Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Όχι έτσι

  • Σε είδα εχτές στην τράπεζα, μετά από καιρό.
  • Ποτέ δε σε είχα πολυ-συμπαθήσει, όμως αυτό που αντίκρυσα σε κάνεναν δεν αξίζει.
  • Δεν το κατάλαβα αμέσως, αλλά μόνο όταν πλησίασα να σε φιλήσω σταυρωτά, είδα τα μάτια σου κατακόκκινα και απλανή, το χνώτο σου έζεχνε αλκοόλ και έγερνες εδώ κι εκεί σαν ένας αόρατος αέρας να σε έριχνε.
  • Πρωί-πρωί, μέσα στην τράπεζα, και δε μπορούσες ούτε καλημέρα να ψελλίσεις.
  • Ότι λάθος υπήρχε το έκανες, και τώρα νέος και γέρος, τί σε έχει κάνει τόσο απελπισμένο?
  • Δεν ξέρω ποιός νομίζεις ότι φταίει, αλλά είσαι τριανταπέντε χρονών, αχ βρε Γρηγόρη...

4 σχόλια:

  1. Αν είχες στόχο να γράψεις ποίημα, είναι εκπληκτικό και πολύ δυνατό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλο και περισσότερος κόσμος χάνει τα έρμα του Αθηνά...
    Για το ίδιο επίπεδο διαβίωσης(ή φτώχειας) έχει σημασία αν φτάνεις από κάτω ή από πάνω...
    Το '60 έφταναν εκεί κινούμενοι ανοδικά.Εμείς κατακρημνιζόμαστε από ψηλά...κι αυτό,το 99% δεν μπορεί να το αντέξει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όλοι του φταίνε και κανένας...

    κρίμα γιατί όπως έγραψες και εσύ, είναι μονο 35 χρονών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tι σημασία έχουν οι ηλικίες αν η καρδιά δεν "ζει;;"
    Επέστρεψα...!Σε περιμένω στο χωματόδρομο μου.
    Νένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!