Εμπρός, καλή μου Φαρμακευτική!

• Χρειαζόμαστε τις φαρμακευτικές εταιρείες. Κάνουν το φάρμακο προσβάσιμο.
• Χρειαζόμαστε τις εταιρείες τροφίμων γιατί έτσι έχουμε σταθερή ροή και γεμάτα σουπερμάρκετ.
• Χρειαζόμαστε, τις βιομηχανίες κάθε είδους, χρειαζόμαστε τις τράπεζες για να ρυθμίζουν τις συναλλαγές, για να δίνουν ρυθμό στο πάρε-δώσε.
• Χρειαζόμαστε κάποιους που να είναι επικεφαλής, ώστε να έχουν κάποια συνολική εικόνα, να φέρουν ευθύνη.
• Αλλά πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη στη λειτουργία τους.
• Δε μπορεί να υπερσυσσωρεύουν πόρους αιωνίως, με το τέχνασμα των μελλοντικών χρημάτων, ούτε να ξεγελούν το σύστημα με ψεύτικα λεφτά ή "πράσινες" αναπτύξεις ή "βιώσιμες" πολιτικές.
• Όλα αυτά είναι κόλπα, όπως όλοι γνωρίζουμε, για να διαιωνιστεί η αδικία.
• Δε με ενοχλεί να είναι κάποιος πλουσιότερος από εμένα, αν έχει τέτοια συνείδηση που να κάνει όσα απαιτούνται και ταυτόχρονα να κοιμάται ήσυχος το βράδυ.
• Με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν κάνουν τίποτα. Ή ίσως, αν κάνουν κάτι είναι με το ζόρι, απρόθυμα, προσπαθώντας να γλιτώσουν ότι μπορούν.
• Δεν πρόκειται να γλιτώσει τίποτα! Τίποτα δεν μπορείτε να γλιτώσετε, για ένα και μόνο απλούστατο λόγο: δεν υπάρχει μέρος να επεκταθείς.
• Μέχρι τώρα, όποτε κάποιο σύστημα έφτανε στο κομβικό σημείο όπου η συντήρησή του ήταν ασύμφορη, οι ηγέτες επέλεγαν πάντα την επέκταση, με τελευταίο εκζάμπλ τον χίτλερ που ήθελε ζωτικό χώρο για τη χώρα του. Οι βασιλείς της ευρώπης, έχοντας ξεζουμίσει τους ντόπιους πληθυσμούς μέχρι που πλέον ούτε αίμα δεν είχαν να δώσουν, αντιμέτωποι ενίοτε με αγριεμένα πλήθη, φόρτωσαν του αγανακτισμένους σε καράβια και τους έστειλαν να κάνουν το γύρο της γής, σε αναζήτηση νέων "αγορών", νέων πληθυσμών προς ξεζούμισμα, σα να λέμε.
• Ο καπιταλισμός δεν είναι κάτι το καινούριο, το όνομα απλώς εφευρέθηκε τώρα πρόσφατα.
• Τώρα, να επεκταθείς που?
• Τα μόνα μέρη που έμειναν είναι κάτι άγονα κατσάβραχα, στου διαόλου την κάλτσα, χωρίς άνθρωπους, χωρίς πόρους χωρίς καν ενέργεια.
• Στον ήδη γνωστό και καταπατημένο κόσμο, όλα είναι κορεσμένα. Οι καλλιέργειες είναι πεπερασμένες, κάποια τμήματα είναι απαραίτητο να βρίσκονται σε πόλεμο για την καλή τάξη πραγμάτων άρα τα ξεχνάμε, και η αδηφαγία των ελίτ κινείται με τέτοιους ρυθμούς ώστε ακόμα και στην περίπτωση της Κίνας ή της ινδίας, η πορεία από την εκτίναξη στην παρακμή να πραγματοποιείται εντός πενταετίας, αντί για τον αιώνα (σχεδόν) που είχαν στη διάθεσή τους ευρώπη και αμερική.
• Ο μόνος δρόμος να επεκταθεί κανείς, είναι πλέον προς τα μέσα.
• Προς τα σωθικά μας, μεταφορικά μιλώντας.
• Πολλάκις έχω παραλληλίσει, όπως άλλοι άλλοτε, το σύστημα με σώμα. Στην παρούσα φάση το σύστημα, σαν ένα σώμα στα όρια της εξάντλησης, χωνεύει τα εντόσθια του σε μία τελευταία προσπάθεια να πάει λίγο παρακάτω, μήπως και σωθεί. Δεν έχει παρακάτω. Ακόμα και χωνεύοντας τα σωθικά του, το σύστημα δεν γίνεται να σωθεί αν δεν κοιτάξει να δεί με όσα έχει να πορευτεί.
• Άρα, ότι και αν πεί ο Σαμαράς, ότι και αν σκαρφιστεί η ευρώπη, όποιες και αν είναι οι σχέσεις με το ισραήλ ή την τουρκία, όσο και αν πατήσουν στο λαιμό τους φτωχούς, οι ώρες τους είναι μετρημένες.
