Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Το κοτόπουλο της Επανάστασης.

  • Είχα μπουτάκια, δώδεκα.
  • Τι να τα κάνω τώρα ετούτα, σκέφτηκα.
  • Όσο που να κάνω κάτι άλλες δουλίτσες, επεξεργαζόμουν το πρότζεκτ, κάτι σαν μπρέην-στόρμινγκ με τον εαυτό μου, δοκιμάζοντας νοερά συνδυασμούς.
  • Ξάφνου, το κλίκ! Ιδέα.
  • Νοερά πάλι, βάζω σε σειρά τα βήματα και την προετοιμασία.
  • Πλένω τα χέρια και πάμε.
  • Στίβω ένα ώριμο, ζουμερό πορτοκάλι.
  • Διέλυσα μέσα σε αυτό λίγη μουστάρδα (με το μάτι) και κρασάκι καλό (με το μάτι).
  • Αράδιασα τα μπουτάκια σε μικρό ταψάκι και τα περιέχυσα με το ζουμάκι, έφτασε ως το ένα τρίτο του ταψιού.
  • Έκοψα χοντρά τετράγωνα από πιπεριά στρογγυλή κόκκινη και πράσινη, τα οποία σφήνωσα ανάμεσα στα κοτομπουτάκια.
  • Έριξα αλάτι (με το μάτι), πιπέρι(με το μάτι) και θυμάρι(με το μάτι).
  • Το έβαλα στο φούρνο, στο πάνω-κάτω, αλλά στην τρίτη σκάλα από κάτω, βαθμούς διακόσιους.
  • Μετά, έριξα έναν μισάωρο ύπνο.
  • Μόλις ξύπνησα τα κοίταξα και είχανε βγάλει το ζουμάκι τους, περίπου ως τη μέση του ταψιού, οπότε λέω μέσα μου "προλαβαίνω να φτιάξω και ένα πιλαφάκι.
  • Το έφτιαξα.
  • Μόλις τα μπουτάκια ροδοψήθηκαν και σώθηκε το ζουμάκι πάλι ως το ένα τρίτο, έκοψα μία σαλατούλα με ντομάτες κηπίσιες και ριγανούλα από το γλαστράκι.
  • Κεράσια για επιδόρπιο.

4 σχόλια:

  1. Δωδεκα μπουτάκια,από τεσσερα να φανε οι άντρες της οικογένειας,τι απομεινε για σενα;Η χαρά της δημιουργίας:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άμα τα βλέπεις να ορμάνε στο πιάτο και να το αδειάζουνε, ναι, είναι ικανοποίηση.

    Εγώ έφαγα τονόριζο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!