Πως να κάνετε ένα παιδί ανίκανο

• Μην εξηγήσετε ποτέ τίποτα. Ούτε γιατί υπάρχουν οι κανόνες στο σπίτι, ούτε πως λειτουργεί το αυτοκίνητο, ούτε πως γίνονται τα παιδιά, ούτε γιατί πλενουμε τα χέρια μας, ούτε που θα πάτε όταν βγείτε. Αν τηρήσετε αυτή την αρχή, τότε σύντομα το παιδί δεν θα ενδιαφέρεται ούτε για το φαί που τρώει. Σε επίμονα παιδιά που αναζητούν τη γνώση πρέπει να αποθαρρύνουμε τέτοιες ενοχλητικές συνήθειες αποφεύγοντας πάντα τις εξηγήσεις, με τους εξής τρόπους α) αποδίδουμε τα διάφορα φαινόμενα σε υπερφυσικά αίτια, όπως αν χτυπήσει ότι τον τιμώρησε ο θεούλης επειδή ήτανε κακό παιδί ή όταν δεν τρώει το φαΐ του θα τον πάρει ο γύφτος, κτλ, β)απαγορεύουμε να ρωτάει ορισμένα πράγματα με διάφορες δικαιολογίες τύπου "Αυτά είναι για μεγάλους" ή "Ρώτα τη δασκάλα σου"ή "Έχω δουλειά τώρα".
• Δεν επιτρέπουμε καμμία ανεξαρτησία ή αυτονομία. Μόλις το παιδί πάει να κάνει κάτι μόνο του το σταματάμε με την πρόφαση ότι θα χτυπήσει, ότι θα λερωθεί ή (το αποτελεσματικότερο) επειδή "δεν μπορεί". Πάρετε από τα χέρια του το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται και κάνετε εσείς αυτό που ήθελε εκείνος να κάνει(όπως να βάλει μόνος του το πρωινό του ή να κόψει με το ψαλίδι ένα κομμάτι χαρτί) τονίζοντας πόσο καλά το κάνετε εσείς και πόσο χάλια θα το έκανε εκείνος. Με αυτό τον τρόπο δεν εξασκείται σε τίποτα, οπότε δεν θα μάθει ούτε καφέ να φτιάχνει. Επίσης,αν επαναλαμβάνετε τακτικά ότι δεν μπορεί ή ότι δεν ξέρει ή ότι θα χτυπήσει, θα υποστεί πλήγμα τέτοιο στην αυτοπεποίθησή του που σίγουρα δεν θα τολμήσει ποτέ να κάνει κάτι μόνος του. Αν σας ξεφύγει και από αμέλεια δική σας κάνει κάτι χρήσιμο μόνος του, βρείτε κάποιο ψεγάδι, μειώστε την αξία του κατορθώματός του και αναιρέστε ότι έκανε, ξανακάνοντας εξαρχής αυτό που έκανε ο ίδιος. "Πως το'κανες έτσι!" πείτε με ειρωνικό ή υποτιμητικό τόνο και εξαλείψετε κάθε ίχνος της δικής του εργασίας.
• Αποθαρρύνουμε οποιαδήποτε δραστηριότητα. Αθλητισμός, κοινωνικότητα, εξωσχολικές δραστηριότητες, υπολογιστές, οτιδήποτε, όλα για κάποιο λόγο απαγορεύονται. Είναι επικίνδυνο, δεν είναι για κορίτσια, δεν έχω χρόνο, είναι για φλώρους, θα λερωθείς, κτλ. Αν θέλει πχ να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν πρέπει να τον αφήσετε ούτε να τον συμβουλεύσετε να πιαστεί από κάποιο κλαδί αλλά αντιθέτως να τον επιπλήξετε γιατί θα σκοτωθεί ή ότι δεν είναι καθώς πρέπει. Η μουσική είναι πολύ δυνατή, με το χορό θα ιδρώσει, με το κολύμπι θα πουντιάσει, αν δει σκύλο θα το πιάσει η αλλεργία του, κτλ, κτλ. Όποτε πάει να σηκωθεί από εκεί που κάθεται να του υπενθυμίζετε τι κακό θα πάθει. Χωρίς κίνηση και εξωτερικά ερεθίσματα το μυαλό του σύντομα θα αδρανήσει οπότε και να θέλει, δεν θα είναι πλέον ικανό ούτε να ανοίξει πόρτα χωρίς να πάθει κάποιο ατύχημα, πράγμα που θα τον κάνει να νιώσει μειονεκτικά, ακόμα ένα πλήγμα για την αυτοπεποίθησή του.
