Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Μοναξιά στη Φραπεδούπολη

  • Οι Λύκοι έπιναν ούζα στο ρεμπέτικο στέκι. Παραπέρα οι Ντάλτον κερνούσαν κρασιά και μπύρες, ενώ το στενό ανέδιδε τηγανίλα.
  • Μία ζωής ξένοι, είχαν φυλακίσει μία σταγόνα μαζί με άλλες σε ένα ποτήρι. Ήταν πολύ όμορφη όπως στροβιλίζονταν γύρω στον πάτο του ποτηριού.
  • Ακούστηκε μία βροντή.
  • Ο Σκρούτζ είπε να κατεβάσουν τις τέντες. Η ματιά του έπεσε τσιγγούνικα στο ποτήρι. Εντάξει, λοιπόν, της είπε νοερά και γκρινιάρικα.
  • Δε χρειάστηκε κάτι άλλο, για να σχεδιάσουν την απόδραση.
  • Περνώντας δίπλα από το τραπέζι, το μανίκι του έριξε το ποτήρι της. Ανάμεσα από το θρύψαλα εκείνη εξαφανίστηκε μέσα στα νερά της βροχής.
  • Μόνο αν ήξερες που να κοιτάξεις θα την έβρισκες, και μόνο ο γεροτσιγγούνης ήξερε.
  • Ανάμεσα από τα πόδια των Λύκων, έβαλε το μπαστούνι του δίπλα της μην την πατήσουν.
  • Ένα νεύμα, γυάλισε ανάμεσα στο βρεγμένο πλακόστρωτο και χώθηκε σε μία χαραμάδα.
  • Ο Σκρούτζ σήκωσε το βλέμμα και το μπαστούνι. Μπήκε κάτω από τις τέντες και είπε να μαζέψουν τα σπασμένα.
  • Γιατί να έχει σημασία μία σταγόνα, σκέφτηκε.
  • Να όμως που το πλακόστρωτο δεν ήταν πια το ίδιο.

1 σχόλιο:

Βράζει το καζάνι!