Λόγω Νίκου

• Σκεφτόμουν πριν από λίγες ημέρες τους ανθρώπους που άλλαξαν τον κόσμο, με αφορμή το ξεδιάλεγμα βιβλίων που έκανα στη βιβλιοθήκη του άρη, ο οποίος μάλλον θα κάνει καιρό να ξαναδιαβάσει βιβλίο, λόγω που βρήκε δουλειές με φούντες, σχεδόν κυριολεκτικά και οπωσδήποτε μεταφορικά.
• Κοιτούσα ποιά βιβλία θα κρατούσα, μιας και ο Άρης δεν τα θέλει πια, και είδα διάφορα πολιτικά, κάποιες βιογραφίες και αρκετά περί αρχαίων ελλήνων σοφών. 
• Μερικά τα ήξερα, άλλα όχι και για πολλά ακόμα είχα μία γενική ιδέα, ενώ δεν ήταν και λίγα αυτά που είχα διαβάσει πριν από κάτι
  
   αιώνες και τα θυμήθηκα εκεί, επί τόπου.
• Είναι περίεργο αυτό που συμβαίνει, όταν σκοντάφτεις πάνω σε βιβλία παλιά και τα βλέπεις από άλλη οπτική γωνία, όχι αυτή του περίεργου νέου αλλά του έμπειρου ενήλικα. Και βλέποντας αυτή την αλλαγή πάνω μου, αν και δεν είμαι και τόσο έμπειρη από τη ζωή όσο θα φαντάζεται κανείς ακούγοντάς με, είπα μέσα μου ότι, να που αυτό δεν το ήξερα και να που το έμαθα.
• Διαβάζοντας αυτές τις βιογραφίες, λοιπόν, σε νεαρή ηλικία, είχε γεννηθεί μέσα μου η επιθυμία να αλλάξω τον κόσμο κι εγώ, όπως όλες αυτές οι προσωπικότητες, να αφήσω το χνάρι μου να μην είναι το πέρασμά μου από τη γή μάταιο ή αδιάφορο αλλά σημαντικό και σπουδαίο.
• Πολλές βιογραφίες παρεμβλήθηκαν, πολλές όχι μόνο γραπτές αλλά και δια ζώσης ορισμένες τις είδα να εκτυλίσσονται,  άλλες μυθικές και άλλες κοινότοπες και άλλες χαμένες στα βάθη του χρόνου. Μετά από όλες αυτές τις βιογραφίες, είδα ότι οι μεγάλες ψυχές που άλλαξαν τον κόσμο δεν το έκαναν για να αλλάξουν τον κόσμο αλλά για να ικανοποιήσουν κάτι που υπήρχε μέσα τους, ένα άσβεστο ταλέντο, μία ακατανίκητη περιέργεια, έναν πόθο ή αρκετές φορές μία τρελή, τρελή ιδέα.
• Δεν σκέφτονταν κάτι όπως "εγώ τώρα θα αλλάξω τον κόσμο" αλλά περισσότερο κάτι όπως "κι αν κάνω αυτό τί θα γίνει;" ή ίσως "αν δεν το κάνω θα σκάσω!", πολύ συχνά κόντρα στην κοινή αποδοχή και όχι για χάριν αυτής όπως νομίζουμε ότι είναι δυνατόν να αλλάξει ο κόσμος.
• Και τελικά κάνοντας αυτό στο οποίο ήταν καλοί και τους άρεσε, παρά τις προτροπές των δικών τους και συχνά εις βάρος της προσωπικής τους ζωής, άλλαξαν τον κόσμο κατά λάθος στην ουσία και έτσι, παρά τα ελαττώματα τους και παρά τις υπόλοιπες ανθρώπινες αδυναμίες τους, δεν έμειναν στην ιστορία ώς εγωιστές, ανασφαλείς ή ματαιόδοξοι, όπως μάλλον θα ήταν όπως κι εμείς οι μη-αλλάξαντες τον κόσμο, αλλά έμειναν στην ιστορία ως νεύτωνες, πυθαγόρες, φλέμινγκ, ένα σωρό άλλος κόσμος.
• Κάπου εκεί αναρωτήθηκα επίσης που πήγε αυτός ο ενθουσιασμός που είχα κάποτε για διάβασμα.
• Δεν είναι μόνον ότι δεν "τρώω" τα βιβλία όπως παλιά, αλλά ούτε καν στο διαδίκτυο, ούτε στις εφημερίδες, ούτε το τουήτερ και το φέσημπουκ, ούτε τα άρθρα ούτε τα δοκίμια, ούτε τίποτα, όλα τα βρίσκω ίδια και επαναλαμβανόμενα, όλα τα βρίσκω χιλιοειπωμένα, ειδικά τις νεο-ελληνικές άναρθρες κραυγές και όπως έλεγα σε μία συζήτηση με άτομο εκ της βλογόσφαιρας, όλα μου φαίνονται θλιβερά, σαν να είναι η πραγματικότης υπό την επήρρεια μίας λουντεμίασης, από την τέχνη, τα μμε, τη πολιτική και τις σειρές, μέχρι ακόμα και τις απλές καθημερινές επικοινωνίες, μία ανόητη μιζέρια του στύλ που έλεγα ότι επιτέλους θα ξεφορτωνόμουν αλλά με πρόλαβε η κρίση και γέμισε ο τόπος χαμηλοβλεπούσες και χαμηλοβλεπούσους, από τη μία, και  μαϊντανούς της επανάστασης, γεμάτους κλισέ από το "ένα παιδί μετράει τ'άστρα" σα να μην πέρασε ένας αιώνας από τότε.
• Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό, ένιωσα.
• Διαβάσματα σημαντικά, περί θρησκείας και πολιτικής, περί ιδεολογίας και ιστορίας, απλά δεν με ενδιαφέρουν άλλο.
• Απόρησα με τον εαυτό μου.
• Η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό, με είχε απασχολήσει το εξής ερώτημα, το κατά πόσο είμαστε προϊόντα ή παραγωγοί των αναγνωσμάτων μας. Επιλέγουμε τα αναγνώσματά μας βάσει της φύσης μας, της προσωπικότητας και των γούστων μας, αλλά πιο σημαντικό από όλα βάσει των ήδη σχηματισμένων ιδεών μας, πράγμα που σημαίνει ότι διαβάζοντας δεν μαθαίνουμε κάτι νέο ούτε αλλάζουμε το ποιοί είμαστε, αλλά περισσότερο επιβεβαιώνουμε όσα ήδη ξέρουμε και, αν είμαστε τυχεροί, ίσως τα εμπλουτίσουμε λιγάκι, αλλά στην ουσία διαβάζουμε όσα μας κάνουν να νιώθουμε ωραία.
• Και αναρωτήθηκα, πόση πνευματική ώθηση χρειαζόμαστε για να κάνουμε το αυτονόητο; Πόση πνευματική ώθηση χρειαζόμαστε για να κάνουμε σωστά και καλά τη δουλειά μας, για να ζήσουμε τη ζωή μας ή για να βοηθήσουμε τον διπλανό μας; Ποιά ποσότητα τέτοιου πνευματικού "καύσιμου" χρειάζεται ο κάθε ένας από εμάς απλά και μόνο για να μπορεί να ζήσει στην κοινωνία των ανθρώπων ως απλός άνθρωπος, πόσο μάλλον για να αλλάξει τον κόσμο;
• Μία μητέρα, πόσα διηγήματα της λένας μαντά χρειάζεται για βρεί το σθένος να πλύνει τα πιάτα σήμερα;
• Η απάντηση είναι : κανένα.
• Τα βιβλία δεν είναι για να αλλάξουν τον οποιονδήποτε. Είναι απλά για να μας αρέσουν και ένα σωρό άνθρωποι που δεν διάβασαν τίποτα είχαν καλές ζωές, από όσο μπορεί κανείς να κρίνει τη ζωή του άλλου. Αυτοί που διαβάζουν τα βιβλία φυσικής δεν είναι αυτοί που χρειάζονται να τη μάθουν αλλά αυτοί που ήδη την ξέρουν και την εκτιμούν, αυτοί που ήδη είναι φυσικοί, ένα παράδειγμα εκ του προχείρου.
  
