Εις Έντοπο Απαγωγή

• Οι ιδεαλιστές έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στην κοινωνία.
• Πρώτον και κύριον, δε λένε να συμπεριλάβουν την πραγματικότητα στη σκέψη τους, με τίποτα. Όλο λένε ρομαντικά τύπου "Εκπαίδευση για όλους" ή "Πρόσβαση στις άγονες γραμμές για όλους" χωρίς ούτε μία στιγμή να κάτσουν να σκεφτούν τι σημαίνει αυτό. Αλλά, το κυριότερο, χωρίς να σκεφτούν τις θυσίες που ενέχει για τους ίδιους και χωρίς να σκεφτούν τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις μίας τέτοιας δήλωσης.
• Το κοινωνικό αγαθό και η ανθρωπιστική δράση υλοποιούνται μόνο αν κάποιος πληρωθεί για να την παρέχει, γιατί ο νηστικός δάσκαλος και ο νηστικός ναύτης ή που θα πεινάσει ή που θα αλλάξει επάγγελμα, οπότε τη σκέψη "για όλους" αν θέλουμε να την υλοποιήσουμε πρέπει να την πληρώσουμε από την τσέπη μας ή, αντίστροφα, για να παρέχουμε εμείς δωρεάν τις υπηρεσίες μας τότε θα πρέπει και εμάς να μας ζει δωρεάν κάποιος άλλος, να μας παρέχει φαγητό, ρουχισμό, παιδεία, υγεία, μεταφορές, κτλ, χωρίς να πληρώσουμε τίποτα, αλλιώς αυτό που θα συμβεί είναι να σώσω με τη δράση μου κάποιον άλλον, αλλά με το κόστος της προσωπικής μου απώλειας. Συμπερασματικά, εφόσον ζούμε μέσα σε ετούτο το σύστημα, τότε οι λύσεις μας αναγκαστικά θα προκύψουν μέσα από αυτό, όχι απαραίτητα με την ίδια μορφή, αλλά ίσως σαν μετεξέλιξη αυτού.
• Και αφού το κέρδος κινεί καπιταλιστικοτρόπως τον κόσμο μας, τότε θα πρέπει τα κοινωνικά αγαθά να αποφέρουν κέρδος στους παρέχοντες, αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερο από όσο μπορούμε.
• Αν δούμε, λοιπόν, το ανθρωπιστικό/κοινωνικό αγαθό σαν προϊόν, τότε πρέπει να συμπεριλάβουμε στους υπολογισμούς μας το κόστος παραγωγής και διανομής, αλλά και το τί απόσβεση θα έχουμε ή, και εδώ είναι το ζουμί, τι κέρδος μπορεί να μας αποφέρει.
• Ο δάσκαλός έχει συμφέρον από την ύπαρξη σχολείων, ο γραμματέας του υπουργείου παιδείας όμως έχει κέρδος από την ύπαρξη του υπουργείου. Παρόμοια, ο γιατρός έχει συμφέρον να γιατρεύει ανθρώπους γιατί έτσι θα αυξήσει την πελατεία του, ένας διευθυντής νοσοκομείου έχει συμφέρον να υπάρχουν άρρωστοι ενώ ένας υπουργός έχει συμφέρον απλά και μόνο από την ύπαρξη του υπουργείου.
• Βάσει αυτής της λογικής, θα έπρεπε να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα ώστε να μην χρειάζεται να πληρώνουμε φόρους για τίποτα, ειδικά αν σκεφτείς ότι οι φόροι δεν επενδύονται πάντα σε κοινωνικά αγαθά, όπως δρόμους, σχολεία και νοσοκομεία αλά αντιθέτως καταλήγουν σε προσωπικές, ιδιωτικές δεξαμενές. Η κρατική παρέμβαση θα περιοριζόταν αποκλειστικά στον έλεγχο και στην πιστοποίηση της ομαλής λειτουργίας του συστήματος, στην τήρηση των νόμων και στην διατήρηση κάποιων ισορροπιών ανάμεσα στις διάφορες δυνάμεις.
• Αν, φερ' ειπείν, πιάσει φωτιά το σπίτι σου, τότε καλείς την πυροσβεστική και μόλις τελειώσει την πληρώνεις, ενώ στο τέλος της χρονιάς η πυροσβεστική ΑΕ θα αποδώσει φιπιά στο κράτος-ελεγκτή, που όμως επειδή θα είναι πολύ μικρότερο θα χρειάζεται λιγότερους πόρους για να συντηρηθεί και να ελέγχει.
• Ο οποιοσδήποτε κάτσει και σκεφτεί για λίγο τις συνέπειες μίας τέτοιας πρακτικής, θα γονατίσει κάτω από τα υπέρογκα οικονομικά μεγέθη: πόσο κοστίζει ένα πυροσβεστικό όχημα, πόσο θα είναι η αμοιβή της ομάδας που θα σβήσει τη φωτιά, πόσο κοστίζει ο υπόλοιπος εξοπλισμός, πόσο το κτίριο που θα στεγάζει αυτή την επιχείρηση? Σίγουρα, κανένας απλός άνθρωπος δεν θα έχει τόσα χρήματα να επενδύσει, αλλιώς η υπηρεσία αυτή θα πρέπει να κοστίζει πανάκριβα στον πελάτη. Επίσης, κάποια δημόσια δασική έκταση που δεν ανήκει σε κανέναν, σίγουρα θα αφεθεί να καεί γιατί κανένας ιδιώτης δεν θα θέλει να επωμιστεί το κόστος της διάσωσής του.
• Αδιέξοδο.