Υπό το πρίσμα μου

• Το πασόκ, έθεσε το θέμα.
• Βέβαια, το θέμα προϋπήρχε, και όσοι είχαν μάτια να βλέπουν τι συμβαίνει, ήξεραν ότι κάποτε αυτό θα ερχόταν, με το ρυθμό που βάδιζε η ελληνική συστεμική στρέβλωση. Πολλοί, ωστόσο, έλπιζαν ότι κάπου, κάποιος τα έχει προβλέψει και τα έχει σκεφτεί όλα αυτά, ότι κάπου υπάρχει κάποιο σχέδιο, ότι στο σκάσιμο της φούσκας θα υπήρχε αλεξίπτωτο, κάποιο εναλλακτικό σχέδιο.
• Κάτι.
• Προφανώς δεν υπάρχει. Εδώ δεν υπάρχει νόμος που να προβλέπει πως να πάρεις απόπλου την κυριακή, θα υπάρχει για κάτι τόσο πολύπλοκο όσο μία χώρα σε κρίση?
• Δεν υπήρχε κανείς που να διαβάζει έστω και μία εφημερίδα που να μην το έβλεπε να έρχεται.
• Όμως όταν πηγαίναμε στην τράπεζα, η τράπεζα αντί να μας πεί "δεν σου δίνω δάνειο διότι δεν είμαι σίγουρη για το μέλλον" σου έδινε ευκολίες και δωράκια και παροχές, οπότε κι εσύ, ο μη-οικονομολόγος, σκεφτόσουν ότι για να δίνει η τράπεζα, τότε μάλλον κάτι θα ξέρει. Και αφού η τράπεζα έδινε, εσύ, εγώ, τα παίρναμε. Μάλλον δεν θα συμβεί ακόμα, λέγαμε.
• Ξέραμε όμως ότι κάποτε θα συνέβαινε.
• Και ενώ ο κωστάκης, αν είχε την πρόθεση να το κάνει, δεν τα κατάφερε για διάφορους λόγους, ο γιωργάκης το έκανε.
• Έθεσε το θέμα: που πάμε?
• Ως πότε θα τσουλάει, ένα σύστημα ελαττωματικό απεξαρχής?
• Και λέω απεξαρχής, διότι από τους πρώτους, εκείνους που έβαλαν τα θεμέλεια της νέας ελλάδας, ηγέτες, ήταν όλοι ειδικά διαλεγμένοι ώστε να κάνουν ορισμένα πράγματα που κάποιους βόλευαν. Εξ αρχής, ο στόχος δεν ήταν να γίνει η ελλάδα ένα τέλειο κράτος, αλλά να υπάρχει κάτι ανάμεσα στην ανατολή και στην ευρώπη, με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος για τους επενδυτές, παράλληλα.
• Για αυτό και οι περισσότερες κυβερνήσεις ήταν εξ αρχής και εξ ορισμού πουλημένες, φερέφωνα και ιδεοκάπηλοι, μέρα με τη μέρα στήνοντας ένα σκηνικό που να εξυπηρετεί κάποιες σκοπιμότητες.
• Όλοι οι πόλεμοι, και δεν ήταν λίγοι, είχαν αυτό το σκοπό, να γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει, να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες, οι συμφέρουσες συνθήκες.
• Κι έτσι, είχαμε κάποιον που είπε όχι με σκοπό να μας αφήσει να φάμε τα μούτρα μας και πολύ ξεβολεύτηκε όταν αυτό δε συνέβη, είχαμε κάποιον που για να δημιουργήσει τις υποδομές που προβλέπονταν μας έβαλε στο γύψο, αλλά είχαμε και κάποιους άλλους που μας προόριζαν για άλλο αφεντικό και μας έβαλαν να σκοτωθούμε αδερφός με αδερφό, για πολλά απαίσια χρόνια.
• Στην ελλάδα το ματοκύλισμα κράτησε πολλά, πάρα πολλά χρόνια μία το ένα μία το άλλο, και πάντα οι απλοί άνθρωποι σκοτώνονταν για χάρη του ενός πλάνου ή του άλλου.
• Έτσι είναι η εξουσία, τι να κάνεις... Για αυτό όλοι παλεύουν να την αποκτήσουν, για να έχουν την τύχη την καλή και όχι να είναι αναλώσιμοι του ενός και του άλλου πατριδέμπορου.
