία φορά ένας Γερμανός, ένας Ιταλός, ένας Εβραίος, ένας Κινέζος, ένας Τούρκος, ένας Πόντιος, ένας Ινδιάνος, ένας Πακιστανός,  ένας Αλβανός και ένας Έλληνας μέσα σε ένα αεροπλάνο.

Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε, πέρασαν από το τελωνείο, όπου τους ρώτησαν αν έχουν να δηλώσουν τίποτα.
Λέει ο Γερμανός: Μου αρέσει η μπύρα και τα λουκάνικα, αλλά σιχαίνομαι τους Εβραίους. Δουλεύω με αυστηρότητα και σύστημα.
-Όχι, λέει ο τελωνειακός, εννοώ τί έχετε στη βαλίτσα σας, τί φέρνετε από έξω.
Αα, απαντά ο Γερμανός, έχω τα ρούχα μου και κάτι δωράκια για την οικογένεια.

Μετά ο Ιταλός: μου αρέσουν τα μακαρόνια και η πίτσα, αλλά που και που κλέβω ότι βρω στο δρόμο. Αλλά είμαι και γ*** τους σχεδιαστές.
-Όχι, εννοώ τί φέρνετε απ'έξω.
Αα, κάτι ρούχα, κάτι δωράκια για την οικογένεια.

Ο Κινέζος: έχω να δηλώσω ότι μου αρέσει το ρύζι, το ωμό ψάρι, δουλεύω για πενταροδεκάρες και την έχω μικρή.
-Μα, τί φέρνετε απ'έξω;
Αα, κάτι ρούχα και κάτι δωράκια για την οικογένεια.

Ο Τούρκος: δηλώνω ότι μου αρέσει ο μπακλαβάς, το ιμάμ μπαϊλντί και το οθωμανικό αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μεγάλη κοτσάνα.
-Βρε, τί φέρνετε μαζί σας;
Αα, ρούχα, δώρα για την οικογένεια, τέτοια.

Ο Πόντιος: Είμαι λίγο αφελής, αλλά μου αρέσουν τα καλά και βαριά φαγητά, κι έχω κάτι χρυσά κειμήλια.
-Όχι, εννοώ τί φέρνετε μαζί σας.
Ε, τα ρούχα μου και δώρα για την οικογένεια.

Ο Ινδιάνος: ζώ στη φύση και τη σέβομαι, και δίνω χαζά ονόματα στα παιδιά μου.
Πείτε μου τί έχετε στη βαλίτσα σας.
Αα, έχω τα ρούχα μου και δώρα για την οικογένεια.

Ο Πακιστανός: Ζώ με άλλους πενήντα σε ένα δυάρι, δουλεύω σαν τον σκύλο και τα ρούχα μου είναι παλιά, αλλά συντηρώ την οικογένειά μου στην πατρίδα που έχει πόλεμο. Μου αρέσει το σκόρδο.
-Μα τί φέρνετε απ'έξω;
Αα, έχω κάτι ρούχα και μερικά δώρα για την οικογένεια.

Ο Αλβανός: Είμαι φτηνός αλλά αδέξιος εργάτης, μου αρέσει ακόμα η γιουροβίζιον και πριν από εκατό χρόνια δεν υπήρχα σαν έθνος.
-Όχι, εννοώ τί έχετε στη βαλίτσα σας.
Αα, κάτι ρούχα και κάτι δωράκια για την οικογένεια.

Ο Έλληνας: Είμαι φωνακλάς και λέω πολλές εξυπνάδες με την παρέα μου, μου αρέσει να βγαίνω και οι συζητήσεις μου κρατάνε ώρες. Επίσης είμαι τόσο καλός εραστής που έρχονται από άλλες χώρες για να με συναντήσουν. Μου αρέσει το τζατζίκι και οι μεζέδες. Ζω στη χώρα μου μαζί με όλους τους άλλους χωρίς ποτέ να υπάρξει σημαντικό πρόβλημα, δουλεύω περισσότερες ώρες από όλους τους άλλους ευρωπαίους, αλλά πληρώνω τους υψηλότερους φόρους για να λαμβάνω τις λιγότερες και χειρότερες υπηρεσίες από το κράτος μου, αυτά που παράγω αναγκάζομαι να τα πουλάω σε εξευτελιστικές τιμές σε σχέση με το κόστος των υποδομών ποου με οδηγεί στην χρεωκοπία, ωστόσο είμαι ευδιάθετος και παρόλο που το κράτος μου με αναγκάζει να κλέβω για να ζήσω, είμαι φιλόξενος και εξακολουθώ να είμαι δημιουργικός. Τώρα που όλοι στρέφονται εναντίον μου, το κράτος μου αντί να με υπερασπιστεί, με κατηγορεί για αυτά που το ίδιο έκανε και με βάζει στη φυλακή για χρέη, πουλώντας τον καρπό της δουλειάς μου, την περιουσία μου, τη γή μου, στον πρώτο τυχόντα.
-Μα τί έχετε στη βαλίτσα σας;

Τίποτα. Μόνο πίκρα.