Full-Scale Miracle

• Το ζητούμενο δεν είναι απλά να διορθωθούν τα πράγματα, αλλά και να συνεχίσουν να κερδοφορούν τα μεγαθήρια, αλλιώς δεν θα επιτρέψουν να αλλάξει τίποτα.
• Ένα σύστημα που γυρεύει το ιδανικό είναι εξ ορισμού καταδικασμένο να αποτύχει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ιδανικοί, οι ιδανικές συνθήκες δεν υπάρχουν. Αν περιμένουμε από τους ψηλά να καταλάβουν τους χαμηλά και το αντίστροφο, θα περιμένουμε πολύ και τσάμπα.
• Το πρόβλημα είναι τα ψεύτικα λεφτά. Ψεύτικα γιατί δεν αντιστοιχούν σε τίποτα, όχι μόνο σε χρυσό, αλλά σε τίποτα.
• Ας πούμε ότι εσύ έχεις 100 νομίσματα κι εγώ κανένα, αλλά είμαι γεωργός. Παράγω 10 κιλά ντομάτες το μήνα. Μετράς τα λεφτά σου, τα άλλα πράγματα που θες να αγοράσεις και τέλος μου λές :"με 1 νόμισμα, πόσες ντομάτες παίρνω?" Έτσι ορίζεται η τιμή της ντομάτας αλλά και του νομίσματος. Έτσι όπως είναι τα πράγματα τώρα, η αξία του νομίσματος δεν εξαρτάται από τίποτα άλλο εκτός από τους άλλους συμπαίκτες της μονόπολης.
• Έχουμε ένα δεύτερο πρόβλημα, τη νομισματική βαβέλ. Πόσο κοστίζει η ντομάτα στην ελλάδα και πόσο στην αίγυπτο? Είναι αδύνατον να συγκρίνεις, παρά τις ισοτιμίες, γιατί το συγκριτικό κόστος σε σχέση με τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη της κάθε χώρας διαφέρει σημαντικά. Τί σπίτι αγοράζει ο αμερικάνος ή ο νεοζηλανδός και πόσο το πληρώνει? Μπορεί να λές ότι ένα ευρώ ισούται με τόσα γιέν ή δολάρια, όμως αν το μεταφράσεις ακριβώς σε τιμές προϊόντων συχνά δε βγαίνει κανένα νόημα.
• Όπως συμβαίνει μέσα στην ευρώπη όπου το ψωμί στη μία χώρα κοστίζει περισσότερο ή λιγότερο από ότι στην άλλη, φαίνεται ότι ένα εννιαίο νόμισμα θα αναδείξει αυτές τις διαφορές.
• Αν, υποθετικά μιλώντας, αφαιρούνταν από το όλο σύστημα όλα τα ιδεατά λεφτά και εφαρμόζονταν η χρήση ενός ίδιου νομίσματος σε όλη τη γή, τότε τί θα συνέβαινε?
• Αν απέμεναν μόνο τα πραγματικά χρήματα, δηλαδή αυτά που αντιστοιχούν στην παγκόσμια παραγωγή και όλοι χρησιμοποιούσαν το ίδιο νόμισμα (ας το ονομάσουμε αθηνώ) τότε θα άλλαζε τίποτα?
• Υποθέτω ότι αν άλλαζε κάτι θα ήταν ο έλεγχος των παραγωγών στην ίδια τους την παραγωγή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αν ο αγρότης δεν βγάζει κέρδος, τότε δεν έχει λόγο να συνεχίσει αυτή τη δουλειά και , ενώ μπορείς να τον υποχρεώσεις δια της βίας, δεν μπορείς να πείσεις με τη βία τη βροχή να πέσει όποτε βολεύει το χρηματιστήριο, ούτε το χώμα να κάνει πιο γρήγορα. Επίσης, είναι δυνατόν ο αγρότης να είτε να πεθάνει της πείνας ή απλά να σου χτυπήσει την πόρτα σαν μετανάστης και να τον τρέφεις από το μονάκριβο πλεόνασμά σου.
• Ο αγρότης πρέπει να βγάζει κέρδος ώστε να ζει καλά, στην πατρίδα του.
• Αυτό σημαίνει αύξηση των τιμών σε γεωργικά προϊόντα (ειδικά αν προσθέσεις σε όλα αυτά και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μόρφωση, ασφάλιση, και περίθαλψη, μιλάμε για αστρονομικά κόστη!) άρα οι ανεπτυγμένοι της δύσης, που παραδοσιακά στηρίζονται σε παροχή υπηρεσιών όπως οι ευρωπαικές, θα αναγκάζονταν να πραγματοποιήσουν μεταστροφή στις προτεραιότητές τους, καθώς η ξαφνική παύση τόσων χρημάτων με ταυτόχρονη αύξηση τιμών σε τρόφιμα θα έβαζε φρένο στην κατανάλωση περιττών προϊόντων οδηγώντας σε χρεωκοπία τις ανάλογες επιχειρήσεις. Θα υπήρχαν λιγότερα συγκροτήματα ροκ, λιγότεροι διακοσμητές, λιγότερα φω μπιζού, λιγότερες γκαλερί, αλλά και λιγότεροι μετανάστες, περισσότεροι ευρωπαίοι που θα γίνονται αγρότες.
• Το θέμα είναι αν το θέλουμε αυτό.
• Θεωρητικά όλοι το θέλουμε, ειδικά οι ψωνισμένοι του σύριζα και του κουκουέ, όμως το σκεφτήκαμε καλά? Οπωσδήποτε είναι δικαιότερο, όμως ποιός είναι διατεθειμένος να αφήσει την ωραία του καρεκλίτσα για να γίνει αγρότης ή εργάτης σε εργοστάσιο?
• Όλοι θέλουμε ισότητα peace and justice και άλλες ρομαντικές ουτοπίες, η αλήθεια είναι όμως ότι δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τσάι με γεύση καραμέλα (πλαστική εγχείρηση, ψυχανάλυση, λάιφστάιλ, έναν τόνο τζανκφουντ και gadget) και θα αδικήσουμε τον οποιονδήποτε για να το έχουμε.
• Γιατί αυτή θα ήταν η μόνη εναλλακτική, δηλαδή να καταναλώνουμε λιγότερο ώστε όσοι βασίζονται στη βουλιμία και τη χαζομάρα μας να ξωκείλουν, αλλά και να περισσέψει τίποτα και για τους άλλους.