• Όλες οι συζητήσεις σας να περιστρέφονται γύρω από το φαγητό. Γενικά πρέπει να δώσουμε μεγάλη έμφαση στο φαγητό γιατί αν του γίνει εθισμός τότε δεν θα μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο. Άλλα εθιστικά θέματα προς συζήτηση είναι τα αθλητικά ή οι αγορές διάφορων αντικειμένων όπως ρούχα, παιχνίδια ή ότι άλλο διαφημίζεται. Έτσι, όλη η ενέργεια και η σκέψη του παιδιού θα διοχετεύεται σε αυτά τα θέματα αντί στην κατανόηση του κόσμου που το περιβάλλει.
• Πνίξτε το με τις υποχρεώσεις. Πάντα θα έχει μία υποχρέωση που θα το εμποδίσει να κλειστεί στο μυαλό του και να σκεφτεί ανεξάρτητα. Πρέπει να φορέσεις αυτό, πρέπει να πάμε εκεί, πρέπει να βάλεις ζελέ, δεν πρέπει να αργήσουμε, πρέπει να πάρουμε δώρο, πρέπει να μάθεις βιολί. Μην τρέξεις, τι θα πει ο κόσμος.
• Από νωρίς αμφισβητήστε κάθε του επιλογή. Τα ρούχα που διαλέγει, τους φίλους που διαλέγει, τη μουσική του, μην πιστέψετε ποτέ ούτε κουβέντα από όσα λέει και πάντα ζητήστε το λόγο από τρίτους για τις πράξεις του. Με καχυποψία αντιμετωπίστε την κάθε του κίνηση και μην εγκρίνετε ποτέ τίποτα, απαγορέψετε όσο περισσότερες εναλλακτικές έχει, αφήνοντας μόνο αυτές που είναι λιγότερο ενοχλητικές για εσάς.
• Βαρέστε το μέχρι να χαζέψει από τον πόνο και την αγανάχτηση.
• Ακολουθήστε όλα αυτά τα βήματα και μπορεί να μείνει για πάντα εξαρτημένο από εσάς μη μπορώντας να απομακρυνθεί ποτέ από το πλάι σας. Μπορεί όμως και να γυρίσει μπούμεραγκ, δηλαδή να βρεθεί κάποιος άλλος που να το εμπιστευτεί ή να το κολακέψει και τότε δύο τα τινά: είτε που θα δει την απάτη σας και θα σας περιφρονήσει απίστευτα, έστω κι αν μένει κοντά σας υποσυνείδητα σαν ένας εξαρτημένος ενήλικας σε μία σχέση θλιβερή, είτε που θα πέσει σε όλες τις παγίδες που βρεθούν μπροστά του στη ζωή αφού δεν θα έχει αναπτύξει δική του κρίση και τότε όλοι θα λένε τι κρίμα τέτοια οικογένεια να βγάλει τέτοιο παιδί. Και στις δύο περιπτώσεις εσείς θα τη βγάλετε λάδι γιατί κανείς δεν θα κατηγορήσει εσάς, αντιθέτως μάλιστα θα μπορείτε με επιχειρήματα να αποδείξετε ότι τα κάνατε όλα για το παιδί σας.
• Είχα πει ότι δεν θα ασχοληθώ με τις εκλογές, αλλά ο αθεόφοβος έγραψε πάλι.