Ταξικές συνομωσίες μίας απελπισμένης μάνας

• Ένα από τα πράγματα που έπρεπε να συμβιβάσω με τον ερχομό των παιδιών, ήταν η τάξη του σπιτιού. Όσο είναι μικρά τα ελέγχεις και ούτε λίγο ούτε πολύ, είναι σαν κατοικίδια των οποίων η φροντίδα περνά εξ ολοκλήρου από το χέρι σου. Μεγαλώνοντας αρχίζουν να ανεξαρτητοποιούνται και εκεί που δεν το περιμένεις, παίζουν μόνα τους (αφήνοντας συντρίμια ολούθε), διαλέγουν τί θα φάνε ( επικεντρώνοντας σε γλυκά και ότι τους φέρει ο θείος ή ο παππούς παρά σε φρούτα και λαχανικά) και γενικά δεν ακολουθούν το θεάρεστο πλάνο που οι πάνσοφοι γονείς έχουν καταστρώσει για αυτά.
• Δεν είναι και πολλά που μπορείς να κάνεις και όλα τους είναι χιλιοειπωμένα και χιλιοκαμωμένα από άλλες μανάδες πριν από εμάς αλλά για εμάς είναι η πρώτη φορά και μας φαίνονται καινούρια ("καινούργια" νεοελληνιστί τρομάρα τους) και συγκλονιστικά.
• Στο θέμα της τάξης, όσο είναι μικρά, απλά μαζεύεις μέχρι τελικής πτώσεως, προτιμώντας να κάνεις το συμμάζεμα το βράδυ μία και καλή αφού πάνε για ύπνο, παρά να τα κυνηγάς όλη μέρα καταλήγοντας να συμμαζέψεις το ίδιο παιχνίδι ίσαμε χίλιες φορές με τρομερές συνέπειες για τη μέση και την ψυχική σου υγεία. Εκτός αν περιμένεις κόσμο φυσικά ή συντρέχει άλλος λόγος.
• Μετά όμως περιπλέκεται το ζήτημα. Το ζητούμενο είναι να μάθουν να εκτιμούν και να απολαμβάνουν την τάξη ώστε να μάθουν κατόπιν και να βάζουν τάξη στα πράγματά τους. Βασικό στοιχείο είναι να το κάνουν αυτό όχι μετά από κάποια δωροδοκία (αν μαζέψεις θα σε αφήσω να παίξεις υπολογιστή) αλλά από αίσθηση της καθαριότητας. Μπορούμε, αφού κάνουν ότι τους ζητήσαμε και χωρίς να έχει προηγηθεί συμφωνία, να τα επιβραβεύσουμε με μία έκπληξη, κάτι που ξέρουμε ότι θα εκτιμήσουν, όχι σαν αμοιβή αλλά για να δείξουμε ότι εκτιμούμε αυτό που κάνει. Μερικές φορές αρκεί ένα "Ευχαριστώ" ή ένας έπαινος ή μία αγκαλίτσα ή ένα "Κόλλα Πέντε". Αν είναι ανάγκη να του τάξουμε κάτι κάθε φορά που έχει κάποιο καθήκον, τότε σε λίγο η τιμή θα ανέβει επικίνδυνα και θα έχουμε στα χέρια μας ένα κάθαρμα που δεν θα κάνει τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Η τάξη και η καθαριότητα δεν είναι αυτοσκοπός ούτε δικαιολογεί ακραίες καταστάσεις. Άρα λοιπόν χρειάζεται διπλωματία και πονηριά εκ μέρους της μεσοπονεμένης μαμάς.
• Καταρχάς, εξηγούμε τους λόγους για τους οποίους η τάξη είναι απαραίτητη. Για να μην χάνουμε τα αγαπημένα μας αντικείμενα, για να μην τα πατάμε και πονάνε τα πόδια μας, για να μην γίνει κανένα ατύχημα ή ζημιά, για να είναι ευπαρουσίαστο το σπίτι μας και να νιώθουμε όμορφα μέσα σε αυτό. Το τελευταίο πρέπει να το παρουσιάσετε με αρκετή πειθώ, καθώς τα παιδιά δεν δίνουν δυάρα αν είναι ή όχι ευπαρουσίαστο το σπίτι, ή ενδεχομένως να έχουν διαφορετικά γούστα από εσάς: "μαμά! κοίτα τι ωραια που στόλιθα τον τοίχο! Δεν είναι ωραίοθ ο δεινόθαυροθ?". Πρέπει να το πάρετε απόφαση: ο μόνος που θέλει το σπίτι καθαρό και τακτικό είστε εσείς, και οι άλλοι απλά πρέπει να το ακολουθήσουν.

• Ωστόσο, η φράση "Θέλω το σπίτι μου όπως το θέλω εγώ" είναι από μόνη της λάθος αφού το σπίτι ανήκει σε όλους όσους ζούν μέσα και όλοι πρέπει να το απολαμβάνουν αλλά και να το φροντίζουν.

