Όχι έτσι
- Σε είδα εχτές στην τράπεζα, μετά από καιρό.
- Ποτέ δε σε είχα πολυ-συμπαθήσει, όμως αυτό που αντίκρυσα σε κάνεναν δεν αξίζει.
- Δεν το κατάλαβα αμέσως, αλλά μόνο όταν πλησίασα να σε φιλήσω σταυρωτά, είδα τα μάτια σου κατακόκκινα και απλανή, το χνώτο σου έζεχνε αλκοόλ και έγερνες εδώ κι εκεί σαν ένας αόρατος αέρας να σε έριχνε.
- Πρωί-πρωί, μέσα στην τράπεζα, και δε μπορούσες ούτε καλημέρα να ψελλίσεις.
- Ότι λάθος υπήρχε το έκανες, και τώρα νέος και γέρος, τί σε έχει κάνει τόσο απελπισμένο?
- Δεν ξέρω ποιός νομίζεις ότι φταίει, αλλά είσαι τριανταπέντε χρονών, αχ βρε Γρηγόρη...
Αν είχες στόχο να γράψεις ποίημα, είναι εκπληκτικό και πολύ δυνατό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο και περισσότερος κόσμος χάνει τα έρμα του Αθηνά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το ίδιο επίπεδο διαβίωσης(ή φτώχειας) έχει σημασία αν φτάνεις από κάτω ή από πάνω...
Το '60 έφταναν εκεί κινούμενοι ανοδικά.Εμείς κατακρημνιζόμαστε από ψηλά...κι αυτό,το 99% δεν μπορεί να το αντέξει....
όλοι του φταίνε και κανένας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίμα γιατί όπως έγραψες και εσύ, είναι μονο 35 χρονών!
Tι σημασία έχουν οι ηλικίες αν η καρδιά δεν "ζει;;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέστρεψα...!Σε περιμένω στο χωματόδρομο μου.
Νένη