Οι πρώτες μας Ευρωπαϊκές εκλογές

• Το ζήτημα της ευρωπαϊκής συνέχειας της Ελλάδας μεταφράζεται σε δίλημμα Ευρώπη ή διάλυση της Ευρώπης, πράγμα που επιβαρύνει τη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου, ή τουλάχιστον εκείνου που διαβάζει εφημερίδα και μπαίνει στο ίντερνετ, αφού οι υπόλοιποι μάλλον τελούν υπό την ψευδαίσθηση ότι ο Σαμαράς θα σώσει την οικοδομή ή έστω την κλίκα του.
• Είναι άδικο όμως για τον Έλληνα να ταυτίζει το ελληνικό πρόβλημα με το ευρωπαϊκό, γιατί αυτό δεν έχει τεθεί επισήμως, αν και είναι πεποίθησή μου ότι θα έπρεπε αυτά τα δύο ουσιαστικά ζητήματα να τεθούν μεν, ξεχωριστά δε, σε διαφορετικές ψηφοφορίες σε διαφορετικές ημερομηνίες.
• Στις έξι Μαΐου δεν ψηφίζουμε για την Ευρώπη αλλά για την Ελλάδα.
• Αν το ευρώ νιώθει να απειλείται από αυτή τη δημοκρατική διαδικασία, τότε αυτό είναι πρόβλημα του ευρώ, και μάλιστα μεγάλο, μιας και δείχνει ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για τις πολιτικές εξελίξεις των χωρών μελών.
• Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσε κανείς να ρίξει το φταίξιμο στην αριστερά και την αντιμνημονιακή στάση, και εν μέρει να έχει δίκιο, αλλά δεν πρέπει να λησμονεί κανείς και τον ρόλο του ευρωπαϊκού βορρά όχι γιατί διαχειρίστηκε το νότο λες και ήταν τσιφλίκι του, αλλά ακόμα χειρότερα, γιατί είχε την αλαζονεία να θεωρεί εαυτόν άτρωτο στις συστεμικές αδυναμίες ενός άδικου καταμερισμού δυνάμεων.
• Τα λάθη ήταν πολλά και ο χρόνος τώρα λίγος, καθώς επίσης και τα λεφτά. Άλλο ένα πράγμα που ίσως προξενήσει πανικό, είναι οι απρόβλεπτες συνέπειες όχι τόσο του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά κυρίως οι επιπτώσεις της διάχυσης των πιθανοτήτων μίας ενδεχόμενης κατάρρευσης των Αρχών παγκοσμίως.
• Όσο βαρύγδουπο και να ακούγεται αυτό, είναι αλήθεια ότι ενώ μέχρι πρόσφατα υπήρχαν κάποια θέσφατα, πλέον οι φωνές πληθαίνουν, η ισχύς μοιράζεται και ο πολιορκητικός κριός της μέλλουσας ανατροπής δεν είναι κάποιο αντίπαλο δέος, ούτε η ρωσία ούτε η κίνα ούτε κάποια τιτάνια τσέπη, αλλά κάτι τόσο μικρό και ως τώρα ασήμαντο όπως το τί θα αγοράσει ένας μπατίρης και ποιανού μέρος θα πάρει ένας απληροφόρητος.
• Με λίγα λόγια, η χρόνια αδικία της υπερσυσσωρευτικής διάστασης του πολιτισμού έχει πλέον δείξει τις τρομερές συνέπειές της.
• Οι τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών από άκρα του κόσμου πρός τις δυτικές υπερπόλεις, εκδικούνται για την χρόνια αφαίμαξη πόρων από τις περιοχές αυτές. Ο φτωχός δεν έχει κανένα κίνητρο να μείνει στην φυτεία, κι έτσι έρχεται εδώ, πιάνοντας τα πόστα μας αν είναι έξυπνος και καταστρέφοντας τα κέντρα των πόλεών μας αν είναι άτυχος, μία εξέλιξη με μεγάλο οικονομικό κόστος και στις δύο περιπτώσεις, κόστος που υπερβαίνει τα ωφέλη των διεθνών εταιριών, όπως φάνηκε τελικά.
• Οικονομικά ευρήματα όπως ο τζόγος σε μελλοντικές παραγωγές μέσω του χρεωδανειακού μοτίβου ή άλλων χρηματιστηριακών κόλπων, μπορεί να ήταν εξαιρετικά επικερδή για κάποιες ομάδες ελίτ, τώρα όμως η ελίτ αδυνατεί να καλύψει τα νώτα της, δεν είχε προβλεφθεί τίποτα για την ημέρα των επιπτώσεων, κανείς δεν είχε σκεφτεί τί θα γινόταν όταν θα έρχονταν ο λογαριασμός, γιατί μάλλον νόμιζαν ότι αυτό μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα.