• Ωστόσο, η ζωή τελικά έφτιαξε και στην ελλάδα ήρθε ειρήνη και καλοπέραση. Το παρακάναμε, με ενθάρρυνση των "σοφών" ηγετών μας, φάε-εσύ-να-φάω-κι-εγώ, αλλά από την άλλη κανείς δεν μας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό για να φάμε το μέλι: με δική μας ευχαρίστηση το κάναμε, απλά και μόνο επειδή όλοι το κάνουν, επειδή οι συνέπειες δεν ήταν άμεσα ορατές, επειδή είχαμε σιχαθεί να μας κλέβουν οι πολιτικοί. Μέσα στη ζούγκλα της ασυδοσίας, μόνο διορισμένος και με δεύτερη δουλειά έβγαζες το μηνιάτικο, οπότε αφού σε διόριζαν εσύ έλεγες ευχαριστώ και δεν έβγαζες άχνα μετά, φοβούμενος μην το χάσεις και αυτό.
• Ξέραμε όμως ότι είναι πολύ καλό για να κρατήσει, ότι πάντα κάποτε έρχεται ο λογαριασμός. Ξέραμε ότι όταν δεν υπάρχουν κανόνες, τότε πάντα το παιχνίδι τελειώνει με μακελειό.
• Προσωπικά, οι μόνοι με τους οποίους είχα συζητήσει και δεν είχαν ιδέα, ήταν κάτι ανεπάγγελτοι που ζούσαν από τα νοίκια των σπιτιών του μπαμπά τους, και τα ανήλικα. Οι δύο κατηγορίες αυτές, κοιμόντουσαν στα χαμομήλια γιατί δεν είχαν γνωρίσει τον πραγματικό κόσμο. Ακόμα κι αν αντιλαμβάνονταν ότι παλιά χρειάζονταν τόσα το μήνα ενώ τώρα τα διπλάσια, εφόσον πλήρωνε ο μπαμπάς, δεν σκοτίζονταν και όλα καλά.
• Τώρα, ο γαπ, είχε τα γκάτς (οδηγίες) να θέσει το θέμα.
• Μέχρι τώρα, όμως, αυτά που πρέπει να γίνουν δεν τα έκανε, παρά μόνο έθεσε μερικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς σε κίνηση, κι αυτούς όχι επαρκώς.
• Αυτά που θέλει η ελληνική πραγματικότητα είναι αυτά που δυσκολεύεται να εφαρμόσει, το συγύρισμα των ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, η νομοθετική επανάσταση (να υπάρχουν εφαρμόσιμοι, ρεαλιστικοί και επίκαιροι νόμοι) η αλλαγή σε παιδεία και υγεία, η οργάνωση των υποδομών σε βιώσιμα και παραγωγικά επίπεδα.
• Φωνάζουμε, διότι στην ως τώρα κατάσταση μόνο με τη ρεμούλα επιβιώναμε και τώρα που μας την κόβουν δεν μπορούμε να διανοηθούμε τη ζωή χωρίς αυτή. Και, εν μέρει έχουμε δίκιο, γιατί οι ουσιαστικές αλλαγές θέλουν χρόνο που δεν έχουμε όλοι στη διάθεσή μας.
• Οι προεκτάσεις αυτής της δήλωσης, είναι τρομακτικές.
• Φαίνεται ότι υπάρχει μία ελπίδα.
• Φαίνεται ότι βολεύει την ευρώπη να γίνει η ελλάδα πραγματικό κράτος, με πραγματικούς νόμους και λειτουργικό σύστημα που να είναι λειτουργικό στα αλήθεια.
• Και φαίνεται ότι ο γαπ είναι αυτός που υποσχέθηκε να το κάνει.
• Οι υπόλοιποι φαίνεται ότι τον στηριζουν, δια της ανυπαρξίας τους: βγαίνουν και μιλάνε σαν εξωγήινοι, ώστε να φαίνεται ότι ο γαπ είναι ο εξυπνότερος.
• Όπως όλοι γνωρίζετε, το επιτελείο της νδ είναι έτσι διαλεγμένο ώστε, εκτός από τα οργανωμένα κομματόσκυλα, κανείς άλλος να μην τα έχει περί πολλού (βαρβιτσιώτης, η καλογιάνη, ο άρης, ο αβραμόπουλος, κοκ, όλοι τους ανύπαρκτοι και ανερμάτιστοι, χωρίς ικανότητα. δλδ, ο καλύτερος από τη νδ είναι ο αντωνάκης?) οπότε το δίλημμα είναι όχι σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, αλλά γαπ ή τίποτα, γιατί ο αντωνάκης είναι ένα τίποτα.
• Το σκηνικό είναι έτσι στημένο ώστε να οδηγεί μόνο σε μία κατεύθυνση.
• Αν ο γαπ δεν φέρει εις πέρας την αποστολή του, τότε κάποιος άλλος θα το κάνει. Η ντόρα? Ο Λοβέρδος? Εγώ? Ο δόχτορας?
• Ένα είναι το σίγουρο, από ότι δείχνει η αμείλιχτη επικαιρότης, ο γαπ πράγματι δεν ενδιαφέρεται για την καρέκλα, και κάνει τα πάντα για να μην την ξαναέχει.