Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Ότι κάνεις είναι κακό, και σε περιφρονούμε

  • Η πρώτη αντίρρηση προέκυψε με το the wall και συγκεκριμένα με τον στίχο "psychopathic wives would crush them with the emptiness of their lives".
  • Τότε ήμουν πολύ νέα, δεν ήμουν ούτε μαμά ούτε σύζυγος ακόμα, ούτε καν σκεφτόμουν να γίνω, ούτε που ήξερα πως είναι δυνατόν να γίνουν όλα αυτά. Ωστόσο, συνεχίζοντας να ακούω όλη αυτή τη μουσική, τη ροκ δηλαδή, έμεινα με την εντύπωση ότι τα πράγματα που είναι φυσιολογικά είναι πολύ κακά, και ο επόμενος συνειρμός ήταν "όπως με την εκκλησία".
  • Ήμουν στο παρασκήνιο όταν με χτύπησε αυτή η βαριοπούλα, το στέκι των ροκάδων, και δε με έπαιρνε να εκφράσω τέτοιες βλάσφημες σκέψεις. Άσε που μου άρεσε η μουσικούλα....
  • Με τη μπύρα στο χέρι, κοιτώντας τα ζωγραφιστά αγγελάκια στον πέτρινο τοίχο του ροκάδικου, άφησα την παρέα να λέει τα δικά της, και έγειρα λίγο πίσω για να πιάσω τα λόγια της εκκωφαντικής πλύσης εγκεφάλου. Όντως, η αρχική μου εντύπωση ήταν σωστή. Όλα όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στη φυσιολογική πορεία μίας ζωής, ήταν βδελυρά και τρισκατάρατα. Η ασφάλεια, είναι κακή και ακόμα χειρότερη είναι η αναζήτηση και απόλαυσή της.
  • Πρέπει να είναι κανείς μόνος, να μη στηρίζεται ούτε να στηρίζει κανέναν, δεν πρέπει να του αρέσει η οικογένεια, πρέπει να είναι εραστής αλλά δεν πρέπει να μένει πολύ σε σχέσεις, οι γυναίκες είναι ή μούσες ή κυράτσες, χωρίς καμμία ενδιάμεση κατάσταση. Ειδικά ο προαναφερθείς στίχος του πασίγνωστου άσματος, ήταν ισοπεδωτικός: οι γυναίκες είναι ψυχοπαθείς και σε συνθλίβουν. Όλα τα τραγούδια, ξανά και ξανά, έδιναν αυτόν τον ορισμό της ελευθερίας: τα πράγματα που κανονικά σου παίρνει μία ζωή να επιτύχεις, στα βρίζουν και τα υποτιμάνε, τα περιφρονούν, λες και είναι αδυναμία ή προσωπική σου αποτυχία να παντρευτείς, να έχεις σταθερή δουλειά, ασφάλεια και όμορφα ρούχα.
  • Διχάστηκα.
  • Ή μάλλον, τριχάστηκα.
  • Όπως όλοι ξέρετε, ήμουν δασκάλα αγγλικών. Επίσης, σα γυναίκα, μου άρεσαν και μου αρέσουν ορισμένα πράγματα, τα οποία είναι στη φύση μου. Αυτά συμπεριλαμβάνουν την ανάγκη για παραπανίσια συντροφικότητα, μία εστία, παιδιά. Όμορφα ρούχα, βιβλία, και ένα σπίτι για να στεγάσω όλα αυτά τα πολύτιμα υλικά της ευτυχίας μου. Δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω, είναι κάτι που εγώ χτίστηκα επάνω του, άρα δεν μπορώ να απαρνηθώ, όμως από τα ηχεία με μεγάλη ένταση ακούω ότι αυτά είναι για τους αδύναμους και τους ανασφαλείς, για τους χαζούς ή αφελείς ίσως, αλλά σε καμμία περίπτωση για τους μάγκες και τους πολλαβαρύδες.
  • Hey, teacher! Leave the kids alone!
  • Τι λε ρε! σκέφτηκα. Άμα τα αφήσω στην ησυχία τους, όχι αγγλικά δε θα μάθουνε, ούτε να ξύνουν τη μύτη τους δεν θα μπορούνε, παρά μόνο θα κάνουν σούζες με τα μηχανάκια στα φανάρια και θα μεθοκοπάνε μέχρι που να μην νιώθουν το καρφί στο κεφάλι τους.
  • Ρωτώντας πας στην πόλη, κι έτσι, μετά από πολλές μπυροκατανύξεις στο Παρασκήνιο, πολλούς στίχους και πολλές έρευνες για το ποιόν των ανθρώπων που έγραψαν αυτά τα τραγούδια, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι ο λόγος που όλα αυτά τα τραγούδια είναι τόσο απαισιόδοξα και απαξιωτικά, είναι υπαρκτός, αν και διαφορετικός από αυτόν που μέχρι τότε νόμιζα.
  • Καταρχάς, οι περισσότεροι από τους ροκάδες είναι σπουδαγμένοι μουσικοί. Με λίγες εξαιρέσεις, οι περισσότεροι έχουν κάνει σπουδές σε φωνητικά και κάποια όργανα, άρα μόνο μετά από πολλή δουλειά κατάφεραν να δώσουν τόσο καλοφτιαγμένη μουσική στον κόσμο. δεν είναι λίγοι μάλιστα αυτοί που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες και άσκησαν αυτή την μορφή τέχνης για την πλάκα τους.
