Ένα για την αχαρακτήριστη (με παρένθεση)

• Μπήκε η αχαρακτήριστη εκεί.
• Δεν το έκανε ελαφρά τη καρδία ούτε την κορόιδεψε κανείς. Εν γνώσει της ότι οι συνθήκες είναι έτσι, εκούσια πήγε και χώθηκε.
• Δεν υπολόγισε ούτε τις συνέπειες, ούτε το πόσο ανακατωσούρα και αναστάτωση προξένησε σε ένα σωρό ανθρώπους, ούτε τι θα σήμαινε αυτό στο μέλλον, παρά μόνο ότι αυτό τη βόλευε εκείνη τη στιγμή, γιατί εκείνη τη στιγμή ούτε την ενδιέφερε άλλο εκτός από την πάρτη της, ούτε ήξερε αυτά που η εμπειρία της έχει διδάξει τώρα.
• (Όπως ο τάκης. Μπήκε ο Τάκης στο δημόσιο. Ούτε και αυτός το έκανε εν αγνοία του. Ήξερε τι συμβαίνει και πως έχουν τα πράγματα εντός συστήματος. Ήξερε ότι ο επίσημος μισθός είναι τόσο, αλλά ότι με τα διάφορα επιδόματα ανεβαίνει σε επίπεδο που να μπορεί κανείς να ζήσει, κάπως.
• Ωστόσο, ο όρος "να ζήσει κάπως" γίνεται διαφορετικά αντιληπτός από τον κάθε έναν. Αλλιώς τον καταλαβαίνει η γιαγιούλα που χρειάζεται, νοίκι, φάρμακα και φαγητό να ζήσει αλλά ακόμα κι αυτά με το ζόρι και μετά βίας τα έχει ή ίσως και να μην τα έχει, κι αλλιώς το αντιλαμβάνεται η ντίβα του γραφείου, που θεωρεί δεδομένο ότι αν δεν πας σαββατοκύριακο στα ζαγόρια με 4επί4 και όλα τα κομφόρ τότε δεν έχεις μούτρα να βγείς στην κοινωνία των μουράτων.
• Διότι, κυρία μου, δεν μπορείς να μου κλαίγεσαι και την επόμενη στιγμή να περνάς ένα μήνα από νησί σε νησί, μύκονο πάρο κι αμοργό. Δεν μπορείς να μου κλαίγεσαι και μετά να κάνεις εμφανίσεις με περιβολή των 1500 ευρώ ημερησίως, αν υπολογίσεις το παπούτσι, το σκουλαρίκι, τη τσάντα, τη ζώνη, την αλυσιδίτσα ενθύμιο απο τις διακοπές στην ινδία και το φουλάρι και το κινητό με το χαϊμαλί να κρέμεται, γιατί κινητό χωρίς χαϊμαλί δεν υφίσταται στον κόσμο του στύλ. Δεν μπορείς να κλαίγεσαι ότι δεν βγαίνεις και το αυτοκίνητό σου να καίει τριχίλιαρο μηναίως. Και δεν απευθύνομαι σε βουλευτή, αλλά σε ντόπιο επιχειρηματία που θεωρεί τον εαυτό του φυσιολογικό άνθρωπο της μεσαίας τάξης, και ότι έχει πληγεί από τα μέτρα.
• Το ίδιο πάθαν και οι γιατροί και οι δάσκαλοι και οι μαθηματικοί και τώρα ζούνε όλοι με αυτό που ίδιο θεωρούν ως "τρείς κι εξήντα", πράγμα που δεν αρμόζει καθόλου σε καποιον που έγινε ότι έγινε γιατί θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό για οτιδήποτε άλλο εκτός από εργασία με στύλ.
• Γιατί πολλοί από αυτούς που μπήκαν στο δημόσιο, το έκαναν έχοντας συγκεκριμένες προοπτικές στο μυαλό τους: θα κάνω αυτό το πρωί επισήμως, και το απόγευμα θα κλέψω και τη δουλειά από κανέναν άλλον, παρόλο που είναι παράνομο να έχεις άλλη απασχόληση όταν δουλεύεις στο δημόσιο, γιατί δε μου φτάνει να βγάζω το μήνα, θέλω και πχιότητα. Θέλω να ζήσω και σαν τον αγά.