• Αφού εξηγήσουμε τους λόγους και τους βρεί λογικούς και το παιδί, αρχίζουμε την εφαρμογή των κανόνων, φροντίζοντας να επιτρέψουμε αρκετές ελευθερίες. Κανείς δεν μπορεί να συμμορφωθεί με την απόλυτη απαγόρευση και , στο κάτω-κάτω, το σπίτι είναι και δικό τους, ένα πράγμα που εμείς οι μαμάδες τείνουμε να ξεχνάμε πολλές φορές. Αν πάψουν να νιώθουν άνετα στο ίδιο τους το σπίτι, τότε χάνεται το όλο νόημα της υπόθεσης.
• Αφήνουμε, πχ να κάνουν τα πειράματά τους με το νεροπίστολο και τα μπαλόνια, αλλά στο μπαλκόνι ή το μπάνιο και φυσικά υπό τον όρο ότι θα επαναφέρουν τον χώρο στην πρότερη κατάστασή του ή όσο γίνεται πλησιέστερα σε αυτό. Αρχικά θα πρέπει να τα επιβλέπετε για να μην τα αφήσουν στη μέση ή αρχίσουν πάλι τα παιχνίδια, σε καναδυό χρονάκια όμως θα έχουν στρώσει όπως το χιόνι στο βουνό και θα το κάνουν μόνα τους και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά.
• Τα στολίδια είναι δικά σας, τα παιχνίδια δικά τους. Εσείς φροντίζετε το βάζο και τα κηροπήγια (αν έχετε την αταβιστική διάθεση να τα αφήνετε εκτεθειμένα με τα παιδιά να τριγυρνάνε στο σπίτι) και τα παιδιά θα φροντίζουν τα παιχνίδια τους. Δίκαιο. Και εφαρμόσιμο.
• Απαγορεύονται οι τραυματισμοί και οι ζημιές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτοί οι δύο πρέπει να είναι και οι βασικοί λόγοι στους οποίους θα στηρίξετε την εφαρμογή της τάξης: για το καλό τους. Για όλα πρέπει να υπάρχει λόγος αλλιώς θα έχετε σύντομα μία ανταρσία τύπου "Δεν θέλω, δεν έχω όρεξη, δε γουστάρω" και τότε δεν θα μπορειτε να κάνετε τίποτα εκτός από το να βάλετε τις φωνές, πράγμα εξαιρετικά δυσάρεστο για εκείνα αλλά και εσάς. Δώστε λόγο για οτιδήποτε ζητήσετε. Αν δεν βρίσκετε λόγο να στηρίξετε τις απαιτήσεις σας, τότε ίσως να μην είναι τελικά όσο σημαντικό ή απαραίτητο όσο νομίζατε.
• Αν δεν έχετε βοήθεια στο σπίτι, τότε απλά θα δεχτείτε ότι ποτέ δεν θα το δείτε στην εντέλεια. Για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να κουραστείτε αφάνταστα και να μην έχετε χρόνο για τίποτα άλλο, ούτε για δική σας ξεκούραση, ούτε για να ασχοληθείτε με την οικογένειά σας, ούτε για να απολαύσετε τους καρπούς του μόχθου σας που είναι πολύ κρίμα. Αν πχ, περάσετε όλο το σουκού καθαρίζοντας τοίχους, χαλιά, τζάμια, πατωματα, κουζίνες, υπνοδωμάτια κτλ, τότε αν κάποιος ρίξει ένα ψιχουλάκι θα βάλετε ουρλιαχτό αγαναχτισμένο και ίσως τσακωθείτε υστερικά γιατί θα νιώθετε ότι δεν εκτιμούν αυτό που κάνατε, ενώ το μόνο που έγινε ήταν να τους πέσει ένα ψιχουλάκι. Μπορεί να φτιάξετε μία υπέροχη πίττα και οι κουρτίνες να αστράφτουν από το σιδέρωμα, και όλες οι φίλες σας να λένε τι καλή νοικοκυρά που είστε, αλλά τα παιδιά σας θα είναι και θα νιώθουν παρατημένα αν όλη τη μέρα η μόνη κουβέντα που τους πείτε είναι "Βγάλε τα παπούτσια σου. Φάε. Μάζεψε τις κάλτσες σου". Και αν είναι ή νιώθουν παρατημένα, τότε δεν θα είναι καθόλου συνεργάσιμα και φυσικά, θα χαθεί η χαρά από την οικογένεια.
• Αυτό που θέλουν τα παιδιά είναι να βρίσκονται με τους γονείς τους και οι γονείς έχουν άγχος για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Μπορείτε να τα συνδυάσετε κάνοντας κάποια από αυτά μαζί ή αναθέτοντας κάποιες απλές εργασίες στο παιδί σας. Μπορεί κάλλιστα να μαζέψει τα ρούχα από μία μικρή απλώστρα ή να αδειάσει το πλυντήριο πιάτων. Ή να πάει μέχρι το μαγαζί να φέρει μακαρόνια, ή να πετάξει τα σκουπίδια...Ωστόσο, το νοικοκυριό είναι ευθύνη δική σας και μόνο μικρή βοήθεια θα δώσουν τα παιδιά, όπως είναι και το σωστό. Άλλωστε μεγαλώνοντας θα περάσουν όλη τους τη ζωή μέσα στο άγχος όπως κι εμείς, οπότε ας χαρούν όσο γίνεται την παιδική τους ηλικία.
• Οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τα πράγματα.