• Μία είναι η εναλλακτική, η πραγματική δικαιοσύνη.
• Βγάλε κέρδος αδερφέ μου, αφού τόσο το θες και τόσο σημαντκό είναι για εσένα. Πάρε και την εξουσία να'χεις να πορεύεσαι, να λες ότι είσαι κάποιος, να κομπάζεις στας δεξιώσεις. Εγώ δεν την χρειάζομαι, μου πέφτει μεγάλο το νούμερο. Όμως άλλο η φιλοδοξία κι άλλο να καταστρέψεις τα πάντα για την καύλα σου.
• Ας εχεις μία πισίνα λιγότερη, ένα αυτοκίνητο λιγότερο, ας μην είναι στο γκαράζ η βιολετί λαμποργκίνι, και πήγαινε για καφέ με τον πάρεδρο με την φούξια ή την τυρκουάζ.
• Το ξέρω ότι σου έχουν μάθει ότι χάνοντας ένα, είναι πολύ πιθανό να χάσεις και άλλα στην πορεία, όμως δεν είναι αυτό το θέμα τώρα.
• Το θέμα είναι ότι αν χάσεις τους ανθρώπους μετά δεν μπορείς να τους ξαναφτιάξεις, και από αυτούς προέρχεται ο πλούτος.
• Προτείνω λοιπόν το εξής.
• Καταρχάς, καλά ξεκίνησες να αφαιρείς το φανταστικό χρήμα από τη γύρα. Καλό αυτό, γιατί επαναφέρει την οικονομική δραστηριότητα στις πραγματικές της σχέσεις με την παραγωγή. Επώδυνο, αλλά πλέον δεν υπάρχει μέλλον να υποθηκεύσεις, οπότε πρέπει πάλι να αρχίσουμε στο παρόν να επενδύουμε, και να το κάνουμε σωστά, ώστε να υπάρχει μέλλον μετά από αυτό.
• Το κακό είναι ότι επιχειρείς να το κάνεις αυτό χωρίς να χάσεις ίδιος τίποτα, δηλαδή απλά αφαιρείς το φανταστικό χρήμα από την τσέπη των ανθρώπων, ενώ στο δικό σου πορτοφόλι το αντικαθιστάς με πραγματικό. Εν μέρει σωστό, όμως είναι σα να βγάζεις την πρίζα από το ίδιο σου το σύστημα μηχανικής υποστήριξης. Ναι, για να κερδίζουν χρήμα οι καλομαθημένοι δυτικοί θα αρχίσουν να παράγουν φαγάκι και ενέργεια, αντί να το κλέβουν από τους τριτοκοσμικούς, όμως μην το παρακάνεις γιατί θα σου κάψουν το σπίτι και μπορούν να το κάνουν ακόμα και με κλειστά μάτια. Έχε το νού σου, αγαπητέ καπιταλιστή.
• Μετά την αφαίρεση του φανταστικού χρήματος, είναι ζωτικής σημασίας να δώσεις στους φτωχούς φαγητό και υγεία και σχολείο. Έτσι θα έχει κίνητρο να προσπαθήσει να σου αποφέρει κέρδος, αντί να αυτοκτονεί στα εργοτάξια ή να πουλάει σκόνες στα πεζοδρόμια στις πρωτεύουσές σου.
• Επίσης, ένας χειρωνάκτης που έχει πάει σχολείο, είναι αποδοτικότερος. Αν, πιχί έχεις την κυρία Αθανασία που είναι αγρότισσα στην Πρέβεζα και ρίχνει στα αγγούρια το ζιζανιοκτόνο με τη χούφτα, γιατί κανείς δεν της είπε ποτέ ότι είναι κακό, τότε αμέσως-αμέσως έχεις μία κατακόρυφη αύξηση στους καρκίνους στην περιοχή αυτή, που οδηγεί νέους παραγωγικούς ανθρώπους στα συστήματα υγείας και σε πρόωρες αναπηρικές συντάξεις. Άρα, όχι μόνο δεν γλίτωσες τα έξοδα, αλλά την αμέλειά σου αυτή την πληρώνεις διπλή και τρίδιπλη στο τέλος. Βάλε πόσες Αθανασίες ανά την υφήλιο σου κουτσουρεύουν το εργατικό δυναμικό...