• Και έρχεσαι, ο αδικαιολόγητος, να μου ζητήσεις έκπτωση πέντε ευρώ, γιατί τέτοιος είσαι: να στερήσεις πέντε ευρώ από εμένα για να εξοικονομήσεις για να εξασφαλίσεις τις ανέσεις προς το ζήν σου, την υπερκατανάλωση ηλεκτρικού και νερού για την πισίνα και τα καθημερινά τραπεζώματα στους κάθε είδους φίλους σου, μην και δεν βγάλεις από εμένα την εισφορά ακίνητης περιουσίας την οποία πολύ άδικη τη βρίσκεις, παρόλο που τόσο καιρό εκτός που την είχες αδήλωτη, είναι και παράνομη, μέσα στο δάσος που καταπάτησες.
• Αλυχτάς?
• Αλύχτα όσο θές.
• Γιατί την ίδια στιγμή, αλυχτάει και κάποιος που πραγματικά έχει λόγο να αλυχτάει, η Ρούλα με τα τέσσερα παιδιά, που είναι άνεργη κι αυτή και ό αντρας της, και που κάνει ίδια δουλειά με την απογευνατινή σου, μόνο που εκείνη έχει έξι στόματα να θρέψει, ενώ εσύ κλέβεις τη δουλειά της για το στύλ που θεωρείς κεκτημένο σου, παλιο-επηρμένη πατσαβούρα.
• Που εκφέρεις και γνώμες, καθισμένη με το συνολάκι πίσω από το γραφείο, το άδειο, σε υπηρεσία που δεν υπάρχει και κανέναν δε βοηθάει.) Μόλις τελείωσε η, ομολογουμένως μεγάλη, παρένθεση.
• Και μου λές ότι περνάς δύσκολα, ότι δεν έχεις πάει πουθενά εδώ και τρείς μήνες, ότι έχεις πιεστεί πολύ κι ότι έχει πέσει γκρίνια στο σπίτι, και ότι έχεις ανάγκη να ξεφύγεις. Ότι ο άλλος, ο δικός σου δεν αντέχει άλλο την πίεση, και ότι είσαστε πολύ στεναχωρημένοι και ότι βαρεθήκατε τις δυσκολίες.
• Να πας στο λίντλ, κυρία μου, να αγοράσεις οκτώ κιλά μακαρόνια με δύο ευρώ, αντί να σερβίρεις μανιτάρια ογκρατέν και σουφλέ σοκολάτας για μετά. Έτσι εννοείς εσύ τις δυσκολίες? Να πάρεις το μικρό αυτοκίνητο που θέλει πενήντα ευρώ το γέμισμα και βγάζει δύο εβδομάδες, όχι το μεγάλο, το τζιπ, που θέλει ένα κατοστάρικο στη καθισιά του, για να μη σου πούνε ότι δεν έχεις και χάσεις το ίματζ σου. Είχες και στο χωριό σου ίματζ? Τσουράπω?
• Όχι τίποτα άλλο, αλλά ξέρω από ποιο χωριό είσαι και εκεί ίματζ δεν είχε, μόνο λάσπη και κουκούτσες κι αγριλιές.
• Εκεί που μπήκες, μπήκες εν γνώσει σου. Όλοι σου φώναζαν "Μη!" αλλά εσύ δεν άκουγες κανέναν και νόμιζες ότι όλα τα ξέρεις. Έλεγες ότι έχουμε παρωχημένες απόψεις και ότι είμαστε κολημένοι και μας αράδιαζες ατάκες από το βιβλίο της σχολής σου, για να δείξεις ότι ξέρεις καλύτερα από εμάς, περιφρονητικά πετώντας ατάκες, βαθύτατα φιλοσοφημένες, του κούντερα μάλιστα, θεωρώντας ότι εμείς δεν τον ξέρουμε αυτόν.
• Και όταν "ζορίστηκες" που τα πράγματα δεν πήγαιναν τελικά όπως με πονηριά και περισσή εξυπνάδα είχες "μαγειρέψει", αγανάκτησες από την αδικία και ξέσπασες πάνω μου, λέγοντάς μου ότι δεν ξέρεις πως αξιολογώ τα πράγματα, ότι κάνω απανωτά λάθη και μετά από την ενοχή σου με απέφευγες, δεν ήθελες καν να μου μιλήσεις, χωρίς εγώ να προλάβω να πώ τίποτα.