  • Σε αντίθεση λοιπόν με τον κοινό ροκά, δεν είναι φυσιολογικοί, αλλά εξαιρετικοί, εξαιρέσεις δηλαδή. Άρα, το τι ισχύει για αυτούς δεν ισχύει απαραιτήτως για όλους.
  • Όταν μάλιστα έμαθα και για τις προσωπικές ζωές ορισμένων από τους πιο επιτυχημένους μουσικούς, τότε επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να έλεγαν αλήθεια, αλλά ήταν η αλήθεια όπως την έζησαν οι ίδιοι, μέσα από το πρίσμα των προσωπικών τους δραμάτων. Ο τύπος αυτός, μία γυναίκα παντρεύτηκε και του βγήκε τρελή. Έγραψε ένα τραγούδι με το οποίο καταριέται όλες τις γυναίκες και εν μία νυκτί κακοχαρακτηρίστηκε όλο το γυναικείο φύλο.
  • Γενικά, οι περισσότεροι είναι πρεζόνια και απροσάρμοστοι, άνθρωποι που έχουν χάσει κάποια στοιχεία που οι περισσότεροι άνθρωποι διατηρούν, πράγματα όπως οικογένεια, αρχές και ήθος.
  • Επίσης, στη συντριπτική τους πλειοψηφεία είναι άντρες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί σε κοινωνικό επίπεδο σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν εκφράζονται. Αν δηλαδή έγραφε το the wall μία γυναίκα, τότε ίσως να ήταν πολύ διαφορετικό. Φυσικά οι άντρες της παρέας θα πείτε ότι αν μπορούσαν οι γυναίκες να γράψουν το the wall τότε θα το είχαν κάνει, αλλά αυτό είναι μόνο εν μέρει σωστό.
  • Οι γυναίκες μόλις τότε άρχιζαν να έχουν την ελευθερία τους, οι περισσότερες δε ήταν υποταγμένες νοητικά στο αντροκεντρικό μοντέλο της οικογένειας και δεν τους επιτρέπονταν όχι τραγούδια να γράψουν, αλλά ούτε στη λαϊκή να πάνε χωρίς την συγχρηματοδότηση και έγκριση κάποιου αρσενικού, ακόμα και στις πιο προηγμένες κοινωνίες του καιρού. Όσες κατάφεραν να ξεφύγουν ήταν λίγες, αλλά αντιμετώπισαν και πολλές δυσκολίες τόσο από τον περίγυρο όσο και από τους ίδιους τους ροκάδες που περισσότερο τις ήθελαν για σεξουαλική εκτόνωση παρά για συνάδελφους.
  • Δεν έφταιγαν οι ίδιοι οι ροκάδες. Όλα αυτά ήταν κατάλοιπα των προγενέστερων νοοτροπιών, που σταδιακά και με πολλή υπομονή σε βάθος δεκαετιών μόνο αλλάζουν. Το γεγονός είναι ότι τότε ήταν αδύνατο για μία γυναίκα να δράσει με τέτοιο τρόπο, ενώ τώρα είναι απλά αχρείαστο, ευτυχώς.
  • Τελικά, βλέποντας την επίδραση που είχε αυτή η μουσική στους μαθητές μου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αντίδραση έχει το σκοπό της και ότι η ένταξη μερικές φορές περνάει μέσα από την αμφισβήτηση και την κρίση. Κάποια από τα παιδιά που περνούσαν οικογενειακές ή άλλες δυσκολίες, βρήκαν τον τρόπο μέσα από αυτή τη μουσική να εκφραστούν και να εκτονώσουν τα αισθήματα θυμού που έκρυβαν και που αλλιώς δεν μπορούσαν να εξωτερικεύσουν. Έτσι, το ξέσπασμα ενός αντικοινωνικού και απροσάρμοστου, εξαρτημένου από μύριες ουσίες περιθωριακού που τίποτα κοινό δεν έχει με το μέσο παιδί, γίνεται όχημα λύτρωσης για εκείνο.
  • Συνεπώς, ενώ φαινομενικά οι αντιδραστικοί είναι αυτοί που χτυπιούνται περισσότερο, αν κοιτάξεις καλύτερα θα δείς ότι μετά από μερικά χρονάκια εντάσσονται μια χαρά και βρίσκουν τον εαυτό τους ενώ άλλοι, που ήταν του ποιοτικού δήθεν και καλά, τελικά βρέθηκαν σε ψυχολογικά αδιέξοδα ή προσωπικές περιπέτειες, που αν νομίζει κανείς ότι κρύβονται κάτω από τα τεχνητά λούστρα που αγοράζονται, απλά κάνει λάθος.
  • Απλά θα πρέπει κανείς να ξέρει ότι οι καλλιτέχνες δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι και πολύ, ειδικά αν είναι πιωμένοι.

