Η κρυφή ζωή του Μπλόγκερ

• Όλη την ημέρα οι διάφορες υποχρεώσεις σε κρατάνε απασχολημένο. Ανάμεσα από το ένα και το άλλο, ίσως περάσει από το μυαλό σου μία συζήτηση που διάβασες εχτές, κάποιο σχόλιο που σου έκανε εντύπωση ή ακόμα, κάποια στιγμή από την μέρα σου σου θυμίσει μία ανάρτηση, κάτι που είπε ένας άλλος μπλογκερ.
• Μετά είναι και το άλλο. Λες να, αυτός είναι μπλόγκερ και νιώθεις μία κάποια σύνδεση ένα δεσμό ίσως, ακόμα κι αν δεν έχεις δει τον άνθρωπο αυτό πουθενά αλλού πλην της τηλεοράσεως ή σε κάποια ραδιοφωνική εκπομπή. Ή πουθενά.
• Ή ίσως να αναρωτηθείς όταν συναντάς κάποιον, χμμμ.... ο τάδε μπλογκερ είναι δάσκαλος...λες...?
• Μαζεύεις σκέψεις όλη μέρα και μετά οι σκέψεις απλώνουν πλοκάμια στο πληκτρολόγιο. Βλέπεις κάτι που προξενεί σκέψεις και υπολογίζεις "να το γράψω αυτό", το τακτοποιείς σε μία γωνία. Μετά από μέρες το ξεφουρνίζεις και περιμένεις.
• Όταν οι δικοί σου μαθαίνουν για αυτή την πλευρά σου, μπορεί να εκπλαγούν. Μπορεί να μην είχαν ιδέα για το τί σκέφτεσαι όταν χαμογελάς ευγενικά, ούτε για την ένταση των απόψεών σου.Ίσως τους κακοφανεί, ίσως σε αποκαλέσουν υποκριτή ή ίσως νιώσουν λίγοι ή ίσως ζηλέψουν που σε εκείνους ποτέ δεν είπες τίποτα από όλα αυτά. Ίσως το δεχτούν σαν μία ακόμα ιδιοτροπία σου ή ίσως απλά δεν τους ενδιαφέρει καν. Έχασα δύο πολύ κοντινά πρόσωπα έτσι, γιατί δεν είχαν ιδέα για το ποιά είμαι στ'αλήθεια. Είπαν ότι είμαι υποκρίτρια και ότι πλασάρω μία εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού μου. Ήταν οι δύο άνθρωποι που δεν είχαν ποτέ καιρό να ακούσουν εμένα διότι όλο μιλούσαν για τον εαυτό τους. Δε με πείραζε αυτό γιατί οι ιστορίες των ανθρώπων είναι για μένα πολύ όμορφες, όμως δεν περίμενα να γίνει και κάτι τέτοιο.
• Υποθέτω ότι αν δε συνέβαινε εδώ, θα συνέβαινε κάπου αλλού.
• Ναί, είναι μία κρυφή ζωή.
• Και έτσι πρέπει να μείνει.