Πολιτική είναι το πως ζούμε την κάθε μέρα και το τι κάνουμε με τα λεφτά μας
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Αγάπη στον καιρό της Επανάστασης.
Η ιστορία των αντικειμένων εμπεριέχει πολλή βρώμα.
Μπορεί αυτή τη στιγμή να κοιτάς, ας πούμε, ένα γυαλιστερό μεταλλικό γλυπτό στην είσοδο ενός απαστράπτοντος ξενοδοχείου, αλλά η προέλευσή του είναι ταπεινότερη των ταπεινότερων, από βαθύτατα μέσ' στο χώμα, μέσα στη λάσπη και τη δυσωδία, στις αγκαλιές βρωμιάρηδων σκλάβων μέχρι το φώς και άμορφο στο χυτήριο ή στο εργαστήρι κάποιου αφηρημένου.
Το χώμα ξεπλύθηκε.
Τα σωματίδια και οι ακαθαρσίες με χημικό τρόπο αφαιρέθηκαν.
Και οι σκλάβοι που έσκαψαν είναι ακόμα εκεί.
Ακόμα σκλάβοι.
Σκλάβοι της τέχνης.
Η τέχνη θέλει θυσίες.
Ανθρωποθυσίες.
Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες, τα παιδιά σε κοιτάνε ανύποπτα, δεν θα πω ποτέ σε κανένανε τίποτα... Μου'χες πεί πως θα'ρθείς και ήρθες.
Στεγάζοντας τη νόηση πάνω στη θυσία, πόσο μπορεί ακόμα να συνεχίσει πριν σαπίσει αυτή στο βάθρο? Αντί για τσίκνα, τι κάνουν οι θεοί όταν μυρίζουν πτωμαΐνη?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Βράζει το καζάνι!