10 σχόλια:

  1. thumbs up

    Η ελευθερια και η ανθρωπια ειναι αντικρουομενοι οροι- ελευθερια θα πει να μην εξαρτασαι απο κανεναν και τιποτα, αν ειναι δυνατον, ενω ανθρωπος σημαινει οτι αλληλεπιδρας, εχεις αναγκη και καθοριζεσαι μεσα απ το κοινωνικο συνολο. Πρεπει ο καθενας να βρισκει τη χρυση τομη.

    Τυχαινει αυτο τον καιρο να σκεφτομουν κι εγω αυτα τα πραγματα. Πχ εχω σιχαθει την "ανωτεροτητα". Ολοι στην εποχη μας ειναι ανωτεροι. Εχω βαρεθει να ακουω ατακες οπως "σε νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι;", "εχεις αναγκη καποιον;" κτλ

    Φυσικα και με νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι, και φυσικα εχω αναγκη πολλους ανθρωπους. Μου τη δινουν τα τυπακια που λενε με μπλαζε υφος "στ αρχιδια μου τα γραφω ολα", με στυλακι σα να γιναν βασιλιαδες του κοσμου, ενω το μονο που καταφερνουν ειναι να γινονται γραφικοι, losers, να βαζουν μονοι τους ταμπελες στον εαυτο τους, και να μπορεις να τους ψυχολογησεις με μια ματια.

    Πχ καποιος που γεμιζει τη φατσα του και τα χερια του με τατουαζ, και λεει "στ αρχιδια μου γραφω την κοινωνια". Ρε φιλε, εχεις γινει καρικατουρα. Με μια ματια, μαντευω οτι εχεις παιρνεις τουλαχιστον μαυρο, αν οχι κοκα, κρακ η χειροτερα. Μαντευω οτι η δεν εχεις δουλεψει ποτε, η στην καλυτερη σερβιτορος σε τελειωμενο μπαρ. Μαντευω επισης οτι οι πολιτικες σου ιδεες ειναι αοριστα αριστερες, χωρις να εχεις διαβασει ποτε κανενα σοβαρο βιβλιο.

