Γιατί δεν μου την πέφτει?

• Γιατί είσαι ίδια με όλες τις άλλες.
• Κοιτώντας παλιές προσωπογραφίες, μαντόνες, τσιγγάνες, χανούμισσες, ελληνίδες θεές και δεσποσύνες εκπάγλου καλλονής, θα αναρωτηθεί κανείς τι στο διάολο είδε ο καλλιτέχνης σε μία γυναίκα με ενιαίο φρύδι και γαμψή μύτη ή σε μία χοντρή με μικρό στήθος ή σε μία κατάλευκη, κέρινη θα έλεγε κανείς κατάχλωμη αγγλίδα χωρίς καθόλου φρύδια. Η ομορφιά τους δεν ήταν αντικειμενική, αλλά υποκειμενική, μέσα από το μάτι του καλλιτέχνη που τη λάτρεψε.
• Οι μεγάλοι έρωτες είχαν ως αντικείμενο κοινούς θνητούς με πρόσωπα γεμάτα ατέλειες!
• Πέρασε ο καιρός, αλλάξαν οι καιροί.
• Στις διαφημίσεις καλλυντικών το καθιερωμένο κλισέ είναι "να τραβήξεις τα βλέμματα" ή να έχεις "πολλές επιτυχίες" και ο τρόπος να το πετύχεις αυτό (κατά τους διαφημιστές προϊόντων πάντα) είναι να είσαι όμορφη/-ος. Όμως οι καλλονές που κοσμούν τις αφίσες και τα δισέλιδα των περιοδικών, είναι αξιομνημόνευτες, τις θυμάται κανείς? Πρόκειται για θεές, αλλά δεν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε τη μία από την άλλη. Αν όμως δείς στην ίδια διαφήμιση την Τζένιφερ Άνιστον, τότε θα τη θυμάσαι, σωστά? Δεν είναι η ομορφότερη, αλλά έχεις κάτι να τη θυμάσαι πέραν της μορφής της και αυτό το κάτι είναι οι ρόλοι που έχει παίξει. Αυτό που αποτυπώνεται και έχει σημασία, άρα την κάνει να ξεχωρίζει, είναι ότι έχει κάτι να μας πεί, έστω και αν είναι απλά και μόνο ένας ρόλος.
• Αυτό το κάτι όμως, πολύ συχνά επιλέγουμε να το κρύψουμε, ίσως επειδή δεν είναι ευγενικό. Οι κανόνες συμπεριφοράς, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται ολοένα και πιο σφικτοί, παρερμηνεύονται ως λογοκρισία. Νομίζει ο άνθρωπος ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να λέει ή , κατά πολύ χειρότερο, πράγματα που είναι υποχρεωτικό να πεί. Αυθορμητισμός μηδέν. Σχέσεις ολόκληρες στήνονται και διαλύονται επειδή οι νέοι πιστεύουν ότι βλέπουν στα "Φιλαράκια" και στο "Γκρέηζ ανάτομυ". "Του είπα ότι τον αγαπώ κι αυτός δε μου το είπε ακόμα. Θα τον χωρίσω"
• Μα, αν έχεις σκεπάσει το άρωμα του κορμιού σου με χημικό ίδιο με όλους τους υπόλοιπους στο χώρο, αν φοράς ρούχα ίδια, αν λές τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο και κρύβεις το πνεύμα σου πίσω από κλισέ παρμένα από σίτκομς, τότε τι να αγαπήσει από εσένα ό άλλος? Εδώ έχουμε γραμμένες και γραμμένους τους ημίθεους των αφισών θα δώσουμε αξία στον/στην απομίμησή τους?
• Τι διαφορά έχει ο ένας ηλιόσπορος από τον άλλον?
• Η έλξη είναι συναίσθημα και τα συναισθήματα είναι σωματικά και ψυχικά, όμως εμείς κρύβουμε το σώμα μας με φτιασίδια και αρώματα, κρύβουμε την ψυχή μας με ασπίδες φτιαγμένες από κλισέ και περιμένουμε ο άλλος να αγαπήσει μία ασπίδα. Μα, αν δεν εκτεθείς ψυχικά και σωματικά τότε δεν υπάρχει έλξη αλλά συμφωνία μεταξύ κυρίων. Κανείς δεν πληγώνεται αλλά κανείς δεν έχει την ικανοποίηση της αποδοχής, της ενστικτώδους επικοινωνίας ανάμεσα σε νόηση και χυμούς.
• Η νόηση είναι απαραίτητη, όπως μπορεί να βεβαιώσει κάθε γουρούνι (άντρας). Τη νόηση όμως δεν τη διαθέτει κάποιος με σκοπό την εύρεση συντρόφου αλλά για να επιβιώσει. Αν καλλιεργούμε το πνεύμα μας, το κάνουμε για να κατανοήσουμε τον κόσμο, για να έχουμε την ικανοποίηση, ίσως ματαιοδοξία ότι ξέρουμε πολλά. Εφόσον το πετύχουμε, τότε, παρεμπιπτόντως, σαν παράπλευρη ωφέλεια θα έρθει και η επιτυχής ερωτική επικοινωνία.
• Όχι με όλους/όλες, αλλά με όσους το αξίζουν.
• Αν αυτό δεν μας αρκεί, τότε μάλλον τίποτα δεν θα μας ικανοποιήσει ποτέ.

