Το κοτόπουλο της Επανάστασης.

• Είχα μπουτάκια, δώδεκα.
• Τι να τα κάνω τώρα ετούτα, σκέφτηκα.
• Όσο που να κάνω κάτι άλλες δουλίτσες, επεξεργαζόμουν το πρότζεκτ, κάτι σαν μπρέην-στόρμινγκ με τον εαυτό μου, δοκιμάζοντας νοερά συνδυασμούς.
• Ξάφνου, το κλίκ! Ιδέα.
• Νοερά πάλι, βάζω σε σειρά τα βήματα και την προετοιμασία.
• Πλένω τα χέρια και πάμε.
• Στίβω ένα ώριμο, ζουμερό πορτοκάλι.
• Διέλυσα μέσα σε αυτό λίγη μουστάρδα (με το μάτι) και κρασάκι καλό (με το μάτι).
• Αράδιασα τα μπουτάκια σε μικρό ταψάκι και τα περιέχυσα με το ζουμάκι, έφτασε ως το ένα τρίτο του ταψιού.
• Έκοψα χοντρά τετράγωνα από πιπεριά στρογγυλή κόκκινη και πράσινη, τα οποία σφήνωσα ανάμεσα στα κοτομπουτάκια.
• Έριξα αλάτι (με το μάτι), πιπέρι(με το μάτι) και θυμάρι(με το μάτι).
• Το έβαλα στο φούρνο, στο πάνω-κάτω, αλλά στην τρίτη σκάλα από κάτω, βαθμούς διακόσιους.
• Μετά, έριξα έναν μισάωρο ύπνο.
• Μόλις ξύπνησα τα κοίταξα και είχανε βγάλει το ζουμάκι τους, περίπου ως τη μέση του ταψιού, οπότε λέω μέσα μου "προλαβαίνω να φτιάξω και ένα πιλαφάκι.
• Το έφτιαξα.
• Μόλις τα μπουτάκια ροδοψήθηκαν και σώθηκε το ζουμάκι πάλι ως το ένα τρίτο, έκοψα μία σαλατούλα με ντομάτες κηπίσιες και ριγανούλα από το γλαστράκι.
• Κεράσια για επιδόρπιο.