Χρεωστούμενα

• Υποσχέθηκα στο Γιάννη να του αφιερώσω αυτή την ανάρτηση, η οποία θα περιέχει τις οδηγίες για μία σωστή αντιπαράθεση, καυγά, διαφωνία, τσακωμό.
• Η αλήθεια είναι ότι, όπως και στον πόλεμο, δεν υπάρχουν κανόνες αρκεί στο τέλος να φανεί ότι εσύ έχεις το δίκιο.
• Τί ακριβώς σημαίνει αυτό όμως?
• Καταρχάς, για να φανεί ότι εμείς έχουμε το δίκιο δεν πρέπει να νικήσουμε επειδή φωνάζουμε περισσότερο αλλά επειδή τα επιχειρήματά μας είναι αληθινά και πειστικά. Αλλιώς εκτιθέμεθα, φαινόμαστε ψεύτες, αψυχολόγητοι, αναξιόπιστοι. Είναι προτιμότερο, αν σου τελειώσουν τα επιχειρήματα να παραδεχτείς την ήττα, παρά να αρχίσεις τις φωνές και τις άπρεπες αντεγκλήσεις διότι έτσι :

1. δεν αποδεικνύεις τίποτα και το επιχείρημα του αντιπάλου μένει αναπάντητο, κάτι που, πιστέψτε το, δεν θα περάσει απαρατήρητο: "Μόλις του είπα αυτό, έβαλε τις φωνές..." σας θυμίζει τίποτα?
2. χάνεται κάθε ευκαιρία να επανέλθεις όταν θα το έχεις σκεφτεί καλύτερα για να νικήσεις κανονικά, γιατί άμα αποκαλέσεις τον άλλον "παλιο-εναλλακτικής σεξουαλικής προτιμήσεως κοπρίτη!!!" δεν περιμένεις μετά να σου ξαναμιλήσει, σωστά?!
3. χάνεις την υστεροφημία σου, δηλαδή έτσι και κακοχαρακτηριστείς καταντάς γραφικός, οπότε από δώ και στο εξής θα σε τσιγκλάνε για να γελάνε ή που δεν θα ασχολούνται καν μαζί σου.
4. όσο πιο δριμύς είναι ο τσακωμός τόσο πιο ουσιώδες είναι να βρεθεί τρόπος να τον λύσετε γιατί, αν μείνει στη μέση, τότε δεν θα ξαναμιλήσετε ποτέ, πράγμα απευκταίο τις περισσότερες φορές διότι συνήθως τσακωνόμαστε όταν απογοητευόμαστε από κάποιον που εκτιμάμε πολύ (αν δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων, τη δεύτερη σε δημοτικότητα αιτία τσακωμών). Αν σκυλοβρίσουμε τον άλλον, τότε χάνουμε κάθε δυνατότητα να τα ξαναβρούμε μαζί του.
5. αν και κατά πολλούς θεωρείται ότι με ένα καλό χεστήριο βρισίδι εκτονώνονται τα νεύρα σου, έχει αποδειχθεί ότι τελικά όσο βρίζουμε τόσο συγχυζόμαστε, δηλαδή αντί να το πούμε να ξεθυμάνουμε, ανατροφοδοτούμε το θυμό, χάνουμε την ψυχραιμία μας και τότε ο αντίπαλος μας κάνει ότι θέλει. Επίσης, το κακό με το βρισίδι είναι ότι τόσο μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο, ώστε τελικά να μην καταφέρουμε να πούμε αυτά που θέλαμε, οπότε τζάμπα η όλη υπόθεση, δεν εκτονωθήκαμε άφτερ ώλ....