    Και οταν στα λεω, παραπονιεσαι οτι μιλαω με στερεοτυπα. Αλλα 1. εχεις γινει μονος σου στερεοτυπο 2. τυχαινει κι ολας, κατα μαγικο και ανεξηγητο, η τυχαιο, για σενα, τροπο, να πεφτω σχεδον σε ολα μεσα.

    Το ιδιο πιστευω πως ισχυει και για πολλα αλλα στερεοτυπα στα οποια κατατασσονται μονοι τους οι ανθρωποι.Οπως πχ τους κραγμενους γκευ, τους ακροδεξιους με τα ξυρισμενα κεφαλια, τους υπερκουλτουριαρηδες που πινουν ολοι το ιδιο ποτο, φορανε το ιδιο φουλαρι και τα ιδια τετραγωνα αντισεξουαλικα γυαλια, κτλ.

    Δεν ειπα να γινουμε ολοι πανομοιοτυποι, κοντοκουρεμενοι, με πουκαμισα και γραβατες και ομιλια σα του Χατζηνικολαου. Οχι, η ποικιλια χρειαζεται. Αυτο που δε χρειαζεται ειναι η ποζα, η προκληση, και το δηθεν.

    Και η διαφορετικοτητα, φαινεται ποτε ειναι αυθεντικη, και ποτε ειναι ψυχολογικο συνδρομο. Βρωμαει απο χιλιομετρα.

    ΥΓ: Εχω και μια αντιρρηση με κατι που ειπες (θα ηταν ασυνηθιστο για μενα να μην εχω).

    Οτι θα μπορουσε και μια γυναικα να εχει γραψει το the wall.

    Εισαι απο τις πιο αντικειμενικες γυναικες που εχω δει, σε τετοια θεματα.

    Δεν εισαι σα τις συνηθισμενες που πχ αν τους πεις οτι οι γυναικες γενικα δεν ειναι εξισου καλες στην οδηγηση οσο οι αντρες- με εξαιρεσεις, προφανως- αντιδρανε σα να τους εβρισες τη μανα, και λενε οτι γενικευεις. Αλλα αν καποιος πει οτι οι αντρες ειναι καφροι, γελανε με μισος και ανακουφιση, παραβλεποντας τη γενικευση.

    Γι αυτο πιστευω οτι μπορει και να συμφωνησεις.

    Ομολογουμενως, οι γυναικες δε το εχουν με την τεχνη (σε γενικες γραμμες). Πχ, δεν εχω συναντησει ουτε διαβασει γυναικα Καζατζακη, και ειλικρινα δε νομιζω πως θα τυχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως πάντα, έχεις άδικο.

    Η γυναικεία μόρφωση πάντα ήταν υποδεέστερη από αυτή των αντρών, καθώς και όλες οι εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Όχι μόνο ήταν οι γυναίκες περιορισμένες στα οικιακά επί χιλιετίες, αλλά ούτε τους επιτρέπονταν να εκφράζονται δημοσίως ή επισήμως με την ίδια ελευθερία που απολάμβαναν οι άντρες.

    Η γυναικεία ελευθερία ήταν πάντα ανήθικη, σε όλους τους τομείς και οι μεγάλες γυναίκες πάντα κρύβονταν πίσω απο έναν μεγάλο άντρα.
    Οι συνθήκες τώρα επιτρέπουν να αλλάξει αυτό.
    Εσένα, αν δε σε άφηναν να διαβάζεις, σε είχαν σε ένα πλυσταριό ή μία κουζίνα όλην ώρα και σου έλεγαν ότι ο καλός άντρας είναι ο υπάκουος άντρας, νομίζεις ότι θα είχες τον αέρα που έχεις τώρα, ή μήπως θα είχες τα νοητικά εργαλεία να περιγράψεις πολύπλοκες έννοιες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Οπως παντα, εχεις αδικο" ...lol :)

    Την πατησες- σε επιασα offguard.

