Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Με άλλους λόγους, ήτοι...

  • Συζητώντας για το θέμα της ελλάδας, κατανοεί κανείς ότι δεν εννοούμε την κρίση χρέους, διότι αυτή είναι το αποτέλεσμα. Το αίτιο είναι οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν από την σύσταση του κράτους με τη σύγχρονη μορφή του, κάτι που ήταν με τη σειρά του προϊόν άλλων διεργασιών που δεν ήταν καθόλου όμορφες ούτε εύκολες και είχαν κι αυτές πολλές αδικίες και αγοραπωλησίες στο πρόγραμμα.
  • Το θέμα είναι ότι οι πολίτες και η νοοτροπία τους, δεν κατάντησαν έτσι τυχαία, αλλά μετά από πολύχρονη ταλαιπώρια, αδικία και εξαπάτηση και δεν εννοώ μόνο τα χάλια του μεσαίου παπανδρέου, αλλά και τις προηγούμενες "παλιγγενεσίες" κατά τις οποίες οι διάφοροι προδότες γέμιζαν τις τσέπες τους και άδειαζαν τον τόπο από πόρους και ανθρώπινες ζωές, σε διαφόρων ειδών ματοκυλίσματα.
  • Ακούγοντας τώρα τα περί χρεωκοπίας, αναδιάρθρωσης, κτλ, βλέποντας τους ειδήμονας να αλληλο-αναιρούνται ως προς τη μέθοδο της εξόδου από το χάλι, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι όλες οι μέθοδοι έχουν ένα κοινό γνώρισμα, την εξάντληση των απλών ανθρώπων, και όταν λέω απλών δεν εννοώ στο μυαλό διότι γνωρίζουν πολύ καλά τι πρόκειται να γίνει, αλλά εκείνων που δεν έχουν εξουσία ούτε τρόπο να διαμαρτυρηθούν εκτός από το να σπάνε ο ένας το κεφάλι του αλλουνού στις διαδηλώσεις.
  • Τα λεφτά υπάρχουν. Τα έχουν αυτοί που τα έκλεψαν και ξέρουμε ποιοί είναι.
  • Ωστόσο, ακόμα και αυτό, δηλαδή το να τα πάρουμε από αυτούς που τα έκλεψαν, έχει κι αυτό εξάντληση.
  • Για αυτό, όταν λέμε ανάπτυξη, και μάλιστα βιώσιμη, είναι σημαντικό να ξέρουμε τι εννοούμε γιατί αυτός ο όρος είναι τόσο γενικός, που ταιριάζει σχεδόν σε οτιδήποτε κι αν σκαρφιστεί κανείς.
  • Κυριολεκτικά, αυτό θα σήμαινε τον δύσκολο δρόμο, να γίνουν πραγματικά διαρθρωτικές αλλαγές, στην οργάνωση, στους θεσμούς, στους νόμους, ώστε να ευνοείται η υγειής επιχειρηματικότητα, δλδ να μπορεί ο επιχειρηματίας να κάνει τη δουλειά του χωρίς το κρατικό δεκανίκι, χωρίς να αναγκάζεται να καταφεύγει στη διαφθορά και χωρίς να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενούς του.
  • Αυτό, όπως γνωρίζει ο κάθε κάτοικος αυτής της χώρας, απαιτεί δεκαετίες, απλά και μόνο για να περάσει στο μυαλό του καθενός ότι τελικά εννοούμε αυτό που λέμε και δεν είναι απλά άλλο ένα εισπρακτικό τέχνασμα η αναδιάρθρωση, ώστε μετά να δώσει οικειοθελώς τον φόρο χωρίς αστυνομικές καταδιώξεις από εφορία σε εφορία. Ώστε να φύγει από το συλλογισμό μας το καρκίνωμα του " Όλοι παίρνουν δάνειο, εσύ γιατί όχι" και το βδέλυγμα "αφού στο δίνει γιατί να μην το πάρεις" και ακόμα χειρότερα "αφού ο νόμος το λέει γιατί όχι" όπου ο νόμος είναι φτιαγμένος ειδικά για να παρερμηνεύεται κι εγώ να κάνω ότι δε με νοιάζει γιατί αφού είναι όλοι λαμόγια γιατί όχι κι εγώ.
  • Αυτό πότε θα αλλάξει, και πως, δεν το γνωρίζω.
  • Το εύκολο, είναι το αντίστοιχο του να μην τρώει το παιδί και να το χτυπάς για να τελειώσει το πιάτο του, Θα το κάνει, αλλά στο πλήρωμα του χρόνου έχεις να λαβαίνεις την απόσβεση τόσου ξύλου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και για έναν ηγέτη αυτό είναι να χάσει την εξουσία αλλά και να χαθεί η χώρα, αν υποθέσουμε ότι αυτό τον νοιάζει.
  • Έχω, λοιπόν, ένα γρίφο για τον δαιμόνιο έλληνα, που μέσα στην οδύσσεια της ημετεροκρατίας αναζητά πως να μην αναλωθεί όπως ο βάτραχος στον τσακωμό των βουβαλιών.
  • Πως, έλληνα, θα στήσεις κάτι το κερδοφόρο χωρίς α)κρατική παρέμβαση β)ούτε μία παρατυπία/παρανομία γ)εμπλοκή στη διαφθορά δ) ξένη παρέμβαση οποιασδήποτε φύσεως.
  • Όταν αυτό θα είναι δυνατόν, τόσο για τον μικρο μεσαίο όσο και για τον μεγιστάνα, τότε θα έχουμε βγεί από το χάλι.
  • Μέχρι τότε, και όσο πέφτει ο κάθε ένας μας στην παγίδα της εύκολης λύσης, όπως η επιδότηση ή ο "φίλος", θα είμαστε όπως τώρα.
  • Μόνο που, καθώς φαίνεται, εύκολος τρόπος δεν υπάρχει.
  • Εξάντληση συνεπάγεται και η επιστροφή στη δραχμή, εξάντληση συνεπάγεται και η αναδιάρθρωση/χρεωκοπία "ελεγχόμενη" (τι να ελέγξεις, που ούτε το πόσα γραφεία νοικιάζει το κουκουέ δε μπορεί κανείς να πει με ακρίβεια: αν γίνει χρεωκοπία/ αναδιάρθρωση θα είναι καραμπινάτη και ξεγυρισμένη, αβυσσαλέα θα έλεγα), εξάντληση συνεπάγεται και η παξ τροϊκάνα, εξάντληση θα είχε και το να συνεχίζαμε όπως πριν. Εξάντληση θα είχε και η κουκουέδικη άρνηση χρέους.
  • Αν υπάρχουν διαφορές, δεν τις βλέπω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Βράζει το καζάνι!