Το σύνδρομο της Χαζής Δασκάλας

• Όταν πήρα το προφίσιενσυ και άρχισα να διδάσκω αγγλικά, ήμουν μόλις δεκαοκτώ χρονών και δεν είχα ιδέα από παιδαγωγική.
• Σταδιακά και σε βάθος χρόνου, εντρύφησα όμως σε αυτήν όχι επισήμως, δηλαδή όχι σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα αλλά μόνη μου, αγοράζοντας έναν απίστευτο αριθμό βιβλίων από έγκυρους συγγραφείς. Σε αυτό βοήθησε και η κουνιάδα μου που είχε σπουδάσει ψυχολογία και κοινωνιολογία, και μου δάνεισε τα συγγράμματα της σχολής της.
• Ωστόσο, όποιος διαβάζει ένα βιβλίο δε σημαίνει αυτομάτως ότι έγινε και καλός δάσκαλος, αλλιώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα θα ήταν ιδανικό γιατί όλοι οι δάσκαλοι θα ήταν τουλάχιστον καλοί. Η αλήθεια είναι ότι στην πράξη είναι άλλη η προοπτική.
• Στου κασίδι το κεφάλι, λοιπόν, και με φρέσκια ακόμα την ανάμνηση του θρανίου στο μυαλό μου, με όλα τα παράπονα που είχα από τους δικούς μου καθηγητές και με όλα όσα θα ήθελα να ήταν αλήθεια αλλά δεν ήταν, μπήκα στην αίθουσα.
• Ένα από τα πράγματα που έμαθα εμπειρικά, είναι να απαντώ οποιαδήποτε ερώτηση, ακόμα και την πιο χαζή, την πιο προφανέστατα αυταπόδεικτη και την πιο ηλίθια, ακόμα και όταν φαίνεται περιπαιχτική (σε μεγαλύτερα μαντράχαλα) ή ειρωνική, γιατί τις περισσότερες φορές χρειάζονται την απάντηση απεγνωσμένα, ακόμα και αν είναι η πιο χαζή, η πιο προφανέστατα αυταπόδεικτη και η πιο ηλίθια, ακόμα και όταν φαίνεται περιπαιχτική (σε μεγαλύτερα μαντράχαλα) ή ειρωνική. Πρέπει να απαντήσεις, ειλικρινά, ευθέως και απλά, χωρίς τερτίπια ή κριτική. Κάθε μία ερώτηση.
• Αυτό, τελικά, όχι μόνο είναι εκπαιδευτικό γιατί λύνονται όλες οι απορίες, αλλά και ξενερώνει τους είρωνες που παραιτούνται της προσπάθειας να σου σπάσουν τα νεύρα και καταντούν να κάνουν ερωτήσεις μόνο όταν πραγματικά τις εννοούν.
• Μουαχαχαχαχαχαχα!
• Το κακό είναι ότι αυτή η στρατηγική, μέσα από την χρόνια επανάληψη, έχει παρεισφρήσει και στον πραγματικό μου συμπεριφορικό κώδικά, με τραγικά αποτελέσματα στην κοινωνική μου ζωή. Γιατί αν απαντάς σοβαρά σε μία ειρωνία, τότε ο άλλος νομίζει ότι δεν την κατάλαβες.
• Ωστόσο, είναι πιο ξεκούραστη η συναναστροφή και πιο απλή η ζωή έτσι, είναι λιγότερα τα mind games της κομπιναδόρικης ρουτίνας. Οι περισσότεροι ενήλικες ξαφνιάζονται από αυτή την τακτική, γιατί έχουν συνηθίσει να λένε με περιστροφές αυτό που θέλουν, να στολίζουν τις προθέσεις τους με μεταφορές και έμμεσες αναφορές, υπό την προϋπόθεση ότι και οι άλλοι θα αποκωδικοποιήσουν το μήνυμα με τον ίδιο κώδικά. Τις περισσότερες φορές, όταν συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που λέω είναι απροκάλυπτα και κατευθείαν όπως τα σκέφτηκα, όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν χρησιμοποιώ τον κώδικα, αντί να καταλάβουν το μήνυμα ευκολότερα, μπερδεύονται γιατί εφαρμόζουν τον κώδικα σε ένα ήδη αποκωδικοποιημένο μήνυμα. Με κοιτάζουν πλαγίως και σκεφτικά. Όταν το βλέπω αυτό, στενάζω από μέσα μου γιατί ξέρω ότι ο τύπος ετούτος με έχει για χαζό, αδίκως.
• Και είναι τόσο κρίμα, όχι γιατί με περνάνε για χαζό, αλλά γιατί είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν να είναι ευκολότερα αν οι άνθρωποι έλεγαν αυτό που θέλουν ευθέως. Τους βλέπεις να μην μπορούν να πούν ότι σε αγαπάνε, δεν μπορούν να ξεστομίσουν τις σκέψεις τους ούτε να βγάλουν από μέσα τους τις μανίες τους, γιατί νομίζουν ότι υπάρχει κάτι που είναι κακό ή άκομψο να λές.
• Ένα κλουβί για το μυαλό.