• Ή, άλλο παράδειγμα, έχεις τον τεχνίτη στη Jeanneau να φτιάχνει ντουλάπες στα ιστιοφόρα, με μαεστρία και μεράκι. Όμως δε σου αρέσει, και τον αντικαθιστάς με τον μουσουλμάνο, ο οποίος το μόνο που θέλει είναι φαί και κάπου να φτύσει. (είδαμε και πάθαμε να το κόψουμε στα παπούδια, τώρα πρέπει να εκπαιδεύσουμε και τους αλλοδαπούς!). Έλα όμως που ο μουσουλμάνος δεν το έχει ξανακάνει αυτό και μαθαίνει πάνω στη δική σου επιχείρηση! Κακοτεχνία στην κακοτεχνία, πόσο θα κρατήσεις την πελατεία σου πια? Όχι μόνο χάνεις λεφτά, αλλά προξενείς και ένα σωρό αλυσιδωτές καταστροφές στον κόσμο, από τις πολυδάπανες σε χρήμα και υλικά επισκευές στα καρνάγια των επτά θαλασσών. Μόνο οι κόλλες και τα βερνίκια που χρειάζονται όλα αυτά είναι μία οικολογική καταστροφή από μόνη της. Όχι ότι σου καίγεται καρφάκι, αλλά χωρίς όμορφα δάση και παραλίες, ο ευκατάστατος δεν θα έχει κίνητρο να πάει διακοπές με ιστιοφόρο, κατάλαβες?
• Η σωστή αντιμετώπιση θα ήταν να ανεβάσεις το κόστος παραγωγής στα πραγματικά του επίπεδα, έτσι ώστε να μην μπορεί ο κάθε μπατίρης με δάνειο να αγοράσει ιστιοφόρο, αλλά μόνο όποιος έχει πραγματικά λεφτά να μπορεί να έχει πρόσβαση. Άλλωστε, η ιστιοπλοΐα δεν είναι για όλους, ούτε αποτελεί πρώτη ανάγκη. Οι υπόλοιποι στην ψαρόβαρκα του μπαμπά τους, αλλιώς θέλουμε τρείς αμαζόνιους ξύλο για την Πρέβεζα μόνο. Και χωρίς αμαζόνιο και αμοργό, τουρισμός γιόκ.
• Ανάλογα έξυπνοι πρέπει να φανούν οι επιχειρηματίες σε κάθε τομέα. Δεν πρέπει να το δουν αυτό σαν έξοδο ή απώλεια, αλλά σαν επένδυση. Είναι απαραίτητο να φροντίσουν τον κόσμο σαν να πρόκετιαι για τον κήπο ή το χωράφι τους, όχι για τα μάτια του κόσμου αλλά πραγματικά και ουσιαστικά, ώστε να αποφέρει ώφελος και όχι να απαιτεί ολοένα και μεγαλύτερα ποσά για την συντήρησή του.
• Αν το κάνεις αυτό, αν δηλαδή δώσεις την ευκαιρία στους ανθρώπους να φροντίσουν τον εαυτό τους, τότε δεν θα χρειαστεί να λάβεις άλλα μέτρα, γιατί οι άνθρωποι από μόνοι τους (με την κατάλληλη εκπαίδευση) θα το κάνουν μόνοι τους. Θα φορούν προφυλακτικό για να αποφεύγουν τις ασθένειες και τον υπερπληθυσμό, θα καλλιεργούν τα χωράφια σου χωρίς να τα μολύνουν με τα απόβλητα των νοσοκομείων τους ή των εργοστασίων τους, θα ξέρουν ότι έχουν και αυτοί κάτι να κερδίσουν από όλα αυτά, αντί να παίρνουν στο λαιμό τους εκατόμβες, από απελπισία και μόνο.
• Όλα αυτά, κατανοείς ότι σημαίνουν ένα πράγμα. Σημαίνει ότι δεν θα επιζήσουν όλες οι φαρμακευτικές ούτε όλες οι τράπεζες, ούτε όλοι οι πλοιοκτήτες, ούτε όλες οι βιομηχανίες ελαστικών ούτε όλοι οι κολοσσοί. Για να επιζήσουν όλοι, θα πρέπει να δεχτούν να μοιραστούν μεταξύ τους τα κέρδη, πράγμα που κανείς από αυτούς δεν είναι διατεθειμένος να κάνει. Μπορεί να έχουν τετράκις εκατομμύρια στο λογαριασμό τους, αλλά αν χάσουν έστω και ένα τάληρο, λυσσάνε χειρότερα από ότι αν εγώ ή εσύ χάσουμε δέκα χιλιάδες, οπότε μην περιμένετε και τίποτα διαφορετικό από αυτούς, εκτός από το να ξεκοιλιαστούν σε έναν ανηλεή διπλωματικό-οικονομικό αλληλοσπαραγμό.
• Νομίζουν οι "δυστυχείς" ότι αυτά που έχουν είναι κέρδη, ξεχνώντας, ή ίσως σκόπιμα εθελοτυφλώντας, ότι αυτά στο πορτοφόλι τους είναι στην ουσία πλαστά χρήματα, τόσης αξίας όσο της μονόπολης. Μη σου πω κιόλας ότι αυτή τη στιγμή εγώ κι εσύ έχουμε περισσότερα στο πορτοφόλι μας, πραγματικά. Από την άλλη, ούτε όλοι οι αγρότες, ούτε όλοι οι δάσκαλοι, ούτε όλοι οι απλοί άνθρωποι θα τα καταφέρουν. Κάποιοι θα χάσουν αυτή τη μάχη, αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι οι ιστορικές καμπές.
• Οι στίχοι του άσματος είναι απολύτως επίκαιροι.