• Άρα, νούμερο ένα και απαρέγκλιτα, είναι η χρήση αποκλειστικά και μόνο επιχειρημάτων, όχι βωμολοχίες, όχι βρισιές, μόνο κόσμιες αλλά αληθείς, σαφείς, ξεκάθαρες προτάσεις. Το οποίο μας φέρνει στο θέμα των επιχειρημάτων.
• Τα επιχειρήματά μας πρέπει να είναι αληθή, δηλαδή να σιγουρευτούμε ότι δεν παρανοήσαμε κάτι, ούτε πέσαμε θύμα παραπλάνησης, ούτε λέμε κάτι επειδή έτσι μας ήρθε πάνω στα νεύρα μας. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ζητήστε συγγνώμη και λήξετε τον τσακωμό πριν τα κάνετε μαντάρα. Για να είστε απολύτως σίγουροι ότι κάτι είναι αληθές πρέπει να το έχετε δεί με τα ίδια σας τα μάτια, ειδάλλως είναι πολύ πιθανό απλά να κάνετε λάθος. Ρωτήστε ευθέως αλλά πολύ ψύχραιμα τον αντίπαλό σας αν είναι αλήθεια αυτό που έπεσε στην αντίληψή σας, και μπορεί τελικά να μην τσακωθείτε.
• Πρέπει να έχετε παραπάνω από ένα επιχειρήματα, όλα τους ατράνταχτα και αυταπόδεικτα. Όχι απόψεις, αλλά γεγονότα. Όχι "Σιχαίνομαι τα λεμόνια" αλλά "Τα λεμόνια είναι ξινά". Η πρώτη δήλωση σηκώνει πολλή κουβέντα, όπως "μα γιατί, αφού η λεμονάδα σου αρέσει και επιπλέον αυτά είναι πολύ ζουμερά και κάνουν και καλό.....μπλα-μπλα-μπλα...." Στη δεύτερη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα.
• Είναι πολύ εύκολο να προσβάλλετε κάποιον χωρίς να το θέλετε κατά τη διάρκεια μίας διαφωνίας. Συνήθως αυτό συμβαίνει γιατί αμφισβητούμε την κρίση του ή στα αλήθεια του επιτιθέμεθα κατά πρόσωπο. Για άλλη μία φορά, δεν πρέπει να μπερδευτούμε: πολύ σπάνια θέλουμε πράγματι να το κάνουμε αυτό. Τις περισσότερες φορές μας ενοχλεί ένα συγκεκριμένο περιστατικό, οπότε αντί να πούμε "όλο κοτσάνες κάνεις" είναι καλύτερο να πούμε "με ενόχλησε αυτό γιατί θεωρώ ότι δεν το αξίζω". Στην πρώτη περίπτωση θα αναγκαστεί ο άλλος να απολογηθεί για τα πάντα και εμείς να του ξανα-απαντήσουμε κτλ, με αποτέλεσμα να μην τελειώσει ποτέ ο τσακωμός, ενώ στη δεύτερη μπορεί και να μη χρειαστεί να τσακωθούμε ή να λυθεί πολύ πιο γρήγορα η διαφωνία αν διευκρινιστούν οι λεπτομέρειες του συγκεκριμένου περιστατικού.
• Για παράδειγμα, πολλές φορές όταν νευριάζουμε θυμόμαστε όλα εκείνα που κάποτε μας ενόχλησαν και τα ρίχνουμε κατάμουτρα στον άλλον, παρόλο που αυτό για το οποίο τσακωνόμαστε έγινε πριν από πέντε λεπτά: "Κι εσύ τότε που έκανες εκείνο το ξεχνάς?"Μέγα σφάλμα! Μην το κάνετε γιατί είναι πολύ πιθανό να μην έχει καμμία σχέση με την παρούσα κατάσταση, ούτε καν σαν ενδεικτικό χαρακτήρος του αντιπάλου μας. Κάνετέ το μόνο αν στ'αλήθεια του έχετε πολλά μαζεμένα, ειδάλλως θα χάσετε το δίκιο σας, γιατί αν σας αποδείξει ότι τότε είχε δίκιο θα χάσετε και την τωρινή, τρέχουσα υπόθεση. Άσε που είναι αδικία να του τα σέρνεις αναδρομικά επειδή ξέχασε να κατεβάσει τα σκουπίδια..... Ωστόσο, αν ο αντίπαλος το κάνει, μην παραλείψετε να του κλείσετε το στόμα σε κάθε ένα από αυτά, πάλι με γεγονότα και αποδείξεις, γιατί αν αφήσετε έστω και ένα αναπάντητο τότε εκεί θα επικεντρώσει την επίθεσή του. Επίσης, αν του τα ψάλετε αναδρομικά για όλα, τότε αυτό που διακυβεύεται δεν είναι απλά κάτι αλλά η μεταξύ σας σχέση (αν έχεις παράπονο σε όλα και τίποτα από όσα κάνει δεν εγκρίνεις, τότε το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι....?) οπότε πρέπει να είστε πραγματικά πολύ σίγουροι.
• Αυτό που είναι πιο σημαντικό από τη νίκη σε έναν καυγά είναι η δικαίωση.
• Μπορεί να νικήσουμε τον καυγά αν φέρουμε τον άλλον στο σημείο να μην ξέρει τι να απαντήσει, αλλά όλοι να συμμεριστούν τον ηττημένο ή ο ίδιος η ηττημένος να μας σιχτιρίζει για το υπόλοιπο της ζωής του, οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε με τη νίκη μας είναι να τη βάλουμε εκεί που ξέρουμε. Ειδικά αν ο αντίπαλος είναι κλαψο*ούνης, τότε το έργο μας είναι πιο δύσκολο γιατί εκτός από το δίκιο μας πρέπει να ξεσκεπάσουμε την ύπουλη προσωπικότητά του. Για άλλη μία φορά, η αλήθεια πρέπει να είναι με το μέρος μας. Αν λέμε ψέματα ή αν δεν μπορούμε να αποδείξουμε αυτά που λέμε, τότε καλύτερα να περιμένουμε μέχρι να μπορούμε.
• Όπως και να έχει, θεωρώ ότι αν είμαστε κακοί άνθρωποι δεν θα μας ενδιαφέρει να ξαναμπορέσουμε να είμαστε με αυτό τον άνθρωπο, με τον οποίο μπορεί να διαφωνήσουμε κάποια στιγμή αλλά να συμφωνήσουμε κάποια άλλη. Θεωρώ πως ένας καυγάς θεωρείται λήξας όταν και οι δύο καταφέρουν όχι να συμφωνήσουν, αλλά να καταλάβουν ο ένας τη θέση του άλλου, έστω κι αν αυτό σημαίνει να συμφωνούν ότι διαφωνούν. Θεωρώ ότι ένας καυγάς είναι επιτυχημένος όχι αν αλλάξω τη γνώμη του άλλου αλλά αν καταφέρω να βρούμε μία λύση χωρίς να χωρίσουμε τα τσανάκια μας, ακόμα και στους ιντερνετικούς καυγάδες. Θεωρώ ότι όποιος λέει πράγματα όπως "Δε με νοιάζει" ή "Τους έχω χεσμένους όλους" ή θέτουν οποιοδήποτε άλλο τελεσίγραφο, είναι καμένα χαρτιά, δλδ δεν υπάρχει ελπίδα για αυτούς διότι μέσα στον πόνο τους δεν τους νοιάζει τίποτα, βάζουν τον εγωισμό τους πάνω από όλα διότι έχουν χάσει κάθε πίστη στην ανθρώπινη φύση, άρα και σε εμένα. Ότι κι αν πω είναι ανώφελο.