Πολιτική είναι το πως ζούμε την κάθε μέρα και το τι κάνουμε με τα λεφτά μας
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011
Το παστίτσιο του έρωτα
Είναι μέσα στην αρμονία που διέπει όσα υπάρχουν, να αναλογεί το καθε ένα σε κάτι άλλο, το ένα να προκύπτει από το άλλο και τελικά όλα να μοιάζουν αναπόφευκτα μεταξύ τους. Όλοι, είμαστε απόγονοι μίας γωνίας. Οι άνθρωποι από νωρίς είδαν όλες αυτές τις συμπτώσεις και τις χρησιμοποίησαν με πολλούς τρόπους, μέσα στην τέχνη, μέσα στη ζωή την ίδια και μέσα στη διδαχή τους, το να παρομοιάζουν δηλαδή το ένα πράγμα με κάτι άλλο.
Ένα από τα ποιό αγαπημένα θέματα είναι ο έρωτας και ένα από τα πιο πρόχειρα παραδείγματα είναι το φαγητό.
Άλλοι παρομοιάζουν τη ζωή με το γεύμα, άλλοι λένε ότι η αγάπη περνάει από το στομάχι και άλλα τέτοια, όμως κάποτε σε μία συζήτηση περί έρωτος αναφέρθηκε το ότι ο έρωτας δεν περνάει από την τροφή αλλά είναι σαν το παστίτσιο.
Η ζωή, ο έρωτας, υποστηρίχθηκε, είναι σαν το παστίτσιο.
Ή θα κοπιάσεις και θα το φτιάξεις, ή δεν θα κοπιάσεις και δεν θα το φτιάξεις.
Και μάλιστα υπάρχουν πολλοί τρόποι να το φτιάξεις, ανάλογα με το ποιός είσαι.
Θα διαλέξεις με φροντίδα το φρεσκότερο βούτυρο και γάλα για τη μπεσαμέλ, το πιο διαλεκτό κομμάτι κρέας για τον κιμά, τα πιο μυρωδάτα μπαχαρικά, γαρύφαλλο και κανέλλα, αν αυτό σου ταιριάζει. Θα απολαύσεις το πως πήζει όμορφα η κρέμα στο κατσαρολάκι, καθώς με τρυφερότητα την ανακατεύεις απαλά, να μην έχει ούτε ένα τόσοδά κομπαλάκι. Θα διαπιστώσεις με ικανοποίηση τη φρεσκότητα του κιμά καθώς αυτός θα αναδύει το άρωμά του στο τσιγάρισμα, θα ευφρανθείς σα θεός όταν το σβήσεις με κρασάκι πάνω στο καραμελωμένο κρεμμυδάκι και τα πιπέρια με τις κανέλλες, θα προσθέσεις φρέσκια ντομάτα και μετά τα μπαχαρικά. Ακόμα και η αναμονή για το τελικό αποτέλεσμα, καθώς τα αρώματα ξεχύνονται από τον φούρνο, είναι και αυτή από μόνη της μία ακόμα απόλαυση.
Η απόλαυση είναι ο τελικός στόχος, αλλά και το μέσο. Ευχαριστιέσαι το μαγείρεμα και τότε το φαγητό έχει ικανοποιητικότερη γεύση, μπορεί ςμάλιστα να λές ότι είσαι και ο πρώτος μάγειρας, αφού έφτιαξες τέτοιο παστίτσιο με τον κόπο σου. Ποιόν κόπο, εσύ για την πλάκα σου μαγειρεύεις.
Ή, ίσως απλά να βαρεθείς, να ρίξεις όπως-όπως τα υλικά, να βιάσεις το ψήσιμο με υψηλές θερμοκρασίες ή να ξεχάσεις να βάλεις αλάτι.
Ή ίσως να τηγανήσεις δύο αυγά και αυτό ήταν όλο. Δεν έχει τίποτα το κακό μία περίφημη ομελέττα, η μία στραπατσάδα που και πού.
Το θέμα είναι το τί θέλει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του. Δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, και το κάθε πράγμα έχει το τίμημά του, το κόστος του, είναι δε διαπιστωμένο από πολλούς ότι η εύκολη λύση δεν είναι τελικά η ευκολότερη.
Τραβώντας την παρομοίωση ως εκεί που δεν πάει άλλο, τελικά, μήπως όλος ο κόσμος είναι σαν όλον τον κόσμο?
Κι εγώ τρελαίνομαι για παστίτσιο αλλά ούτε που σκέφτομαι να το φριάξω! Βολεύομαι με πατατούλες τηγανιτές και ομελέτες... Αααα, μην ξεχάσω, και παραγγελία από φαστφουντάδικα.
Μουσσακάς ! Αυτο ειναι σπέσιαλ και πιο ζόρικο απο το παστίτσιο. Και δεν πετυχαίνει πάντα, σαν τον έρωτα, ακριβώς. Σε κάνει δηλ. να λες κανα αυγό και πατάτες πιο άνετο ειναι.
αν δε προσπαθήσεις τίποτε δε γίνεται :-) καλό σου βράδυ :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήenjoy doing it, keep personal standards, is my point here.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ τρελαίνομαι για παστίτσιο αλλά ούτε που σκέφτομαι να το φριάξω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒολεύομαι με πατατούλες τηγανιτές και ομελέτες...
Αααα, μην ξεχάσω, και παραγγελία από φαστφουντάδικα.
Μουσσακάς !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ειναι σπέσιαλ και πιο ζόρικο απο το παστίτσιο.
Και δεν πετυχαίνει πάντα, σαν τον έρωτα, ακριβώς. Σε κάνει δηλ. να λες κανα αυγό και πατάτες πιο άνετο ειναι.
Όπως και να το κάνεις όμως, αν κάθε μέρα τρως στραπατσάδα σου τρέχουν τα σάλια αν ο διπλανός σου τρώει παστίτσιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά, υπάρχει και και το σοφρίτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)