    Παραβλεπεις το γεγονος πως στις παλιοτερες κοινωνιες, ο γιος του φτωχου οχι μονο δεν μπορουσε να μορφωθει, αλλα ακομα και αν το καταφερνε, θεωρουταν μεγιστη ντροπη καποιος να παρατησει την τσαπα και το σκεπαρνι, και να διαβαζει "φιλοσοφιες".

    Αντιθετως, η κορη της οικογενειας, θεωρουταν μεγαλη τιμη να διαβασει και να γινει δασκαλα (το οποιο δεν ειναι και κανενα ακαδημαικο αξιωμα, αλλα σε σχεση με το να φτυαριζεις και να σκαλιζεις τη μυτη σου, κατι παραπανω ειναι).

    Επισης, οι κορες πλουσιων, επρεπε τουλαxιστον να ξερουν λογοτεχνια, μια ξενη γλωσσα και μουσικη (εξ ου και η εκφραση "γαλλικα και πιανο", που αναφερεται σε γυναικες).

    Αρα δεν τους απαγορευοταν να μορφωθουν, αλλα να εκφραστουν. Θεωρητικα ειχαν ολα τα εφοδια για να μεγαλουργησουν.

    Ελα μου ομως, που πολλες γυναικες καταφεραν να αναδειχθουν.Ειτε με το ονομα τους, ειτε με ανδρικο ψευδωνυμο. Μεγαλουργησαν; Εεεε, δε νομιζω.

    Πχ η Τζωρτζ Ελιοτ- φτου! (μετα που εχασα μια βδομαδα απ τη ζωη μου για να διαβασω το Middlemarch, οποτε αναφερω το ονομα της, φτυνω).

    Θεωρειται και κλασικη συγγραφεας. Εγραψε ενα βιβλιο 900 σελιδων, και στις 900 σελιδες περιγραφεται το τι σκεφτεται ενας αντρας οταν την πεφτει σε μια γυναικα, τι σκεφτεται μια γυναικα οταν της την πεφτει ενας αντρας, ποιος παντρευτηκε με ποια, κτλ. Ειναι σαν εντυπη εκδοση του Τολμη και Γοητεια, με αλλα ονοματα και γλωσσα εποχης.

    Ειναι τεραστιο οξυμωρο- εγραψε με ανδρικο ονομα για να ξεπερασει τις προκαταληψεις και τα στερεοτυπα, και εγραψε στην ουσια Αρλεκιν! Αν διαβαζα αυτο το βιβλιο νομιζοντας οτι ειναι αντρας, θα ελεγα "Αυτος ο τυπος γραφει ακριβως σα γυναικα"!

    Οπως και να 'χει, καποια στιγμη εγινε η απελευθερωση των γυναικων.Και περιμεναμε να ξεχειλισει σα χειμαρος ενα ποταμι γνωσεων, σκεψεων και μεγαλειου πνευματος, που ταχαμου ηταν καταπιεσμενο επι χιλιετιες. Και τι προκυπτει; "Οι μαγισσες της Σμυρνης", στην καλυτερη περιπτωση (130 χρονια μετα τη Τζορτ Ελιοτ, παλι βιβλιο για γαμους, απλα λιγο καλυτερης ποιοτητας) και στη χειροτερη "Οι πια σεξ, μονο φιλοι".

    Γκουχου, γκουχου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χεχεχε
    ξέχασες μία βασική αρχή: οι μεγάλες αδερφές έχουν πάντα δίκιο. Ακόμα κι αν έχουν άδικο, το σφάλμα είναι δικό σου.