Μέρος Δεύτερον: Η Ποικιλία.

• Είναι αδύνατον να γνωρίσεις όλους τους ανθρώπους της γής, ώστε να είσαι σίγουρος ότι ο σύντροφος που διάλεξες είναι ο καλύτερος για εσένα. Αυτή η πρόταση από μόνη της είναι χαζή, διότι αναφέρεται σε ανθρώπους σα να είναι σαμπουάν, ωστόσο συνεχίζω.
• Πρέπει να αναλογιστούμε για ποιό λόγο απογοητευόμαστε τόσο, ειδικά αφού μερικοί από εμάς το παίζουμε πολυγαμικοί ή/και προχωρημένοι. Από τη μία αποφεύγουμε τη δέσμευση κι από την άλλη θέλουμε βάθος και επικοινωνία.
• Ε, λοιπόν, μάθετε ότι και τα δύο δεν γίνεται.
• Ή θα έχεις σχέση εφήμερη ή θα έχεις επικοινωνία, γιατί η επικοινωνία στήνεται μέσα στο χρόνο κι εσύ έχεις μία καριέρα να σκεφτείς. Ή θα έχεις περαστικές σχέσεις ή ασφάλεια και θαλπωρή. Ή θα έχεις ένα καθρέφτισμα από φιγουρίνι της μαντάμ κλέρ ή θα έχεις έναν πραγματικό άνθρωπο που πέρδεται, ροχαλίζει, λέει τα λάθος πράγματα τη λάθος στιγμή, ξεχνάει αυτά που εσύ θυμάσαι και θέλει την προσοχή σου για να είναι ευτυχισμένος.
• Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η πολυγαμία είναι ελευθερία. Αυτό συμβαίνει διότι οι γυναίκες και οι άντρες κάνουν το λάθος να θεωρούν ως φροντίδα την καταπίεση. Ξέρω πχ ένα ζευγάρι που η κοπέλα μετρούσε τις μπουκιές του αγοριού στην ταβέρνα. Για το καλό του φυσικά. Ξέρω έναν άντρα που γκρινιάζει όλην ώρα στη σύντροφό του για να πάρει μαζί της ζακέτα. Για το καλό της και πάλι. Μέχρι που θα τα βροντήξει όλα και θα βρεί κάποιον/κάποιαν που να μην νοιάζεται για τις μπουκιές του, τη ζακέτα της, τη σκόνη, αν ταιριάζει το μπλέ με το καφέ, αν ιδρώσεις χωρίς φανέλα κτλ, κι ας είναι σαν τον κουασιμόδο.
• Η τόσο πολυσυζητημένη ελευθερία, δεν πρέπει να ταυτίζεται με αυτή την ψυχαναγκαστική και ισοπεδωτική αδιαφορία που αποδίδεται στους άντρες αλλά πλήττει και τις γυναίκες, αλλά μάλλον αποτελεί απωθημένο του έγκλειστου σε κανόνες άνθρωπου, που είναι αναγκασμένος να υπακούει το αφεντικό, τη μόδα, το ρολόι, το στύλ, τους κανόνες όλη μέρα, και το βράδυ να είναι πολύ κουρασμένος για να ξεδώσει πραγματικά κι έτσι νομίζει ότι είναι ελεύθερος αν κάνει του κεφαλιού του στα σεξουαλικά. Γιατί αν δεν ήταν έτσι, τότε γιατί μόνοι μας νιώθουμε τόσο άσχημα αντί για ελεύθεροι και ωραίοι?
• Η ελευθερία εντός σχέσης υπάρχει μόνο εάν η σχέση είναι πραγματική. Μία συμβατική σχέση είναι γεμάτη υποχρεώσεις: πρέπει να τη συνοδεύσω, να της είμαι πιστός, πρέπει να την παρηγορήσω, πρέπει να του μαγειρέψω, πρέπει να δεχτώ τους φίλους του, να γελάσω με ότι λέει. Αργά ή γρήγορα κάποιος από τους δύο δεν θα αντέξει. Θα καταλάβετε αν αγαπάτε κάποιον όταν όλα αυτά τα κάνετε με προθυμία και απόλαυση, όταν τα πρέπει συμπίπτουν με τα θέλω σας.
• Στο κάτω-κάτω, ο σύντροφος είναι σαν το φαγητό: όσο καλό και αν είναι, το τρώς μόνο αν σου αρέσει.