• Κι όταν τελικά αρρώστησες από την αρρώστια του πολύ φαγητού και του πολύ ποτού, με ζήλεψες και μου είπες ότι εμείς είμαστε τυχεροί που έχουμε καλό μεταβολισμό.
• Μα, τι ξόανο που είσαι...
• Οι συνέπειες των δικών σου πράξεων είναι που σε έφεραν εδώ, και όχι το τί θα πω εγώ (να θυμάσαι, εγώ ποτέ δεν σου είπα τίποτα, ούτε κριτική σου έκανα, ούτε σου καταλόγισα τίποτα: μόνη σου με αποφεύγεις, από δική σου ενοχή)
• Νομίζεις μάλλον ότι αν αποφύγεις εμένα, θα αποφύγεις και τις συνέπειες.
• Νομίζεις ότι επειδή ζω διαφορετικά, ίσως σε κρίνω.
• Για κάνε ένα ριπλέη στο μυαλό σου και θα δείς ότι όλα όσα νομίζεις ότι έχω πει, τα έχεις εσύ πεί πρώτα, ότι όλες οι παρεξηγήσεις έγιναν επειδή προεξόφλησες ότι θα πω κάτι, χωρίς να το πώ εγώ.
• Μιλάμε για πολλές ενοχές.
• Ξέρεις όμως κάτι?
• Δεν ευθύνομαι εγώ αν ντρέπεσαι για τις επιλογές σου, ή αν έχεις τύψεις ή αν τελικά το πλάνο δε σου βγήκε όπως υπολόγιζες, αν τελικά δε ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Αυτό είναι κάτι που εσύ θα το χειριστείς.
• Όσον αφορά εμένα, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μην βγάζεις πάνω μου τα συμπλέγματά σου, να μην βάζεις λόγια στο στόμα μου και να είσαι σωστή απέναντί μου, τουλάχιστον σε τυπικό επίπεδο, μιας και η ανασφάλειά σου δε σου επιτρέπει να ανοιχτείς ουσιαστικά.
• Κι αν νομίζεις ότι εγώ όλα τα έχω, ή ότι όλα μου ήρθαν βολικά, σου λέω ότι δεν είναι έτσι. Άλλαξα πολλά πράγματα πάνω στον εαυτό μου, ώστε να αλλάξει το περιβάλλον μου, ώστε οι σχέσεις μου να είναι ήρεμες και όχι θυελλώδεις. Αυτό κόστισε και κάποια πράγματα τα έχασα, κι εγώ εν γνώσει μου. Για εμένα άξιζε τον κόπο.
• Όμως, μη μου λές ότι δεν κόστισε, ούτε ότι ήμουν τυχερή, ούτε ότι τα έχω εύκολα, γιατί εγώ άκουσα τη λογική και δέχτηκα να πληρώσω το κόστος, όταν εσύ έπαιζες το βιολί σου και έκανες την μεταμοντέρνα γκόμενα με τα ακριβά γούστα.
• Και, όπως το βλέπω, κρίνοντας από το ρηχό σου χαρακτήρα και από την οπορτουνιστική σου κοσμοθεωρία, γιατί σε έχω διαβάσει από καιρό και ξέρω τι είσαι, σε λίγο θα έρθεις με ύφος να μου κάνεις κύρηγμα για αυτά που όλοι σου λέγαμε εδώ και χρόνια αλλά δεν άκουγες, πλασάροντάς τα με αγανάκτηση ως δική σου εμπειρία, αλαζονική μουχρίτσα.
• Να ξέρεις δεν θα σου απαντήσω.
• Γιατί ώς τώρα, ότι έπαθες το έφερες στον εαυτό σου με πείσμα και επιμονή, οπότε και ότι πάθεις στο μέλλον θα είναι και πάλι δικό σου κατόρθωμα.
• Όμως, επειδή κι εγώ άνθρωπος είμαι, και οι κουβεντούλες που μου έχεις πει κατά καιρούς έχουν μαζευτεί, θα σου θέσω μία προϋπόθεση:
• Ξέρω ότι οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια και όχι κριτική. Θα σε βοηθήσω.
• Αλλά μόνο αν το ζητήσεις.
• Για να το κάνεις αυτό θα χρειαστεί να συνειδητοποιήσεις πολλά, πάρα πολλά πράγματα.
• Για να σε δούμε, λοιπόν.