    Η κοινωνική έκφραση δεν ήταν δυνατή διότι όχι μόνο ήταν αποκλεισμένες από κάθε τέχνη και επάγγελμα, αλλά ήταν και άπρεπο να συμμετέχουν στα κοινά. Πάρε πχ έναν οποιονδήποτε εργασιακό χώρο, από το χωράφι ως την τράπεζα. Οι άνδρες είναι περισσότεροι, κάνουν κλίκες μεταξύ τους, συζητούν τα κοινά και διαμορφώνουν απόψεις, έστω κι αν αυτό είναι απλά και μόνο το καφενείο. Την ίδια στιγμή οι γυναίκες διαπαιδαγωγούνται ώστε να θεωρούν ηθική την υποταγή και η μόνη καλλιτεχνική έκφραση είναι στα εργόχειρα και στις πίτες, για χιλιετίες. Αυτό δεν είναι κάτι που ξεπερνάς σε 50 χρόνια, ειδικά όταν ακόμα υπάρχουν διακρίσεις κατάφωρες και άδικες, όπως αυτο ακριβώς, το να υποτιμάς τα γυναικεία αναγνώσματα αντί να παραδεχθείς απλά ότι ίσως δεν μπορούν οι γυναίκες να είναι σαν τους άντρες.

    Τέλος, υπάρχουν πολύ καλύτερα αναγνώσματα από αυτά που ανέφερες, πάρε πχ την ιζαμπέλ αλιέντε ή την μαίρη σέλεη ή και ένα σωρό άλλες, που απλά δεν ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σιγουρα υπαρχουν πολλες που δεν ξερω,αλλα την Αλιεντε και τη Σελευ τις ξερω. Και, αν και καλες, αν ειναι η κορυφη του γυναικειου συγγραφικου εργου, τοτε μιλαμε για την κορυφη του Κισσαβου, που αν και ψηλη, αν εχεις παει στο Εβερεστ, δε σε συγκλονιζει.

    Παντως μπορω να πω οτι ξερω αρκετες συγγραφεις, απο ερασιτεχνικο επιπεδο (πχ γυναικες που γνωρισα σε λογοτεχνικους διαγωνισμους) μεχρι "επαγγελματιες" (το βαζω σε εισαγωγικα επειδη η τεχνη δεν ειναι επαγγελμα).

    Επισης, επανελαβες αυτο που ειπα: τους απαγορευαν να εκφραστουν, δεν τους απαγορευαν να μορφωθουν. Αλλα 50 χρονια ελευθεριας ναι, ειναι αρκετα για να μπορεσεις να γραψεις.

    Εδω οι μαυροι, οχι απλα καταπιεζοντουσαν, αλλα επισημα επιστημονικα εργα τους κατετασσαν στα ζωα και οχι στο ανθρωπινο ειδος! Και παλι, φτιαξαν μουσικη, ζωγραφικη και βιβλια που επηρεασαν ολο τον κοσμο! Την ιδια στιγμη που τους μαστιγωναν και τους βαζαν να σερνουν αροτρα!

    Οσο για το οτι η γυναικεια λογοτεχνια ειναι απλα διαφορετικη απ την ανδρικη, και ειναι ρατσισμος να την υποτιμουμε επειδη ειναι διαφορετικη...

    Οχι, δεν ειναι διαφορετικη. Ειναι απλα υποδεεστερη. Και αυτο δε σημαινει πως οι γυναικες ειναι υποδεεστερες. Απλα δεν ειναι καλες στο συγκεκριμενο τομεα. Αν αγωνιστουν και ματωσουν, μπορει να γινουν ΣΧΕΔΟΝ εξισου καλες.

    Δεν ειναι ρατσισμος να λες πως καποιοι ανθρωποι ειναι καλοι σε καποια πραγματα και αλλοι σε αλλα.

    Μερικες γυναικες παραδεχονται τη φυλετικη τους ανωτεροτητα σε καποιους τομεις (οπως συναισθηματικη νοημοσυνη, multi-tasking κτλ) αλλα προσπαθουν να ισοπεδωσουν την αντιστοιχη φυλετικη ανωτεροτητα των αντρων σε αλλους τομεις. Στο μυαλο τους, ειμαστε ολοι ισοι, αλλα αυτες πιο ισες απ τους αλλους (που ειπε κι ο Οργουελ). Αυτο ειναι φανατισμος, και φεμινισμος με την κακη εννοια.