• Άρα, αν δεν διαβάσαμε ένα εκπληκτικό άρθρο ή ίσως ένα συνταρακτικό βιβλίο, αυτό που χάσαμε ίσως ισοδυναμεί με την κουβέντα με έναν φίλο που δεν κάναμε ή με ένα ποτήρι κρασί που δεν ήπιαμε, μιας και το ποιός είμαστε δεν αλλάζει αλλά μόνο παλιώνει και είναι πολλοί οι τρόποι να γίνει αυτή η "ζύμωση" για τον κάθε έναν μας ξεχωριστά, και το διάβασμα είναι μόνο ένας από αυτούς.
• Άλλοι πρέπει σαν τραγικοί ήρωες να βουτηχτούν στα κρίματα, άλλοι στην βιοπάλη, άλλοι στις ιδέες και στις δράσεις. Άλλοι δεν ωριμάζουν ποτέ, όσο κι αν διαβάσουν, όσο και αν παλαίψουν ή αν δράσουν και όλοι οι μορφωμένοι σφαγείς της ιστορίας αποτελούν παράδειγμα για αυτό, για να μην αναφέρω τους νεο-μαϊντανούς που διαβάζουν τίτλους για να λένε ότι τους διάβασαν και μετά κάνουν σόπινγκ θέραπι για να συνέρθουν από το σοκ πρωτού πάνε στο κλαμπ να επιδείξουν την θαυμαστή τους νεο-αποκτηθείσα ευκαιρία για προβολή με συνοδεία μοντέρνου ποτού και επίσης μοντέρνου γκόμενου σε στύλ αρτιστίκ.
• Για να μην αναφέρω και τους ψωνισμένους δήθεν ιδεολόγους που επειδή διαβάσαν κούντερα ή νίτσε σνομπάρουν τους λοιπούς και νομίζουν ότι όποιος διαβάσει είναι μπήχτης και πολύς ενώ όποιος δουλεύει και παράγει έργο στην κοινωνία είναι χειρωνάκτης και του μιλούν λες και η ντομάτα που τρώει με περισσό στύλ δε βγαίνει από το χώμα και την κοπριά αλλά έπεσε από τον ουρανό γυαλιστερή με παρθενογέννεση για να μην λερώσει τα χέρια του ο ψωνισμένος. Καλός και ο κούντερα, αν και εγώ δεν τον αντέχω, αλλά η καλλιέργεια είναι στο ήθος και το ήθος δεν διαβάζεται.
• Αλλά είναι μέσα στην ειρωνία της ζωής, να πρέπει πρώτα να έχεις ζήσει για να καταλάβεις τί σήμαινε η αρχή και να έχεις διαβάσει ένα σωρό βιβλία για να δείς ότι τελικά δεν ήταν και τόσο σπουδαίο να διαβάζεις, μιας και η ζεστασιά που σου προσφέρουν δεν είναι επειδή γίνεσαι καλύτερος αλλά επειδή σου αρέσει η ιστορία που διαβάζεις.