• Θα μου πείς, "Αθηνόβιο δεν τα γνωρίζεις καλά, οι ειδικοί τα είχαν προβλέψει όλα. Διάβασε και κανένα βιβλίο να ξεστραβωθείς..."
• Δίκιο μεν, άδικο δε.
• Διότι τί λένε οι ειδικοί για τη λαθρομετανάστευση τώρα; Γιατί οι ειδικοί έχουν πέσει με νύχια και με δόντια πάνω στον Έλληνα με φόβο ψυχής μην και βγεί ο Τσίπρας πρώτο κόμμα ή μήπως καθυστερήσει η καταβολή των χρεωστούμενων ένα μήνα; Γιατί οι ειδικοί έχουν πέσει στο επίπεδο του να υποδεικνύουν τί να ψηφίσει η κυρά-Τούλα από τα Ντούβγενα;
• Είναι προφανές ότι κάτι έχει πάει ΠΟΛΥ στραβά και αυτό είναι ότι έχει χαθεί ο έλεγχος.
• Η πολυπόθητη παγκοσμιοποίηση σχεδιάστηκε από τρυφηλούς κληρονόμους που γνωρίζουν πως να ζούν καλώς αλλά δεν έχουν πρακτική εμπειρία του τί σημαίνει χωράφι, φάμπρικα και πάλη με τα στοιχεία, και μέσα στην αλαζονία τους προεξόφλησαν ότι οι φτωχοί είναι αμεληταίοι. 
• Να όμως που οι δυτικές κοινωνίες τώρα δεν έχουν λεφτά να συντηρήσουν τις ορδές τριτοκοσμικών πληθυσμών. Να που οι ασθένειες της βρώμας επανήλθαν, παρά τις ευγονικές μεθόδους και παρά την πρόοδο των γυαλιστερών μας εργαστηρίων. Να που οι φαρμακευτικές και οι εταιρείες τροφίμων και οι εταιρείες καυσίμων δεν αποφεύγουν τα δύσκολα στενά της αλυσίδας που λέγεται χρέος.
• Το αν καταρρεύσει η Ευρώπη ή όχι, δεν εξαρτάται από το τί θα ψηφίσει ο Έλλην, αλλά από το τί θα κάνουν οι μεγιστάνες με τα λεφτά τους και είναι ήδη πολύ αργά διότι οι μεγιστάνες έχουν major πρόβλημα, μιας και τα κέρδη τους πέφτουν διαρκώς, πράγμα που σημαίνει ότι στον πανικό τους πιάνονται από τα μαλλιά τους, νομίζουν ίσως ότι είναι δυνατόν να σώσουν τους εαυτούς τους αλλά όχι τους υπόλοιπους, έχοντας ρημάξει πληθυσμούς, πόρους και εθνικά συστήματα.
• Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει ήταν να φανούν δίκαιοι στη μοιρασιά, ώστε να μπορεί ο φιλιππίνος να ζήσει στις Φιλιππίνες και ο Αφρικανός στην Αφρική ή ο Ινδός στην Ινδία, αλλά τα καύσιμα και τα όπλα δεν το επέτρεψαν.
• Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουν οι πόλεμοι και να επιτραπεί στους ανθρώπους του κόσμου να ζήσουν αξιοπρεπώς από τη δουλειά τους, αλλά μέσα στην δίνη της πτώσης κανείς δεν έχει την ψυχραιμία να θυσιάσει μερικά τρις για να σώσει το σύστημα.
• Άρα, αυτό που λέω τελικά, είναι  αφού κανένας φωτισμένος δεν βρίσκεται ή δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, τότε ας κοιτάξουμε να σώσουμε οι Έλληνες την Ελλάδα, να δούμε τι θα κάνουμε εμείς μεταξύ μας, και όλα τα άλλα θα έρθουν εν καιρώ.
• Όσο για τους Ευρωπαίους, τότε που εμείς θέλαμε δημοψήφισμα αυτοί μας είπαν όχι, οπότε τώρα δεν έχουν κάτι άλλο να κάνουν από το να περιμένουν ευγενικά. Αν οι Ευρωπαίοι θέλουν ευρωπαϊκή ψήφο, τότε να κάνουν ευρωπαϊκή ψηφοφορία και να αφήσουν τα συναισθηματικά κρεσέντο γιατί α) δεν τους λυπόμαστε και β) δεν υπάρχει τίποτα άλλο να γίνει πια.
• Άλλωστε, το να στήσεις μία ευρώπη πάνω σε λαούς που δεν θέλουν, είναι απλά καταδικασμένο να αποτύχει, οπότε για να πειστούν οι πολίτες των ευρωπαικών χωρών να θέλουν δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να τους συμφέρει.
• Δύσκολο το παζλ, ε;
• We 're going down together, fellas!