    Καποιες αλλες, επισης, υποστηριζουν οτι αντρες και γυναικες εχουν ακριβως τα ιδια χαρισματα και ικανοτητες, πραγμα που εχει αποδειχθει επιστημονικα, πλεον, πως δεν ισχυει (τοσο σε σωματικο επιπεδο- που απο αποψης δυναμης υπερισχυουν οι αντρες- οσο και στο πνευματικο, οπου καποια χαρισματα τα εχουν οι αντρες και καποια οι γυναικες).

    Αυτες οι ακραιες τοποθετησεις και παρανοησεις περι ισοτητας (που ταυτιζουν την ισοτητα με την ομοιοτητα) ειναι υπευθυνες που φτασαμε στο σημειο να βλεπουμε γυναικες μηχανικους στα καραβια.

    Που δεν αντιλεγω οτι καποιες γυναικες εχουν τα φοντα να ειναι (οπως και το οτι εγω που ειμαι αντρας, δε τα εχω). Αλλα το να βγαινουν 50 γυναικες και 30 αντρες μηχανικοι (επειδη καταργηθηκε το κριτηριο του φυλου, και εμεινε μονο το κριτηριο της βαθμολογιας)απο τις σχολες του Πολεμικου Ναυτικου, ειναι γελοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΥΓ: Ο αγαπημενος σου συγγραφεας ειναι αντρας...Κι αυτο τυχαιο;

    (Γουσταρω τρελα την επιχειρηματολογια TAE KWON DO- να χρησιμοποιεις τα ιδια τα λογια και εμπειριες του συνομιλητη σου για να τον ανατρεψεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τότε θα σε συμβουλεύσω να ψάξεις πότε ψήφισε γυναίκα για πρώτη φορά στην ελλάδα, πότε αποφοίτησε η πρώτη ελληνίδα γιατρός, σε ποιές χώρες ακόμα είναι απαγορευμένη η είσοδός τους στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, πόσες γυναίκες κατέχουν θέσεις σε επιχειρήσεις ή στην πολιτική και ποιές είναι οι αμοιβές τους ακόμα και τωρα σε σχέση με των αντρών. Επίσης, ψάξε τον όρο σουφραζέτα, και εταίρα.

    Αν και ξέρω ότι θέλεις να με κουρδίσεις, σου απάντησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για ψαξε τα ιδια στοιχεια και τα ιδια ποσοστα, για τους μαυρους.

    Κατ αρχας εξ ορισμου αν γεννηθεις μαυρος εχεις 50% παραπανω πιθανοτητες να πας φυλακη, απ οτι πανεπιστημιο. Αυτο δεν τους εμποδισε να μεγαλουργησουν στην τεχνη.

    Δε θελω να σε κουρδισω, απλα τυχαινει, παρ οτι ως μεγαλυτερη αδερφη εχεις δικιο, τα επιχειρηματα μου να ειναι αρκετα καλα.

    Το σωμα σου η τα λεφτα σου η ακομα και την εκπαιδευση σου, μπορουν να την ελεγξουν (αν και απο την εκπαιδευση, ποτε δεν ηταν αποκλεισμενες οι γυναικες, στις δυτικες κοινωνιες. Ισως απο τις υψηλοτερες βαθμιδες των θετικων σπουδων, αλλα αυτο δεν εχει σχεση με την τεχνη).Αλλα δε μπορουν να ελεγγξουν τη σκεψη σου.

    Και οταν εχεις (η εχεις τη δυνατοτητα, αν εχεις ορεξη) διαβασει Θουκιδιδη, Ηρακλειτο, Ντε Καρτ, Ντοστογιεφσκυ, Σεξπηρ, Ηροδοτο, Αριστοτελη κτλ, και οταν σου δινεται η ευκαιρια να γραψεις, εσυ γραφεις ποια παντρευτηκε με ποιον, τοτε ειναι καθαρα δικο σου θεμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αφού παραδέχθηκες ότι έχω δίκιο παρά τα καλά σου επιχειρήματα, αη ρεστ μάη κέης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Βράζει το καζάνι!